Στη συνάντηση πήραν μέρος αντιπρόσωποι από την Ισπανία (Ενωμένη Αριστερά) από τη Γαλλία ( Κ.Κ.Γαλίας PCF ), τη Γερμανία (Die Linke), την Ελλάδα (ΣΥΝ), την Ιταλία (Rifondazione), τη Μολδαβία (K.K Δημοκρατίας Μολδαβίας PCRM), την Πορτογαλία (Bloco), την Τουρκία (O.D.P), τη Φινλανδία (Ενωμένη Αριστερά και Κ.Κ.Φινλανδίας SKP), καθώς και Βουλευτές, εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης και εκπρόσωποι φορέων και οργανώσεων από την Καταλωνία και την ευρύτερη Ισπανία.
Τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ εκπροσώπησε ο υπεύθυνος του Τμήματος Υγείας-Πρόνοιας της ΚΠΕ Δημήτρης Αδαμόπουλος.
Τα συμπεράσματα και οι αποφάσεις αυτής της ημερίδας συνθέτουν την παρακάτω Διακήρυξη.
α) Οι συμμετέχοντες από διαφορετικές γεωγραφικά, πολιτισμικά και ιστορικά περιοχές της Ευρώπης, αξιολόγησαν την παρούσα κατάσταση και διαπίστωσαν το μέγεθος της υποβάθμισης του δικαιώματος στην υγεία, τη μείωση της ποιότητας και προσβασιμότητας και την αύξηση των ανισοτήτων.
Κατέγραψαν σκανδαλώδη εμπορευματοποίηση του τομέα, ποσοτική και ποιοτική αύξηση της ιδιωτικοποίησης καθώς και αυξανόμενη επιθετική παρουσία ιδιωτικών επιχειρηματικών συμφερόντων και της κερδοφορίας τους και συνακόλουθη απώλεια της ποιότητας των παρεχομένων δημοσίων υπηρεσιών.
β) Τα παραπάνω δεδομένα και διαπιστώσεις βρίσκονται στον αντίποδα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Συμφωνιών και Κανόνων όπως η Χάρτα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του OHE, η Διακήρυξη της Άλμα- Άτα, η Χάρτα της Οττάβα, η Κοινωνική Χάρτα της Ευρώπης, η τελευταία σύσταση του ΠΟΥ καταγγελίας της εμπορευματοποίησης και τέλος η Χάρτα της Βαρκελώνης "Precariedad y Salud" από τον Ιούνιο του 2007 που καθορίζουν κυβερνητικές δράσεις, προωθούν την καθολικότητα και ποιότητα των παροχών και μεριμνούν για την προστασία της Υγείας στο εύρος των παραμέτρων που την καθορίζουν.
γ) Η Υγεία καθορίζεται από ένα σύνολο κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών παραμέτρων και η αντιμετώπισή της πρέπει να είναι πολύπλευρη και διατομεακή, σύμφωνα και με τις συστάσεις της αρμόδιας επιτροπής του ΠΟΥ.
Όλοι από κοινού σαν συλλογική θέση διεκδικούμε και υπερασπιζόμαστε τα παρακάτω:
1. Η υγεία, όπως ορίζεται και από τον ΠΟΥ, είναι δικαίωμα και όχι εμπόρευμα.
Όταν συγκρούονται συμφέροντα ή ερμηνείες του δίπολου «υγεία δικαίωμα-υγεία εμπόρευμα» η άσκηση του δικαιώματος στην υγεία είναι αυτή που πρέπει να υπερισχύει σε κάθε περίπτωση.
2. Θεωρούμε την υγεία: Δικαίωμα, Αξία, Θεμελιακό αναφαίρετο κοινωνικό στόχο ο οποίος συμβάλλει στην προστασία και εγγυάται τη φροντίδα για όλους τους ανθρώπους. Όλα τα παραπάνω αποτελούν θεμελιακή υποχρέωση των κυβερνήσεων στο πλαίσιο της ΕΕ που θέλουμε να οικοδομήσουμε.
3. Διαπιστώνουμε την αντικειμενική απουσία συστημάτων πληροφόρησης καθώς και αξιολόγησης της υγείας σε επίπεδο Ευρώπης. Δεν διαθέτουμε ένα πραγματικό εργαλείο διάγνωσης και δράσης σε ευρωπαϊκή κλίμακα, ειδικότερα αν σκεφτούμε την πολυπλοκότητα που προστίθεται από την ετερογένεια των εθνών – κρατών. Αποτελεί πρωταρχική αναγκαιότητα ο εφοδιασμός όλων των χωρών με ένα ευρωπαϊκό σύστημα - Παρατηρητήριο Υγείας που θα εξασφαλίζει αξιοπιστία. Ένα σύστημα που θα παρακολουθεί την υγεία, τις κοινωνικές της παραμέτρους και τις ανισότητες στον τομέα αυτόν, ένα σύστημα ικανό να μετρά αυτά που πραγματικά θέλει να απεικονίσει και θα διευκολύνει την πληροφόρηση υψηλού επιπέδου με δημόσιο και δημοκρατικό έλεγχο. Σαν ένα λειτουργικό παράδειγμα αυτού του τύπου θα μπορούσε να μελετηθεί και αξιολογηθεί το ντοκουμέντο «Impact in Health» (Επιπτώσεις στην Υγεία) για όλες τις δράσεις και τις πολιτικές που αναπτύσσονται στα όρια της Ευρώπης και να συνοδεύει κάθε ευρωπαϊκή πρόταση, οδηγία και νομοθετική ρύθμιση.
4. Διεκδικούμε την εγγύηση της προστασίας της υγείας και την καθολική πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας σε όλες τις περιφέρειες της ΕΕ με σκοπό να παρέχεται ποιοτική βοήθεια σε όποιον την έχει ανάγκη. Αυτό μπορεί να το εγγυηθεί και να το πραγματοποιήσει μόνο το εθνικό και Δημόσιο Σύστημα Υγείας σε κάθε χώρα που πρέπει να είναι καθολικό και ποιοτικό. Στη παρούσα φάση, ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί σε νεο- εμφανιζόμενα νοσήματα, καθώς και σε σπάνιες παθήσεις ή παθήσεις που η γνώση γι αυτές και η θεραπεία είναι ανεπαρκής. Στις περιπτώσεις αυτές η στήριξη της πληροφόρησης και της έρευνας θα πρέπει να γίνεται μέσα από δημόσιους φορείς.
5. Η χρηματοδότηση θα πρέπει απαραίτητα να προέρχεται από τις πηγές του προϋπολογισμού κάθε χώρας και της ΕΕ. Αρνούμαστε να δεχτούμε ότι ο δημόσιος τομέας υγείας είναι μη βιώσιμος. Το Δημόσιο Σύστημα Υγείας οφείλει να διεκδικήσει στο όνομα του δικαιώματος στην υγεία όλων των πολιτών, χρηματοδότηση από το φοροαπαλλαγμένο ή ανεπαρκώς φορολογούμενο μεγάλο κεφάλαιο, στο πλαίσιο της οικονομικής πολιτικής που εφαρμόζεται και αποτελεί πρωταγωνιστή και κινητήρια δύναμη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.
6. Απορρίπτουμε κατηγορηματικά κάθε μορφή εμπορευματοποίησης του συστήματος υγείας μέσα από διαδικασίες εξάρτησης είτε με τη μορφή συμμετοχής των πολιτών στην οικονομική επιβάρυνση είτε με τη μορφή συμπληρωματικής ιδιωτικής ασφάλισης υγείας.
7. Η υγεία ορίζεται σαν κατάσταση ευεξίας και αρμονικής ισορροπίας κάθε ατόμου με το κοινωνικό και φυσικό του περιβάλλον. Έτσι, κάνουμε λόγο για την αναγκαιότητα παρέμβασης σε κάθε παράμετρο που την καθορίζει, χωρίς να ξεχνάμε ότι οι κοινωνικές παράμετροι είναι τελικά αιτία και αποτέλεσμα του επιπέδου υγείας μιας κοινωνίας. Η εργασία, το φύλο, η καταγωγή, το φυσικό περιβάλλον, ο πολιτισμός, η κοινωνική προστασία, το κοινωνικό-οικονομικό επίπεδο, η αστυφιλία, η κατοικία είναι οι πραγματικοί παράγοντες που καθορίζουν τη δημόσια υγεία. Συνεπώς είναι αδήριτη αναγκαιότητα να θεωρήσουμε την υγεία ζήτημα διατομεακής και συμμετοχικής προσέγγισης. Με την έννοια αυτή, είναι ιδιαίτερα σημαντική η στόχευση του ΠΟΥ για «εξάλειψη των ανισοτήτων στην υγεία μέσα σε μια γενιά». Θεωρούμε τις ανισότητες στην υγεία σαν αντιπροσωπευτικό δείκτη της κοινωνικής ανισότητας, μια κατάσταση που μπορούμε και πρέπει να υπερβούμε.
8. Για την επιτυχία των στόχων , η κοινωνική συμμετοχή είναι θεμελιακής σημασίας. Μιλάμε για ένα νέο και ενεργητικό τύπο συμμετοχής, με θεσμική ενδυνάμωση, με ανάληψη υπευθυνότητας, με δημοκρατικό σεβασμό στη διαφορετικότητα, με διαφάνεια, με συνέχεια και αφιέρωση στη συλλογικότητα. Οι πολίτες είναι ο κύριος παράγοντας πάνω στην υγεία και στις συνιστώσες που την καθορίζουν, αλλά ακόμα περισσότερο, είναι ο παράγοντας που θα προσδώσει την ταυτότητα της κοινωνικής Ευρώπης που θέλουμε να οικοδομήσουμε.
9. Η υγεία δεν έχει σύνορα, όπως δεν έχουν σύνορα οι οικολογικές και οικονομικές ασθένειες και οι επιθετικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Συνολικά ο πλανήτης θα αντισταθεί ή θα υποκύψει . Έχουμε ανάγκη από αναλύσεις και πρακτικές που παίρνουν υπόψη τις καταστάσεις σε διεθνή κλίμακα και προάγουν τη δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη τόσο ανάμεσα σε περιοχές, όσο και ανάμεσα σε ανθρώπους.
Η παραπάνω διακήρυξη προτείνουμε να αξιοποιηθεί:
Α) σε ευρωπαϊκή κλίμακα για την κοινή δράση και την παρέμβαση στα ανάλογα θεσμικά όργανα, και ιδιαίτερα στο Ευρωκοινοβούλιο, όπου έχουμε την στήριξη του MEP'S , που αντιπροσωπεύεται στο Κ.Ε.Α (GUE/NGL) και με σκοπό να επηρεάσουμε και άλλες ομάδες και να ανεβάσουμε το επίπεδο των κατακτήσεων σε όλες τις περιοχές της Ευρώπης.
B) για διάδοση σε επίπεδο,
κρατικό, θεσμικό, ακαδημαϊκό, τοπικό, περιφερειακό, εθνικό.
Γ) για διάδοση σε όλη την κοινωνία, σε όλες τις γλώσσες, σε όλους τους πολίτες, για γνώση, ανάδειξη και υποστήριξη.
Επικεντρώνουμε τη δράση μας στην υπεράσπιση του Δημόσιου χαρακτήρα της υγείας και στην προστασία του από τις πολιτικές της ιδιωτικοποίησης και της εμπορευματοποίησης που προωθούνται στην καπιταλιστική νεοφιλελεύθερη Ευρώπη.
Όχι μόνο μπορούμε, αλλά είναι και χρέος μας!
Βαρκελώνη 27/2/2010
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS