Για τα μέτρα της κυβέρνησης- κυβερνητική πολιτική, οικονομική κρίση
- Πώς κρίνετε τα μέτρα;….
Παράλογα.
- Γιατί;.. Η κυβέρνηση λέει, θα πληρώνουν οι έχοντες και κατέχοντες…
Δεν είναι έτσι, γιατί δεν είναι έχοντες και κατέχοντες όσοι έχουν έναν μισθό των 1100 ή των 1200 ?.
Είναι παραλογισμός όλο αυτό που ζούμε το τελευταίο διάστημα. Προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε την οικονομική κρίση με τις ίδιες συνταγές που μας οδήγησαν στην κρίση.
Αυτά που είπαμε εμείς εδώ όταν είδαμε την κρίση να έρχεται, τα επιβεβαιώνουν τώρα σπουδαίοι οικονομολόγοι, όχι κατ΄ ανάγκη της δικής μας ριζοσπαστικής αντίληψης. Αναφέρομαι και στη χθεσινή παρουσία του κ. Κρούγκμαν αλλά και σε όλα όσα έχει πει κατά καιρούς ο κ. Στίνγκλιτς. Ακόμα όμως και νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι έχουν διαπιστώσει ότι αυτό το μοντέλο ανάπτυξης, αυτό το οικονομικό μοντέλο της αποθέωσης της συσσώρευσης κέρδους έχει φτάσει στα όριά του.
Είναι λοιπόν παράλογο σε μια περίοδο κρίσης να προσπαθείς να επιλύσεις ζητήματα δημοσιονομικής σταθερότητας ή τακτοποίησης. Έχουμε κι άλλα παραδείγματα οικονομικής κρίσης, όπως το ΄29. Ουδείς προσπάθησε να αντιμετωπίσει την κρίση τακτοποιώντας τα ελλείμματα των ταμείων του. Προσπάθησε να τα αντιμετωπίσει με την ενίσχυση της ενεργούς ζήτησης. Να μπορέσει να κινηθεί η οικονομία. Που σημαίνει, δηλαδή, ότι πρέπει αυτή τη στιγμή να στηριχθούν οι μισθοί, οι συντάξεις, να υπάρξει μια ασπίδα κοινωνικής προστασίας….
- Υπάρχει όμως και το Σύμφωνο Σταθερότητας, ο «κορσές» του….
Το Σύμφωνο είναι έξω από κάθε λογική και καμιά σοβαρή κυβέρνηση στην Ε.Ε., παρά το γεγονός ότι το κρατάνε και δεν το καταργούν ωστόσο δεν του δίνουν σημασία.
Ο κ. Καραμανλής, παίρνει μέτρα επικοινωνιακού χαρακτήρα…. Θέλει λέει να μαζέψει 350 εκ. περίπου. Μα πριν από λίγα χρόνια δεν είχαμε το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Τον κατήργησε ο κ. Καραμανλής. Αυτός ο φόρος μάζευε 400 εκ. το χρόνο, πολύ περισσότερα απ΄ όσα θέλει να μαζέψει τώρα, παγώνοντας τους μισθούς των 1.100 ?. Γιατί το έκανε; Τότε, πριν από λίγα χρόνια δεν υπήρχε έλλειμμα, δεν υπήρχε ανάγκη δημοσιονομικής τακτοποίησης;
Ας σταματήσουμε λοιπόν να λέμε ότι είναι δίκαια τα μέτρα. Αν θέλουμε να πάμε σε μια δίκαιη φορολόγηση πρέπει να έχουμε σαν στόχο τη ριζική αναδιανομή του πλούτου και των εισοδημάτων. Και υπάρχει τρόπος να γίνει αυτό. Για τα μεγάλα εισοδήματα, για την μεγάλη ακίνητη περιουσία. Βεβαίως πρέπει να ενισχυθεί και ο έλεγχος ο φορολογικός. Τα μεγάλα εισοδήματα φοροδιαφεύγουν και το ξέρουν πολύ καλά αυτό. Αλλά υπάρχουν δυνατότητες να εξοικονομηθούν πόροι από τα εξοπλιστικά προγράμματα, από τη μεγάλη εκκλησιαστική περιουσία που δεν φορολογείται. Να πάμε σε τέτοια μέτρα.
- Αυτά τα μέτρα θυμίζουν την περίοδο Μητσοτάκη;.. Βέβαια εσείς τότε ήσασταν μαθητής…..
Θυμάμαι το περίφημο, μηδέν συν μηδέν ίσον δεκατέσσερα, τη νέα αριθμητική που είχε επιβάλλει η κυβέρνηση Μητσοτάκη… Θυμίζουν ως προς την φιλοσοφία τους, δεν θα έχουν όμως καμία σχέση ως προς την αποτελεσματικότητά τους. Γιατί ήταν άλλη περίοδος εκείνη. Τότε ίσως είχε ένα νόημα να μιλήσει κανείς για το πώς θα φτάσει τα κριτήρια και τους στόχους ώστε να μπορέσει να ενταχθεί στην ΟΝΕ ή εν πάση περιπτώσει στην ευρωπαϊκή σύγκλιση. Σήμερα τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Βρισκόμαστε μπροστά σ΄ έναν κίνδυνο που δεν έχουν ακόμα διαπιστωθεί -όχι μόνο εδώ, σε όλο τον κόσμο- ποια είναι τα όριά του. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι ένα βαρέλι δίχως πάτο. Του δίνουμε διαρκώς και δεν ξέρουμε αν αυτά που δίνουμε θα έχουν αντίκρισμα. Να χρησιμοποιήσω μια σοφή κουβέντα του κ. Στίνγκλιτς, που είχε πει: είναι σαν να έχουμε έναν οργανισμό που αιμορραγεί ακατάσχετα κι εμείς, αντί να προσπαθήσουμε να σταματήσουμε την αιμορραγία, του κάνουμε συνεχώς μετάγγιση τεραστίων ποσοτήτων αίματος. Δεν έχει νόημα. Όσο αίμα και να δώσουμε, όσα λεφτά και να δώσουμε .. στις τράπεζες, αν οι πληγές είναι ανοιχτές, κάνουμε μια τρύπα στο νερό.
- Τα μέτρα αυτά, κατά τη γνώμη σας, απομακρύνουν το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών;…
Έχω την εκτίμηση -γιατί κανείς δεν μπορεί να ξέρει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα- ότι είναι ειλικρινής ο Πρωθυπουργός όταν λέει ότι δεν έχει στο μυαλό του τις εκλογές τώρα. Δεδομένου ότι αν πάει σε εκλογές θα τις χάσει. Αυτό που θα προσπαθήσει είναι να κρατήσει όσο μπορεί. Το ζήτημα όμως δεν είναι αν οι εκλογές θα γίνουν με επιλογή του Πρωθυπουργού, αλλά αν θα γίνουν κατ΄ ανάγκη. Όταν βλέπει να έρχεται το παγόβουνο κατά πάνω του και το μόνο που κάνει είναι να προσπαθεί να δει αν θα μειώσει λίγο την ταχύτητα για να μην γίνει η πρόσκρουση αύριο αλλά μεθαύριο, δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Το ζήτημα είναι να στρίψει το τιμόνι να αποφύγει το παγόβουνο.
- Πιστεύετε δηλαδή ότι είναι οριστική η ήττα;.. Μη αναστρέψιμη δηλαδή η κατάσταση;….
Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι η ήττα της Ν.Δ. Είναι η ήττα της κοινωνίας. Γιατί, αν συνεχίσουμε έτσι, τα πράγματα θα γίνουν πολύ δύσκολα. Θα γίνουν δύσκολα όχι μόνο για τα κοινωνικά στρώματα που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας και της εξαθλίωσης, όχι μόνο για τη λεγόμενη γενιά των 700 ?, που είναι πολύ πιο κάτω από 700, 480 ? παίρνουν συνομήλικοί μου πτυχιούχοι, με δύο πτυχία, στα προγράμματα stage με ανασφάλιστη εργασία. Θα γίνουν τα πράγματα δύσκολα ακόμη και για εκείνες τις κοινωνικές κατηγορίες που το προηγούμενο διάστημα περνούσαν ανεκτά. Είδαμε εκτιμήσεις για πολλαπλασιασμό των απολύσεων το επόμενο διάστημα. Τους δύο πρώτους μήνες του 2009 έχουμε περίπου 80 χιλιάδες απολύσεις. Οι εκτιμήσεις λένε ότι οι άνεργοι θα φτάσουν τους οκτακόσιες χιλιάδες στη χώρα μας. Πρέπει να υπάρξει μια ριζική αλλαγή και μια ριζική τομή στην οικονομική και κοινωνική πολιτική. Αλλιώς αυτό που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες, ως μια έρπουσα αναταραχή στην κοινωνία, τις κοινωνικές εντάσεις, την έξαρση της εγκληματικότητας, της βίας, θα είναι στοιχεία τα οποία θα βλέπουμε διαρκώς μπροστά μας. Και για να τα αντιμετωπίσει κανείς δεν θα χρειάζεται να ξορκίζει και να καταγγέλλει μόνο, αλλά να παίρνει μέτρα ασπίδας, κοινωνικής αλληλεγγύης, μιας άλλης πολιτικής που νομίζω ότι είναι αναγκαία σήμερα όσο ποτέ.
- Εσείς λέτε όμως ότι ούτε το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να δώσει αυτή την πολιτική.. Είναι ίδιο με τη Ν.Δ. Συνεπώς;…
Ποτέ δεν έχουμε πει ότι είναι ίδιο. Λέμε όμως ότι και το ΠΑΣΟΚ σήμερα δεν έχει ίσως κατανοήσει το μέγεθος της κρίσης και είναι αμήχανο στο να προτείνει ριζικές τομές και αλλαγές.
Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Άκουσα προχθές την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για την εργασία των νέων, η οποία είχε δύο σκέλη. Το ένα ήταν η διεύρυνση των προγραμμάτων stage στον ιδιωτικό τομέα και το άλλο σκέλος ήταν τις ασφαλιστικές εισφορές των νέων κάτω των 25 ετών να τις πληρώνει το κράτος. Για φανταστείτε λίγο πώς αυτό μπορεί να λειτουργήσει κι αν αυτό είναι μια πρόταση διεξόδου. Τι θα συμβεί; Στις επισφαλείς θέσεις εργασίας, στα πολυκαταστήματα, στα σούπερ-μάρκετ θα αρχίσουν όλοι να απολύουν τους εργαζόμενους που είναι πάνω από 25 και να προσλαμβάνουν εργαζόμενους που είναι κάτω από 25, διότι θα έχουν λιγότερο εργασιακό κόστος αφού το κράτος θα πληρώνει τις εισφορές.
Τέτοιου είδους προτάσεις δεν είναι προτάσεις διεξόδου από την κρίση. Αυτές οι προτάσεις είναι προτάσεις που μας επαναφέρουν σ΄ ένα νέο-Θατσερικό μοντέλο…
- Συνεπώς κανείς αυτοδυναμία;….
Κατ΄ αρχήν η δική μας εκτίμηση είναι ότι θα είναι ένα θετικό στοιχείο για τη χώρα εάν δεν έχουμε αυτοδύναμη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ή Ν.Δ. Διότι αυτοδύναμες κυβερνήσεις σ΄ αυτή την περίοδο θα είναι κυβερνήσεις εξίσου αλαζονικές, οι οποίες θα μας οδηγήσουν σε ακόμη χειρότερα χάλια. Άρα, λέμε, ότι θα είναι ευχής έργο να μην έχουμε αυτοδυναμία.
Από εκεί και πέρα, το αν θα δοθεί η προοπτική ή δυνατότητα μιας αριστερής στροφής που έχει ανάγκη ο τόπος θα εξαρτηθεί από τους συσχετισμούς δυνάμεων, από το πόσο δυνατή θα είναι η Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ στην επόμενη εκλογική μάχη. Γι αυτό εμείς λέμε ότι και οι ευρωεκλογές οι ερχόμενες είναι μια ευκαιρία να δοθεί ένα ηχηρό, ισχυρό μήνυμα ότι χρειάζεται αλλαγή σελίδας κι όχι μία από τα ίδια. Και βεβαίως και οι επόμενες εκλογές, οι βουλευτικές εκλογές θα είναι μια ευκαιρία να δοθεί μια άλλη δυνατότητα ελπίδας για τον τόπο.
Θα με ρωτήσετε τι θα γίνει με το θέμα της διακυβέρνησης.. Απαντώ ότι ισχυρές κυβερνήσεις δεν είναι οι κυβερνήσεις που έχουν 160 ή 180 βουλευτές.. Ισχυρές κυβερνήσεις είναι αυτές που μπορούν να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της κοινωνίας και στα μηνύματα της κοινωνίας. Αυτές που εφαρμόζουν μια πολιτική που μπορεί να λύσει τα προβλήματα.
Σήμερα η κυβέρνηση της Ν.Δ. είναι ανίσχυρη όχι επειδή έχει 151 βουλευτές. Αν η πολιτική που ακολουθούσε ήταν μια πολιτική που έβρισκε ανταπόκριση στην κοινωνία, θα μπορούσε να κυβερνάει για πάρα πολλά χρόνια με 151 βουλευτές.
