Skip to main content.
Συνασπισμός της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας
27/01/2010

Αντιπαιδαγωγική και αυταρχική στάση της πλειοψηφίας της γενικής συνέλευσης του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών στο ζήτημα της δίωξης της Στέλλας Πρωτονοταρίου

Ανακοίνωση Τμήματος Παιδείας του ΣΥΝ

Είναι γνωστό ότι σύσσωμη η εκπαιδευτική κοινότητα συμπαραστάθηκε και στήριξε την πρώην διευθύντρια του 132ου Δημοτικού Σχολείου Αθήνας Στέλλα Πρωτονοταρίου, καθώς και τη δασκάλα αλβανικής γλώσσας Ντενάντα Καρκάλο, στη δικαστική τους δίωξη από συντηρητικούς κύκλους, που δεν μπορούσαν να ανεχθούν θετικές πρωτοβουλίες των εκπαιδευτικών με στόχο μια πιο αποτελεσματική και δίκαιη αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών προβλημάτων στο χώρο του σχολείου τους.

Δυστυχώς, όμως, υπήρξε και εδώ μια θλιβερή εξαίρεση και μάλιστα από τον ακαδημαϊκό χώρο. Στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης (ΠΤΔΕ) του Πανεπιστημίου Αθηνών (21/1) τέθηκε από φοιτητές εκπροσώπους της «Αριστερής Ενότητας» το ζήτημα της επικείμενης δίκης και ζητήθηκε να εκφραστεί η υποστήριξη του Τμήματος προς τις διωκόμενες δασκάλες, καθώς το Δ.Σ. του φοιτητικού συλλόγου είχε ήδη λάβει σχετική απόφαση. Όμως, με απαράδεκτες δικαιολογίες και υπεκφυγές, που δεν αρμόζουν σε πανεπιστημιακούς δασκάλους, ο πρόεδρος και η πλειοψηφία του Τμήματος –με την τιμητική εξαίρεση κάποιων μελών, που μειοψήφησαν- οχυρώθηκαν πίσω από νομικές επιφυλάξεις και προφασίστηκαν ότι δεν είχαν πλήρη εικόνα του θέματος, για να αποφασίσουν τελικά με αυταρχικές μεθοδεύσεις πως η πρόταση αυτή  δεν πρέπει να τεθεί σε ψηφοφορία! Και αυτό, παρά το γεγονός ότι ήδη είχαν εκφράσει τη δημόσια στήριξή τους στις διωκόμενες δασκάλες φορείς όπως η ΔΟΕ, η ΟΛΜΕ, αντίστοιχα όργανα άλλων Παιδαγωγικών Τμημάτων, πολλοί πανεπιστημιακοί καθώς και άλλοι εκπαιδευτικοί και κοινωνικοί φορείς.

Η στάση αυτή της πλειοψηφίας της Γενικής Συνέλευσης του ΠΤΔΕ είναι απαράδεκτη και ανάρμοστη προς το ακαδημαϊκό ήθος. Είναι θλιβερό μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας να αδιαφορούν για ένα τόσο σοβαρό εκπαιδευτικό και κοινωνικό ζήτημα και να αγνοούν την ανάγκη στήριξης των μάχιμων εκπαιδευτικών που αγωνίζονται να αναβαθμίσουν την παιδεία και να προαγάγουν την κοινωνική δικαιοσύνη στο χώρο του σχολείου, και μάλιστα υφίστανται και διώξεις γιʼ αυτή την επιλογή τους. Ακαδημαϊκοί που έχουν έργο τους να μορφώσουν τους μελλοντικούς εκπαιδευτικούς στέλνουν το μήνυμα πως δεν θέλουν δασκάλους με οράματα και παιδαγωγική ελευθερία, αλλά υπαλλήλους προσκολλημένους στη «νομιμοφροσύνη» και με αδιαφορία για τα κοινωνικά προβλήματα.

Τμήμα Παιδείας