Ουτοπία δεν είναι να πιστεύεις
πως ο κόσμος αυτός μπορεί ν΄ αλλάξει.
Ουτοπία είναι να πιστεύεις
πως μπορεί να μείνει ίδιος

«Υποκινητής» των καταλήψεων η κυβερνητική πολιτική

 

Κέρκυρα, 31/10/2007

 

Για άλλη μια χρονιά, η έναρξη του διδακτικού έτους βρίσκει το χώρο της παιδείας σε αναβρασμό. Τον κώδωνα του κινδύνου χτυπούν πρώτοι οι μαθητές και οι μαθήτριες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, σε λύκεια και γυμνάσια, με καταλήψεις σε όλη τη χώρα. Τα λουκέτα στις εισόδους των σχολικών κτιρίων δείχνουν ξεκάθαρα την αγανάκτησή τους για την κατάσταση της σημερινής εκπαιδευτικής πραγματικότητας.

 

Το  εξοντωτικό πρόγραμμα των μαθητών (σχολείο – φροντιστήριο – διάβασμα στο σπίτι), ο φόρτος των μαθημάτων, η πίεση των εξετάσεων, η απουσία ελεύθερου χρόνου τους κάνει να ασφυκτιούν. Οι επιπρόσθετες ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό, σχολικά εγχειρίδια και κτιριακές υποδομές έρχονται να εντείνουν την κατάσταση.

 

Η κυβέρνηση της Ν.Δ, όχι μόνο κλείνει τα μάτια στα προβλήματα αυτά, αλλά και επιτίθεται ανοιχτά στη δημόσια εκπαίδευση, πρώτα με τον περιβόητο νόμο – πλαίσιο και ύστερα με νέες μειώσεις στις δαπάνες για την παιδεία, καθώς και την καθιέρωση της βάσης του 10 για την εισαγωγή στα ΑΕΙ. Είναι ολοφάνερο πως κανένας διάλογος δεν πρόκειται να αλλάξει τα δεδομένα, και σαν νέοι δεν σκοπεύουμε να κάνουμε καμία υποχώρηση  στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας.

 

Γι' αυτό υποστηρίζουμε τις καταλήψεις. Τις καταλήψεις που γίνονται πατώντας σε συγκεκριμένα αιτήματα, που γίνονται μαχητικά, που θέλουν να κοινοποιήσουν στην κοινωνία τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι μαθήτριες και οι μαθητές (αλλά και οι φοιτήτριες/τές). Η κατάσταση του εκπαιδευτικού συστήματος είναι από μόνη της, σε τελική ανάλυση, υπερεπαρκής αιτία και αφορμή για διαμαρτυρία και αντίδραση. Πρέπει να υπάρξει αγώνας και μαζική κινητοποίηση, για να απαιτήσουμε ένα σχολείο που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας.  Αρκεί όλες οι αποφάσεις να λαμβάνονται δημοκρατικά, με συμμετοχή όλων των μαθητών και των εκλεγμένων οργάνων τους (15μελες συμβούλιο, γενικές συνελεύσεις).

 

Για να αποφευχθεί η σπίλωση του αγώνα και να αποδειχθεί περίτρανα ότι οι καταλήψεις δε γίνονται «για το χαβαλέ», πρέπει πρώτ’ απ’ όλα οι μαθητές να τις  περιφρουρήσουν, ώστε να μην υπάρξουν φαινόμενα βίας ή χρήσης ναρκωτικών. Είναι επίσης πολύ σημαντικό να διαφυλαχθεί ο δημοκρατικός χαρακτήρας της καταλήψεως σε όλες τις διαδικασίες που γίνονται και στις αποφάσεις που λαμβάνονται στη διάρκεια της. Και, ασφαλώς, επειδή μια κατάληψη χωρίς καίριο πολιτικό πλαίσιο δε θα είχε ουσία, θα πρέπει όσοι συμμετέχουν σ’ αυτήν να επανεξετάσουν τα αιτήματά τους, και να τα ουσιαστικοποιήσουν, τροποποιώντας τα ώστε να συμβαδίζουν με αυτά του εκπαιδευτικού κινήματος πανελλαδικά.

 

Απαιτούμε:

ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