Κυρίες και κύριοι εκπρόσωποι των αρχών, των φορέων και των κομμάτων. Αγαπητοί σύνεδροι,
O αγροτικός κόσμος της χώρας μας βιώνει από καιρό, αλλά ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες τις συνέπειες μιας πρωτόγνωρης κρίσης. Η χρονιά που πέρασε ήταν τραγική για την γεωργική παραγωγή της χώρας και το αγροτικό εισόδημα. Η εκρηκτική αύξηση του κόστους παραγωγής και η κατάρρευση των τιμών, ήρθαν να αποτελειώσουν ότι προκάλεσαν η εφαρμογή της νέας ΚΑΠ , η μείωση των επιδοτήσεων και η αποδέσμευση τους από τα παραγόμενα προϊόντα, οι στρεβλώσεις στην εμπορία των αγροτικών προϊόντων , τα καρτέλ και η αισχροκέρδεια στα τρόφιμα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat το μέσο αποπληθωρισμένο αγροτικό εισόδημα το 2007 στην Ελλάδα παρουσίασε μείωση κατά 0,3% με εκτιμώμενη αύξηση στο σύνολο της ΕΕ (27) κατά 5,4%. Μεταξύ 1996 και 2007, το γεωργικό εισόδημα στην Ελλάδα μειώθηκε κατά 24%, ενώ αντίθετα ο αντίστοιχος μέσος όρος για την ΕΕ-27 παρουσιάζει σταθερή αυξητική τάση και την περίοδο 2001-2007 αυξήθηκε κατά 5%. Τα μικρά και μεσαία αγροτικά νοικοκυριά είναι αντιμέτωπα με αδυναμία επιβίωσης. Επιταχύνονται οι διαδικασίες ερήμωσης της υπαίθρου
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ, έχουν βαρύτατες ευθύνες για την κατάρρευση του αγροτικού τομέα της χώρας μας. Συμφώνησαν το 2003 στην αναθεώρηση της ΚΑΠ και το 2008 στον «έλεγχο υγείας», ανίκανες να επεξεργαστούν ένα Εθνικό Σχέδιο Διαπραγμάτευσης, πολύ περισσότερο ανίκανες να επεξεργαστούν και να εφαρμόσουν , ένα συνεκτικό μακρόπνοο πρόγράμμα ανόρθωσης της αγροτικής οικονομίας με διαδικασίες δημοκρατικού σχεδιασμού και προγραμματισμού
Επιπλέον, ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκαν τεράστια κονδύλια των κοινοτικών ενισχύσεων, αλλά και των εθνικών πόρων, που εκτός από σημαντικό στήριγμα του γεωργικού οικογενειακού εισοδήματος θα έπρεπε να αποτελούν και εργαλείο ανάπτυξης του αγροτικού τομέα, αποδεικνύει μια δικομματική ευθύνη και συνενοχή στη διασπάθιση δημόσιου χρήματος, με μοναδικό σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων και την τροφοδοσία των μηχανισμών διαιώνισης της πολιτικής τους εξουσίας
Οι Αγροτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις στην καλλίτερη περίπτωση περιορίστηκαν στις καταγγελτικές μεθόδους διεκδίκησης, αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις ( αναθεώρηση της ΚΑΠ 2003 – αποδέσμευση επιδοτήσεων από την παραγωγή) συναίνεσαν σε καταστροφικές πολιτικές επιλογές. Σε περιόδους που όφειλαν να μάχονται για τα συμφέροντα , αλλά και για το αύριο του αγροτικού κόσμου, πολυδιασπάστηκαν και αποδυναμώθηκαν από τις μικροκομματικές σκοπιμότητες. Πολλές απέγιναν σφραγίδες, άλλες αδρανοποιήθηκαν και έχασαν τον αγωνιστικό τους προσανατολισμό και μετατράπηκαν στον ένα ή τον άλλο βαθμό σε γραφειοκρατικούς μηχανισμούς και προθαλάμους παραγοντισμού και εκλογικών μηχανισμών νομής της εξουσίας.
Όμως το αίτημα για αλλαγή εποχής στην ελληνική γεωργία έχει σήμερα τεθεί επιτακτικά .Και αυτή η ριζική αλλαγή εποχής αφορά και το περιεχόμενο και τη μορφή άσκησης της αγροτικής πολιτικής .
Η δική μας εναλλακτική πρόταση, που λίγες μέρες πριν, στο διαρκές μας Συνέδριο καταθέσαμε στην κοινωνία, είναι μία μορφή γεωργίας πιο ήπια, που σέβεται το περιβάλλον, τον παραγωγό και τον καταναλωτή, χωρίς να θυσιάζει τη διατροφική επάρκεια της χώρας. Μία γεωργία που σέβεται τους φυσικούς πόρους, που προστατεύει τη βιοποικιλλότητα και δεν χρησιμοποιεί Γενετικά Τροποποιημένους Οργανισμούς. Μια γεωργία που παράγει ποιοτικά προϊόντα, με αυστηρές προδιαγραφές και υπό τακτικό και διαρκή έλεγχο από ανεξάρτητους φορείς για την ασφαλή κατανάλωσή τους
Ταυτόχρονα, η αναζωογόνηση του αγροτικού τομέα απαιτεί ριζοσπαστική αλλαγή της ΚΑΠ υπέρ των μικρομεσαίων αγροτών, επεξεργασία ενός προγράμματος αγροτικής ανάπτυξης, με μείωση του κόστους παραγωγής , με καταπολέμηση των «καρτέλ» στην επεξεργασία και εμπορία αγροτικών προϊόντων και τη στήριξη των τοπικών ποιοτικών προϊόντων και των συλλογικών μορφών οργάνωσης των παραγωγών, ώστε να έχουν κυρίαρχο ρόλο στη μεταποίηση και εμπορία. Απαιτούνται άμεσα μέτρα στήριξης της ζωής στην ύπαιθρο, με την παροχή ειδικών κινήτρων εγκατάστασης νέων αγροτών, την εξασφάλιση ισότητας δικαιωμάτων και ευκαιριών ανδρών και γυναικών, καθώς και ουσιαστική βελτίωση της θέσης των «εργατο-αγροτών» και «οικονομικών μεταναστών»
Κυρίες και κύριοι,
Ζούμε μια εποχή έντονων κοινωνικών αντιθέσεων και προβολής των ατομικών λύσεων σε βάρος κάθε τι οργανωμένου και συλλογικού. Όμως μέσα σε αυτή τη δραματική συγκυρία ξαναγεννήθηκε η ελπίδα για το αγροτικό κίνημα της χώρας .
Στις πρόσφατες μεγαλειώδεις αγροτικές κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν το περασμένο Δεκέμβρη και κορυφώθηκαν το Γενάρη που μας πέρασε, το αγροτικό κίνημα ξεπέρασε τις αμήχανες συνδικαλιστικές και συνεταιριστικές ηγεσίες που σκόπιμα ή από αδυναμία θα ήθελαν να εγκλωβίσουν για μιαν ακόμα φορά την αγανάκτηση του αγροτικού κόσμου σε ένα παζάρι για λίγα ψίχουλα, παρατείνοντας την ανασφάλεια και την οριακή επιβίωση των αγροτών.
Η νέα πανελλαδική ενιαία συγκρότηση του αγροτικού κινήματος αρχίζει να θεμελιώνεται από τα κάτω. Από εκείνους τους αγρότες που έδωσαν το μαχητικό τους παρόν στα μπλόκα και που έβαλαν στη πρώτη γραμμή της ημερήσιας διάταξης, όχι την αποσπασματική διεκδίκηση, αλλά το ίδιο το μέλλον της ελληνικής γεωργίας.
Η ελπίδα και ταυτόχρονα η απαραίτητη προϋπόθεση για την ανόρθωση της υπαίθρου και της ελληνικής γεωργίας, βρίσκεται στην ανάπτυξη και τη θεσμική συγκρότηση ενός ριζοσπαστικού αγροτικού κινήματος, που θα εκφράζει τα συμφέροντα των μικρομεσαίων αγροτών. Που θα θεμελιωθεί πάνω στη δημοκρατική λειτουργία από τη βάση έως την κορυφή. Που θα πατάει στην ενεργή συμμετοχή όλων των αγροτών και όχι στους αφʼ υψηλού χειρισμούς κάποιων ηγεσιών που δεν λογοδοτούν παρά μόνο στα κομματικά επιτελεία που τους ανέδειξαν.
Που θα συνεργάζεται και θα οργανώνει κοινές δράσεις με τα άλλα κοινωνικά κινήματα (συνεταιριστικό, εργατικό, αυτοδιοικητικό, οικολογικό κλπ), κατά της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
Που θα υπερασπιστεί το σήμερα αλλά και θα εξασφαλίσει ένα ελπιδοφόρο μέλλον για την ελληνική γεωργία, την ελληνική ύπαιθρο και τελικά και για τη χώρα μας .
Αθήνα 19-2-2009
Ειρήνη Κατσινοπούλου,
Υπεύθυνη Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής ΣΥΝ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS