Η Κεντρική Πολιτική
Επιτροπή του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ολοκλήρωσε το
Σάββατο, 10/1, τη σύνοδο της με αντικείμενο
την πορεία των πολιτικών εξελίξεων.
Η ΚΠΕ ενέκρινε με ευρεία πλειοψηφία την
εισήγηση του Προέδρου του κόμματος Ν.Κωνσταντόπουλου,
για συμμετοχή του ΣΥΝ στην ευρεία εκλογική
συνεργασία με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς,
υπό τον τίτλο,
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ - ΕΝΩΤΙΚΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ
Στη συνεργασία συμμετέχουν η Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά (ΑΚΟΑ), η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά (ΔΕΑ), οι «Ενεργοί Πολίτες», η Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς (ΚΕΔΑ), ο Συνασπισμός της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας, ανένταχτοι του "Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς" καθώς και στελέχη οικολογικών κινήσεων και κινημάτων για τα δικαιώματα.
Ακολουθεί η εισήγηση του Προέδρου του ΣΥΝ στην ΚΠΕ:
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Η σημερινή μας συνεδρίαση
γίνεται σ΄ένα νέο πολιτικό κλίμα.
Βρισκόμαστε σε νέα περίοδο. Μη κάνουμε το
λάθος να τα θεωρούμε όλα επικοινωνιακές
σκηνοθεσίες. Εδώ και καιρό συντελούνται
καθοριστικές διεργασίες στο διεθνές
περιβάλλον, που προωθούν ηγεμονικές
στρατηγικές και δομές, επιθυμητές στις ΗΠΑ.
Αλλά και στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας είναι ενεργές διαφοροποιήσεις, που σπρώχνουν προς την συντηρητικοποίηση, την ένταση των κοινωνικών προβλημάτων, αδικίας, ανισότητας, ανασφάλειας, και τη λογική της συμφεροντολογικής προσαρμογής. Η περίοδος της μεταπολίτευσης εξάντλησε τα όριά της και την δυναμική της. Στην αρχή του 21ου αιώνα, στο μέσον της εξαιρετικά κρίσιμης και σύνθετης πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, στο πολιτικό πεδίο επισημαίνονται ο γιγαντισμός του δικομματισμού, η σύγκλιση προς το νεοφιλελευθερισμό, η απόσταση μεταξύ κοινωνικής πραγματικότητας και πολιτικού συστήματος, η πίεση προς την αριστερά, η συμπίεση των κοινωνικών κινημάτων, εκφυλιστικά φαινόμενα στο δημόσιο βίο, ισχυροί μηχανισμοί νέων εξωθεσμικών εξουσιών, εμπορευματοποίηση των συλλογικών αγαθών, γενικευμένη διαφθορά και πολλαπλασιασμός της κερδοσκοπίας και του πλουτισμού σε βάρος των εργαζομένων.
Το πολιτικό μας σύστημα κάτω από την πίεση αυτής της πραγματικότητας επιχειρεί με αλλαγές προσώπων και ρόλων, να διαιωνίσει τις δικομματικές ηγεμονικές δομές και τις εξωθεσμικές εξαρτήσεις τους.
Στην ελληνική κοινωνία είναι διαρκές το αίτημα της αλλαγής και του προοδευτικού εκσυγχρονισμού, ως αίτημα αλλαγής του δικομματικού μονοπωλίου εξουσίας, ως διεκδίκηση ανατροπής των συνεπειών της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, ως αξίωση ενίσχυσης των κοινωνικών, δημοκρατικών και οικολογικών δικαιωμάτων, ως αίτημα τέλος να αλλάξουν οι πολιτικές που δημιουργούν τα προβλήματα και συσσωρεύουν αρνητικές συνέπειες στην κοινωνία, την οικονομία και την καθημερινότητα της ζωής.
Η αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι ουδέτερο γεγονός.
Από πολλές απόψεις συνδέεται με την προώθηση νέου πολιτικού σκηνικού, σηματοδοτεί την πορεία προς μια μετάλλαξη της κοινωνικής νομιμοποίησης της δημοκρατίας από μια ακομματική κι εξωθεσμική λειτουργία.
Η παραίτηση του κ. Σημίτη από την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ και η επικείμενη ανάδειξη στη θέση αυτή του Γ. Παπανδρέου, αποτελούν μια προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να ανατρέψει τα αρνητικά γι΄αυτό δεδομένα. Ταυτόχρονα, όμως, όλα όσα συνοδεύουν αυτήν την κίνηση, σηματοδοτούν την εισαγωγή στο πολιτικό μας σύστημα νέων οργανικών στοιχείων, που πρέπει προσεκτικά να αξιολογηθούν γιατί προδιαγράφουν μια συγκεκριμένη πορεία.
Το ίδιο προσεκτικά πρέπει να αξιολογηθούν τα στοιχεία που συγκροτούν το πολιτικο-ιδεολογικό προφίλ του νέου ηγέτη του ΠΑΣΟΚ. Διότι αυτό το προφίλ θα καθορίσει την φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ στη νέα περίοδο.
Θα προσπαθήσω λοιπόν να επισημάνω ορισμένα βασικά σημεία που συγκροτούν κατά τη γνώμη μου ένα πλαίσιο ανάλυσης και αξιολόγησης του πολιτικού φαινομένου που βρίσκεται αυτές τις μέρες σε εξέλιξη.
Δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι η παραίτηση του κ. Σημίτη οφείλεται στο αρνητικό για το ΠΑΣΟΚ κλίμα και στη βεβαιότητα εκλογικής αποτυχίας, εάν επέμενε να ηγηθεί αυτός του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές.
Το ΠΑΣΟΚ (και το πλαίσιο στήριξής του), μπροστά στο φάσμα της εκλογικής ήττας και της απομάκρυνσής του από την εξουσία, αποσύρει τον κ. Σημίτη - τον μέχρι χθες καταλληλότερο για πρωθυπουργό - και είναι έτοιμο να αρνηθεί και την 8ετία Σημίτη. Ήδη κανείς δεν μιλάει για την ναυαγισμένη εκσυγχρονιστική ρητορεία, αλλά ψάχνουν για νέες συνθηματολογικές επινοήσεις περί μεταρρυθμιστικής νεωτερικότητας, έτσι εν πλήρει συγχύσει υπόλογοι, γιατί μετατρέπουν τις έννοιες σε εισιτήριο διαρκείας για όλες τις διαδρομές.
Ελάχιστες μέρες μετά την παραίτηση του κ. Σημίτη και παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες του ίδιου και ορισμένων στενών συνεργατών του, όλα δείχνουν ότι το ΠΑΣΟΚ θα πάει στις εκλογές αρνούμενο να υπερασπιστεί την πολιτική Σημίτη και στηριζόμενο μόνο στην υπόσχεση Παπανδρέου ότι θα τ΄αλλάξει όλα.
Ταυτόχρονα εκτός από το ΠΑΣΟΚ την ίδια στάση υιοθετούν τα συγκροτήματα του Τύπου και τα ΜΜΕ που μέχρι τώρα στήριζαν τον κ. Σημίτη.
Με καταπληκτική ευκολία όλοι όσοι υμνούσαν τον εκσυγχρονισμό του κ. Σημίτη υποστηρίζουν την αλλαγή του εκσυγχρονισμού και προβάλλουν την άποψη ότι καλά θα κάνει η νέα ηγεσία να μην υπερασπιστεί την 8ετία Σημίτη.
Εδώ είναι το πρώτο μεγάλο πρόβλημα που τίθεται για την ποιότητα της Δημοκρατίας μας και την αξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος.
Όλη αυτή η μεθόδευση αποτελεί την πλήρη επιβεβαίωση ότι όλα επιτρέπονται και ότι δεν υπάρχει κανένα πλαίσιο αρχών που πρέπει να γίνεται σεβαστό.
Οι ιδέες και τα προγράμματα αντικαθίστανται από το στυλ και το προφίλ.
Η αντιπαράθεση απόψεων και οι δημοκρατικές διεργασίες για την παραγωγή πολιτικής και τη λήψη αποφάσεων υποκαθίστανται από την δια βοής και σιωπής αποδοχή τετελεσμένων. Το κόμμα σε όλα τα επίπεδα αποτελεί απλώς το ντεκόρ.
Ο νέος πολιτικός πολιτισμός που υποσχέθηκε πριν από 8 χρόνια ο κ. Σημίτης καταλήγει στην αποθέωση του καιροσκοπισμού και της λογικής του κόλπου.
Η τελευταία ομιλία του κ. Σημίτη θα αποτελεί μνημείο από την άποψη αυτή.
Ένας πολιτικός ηγέτης για να δικαιολογήσει τη φυγομαχία του περιγράφει με κυνισμό το πώς σχεδίασε εδώ και ένα χρόνο, έξω από κάθε διαδικασία, να φύγει από την ηγεσία την τελευταία στιγμή, ούτως ώστε να μην κριθεί για το έργο του. Και ομολογεί επίσης ωμά ότι όλο αυτό το διάστημα παραπλανούσε τον ελληνικό λαό συνειδητά, όταν διαβεβαίωνε ότι αυτός θα ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2004, οδηγώντας και τους πιο στενούς του συνεργάτες στην γελοιοποίηση βαρύγδουπων διαβεβαιώσεων που διαψεύστηκαν με πάταγο.
Σταματώ όμως εδώ σ΄αυτό το σημείο και νομίζω ότι δεν πρέπει να ασχοληθούμε άλλο με το παρελθόν.
Ο κ. Σημίτης δεν θέλησε να κριθεί στις εκλογές, ας κοιτάξουμε κι εμείς το μέλλον.
Η διαδικασία ανάδειξης του νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία που πρέπει να σημειώσουμε.
Στην ουσία βρισκόμαστε μπροστά σ΄ένα φαινόμενο αυτοκατάργησης του ΠΑΣΟΚ ως συγκροτημένου κόμματος μελών, με καταστατικό και δημοκρατικές διαδικασίες.
Ο νέος ηγέτης αναδείχτηκε από τις δημοσκοπήσεις.
Επιβλήθηκε χωρίς πολλά-πολλά από τα ΜΜΕ και κατέλυσε πριν καν εκλεγεί την κομματική δομή του ΠΑΣΟΚ.
Μου έκανε τρομερή εντύπωση μια εικόνα.
Ο κ. Σημίτης υπέβαλε την παραίτησή του στην Κ.Ε. του κόμματος.
Ο κ. Παπανδρέου δεν πήρε καν τον λόγο στην Κ.Ε. και υπέβαλε την υποψηφιότητά του μπροστά στις κάμερες έξω από την αίθουσα όπου συνεδρίαζε η Κ.Ε. Βρισκόμαστε μπροστά σ΄ένα φαινόμενο, που αφορά όλους τους θεσμούς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Στο φαινόμενο της τηλεοπτικής δημοκρατίας.
Κατανοώ ότι είναι τέτοιος ο φόβος των στελεχών του ΠΑΣΟΚ μη τυχόν και χάσουν τις εκλογές, μη τυχόν απομακρυνθούν από την εξουσία, ώστε είναι έτοιμοι να δεχθούν και να κάνουν τα πάντα, προκειμένου να αποφύγουν αυτό το ενδεχόμενο.
Όμως όλα αυτά - είτε το καταλαβαίνουν τώρα είτε όχι - σηματοδοτούν το πέρασμα του πολιτικού μας συστήματος σε μια άλλη φάση.
Απαιτεί δε μεγάλη δόση φαντασίας και ηθελημένης σύγχυσης να θεωρεί κανείς τις πολιτικές μεταλλάξεις προοδευτικό εκσυγχρονισμό ή νεωτερισμό.
Με τέτοιου είδους διαδικασίες βαδίζουμε ολοταχώς για ένα πολιτικό σύστημα Αμερικανικού τύπου όπου τα μεγάλα μαζικά κόμματα θα αλλάξουν πλήρως χαρακτήρα και όπου ο ρόλος των ΜΜΕ, των δημοσκοπήσεων, των οικονομικών συμφερόντων, θα είναι καταθλιπτικά καθοριστικός και θα θέλει να καταργήσει κάθε δυνατότητα ουσιαστικής συμμετοχής των πολιτών.
Στην Ευρώπη τα μαζικά κόμματα υπήρξαν βασικός θεσμός της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Βασικός θεσμός για την διαμόρφωση και την έκφραση της πολιτικής βούλησης του κυρίαρχου λαού.
Ο υπερκερασμός αυτών των θεσμών και η επιβολή ενός σχήματος όπου ο πολιτικός αρχηγός που επιβάλλεται από τα ΜΜΕ επικοινωνεί απευθείας με το λαό διά των ΜΜΕ και μαθαίνει την θέληση του λαού από τις δημοσκοπήσεις, είναι η μέθοδος για την απόλυτη χειραγώγηση του λαού και για την αφαίρεση κάθε δυνατότητας σοβαρής συμμετοχής στη διαμόρφωση και λήψη των αποφάσεων. Οι κοινωνίες των πολιτών θα γίνουν κοινωνίες υπηκόων και καταναλωτών.
Πιστεύω ότι αυτό είναι το σοβαρό πρόβλημα που ανακύπτει μέσα από τις διαδικασίες που συντελούνται αυτές τις μέρες στον χώρο του ΠΑΣΟΚ.
Η επαναφορά του κληρονομικού δικαιώματος στην δημοκρατική πολιτική εξουσία, είναι ένα πολύ μεγάλο επίσης θέμα, αλλά έχει δευτερεύουσα σημασία.
Το κύριο είναι η μετάλλαξη του κομματικού θεσμού. Η προώθηση ενός μοντέλου ακομματικής ή μετακομματικής δημοκρατίας, όπου η αντιπροσώπευση και η νομιμοποίηση δεν θα γίνονται στο όνομα της κοινωνίας, του λαού, των πολιτών, αλλά θα επιτυγχάνεται από τους μηχανισμούς των νέων εξωθεσμικών εξουσιών. Τα κόμματα ιδεών και μελών, θα γίνουν οργανώσεις των λόμπι και των παραγόντων. Έχει μεγάλη σημασία εδώ να τονίσω την επίμονη άρνηση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ να αλλάξουν το εκλογικό σύστημα και να καθιερώσουν την απλή αναλογική. Ακριβώς για το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής είναι ο μόνος οργανωμένος, κοινωνικά νομιμοποιημένος, δημοκρατικά διαφανής κι αξιόπιστος τρόπος αλλαγής των συσχετισμών.
Το τρίτο σημείο που θέλω να θίξω αφορά το πολιτκο-ιδεολογικό προφίλ του νέου ηγέτη του ΠΑΣΟΚ.
Βεβαίως «αρχή άνδρα δείκνυσι». Όμως ο κ. Παπανδρέου ήδη έχει μιλήσει αρκετά τις τελευταίες μέρες, έχει δώσει συγκεκριμένα δείγματα και έχει στείλει συγκεκριμένα μηνύματα. Όπως επίσης ως υπουργός εξωτερικών έχει δώσει δείγματα γραφής.
Μπορούμε επομένως μία πρώτη άποψη να έχουμε.
Από τις δηλώσεις αυτών των ημερών σημειώνω δύο σημεία:
Επανειλημμένα έχει τονίσει ο κ. Παπανδρέου ότι γι΄αυτόν δεν υπάρχει δεξιά και αριστερά, ότι υπάρχουν προβλήματα που απαιτούν λύσεις.
Πρόκειται γι΄ένα σαφές πολιτικό μήνυμα για ένα σαφές πολιτικο-ιδεολογικό στίγμα. Κι ακούγεται από τον υποψήφιο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, σήμερα, σήμερα που πεθαίνει ο Νορμπέρτο Μπόμπιο, ο πολιτικός φιλόσοφος που στα ενενήντα τέσσερά του μιλάει διορατικά για τη Δεξιά και την Αριστερά της εποχής της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.
Η θεωρία ότι έχει ξεπεραστεί η αντίθεση δεξιάς - αριστεράς δεν είναι καινούργια. Και δεν είναι και αθώα.
