Skip to main content.
30/06/2008

ΤΟ «ΟΧΙ» ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΣΥΝΘΗΚΗ ΕΙΝΑΙ «ΝΑΙ» ΣΤΟΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΕΥΡΩΠΑΪΣΜΟ του Κώστα Σπαρτινού, μέλους της ΚΠΕ του ΣΥΝ

(δημοσιεύτηκε στην «ΗΜΕΡΑ» της Πάτρας, στις 30/6/2008)

Πολλοί πρασπάθησαν να ερμηνεύσουν το ΟΧΙ του λαού της Ιρλανδίας στην Ευρωσυνθήκη, σαν στάση απομονωτισμού, συντηρητισμού και ξενοφοβίας. Τα ίδια περίπου είχαν πει και όταν οι λαοί της Γαλλίας και της Ολλανδίας το 2005 είχαν απορρίψει το Ευρωσύνταγμα. Άραγε δεν αναρωτήθηκαν ποτέ γιατί όπου τέθηκαν αυτά τα κείμενα στην άμεση κρίση των λαών, απορρίφθηκαν; Και αν είναι δυνατόν να προχωρήσει η Ε.Ε. σε ουσιαστικές αλλαγές ερήμην ή ενάντια στη θέληση των λαών της;

Βέβαια όσοι διαδίδουν αυτούς τους ισχυρισμούς - καλλιεργώντας με αντιδημοκρατικούς τρόπους και με τη συνδρομή ισχυρών κέντρων εξουσίας την απαξίωση της λαϊκής βούλησης - δεν είναι τυχαίοι. Είναι αυτοί που πολλά χρόνια τώρα εργάζονται για την κατάργηση της κοινωνικής Ευρώπης, την αλλοίωση της φυσιογνωμίας και της Ιστορίας της, την περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων, την πρόσδεση στο άρμα του νεοφιλελευθερισμού κάτω από την αμερικανική ηγεμονία. Οι πολιτικοί εκφραστές αυτών των επιδιώξεων ήσαν και παραμένουν τα συντηρητικά κόμματα και τα κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας, που μετά τη νεοφιλελεύθερη στροφή τους ήρθαν σε αντίθεση με τα συμφέροντα των λαϊκών μαζών που παραδοσιακά εκπροσωπούσαν. Οι πολιτικοί εκφραστές τους στην Ελλάδα ήσαν και παραμένουν τα κόμματα της δικομματικής σήψης και διαπλοκής, η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ.

Τα ανάλογα και στην Ιρλανδία: όλα τα κόμματα του πολιτικού κατεστημένου, με επικεφαλής τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς, τάχθηκαν υπέρ της Ευρωσυνθήκης. Μοναδική εξαίρεση το αριστερό κόμμα "Σιν Φέιν", που - παρά τη μικρή του κοινοβουλευτική δύναμη - έπαιξε πρωταρχικό ρόλο στην ενημέρωση των πολιτών και στη μεταστροφή της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων από το ΝΑΙ στο ΟΧΙ.  

Το ιρλανδικό ΟΧΙ είναι στάση εξ αντικειμένου και επί της ουσίας φιλο-ευρωπαϊκή, θεμελιωμένη στην ευρωπαϊκή δημοκρατική παράδοση, στο ευρωπαϊκό κοινωνικό και πολιτισμικό μοντέλο, στην προοπτική του ενιαίου ευρωπαϊκού χώρου ("από τα Ουράλια ως τον Ατλαντικό"), στους αγώνες και τις κατακτήσεις των λαών της Ε.Ε.

Ο ιρλανδικός λαός έγινε εκ των πραγμάτων ο εκφραστής της άρνησης όλων στην Ευρωσυνθήκη,  που δεν υπερασπίζεται τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης με όρους δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά υπηρετεί μια Ευρώπη νεοφιλελεύθερη, στρατιωτικοποιημένη και αντιδημοκρατική. Μια Ευρώπη που δεν μπορεί μέσα σʼ αυτό το πλαίσιο να δώσει απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα που έχουν προκύψει το τελευταίο διάστημα, δηλαδή την άνοδο των τιμών του πετρελαίου και των τροφίμων, την καλπάζουσα ακρίβεια, τις ανεξέλεγκτες αγορές, τη χρηματοπιστωτική κρίση, την ασυδοσία των τραπεζών.

Ο ΣΥΝ και η ανανεωτική, ριζοσπαστική αριστερά αγωνίζονται για μια εναλλακτική Ευρώπη με κοινωνικό, περιβαλλοντικό, αναπτυξιακό έλεγχο των αγορών, όπου το σύμφωνο δημοσιονομικής σταθερότητας θα αντικατασταθεί από πολιτικές για την ανάπτυξη και την κοινωνική προστασία, για την ειρήνη, τον αφοπλισμό και την αυτονομία από τις ΗΠΑ.

Αυτή η προοπτική υπήρξε ανέκαθεν ο πραγματικός πυρήνας του αριστερού ευρωπαϊσμού. Ο ΣΥΝ έχει υιοθετήσει τις πάγιες απόψεις της ανανεωτικής αριστεράς που από την πρώτη στιγμή διακήρυσσε "ΝΑΙ στην Ευρώπη των λαών και των εργαζομένων, ΟΧΙ στην Ευρώπη των μονοπωλίων". Με το ΟΧΙ στην Ευρωσυνθήκη υποστηρίζει τη βαθύτατα φιλο-ευρωπαϊκή,   αριστερή τοποθέτησή του. Και μαζί με τις άλλες δυνάμεις στο ΣΥΡΙΖΑ και στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ανεξάρτητα από διαφοροποιήσεις που αφορούν το "μοντέλο" της ευρωπαϊκής προοπτικής, αγωνίζεται για την αποτροπή της εφαρμογής των νεοφιλελεύθερων, αντιδημοκρατικών και αντικοινωνικών πολιτικών που θέλουν να επιβάλουν κοντόφθαλμοι "ευρωκράτες", που σχεδιάζουν το μέλλον της Ευρώπης ερήμην των λαών της και σε αντίθεση με τα συμφέροντα των πολιτών της.

Στον αγώνα αυτόν, οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ ήσαν σαφείς από τις προεκλογικές του ήδη διακηρύξεις, και γιʼ αυτό απαιτείται από όλες τις δυνάμεις του κοινή και ενιαία στάση. Οι ευρωπαϊκές πολιτικές εφαρμόζονται άμεσα στο "πετσί" των εργαζομένων. Δεν είναι θεωρητικές αναζητήσεις ούτε ανέξοδοι οραματισμοί. Επιπλέον, η υποστήριξη των θέσεων που αναλάβαμε όλοι κάτω από τη σημαία του ΣΥΡΙΖΑ, είναι υποχρέωση που πηγάζει από τη δεσμευτική συμφωνία που έχουμε "υπογράψει" με τον κόσμο που πίστεψε στο κάλεσμά μας ...

Πάτρα, 25/06/2008