Άρα το ζήτημα για μας της ισχυρής ή μη ισχυρής κυβέρνησης, της κυβερνησιμότητας ή της ακυβερνησίας είναι το κατά πόσο η κυβέρνηση που θα προκύψει θα έχει ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης που θα ανταποκρίνεται στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα και τις κοινωνικές ανάγκες. Για μας αυτό θα είναι το κριτήριο και όχι ο μπαμπούλας της ακυβερνησίας.
- Παρά ταύτα οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν μια τάση αναστήλωσης του δικομματισμού….
Έτσι φαίνεται από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, αν και καλό θα ήταν να μην τις ακολουθούμε κατά γράμμα. Διότι, αν τις ακολουθούσαμε κατά γράμμα, δεν θα έπρεπε να πηγαίνουμε σε εκλογές, θα κάναμε δημοσκοπήσεις και θα τελείωνε….
Για Πανεπιστημιακό άσυλο
- Ο κ. Σπηλιωτόπουλος προτείνει να μεταφερθούν Πολυτεχνείο και Νομική από το κέντρο της Αθήνας, για να μην γίνονται επεισόδια.. Θα ήθελα ένα σχόλιο…
Αν ήταν τόσο εύκολο το θέμα αυτό, θα το λύναμε. Υπήρχαν και άλλοι πιο πριν που είχαν αυτή την έξυπνη ιδέα και θα λυνόταν το ζήτημα.
Το θέμα της βίας και των επεισοδίων είναι πιο βαθύ από το πού βρίσκονται οι Πολυτεχνικές σχολές ή η σχολή της Νομικής. Το ζήτημα του ασύλου είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, -γιατί είναι μια δημοκρατική κατάκτηση το άσυλο. Η χώρα μας δεν είναι μια χώρα όπως οι άλλες ευρωπαϊκές. Έχει μια ιστορία παραδόσεων και αγώνων του κινήματος, που συνδέονται και με την ιστορική εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Το πρώτο που πρέπει να πούμε είναι ότι το άσυλο πρέπει να το προστατεύσει η ίδια η ακαδημαϊκή, πανεπιστημιακή κοινότητα, το φοιτητικό κίνημα. Και για να το προστατεύσει, πρέπει να συγκροτηθεί, σε πρώτη φάση. Βλέπουμε για άλλη μια φορά ότι έχουμε φοιτητικές εκλογές μπροστά μας που δεν θα δώσουν τη δυνατότητα, δυστυχώς, της ανασυγκρότησης των θεσμικών οργάνων του φοιτητικού κινήματος.
Και είναι και λίγο υποκριτική η συζήτηση που γίνεται το τελευταίο διάστημα.
Ο Αλ. Αλαβάνος προχθές έστειλε μια επιστολή στους πολιτικούς αρχηγούς για το ζήτημα της ΕΦΕΕ και όλοι θα πουν ότι συμφωνούν. Αλλά οι δύο μεγάλες παρατάξεις που πρόσκεινται στα δύο μεγάλα κόμματα στον φοιτητικό χώρο, η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ, συμφωνούν μεταξύ τους για το αντίθετο.
Ήταν να γίνουν οι φοιτητικές εκλογές την 1η Απριλίου -αν δεν κάνω λάθος, κάτι το οποίο θα έδινε τη δυνατότητα να υπάρχει χρόνος για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος, αν υπήρχε και η βούληση, αλλά συμφώνησαν οι δύο παρατάξεις, η ΠΑΣΠ και η ΔΑΚ, να πάνε 13 Μαΐου. Δηλαδή να τις πάνε όσο πιο κοντά γίνεται στο κλίμα των ευρωεκλογών, γιατί θεωρούν ότι έτσι τους συμφέρει περισσότερο γιατί θα έχουν πέσει οι μεγάλες πολυδάπανες καμπάνιες των κομμάτων και το κλίμα θα είναι, ψηφίστε δυο μεγάλα κόμματα, ψηφίστε τις δυο μεγάλες παρατάξεις.
Αυτή η υποκρισία όμως κάποια στιγμή πρέπει να ακουστεί, να την μάθει, να καταλάβει ο κόσμος. Διότι δεν αρκεί να λέει ο κ. Παπανδρέου ότι συμφωνεί. Πρέπει να πει τι κάνει για να πιέσει τους νέους συντρόφους του. Και καλό είναι οι νέοι να διαφωνούν με τις ηγεσίες και τις εξουσίες, αλλά να διαφωνούν σε ριζοσπαστική και προοδευτική κατεύθυνση, να είναι πιο ριζοσπαστικοί από την ηγεσία, όχι πιο συντηρητικοί.
Για ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ- Εκλογές
- Θέσατε ως στόχο την εκλογή τεσσάρων ευρωβουλευτών. Παράλληλα είπατε ότι θα κριθείτε στις ευρωεκλογές.. Θα κριθείτε μ΄ αυτό τον στόχο;…
Θέσαμε ως στόχο κάτι το οποίο είναι δύσκολο, αλλά δεν είναι ανέφικτο. Θέσαμε ως στόχο ο ΣΥΡΙΖΑ να καταγράψει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό στην επόμενη κάλπη των ευρωεκλογών. Θα κριθώ κι εγώ και όλοι μας για την προσπάθεια που θα κάνουμε. Θα κριθούμε δηλαδή για το κατά πόσο πλησιάσαμε ή καταφέραμε αυτόν τον στόχο. Βεβαίως η σύγκριση των ποσοστών ή των αποτελεσμάτων του ΣΥΝ, του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η σύγκριση με τα δημοσκοπικά μεγέθη. Είναι με τα εκλογικά αποτελέσματα που είχε αυτός ο χώρος. Ένας χώρος ο οποίος βρισκόταν διαρκώς στην κόψη του ξυραφιού, διότι μάλλον τότε δεν μπορούσε να αφουγκραστεί τις κοινωνικές διεργασίες. Ξαφνικά λοιπόν από το 3% θυμίζω πήγαμε στο 5% στις προηγούμενες εκλογές. Στις προηγούμενες ευρωεκλογές ήμασταν στο 4,46% , δεν είχαμε συμμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί κάναμε την επιλογή να πάμε μόνοι μας. Τώρα λοιπόν πιστεύουμε ότι και από το 4,46 και από το 5 θα είμαστε πολύ πιο ψηλά. Και βάζουμε τον πήχη όχι στο 6 και στο 7 και στο 8%. Τον βάζουμε τον πήχη εκεί όπου θα δημιουργηθεί η δυνατότητα μιας μεγάλης έκπληξης, που θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της πολιτικής ζωής. Κι αυτός ο πήχης -και σε συμβολικό επίπεδο- είναι οι τέσσερις ευρωβουλευτές.
- Φαντάζομαι ότι θα είσαστε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές. Αυτός, αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τρίτο κόμμα, θα πάρει την εντολή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Είναι έτσι;…
.. Υπάρχει μια παράδοση.. ο επικεφαλής της μεγαλύτερης συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ να είναι και επικεφαλής του εκλογικού εγχειρήματος και του ψηφοδελτίου. Και δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς που έχει αμφισβητήσει αυτή την παράδοση σήμερα. Βέβαια πρέπει να ξέρετε ότι εμείς δεν είμαστε μια παράταξη που λειτουργεί σε ένα αρχηγοκεντρικό μοντέλο, και δεν αναφέρομαι μόνο σε εμένα και τον Αλ. Αλαβάνο. Αναφέρομαι σ΄ όλα τα στελέχη που μέσω κι έξω από τη Βουλή που παράγουν ένα πολύ σημαντικό έργο για τη ριζοσπαστική Αριστερά…
- Κάποιοι λένε ότι αυτό προκαλεί σύγχυση ρόλων…
Δεν υπάρχει σύγχυση ρόλων. Ο καθένας έχει διακριτούς ρόλους και διακριτή παρουσία. Η συμβολή του Αλ. Αλαβάνου, του Φ. Κουβέλη, του Γ. Δραγασάκη, του Ν. Χουντή, που είναι Γραμματέας του ΣΥΝ, του Δ. Παπαδημούλη, που είναι ευρωβουλευτής, και όλων των υπολοίπων από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια συμβολή συλλογικής προσπάθειας που έχει ένα κοινό στόχο. Τα καταφέρνουμε καλά.
Αυτό που για πολλούς είναι το μειονέκτημα του ΣΥΝ, η πολυφωνία και οι πολλές συνιστώσες που συγκροτούν το εγχείρημά μας, από μια άλλη οπτική μπορεί να είναι και η πυρηνική μας δύναμη. Γιατί σε μια εποχή πολυδιάσπασης και κατακερματισμού της Αριστεράς, που είναι η μάστιγα της Αριστεράς, εμείς καταφέρνουμε, παρά τις δυσκολίες, να συντονιζόμαστε και να πηγαίνουμε μαζί.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS