Skip to main content.
03/10/2008

«Συζητώντας για πρόγραμμα» του Δημήτρη Μπίρμπα

Αν η συζήτηση για το πρόγραμμα είναι πάντα επίκαιρη και αναγκαία σε ένα πολιτικό σχηματισμό της Αριστεράς, στην παρούσα περίοδο για τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι κατεπείγουσα προτεραιότητα. Αποτελεί ουσιαστική προϋπόθεση (σε συνδυασμό με την κινηματική δράση), διατήρησης του κεντρικού αντιπολιτευτικού ρόλου και του ιδιαίτερου πολιτικού βάρους που έχει σήμερα στη δημόσια ζωή.

Η επί μακρόν, σταθερή καταγραφή ιστορικά υψηλών δημοσκοπικών ποσοστών, παρά τις επιμέρους αυξομειώσεις, επιβάλλουν την ουσιαστική  εμβάθυνση, ιεράρχηση και συγκεκριμενοποίηση του προγραμματικού μας λόγου.

Έχοντας συναποφασίσει, ότι δεν εκπονούμε πρόγραμμα τελικού σκοπού, οφείλουμε να απαντήσουμε, ευκρινώς και τεκμηριωμένα, στις προκλήσεις που θέτει τόσο η εθνική, πολιτικοδιοικητική μας πραγματικότητα όσο και το υφιστάμενο ευρωπαϊκό πλαίσιο.

Με δεδομένα, τη θέση της χώρας στον ανεπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο, την κυριαρχία των φιλελεύθερων δοξασιών- παρά τα συντριπτικά πλήγματα που δέχεται παγκόσμια η ακραία νεοφιλελεύθερη εκδοχή τους- στον ευρωπαϊκό χώρο και λαμβάνοντας υπόψη την ιδιαίτερα προβληματική, θεσμικά και οικονομικά, λειτουργία της χώρας, η απόπειρα κατάθεσης ενός προγραμματικού σχεδίου, ρεαλιστικού ως προς την δυνατότητα εφαρμογής αλλά και μη ενσωματώσιμου, στην αναπαραγωγή των κυρίαρχων πολιτικών και οικονομικών κατευθύνσεων, είναι υπερβολικά φιλόδοξη. Ταυτόχρονα ιδιαίτερα ελκυστική αν και «επικίνδυνη», στον εγκλωβισμό σε ένα στενά διαχειριστικό πλαίσιο.

Αξίζει να την αποπειραθούμε, έχοντας συνειδητοποιήσει -ως θιασώτες της «σπειροειδούς εξέλιξης της Ιστορίας»  (K.Marx) και όχι της γραμμικής - ότι δεν υπήρξαν ούτε θα υπάρξουν στιγμές  «μηδέν», στην πορεία της ανθρωπότητας, όπου πραγματοποιούνται, ολοκληρωτικά και  ανεπίστρεπτα,  ανατροπές και αλλαγές των κοινωνικών και οικονομικών, δομών και λειτουργιών. Το «παλιό» συνυπάρχει με το «νέο» για μεγάλα χρονικά διαστήματα, με όχι σταθερά μονοσήμαντη κατεύθυνση υπεροχής, με νίκες και υποχωρήσεις, θετικές και αρνητικές ανατροπές.

Διατυπώνοντας προτάσεις κοινωνικής δικαιοσύνης και ανακατανομής πλούτου, εκδημοκρατισμού, θεσμικού και λειτουργικού εκσυγχρονισμού της Δημόσιας διοίκησης, ολοκληρωμένων μέτρων περιβαλλοντικής προστασίας, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κεντρικός στόχος ενός ριζοσπαστικού, ρεαλιστικού προγράμματος, προοδευτικών μεταρρυθμίσεων  της Αριστεράς είναι η αναπτυξιακή , οικολογικά και παραγωγικά, ανασυγκρότηση της χώρας . Ένα τέτοιο πρόγραμμα ,είναι ένα συνεκτικό πλαίσιο κατευθύνσεων και όχι το άθροισμα επιμέρους κοινωνικών διεκδικήσεων, οφείλει να επηρεάζει

Ένα τέτοιο πρόγραμμα

Οι δυνατότητες υπάρχουν, η υπέρβαση εσωτερικών αγκυλώσεων και καχυποψιών, η ειλικρινής συζήτηση με την κοινωνία ,τους φορείς και τα κινήματα  της, με τους εργαζόμενους, το επιστημονικό και καλλιτεχνικό δυναμικό, αποτελούν αναγκαίες προϋποθέσεις. Η αποφυγή προκρούστειων λογικών και συμψηφιστικών ισορροπιών, ιδιαίτερα στα πλαίσια του ΣΥΡΙΖΑ, είναι κάτι περισσότερο από αναγκαία. Ο ΣΥΝ οφείλει να καταθέσει, ει δυνατόν, ολοκληρωμένα την πρόταση του. Η ενδεχόμενη κατάληξη της ,μόνο, σε ένα διεκδικητικό προγραμματικό πλαίσιο, στις διαδικασίες του συμμαχικού σχήματος, θα δηλώνει βέβαια τα σημερινά όρια του ΣΥΡΙΖΑ, σε καμία όμως περίπτωση δεν θα πρέπει να περιορίσει την διακριτή προγραμματική απεύθυνση μας -ως ιδιαίτερου πολιτικού σχηματισμού, στην ελληνική κοινωνία, τους κοινωνικούς και πολιτικούς φορείς της-, την διεκδίκηση να αποτελέσει την βάση συγκρότησης της νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας.

Δ. ΜΠΙΡΜΠΑΣ
ΜΕΛΟΣ ΚΠΕ ΣΥΝ