Είναι η θεωρία πάνω στην οποία έχει στηριχθεί η σύγκλιση στη βάση του νεοφιλελευθερισμού.
Και για να μην θεωρηθεί ότι κάνω δίκη προθέσεων έρχομαι στο δεύτερο σημείο από τις δηλώσεις αυτών των ημερών.
Η σαφής τοποθέτηση του κ. Παπανδρέου υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι ένα κλειδί για την κατανόηση της ιδεολογικής κατεύθυνσής του.
Οι αντιλήψεις για την παιδεία και την εκπαίδευση αφορούν τον πυρήνα της νεοφιλελεύθερης σκέψης.
Μια παιδεία που δεν υπόκειται σε δημόσιο έλεγχο αλλά παραδίδεται στην αγορά είναι θέμα που αφορά την συνολική φυσιογνωμία των κοινωνιών του μέλλοντος.
Η θεωρία λοιπόν ότι δεν υπάρχει δεξιά και αριστερά δεν είναι τυχαία. Εχει τις συνέπειές της. Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι μια πολύ σαφής ένδειξη.
Είμαι βέβαιος ότι θα υπάρξουν γρήγορα και πολλές άλλες.
Όμως θέλω να αναφερθώ και σε ένα ακόμα θέμα. Κατά την διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ πολλές φορές είχαμε υπογραμμίσει τη διαφορετική φρασεολογία και τις αποχρώσεις των δηλώσεων Παπανδρέου.
Θεωρώ ότι από τις δηλώσεις εκείνης της περιόδου προκύπτει μια ορισμένη αντίληψη για τα μεγάλα διεθνή προβλήματα. Για τα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου.
Μια συγκεκριμένη αντίληψη για τον ρόλο των ΗΠΑ, της Ευρώπης και των μεταξύ τους σχέσεων, μια συγκεκριμένη αντίληψη για τα ζητήματα ασφάλειας κλπ.
Αυτή η αντίληψη βρίσκεται στον αντίποδα των αναζητήσεων των κινημάτων και των πολιτικών δυνάμεων σ΄όλο τον κόσμο, που επιζητούν μια εναλλακτική προοπτική στα ζητήματα της παγκοσμιοποίησης.
Τολμώ να πω ότι αυτή η αντίληψη βρίσκεται σε απόσταση από θέσεις και απόψεις που εκφράστηκαν στη διάρκεια του πολέμου από τις βασικές ευρωπαϊκές χώρες που ήρθαν σε σύγκρουση με τις ΗΠΑ. Να υπογραμμίσω εδώ, με αφορμή την καταπληκτική ημερίδα που οργάνωσε χτες το Ινστιτούτο «Ν. Πουλαντζάς», ότι ένα πολύ σαφές δείγμα αυτής της αντίληψης αποτελεί η υπογραφή από την ελληνική προεδρία της συνθήκης για την έκδοση και τη δικαστική αρωγή μεταξύ ΗΠΑ - Ε.Ε. Μια συνθήκη έργο και των κ. Σημίτη - Παπανδρέου, που στο όνομα της ανάγκης και της σκοπιμότητας, που προβάλλουν οι ΗΠΑ, επιβάλλει κανονιστικές παρεκκλίσεις, από τις κοινωνικές, δημοκρατικές και ανθρωπιστικές κατακτήσεις του πολιτισμού μας. Μιας συνθήκης που είναι εργαλείο για την εγκαθίδρυση μονολιθικής πολιτικής κουλτούρας, που θα φτιάχνει ένα ιδιώνυμο μοντέλο ασφάλειας, το οποίο θα απογυμνώνει το κράτος από την κοινωνική και δημοκρατική του λειτουργία και θα ενδυναμώνει τους μηχανισμούς προληπτικής καταστολής, διαρκούς επιτήρησης και ελέγχου όλου του κοινωνικού, πολιτικού, οικονομικού και πνευματικού γίγνεσθαι.
Αυτή η εκδοχή της πολιτικής της νέας ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, εγκαταλείπει τον προοδευτικό εκσυγχρονισμό του πολιτικού μας συστήματος, εγκαταλείπει τον δημοκρατικό σοσιαλισμό και τις αξίες του, εγκαταλείπει την Ενωμένη Ευρώπη ως στρατηγικά και πολιτικά αυτόνομη οντότητα, εγκαταλείπει την οικολογική διάσταση της πολιτικής την προστασία του δημοσίου πλούτου, όταν την ίδια ώρα που ο κ. Παπανδρέου κάνει μια ακόμα γνωστή από παλιά μακιγιαρισμένη πορεία προς το λαό, η κυβέρνηση των κ. Σημίτη - Παπανδρέου ξεπουλάει και μετατρέπει σε χρηματιστηριακές αξίες όλα τα συλλογικά αγαθά αυτού του λαού.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Πιστεύω ότι το ΠΑΣΟΚ από τη νέα του ηγεσία θα κάνει αποφασιστικά βήματα για την περαιτέρω μετάλλαξη του και την οριστική απομάκρυνσή του από τις ιδέες του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού.
Θα συμβάλλει αποφασιστικά για την μετεξέλιξη του πολιτικού συστήματος προς τα αμερικανικά πρότυπα και στα πλαίσια αυτού του συστήματος θα αποτελεί ένα κόμμα χωρίς σοβαρές διαφορές με το συντηρητικό κόμμα.
Εχουμε να κάνουμε με μια νέα πρόταση για το ΠΑΣΟΚ. Θα τολμούσα να πω για ελληνική εκδοχή του Μπλερισμού. Με αυτήν την εκδοχή πρέπει να αντιπαρατεθούμε συγκεκριμένα και πειστικά.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Αναφέρθηκα αναλυτικά στις πρόσφατες εξελίξεις και είναι απόλυτα φυσιολογικό.
Όμως αυτές οι εξελίξεις φωτίζουν καλύτερα και τη δική μας στρατηγική εν όψει εκλογών.
Εμείς έγκαιρα είχαμε ξεκαθαρίσει την στάση μας απέναντι στα κεντροαριστερά σενάρια της προηγούμενης περιόδου.
Ο ΣΥΝ είναι ένα κόμμα αναπόσπαστο κομμάτι της Ευρωπαϊκής Αριστεράς που επιμένει στις ιδέες του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, που βρίσκεται στον αντίποδα των νεοφιλελεύθερων ιδεών, που απορρίπτει τα κεντροαριστερά σενάρια, ακριβώς γιατί θεωρεί ότι η σημερινή σοσιαλδημοκρατία έχει προσχωρήσει στο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο. Ενα κόμμα που θεωρεί ότι τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, αυτή την στιγμή, το βασικό καθήκον είναι η ανασυγκρότηση της, πέραν της Σοσιαλδημοκρατίας, Αριστεράς και η διαμόρφωση ενός ισχυρού ιδεολογικού και πολιτικού ρεύματος στη βάση των ιδεών του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, όπου θα συναντώνται ριζοσπαστικές δυνάμεις της αριστεράς και των κινημάτων.
Από αυτήν την αφετηρία μετέχουμε ενεργά στις διαδικασίες για τη συγκρότηση του Ευρωπαϊκού Κόμματος της Αριστεράς.
Από αυτήν την αφετηρία μετέχουμε ενεργά στα κινήματα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.
Από αυτήν την αφετηρία μετείχαμε στις ζυμώσεις στον ευρύτερο χώρο της Ελληνικής Αριστεράς τα τελευταία χρόνια.
Ενόψει εκλογών μετείχαμε ενεργά στις διαδικασίες για τη συγκρότηση ενός ενωτικού ψηφοδελτίου Αριστεράς.
Και νομίζω ότι οι πρόσφατες εξελίξεις επιβεβαιώνουν αυτήν την επιλογή.
Σήμερα είναι σαφές ότι η Αριστερά απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις, θα έπρεπε να μπορεί να αντιπαρατεθεί με ενωτική τακτική.
Η προσπάθεια να επιβληθεί ο απόλυτος δικομματισμός θα έπρεπε να βρει αντιμέτωπη ολόκληρη την Αριστερά, που να διεκδικεί και να επιβάλλει την παρουσία της ως εναλλακτικής μεγάλης πολιτικής και κοινωνικής παράταξης.
Δυστυχώς εδώ και δυόμισι χρόνια, που αυτές οι διαδικασίες έχουν ξεκινήσει, το ΚΚΕ επέμεινε στην γραμμή του απομονωτισμού.
Όμως αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο για να υπάρξει μια σημαντική συσπείρωση δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Έτσι σήμερα είμαστε σε θέση να αποφασίσουμε την συμμετοχή μας στον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς που θα πάρει μέρος στις εκλογές με ένα πλατύ ενωτικό ψηφοδέλτιο.
Σε αυτό θα μετέχουν ο ΣΥΝ, η ΑΚΟΑ, η ΚΕΔΑ, η ΔΕΑ, οι Ενεργοί Πολίτες, πολλοί ανένταχτοι της Αριστεράς.
Πιστεύω ότι υπάρχει καιρός αυτή η συσπείρωση να ενισχυθεί κι άλλο και να υπάρξουν κι άλλες συμμετοχές.
Είμαστε σε θέση λοιπόν να κοιτάξουμε στα μάτια τους Έλληνες αριστερούς και να τους ζητήσουμε να στηρίξουν την προσπάθειά μας.
Να στηρίξουν το πρόγραμμά μας.
Να στηρίξουν την ενωτική κι ανανεωτική μας πολιτική. Για να μην απαλλοτριωθεί ο δημόσιος χώρος της πολιτικής, για να μην αποδυναμωθεί ο δημόσιος χώρος της αριστεράς, για να μη γίνει η χώρα φέουδο του δικομματισμού, και η πολιτική μονοπώλιο του νεοφιλελευθερισμού και του εξωθεσμικού εξουσιασμού.
Προτείνω λοιπόν η Κ.Π.Ε. να αποφασίσει σήμερα τη συμμετοχή μας στο Ενωτικό Ψηφοδέλτιο του ΣΥΝ της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Το θέμα το έχουμε συζητήσει εξαντλητικά όλο το προηγούμενο διάστημα.
Και είναι γνωστό ότι υπάρχουν και ενστάσεις και διαφορετικές απόψεις.
Είμαστε ένα κόμμα δημοκρατικό και θεωρούμε υγεία τον διάλογο, όσο δύσκολος και αν είναι μερικές στιγμές.
Ως πλειοψηφία δεν διεκδικούμε το αλάθητο και γι΄αυτό ακούμε με προσοχή τις παρατηρήσεις και αξιοποιούμε όσο περισσότερα στοιχεία μπορούμε, από τις διαφορετικές απόψεις.
Ταυτόχρονα, έχουμε κατακτήσει ότι η πολυφωνία πάει μαζί με την συστράτευση για τους κοινούς στόχους του κόμματος.
Οι εκλογές είναι κορυφαία πολιτική μάχη και το κόμμα θα δώσει αυτή τη μάχη με όλες του τις δυνάμεις με όλον τον πλούτο των ιδεών του.
Εγώ θέλω κλείνοντας να απευθυνθώ σε όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, που τόσο στην Κ.Π.Ε. όσο και στις οργανώσεις διατύπωναν επιφυλάξεις και ανησυχίες για την εκλογική τακτική του κόμματος.
Και να τους διαβεβαιώσω ότι η δική τους συμμετοχή στον εκλογικό αγώνα έχει ιδιαίτερη σημασία.
Ολοι έχουμε κατά καιρούς βρεθεί στην μειοψηφία σε κρίσιμες επιλογές.
Και είναι φανερό ότι χρειάζεται μεγαλύτερη δύναμη τότε, για να υπηρετήσεις τους στόχους του κόμματος ενεργά.
Όμως αυτό είναι μια από τις μεγάλες συνεισφορές της Ανανεωτικής Αριστεράς. Η κουλτούρα της Δημοκρατίας, ο πλουραλισμός, η σύνθεση της Δημοκρατίας, που δεν είναι πολιτική παράλυση.
Η κουλτούρα που επιβάλλει στις πλειοψηφίες να σέβονται τα όρια και τις αντοχές των διαφορετικών απόψεων και στις μειοψηφίες να σέβονται τις δημοκρατικά ειλημμένες αποφάσεις.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Οι εκλογές που έρχονται θα είναι εκλογές πολυσήμαντες.
Για την Αριστερά ο στόχος είναι ένας.
Να μην επιτρέπει την επιβολή ενός πολιτικού συστήματος στο οποίο θα έχουν θέση μόνο παραλλαγές των ίδιων κυρίαρχων αντιλήψεων.
Προσωπικά είμαι βέβαιος ότι ο ελληνικός λαός θα στηρίξει την Αριστερά με τρόπο που δεν περιμένουν τα διάφορα συγκροτήματα που κανοναρχούν τις εξελίξεις.
Οι πολίτες που κινητοποιήθηκαν για την υπεράσπιση του ασφαλιστικού συστήματος.
Οι νέοι και οι νέες που μετείχαν στα αντιπολεμικά συλλαλητήρια.
Οι εργαζόμενοι που βρέθηκαν στους δρόμους διεκδικώντας τα δικαιώματά τους ξέρουν ότι η δύναμη που μπορούν να εμπιστευτούν, η δύναμη που θα είναι και αύριο δίπλα τους είναι η Αριστερά, η ανανεωτική Αριστερά των κινημάτων και της Οικολογίας. Ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και τα ενωτικά του ψηφοδέλτια.
Και αυτήν θα στηρίξουν στις εκλογές.
Θα πάμε λοιπόν στις εκλογές με το Ενωτικό Ψηφοδέλτιο του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και θα συναντηθούμε ξανά στην κάλπη με όλους όσους είχαμε συναντηθεί τα προηγούμενα χρόνια στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες.
Και θα βγούμε ισχυροί και ικανοί να επηρεάσουμε αποφασιστικά τις μετεκλογικές εξελίξεις.
Στο σκηνικό που θέλουν να φτιάξουν δεν χωράνε οι νέοι και οι νέες του 21ου αιώνα. Δεν μπορεί οι νέες γενιές, που βρίσκονται φορτωμένες από προβλήματα κι είναι κυκλωμένες από αβεβαιότητες, να χρησιμοποιούνται ως κομπάρσοι κι ως κληρονομική ιδιοκτησία είτε να αντιμετωπίζονται ως υπήκοοι παραταξιακών και παραγοντικών ηγεμονισμών.
Οι προοδευτικοί πολίτες, που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, ποια σχέση μπορούν να έχουν με τις μεταλλαγμένες πολιτικές και τις μεταλλαγμένες διαδικασίες. Να προβληματιστούν έντονα για το τι σχέση έχουν όλα αυτά με την δημοκρατική αυτονομία και με τις κοινωνικές αναφορές του πολιτικού μας συστήματος.
Αλλά και όσοι και όσες αγωνιούν κι αγωνίζονται, χωρίς κομματική ένταξη, για τον διαφορετικό κόσμο και τον διαφορετικό τρόπο άσκησης της πολιτικής παρέμβασης, δεν πρέπει να αφήσουν στους δικομματικούς εκλογικούς μηχανισμούς και τις εξωθεσμικές νέες εξουσίες να σφετεριστούν το δημόσιο χώρο της πολιτικής και τα συλλογικά αγαθά. Γιατί το δικαίωμα στην ελευθερία του ενεργού πολίτη, είναι δικαίωμα συμμετοχής και κοινής δράσης, για να αλλάξουν οι συσχετισμοί κι οι πολιτικές.
Η συσπείρωση στα ενωτικά ψηφοδέλτια του Συνασπισμού της ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι ελπίδα και δύναμη αμφισβήτησης του δικομματισμού, αντιπαράθεσης στο νεοφιλελευθερισμό, αντίστασης στα εξωθεσμικά κέντρα μιας μεταλλαγμένης δημοκρατίας. Ελπίδα και δύναμη ανανέωσης και ενδυνάμωσης της Αριστεράς, ως πολιτικής παρουσίας αλλά και ως στάσης ζωής και ως πνευματικής και κοινωνικής συνείδησης.»
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS