Η ελληνική Βουλή, ομόφωνα, το 1975 με τον Νόμο 4/1975, νομοθέτησε ότι όσοι φυλακίστηκαν ή εκτοπίστηκαν λόγω της αντίθεσής τους προς το δικτατορικό καθεστώς της περιόδου 1967-1974, θα υπηρετήσουν στον ελληνικό στρατό μόνο τρεις μήνες.
Όσοι φυλακίστηκαν ή εκτοπίστηκαν λόγω της αντίθεσης τους προς το δικτατορικό καθεστώς και υπηρέτησαν στον ελληνικό στρατό κατά την περίοδο 1967-1974, αντιμετώπισαν κατά τη διάρκεια της θητείας τους σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες (ταπεινωτικές διακρίσεις, απομόνωση, ψυχολογικό πόλεμο, βασανιστήρια).
Όσοι μάλιστα ήταν φοιτητές, αν και – μετά την πολιτική αμνηστία τον Αύγουστο του 1973 – τους αποδόθηκε εκ νέου η φοιτητική ιδιότητα που τους είχε αφαιρεθεί λόγω της αντιδικτατορικής τους δράσης, η Χούντα αρνήθηκε να τους χορηγήσει αναβολής στράτευσης, ώστε να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.
Ορισμένοι από αυτούς υπηρετούν σήμερα στο Δημόσιο και βρίσκονται κοντά στη συνταξιοδότηση. Σύμφωνα με το πνεύμα των διατάξεων του Νόμου 4/1975, αλλά και της ΚΥΑ οικ204257/5208/0022 (ΦΕΚ 368/18-5-1989, τεύχος Β, παρ. 5, για την αποκατάσταση των διωχθέντων από το δικτατορικό καθεστώς, η στρατιωτική θητεία όσων φυλακίστηκαν ή εκτοπίστηκαν κατά την περίοδο 1967-1974 λόγω της αντίθεσής τους προς το δικτατορικό καθεστώς θα έπρεπε να υπολογίζεται ως συντάξιμη δημόσια υπηρεσία χωρίς εξαγορά.
Κατόπιν αυτών, ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί
Ο ερωτών Βουλευτής
Θανάσης Λεβέντης
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS