"Στην Ελλάδα του 2006, παρά τις εξαγγελλόμενες από κάθε Κυβέρνηση και κάθε Υπουργό «μεταρρυθμίσεις» στο χώρο της Παιδείας κι Εκπαίδευσης, κανείς δεν είναι ευχαριστημένος με την κατάσταση που υπάρχει στα σχολεία και τα Πανεπιστήμια. Όταν η κυβέρνηση δεν βλέπει ότι ο χώρος της Παιδείας αποτελεί ορατό πεδίο κοινωνικής έντασης, τότε το πρόβλημα το έχει η κυβέρνηση.
Οι νέοι, που θέλουν να σπουδάσουν και να εργαστούν, διεκδικώντας μια καλύτερη ζωή, χωρίς ανασφάλεια, με ποιότητα κι αξιοπρέπεια, βλέπουν να ματαιώνεται εν πολλοίς το μέλλον τους και να ωθούνται έξω από τη ζωή. Η κοινωνική αγωνία των νέων και ο αναβρασμός στο χώρο των Πανεπιστημίων, δεν αντιμετωπίζονται με επίδειξη πολιτικού αυταρχισμού ή επιχειρήματα τυπικού κομματικού κυβερνητισμού, όπως και δίπλα μας στη Γαλλία προκύπτει.
Οι αγώνες για τα προβλήματα θεσμών και ζωής, για τα ζητήματα σπουδών και απασχόλησης των μελών της Πανεπιστημιακής κοινότητας, πάντα συμβολίζουν πρωτοποριακούς αγώνες και νοηματοδοτούν τις κοινωνικές διεργασίες, που είναι ορμητική δύναμη αντίστασης, αμφισβήτησης, ελπίδας κι αλλαγής για να σπάσουν τα στερεότυπα αδράνειας, τις λογικές πολιτικής υποκρισίας και τους θυλάκους συντήρησης.
Ερωτάται ο κ. Πρωθυπουργός:
Θα εξακολουθήσει η κυβέρνηση να μην ακούει την αγωνία της πανεπιστημιακής κοινότητας, για το δημόσιο πανεπιστήμιο, απαντώντας στα δίκαια αιτήματά της με τις υβριστικές αποστροφές περί συντεχνιακών συμφερόντων;
Θα επιμείνει η κυβέρνηση να αντιτάσσει στους φοιτητές, που νοιώθουν και εκφράζουν την αγωνία μιας διαφορετικής προοπτικής για το δημόσιο βίο και την προσωπική τους εξέλιξη, τα προσβλητικά στερεότυπα περί υποκινητών;
Ο ερωτών βουλευτής
Νίκος Α. Κωνσταντόπουλος"
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS