- Αυτά τα σχετικά με τον κ. Λοβέρδο, την τρόικα, το ασφαλιστικό που βιώνουμε τις τελευταίες μέρες… δείχνουν μια κυβέρνηση που έχει χάσει κάθε έλεγχο, κάθε έλεγχο ακόμη και επικοινωνιακό, πέρα από το ότι δέχεται εντολές και εκτελεί…
Να μείνουμε λίγο στα ουσιαστικά, στα ίδια τα μέτρα, τα οποία έρχονται να προστεθούν στα υπάρχοντα μέτρα και κάθε μέρα έρχονται και άλλα μέτρα. Αποδεικνύεται έτσι η επιλογή της κυβέρνησης και να μην παραμυθιαζόμαστε ότι κάποιοι από την Ε.Ε. μόνο επέβαλαν. Η επιλογή κυβέρνησης – ΔΝΤ – ΕΕ έχει να κάνει με το εξής: Ενδιαφέρονται για την κερδοφορία. Ενδιαφέρονται για τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Ενδιαφέρονται για τις τράπεζες. Από τη μεριά της Αριστεράς ενδιαφερόμαστε για τους εργαζόμενους, για τον κόσμο της εργασίας, τους αγρότες, τη νέα γενιά. Αυτές είναι οι δύο διαφορετικές εκκινήσεις που δεν είναι δυνατόν ούτε να τα βρουν, ούτε να συντεθούν, ούτε να αποκτήσουν κοινό στόχο. Απευθυνόμενοι στην κοινωνία, πρέπει να τονίσουμε σήμερα το εξής: Έχει πολύ μεγάλη σημασία, και κοινωνικά και πολιτικά, ο κόσμος που ακολούθησε ή ακόμα έχει ελπίδες από το ΠΑΣΟΚ να κατανοήσει ότι αυτό το ΠΑΣΟΚ, αυτή η κυβέρνηση δεν αλλάζει. Πρέπει να αλλάξει ο ίδιος. Κι όταν λέμε να αλλάξει, εννοούμε να ενδιαφερθεί για τα δικά του συμφέροντα και για τα κοινωνικά συμφέροντα από τη μια μεριά και από την άλλη να συμμετέχει με ενεργητικό τρόπο στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες. Αποδείχτηκε ότι μπορεί να γίνει στη μεγάλη πορεία της 5ης του Μάη. Και θα αποδειχτεί ότι αυτό μπορεί να γίνει και στις 5 Ιουνίου. Η Αριστερά αυτό τον κόσμο θέλει και μπορεί να τον εκφράσει, να τον ευαισθητοποιήσει και να τον εντάξει χωρίς κανέναν αποκλεισμό στους κοινωνικούς αγώνες. Αυτό είναι το ενδιαφέρον. Ανάμεσα στα άλλα γίνεται και μια σύγκρουση αξιών. Το συλλογικό ενάντια στο ατομικό. Η αλληλεγγύη και η συνεργασία ενάντια στον τυφλό ανταγωνισμό.
Από εκεί και πέρα, στην επιλογή της η κυβέρνηση να συνταχθεί με Ε.Ε. , Δ.Ν.Τ. και τα μεγάλα συμφέροντα κάνει και επικοινωνιακά λάθη ή γίνονται και επικοινωνιακά τεχνάσματα τα οποία μερικές φορές καταντούν γελοία.
- Γι αυτό που είπατε, πώς μπορεί η Αριστερά να εκφράσει τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ.. Υπήρξε πολύς κόσμος που ψήφισε ΠΑΣΟΚ στις προηγούμενες εκλογές και για να φύγει ο Κ. Καραμανλής και για μια ελπίδα που δημιουργήθηκε… φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις ότι βρίσκεται σε μετέωρη κατάσταση, δεν έχει κάνει κάποια πολιτική επιλογή. Τι είναι αυτό που τον έχει εμποδίσει να κάνει μια σαφή πολιτική επιλογή προς τα αριστερά…;
Αυτή τη στιγμή διεξάγεται μια πολύ μεγάλη σύγκρουση, με μία έννοια ένας «πόλεμος». Αυτό έχει δύο παρατάξεις αντιμαχόμενες και η κάθε μία αξιοποιεί τα όπλα της και τις αδυναμίες του άλλου. Το ένα ζήτημα είναι ότι η κυβέρνηση με χιλιάδες τρόπους προσπαθεί να αποδείξει ότι τα μέτρα που παίρνει είναι μονόδρομος. Τώρα γιατί δεν τα εξήγγειλε πριν τις εκλογές του Οκτώβρη δεν είναι γρίφος. Λέγαμε από τότε ότι υπάρχει ένα σχέδιο και αναζητείται ο διαχειριστής τους και αυτός ο διαχειριστής μάλλον θα είναι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Πράγμα που έγινε. Από εκεί και πέρα αξιοποιεί όλο το επικοινωνιακό της επιτελείο, όλες τις συμμαχίες της με ΜΜΕ αλλά και οικονομικά συμφέροντα ώστε να πείσει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Μέσα σ΄ αυτό το πλαίσιο κινείται ο πολιτικός και κοινωνικός μας αντίπαλος, η κυβέρνηση σε αγαστή συνεργασία με ΝΔ και ΛΑΟΣ. Αξιοποιεί σ΄ αυτή τη λογική βέβαια και τις εγγενείς αδυναμίες που έχουμε επιδείξει εμείς και πρέπει με αυτοκριτικό τρόπο να τις δούμε. Το γεγονός δηλαδή ότι εδώ κι ένα χρονικό διάστημα μεγάλο, περίπου ένα χρόνο, από τις ευρωεκλογές και μετά, υποχώρησε εντός της αριστεράς η κουλτούρα της ενότητας και αναδείχθηκε μια κουλτούρα ανταγωνισμού που πραγματικά διαμορφώνει ευνοϊκότερες συνθήκες για τον αντίπαλο. Στο βαθμό που εμείς προχωρήσουμε και ξαναπιάσουμε το νήμα της ενότητας και της αγωνιστικής δράσης -και πραγματικά το ξαναβρίσκουμε σε πολλά επίπεδα, διαμορφώνουμε και όρους ένταξης και δράσης αυτού του κόσμου ανεξάρτητα τι ψήφισε. Δείτε την ενίσχυση που δίνουμε εμείς στις πρωτοβουλίες συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων. Διάφορες δραστηριότητες αναπτύσσονται σε όλη την Ελλάδα, μερικού ίσως χαρακτήρα, οι οποίες όμως πρέπει να πάρουν τον χαρακτήρα ενός κύματος. Ενός κύματος αντίστασης από τη μια μεριά και αλληλεγγύης από την άλλη. Αυτή τη στιγμή οι εκφωνήσεις πολιτικής δεν είναι αρκετές. Η δύναμη του παραδείγματος και η δύναμη της αλληλεγγύης είναι πολύ σημαντικές. Ιδιαίτερα πρέπει να εντάξουμε στη δράση μας λογικές συλλογικοτήτων που θα υπερασπίζονται τα δικαιώματα και σε νομικό επίπεδο των εργαζομένων, θα παρέχουν δωρεάν ιατρική φροντίδα σε ανθρώπους που είναι άνεργοι και κοινωνικά αποκλεισμένοι, θα οργανώσουν εκπαιδευτικές δραστηριότητες στις φτωχές γειτονιές, θα εκπονούν μελέτες ως κοινωνική προσφορά. Δομές που δεν θα έχουν ως στόχο το κέρδος αλλά την αντιμετώπιση των κοινωνικών αναγκών.
- Είναι θέμα γραμμής;… Δηλαδή αν η Αριστερά πει το σωστό πράγμα στη σωστή συγκυρία θα σπεύσει ο κόσμος να την ακολουθήσει. Είναι μόνο αυτό;…Αυτή η κρίση ήταν κεραυνός στα κεφάλια του νεοφιλελευθερισμού. Ήταν και για την αριστερά τόσο κεραυνός;… .Έλειπε η ανάλυση;…..
Νομίζω δεν έλειπε η ανάλυση. Θα έλεγε κανείς ότι στο προγραμματικό συνέδριο του ΣΥΝ και με τις αποφάσεις που έχουμε πάρει, τα λέγαμε, αλλά το γεγονός ότι τα λέγαμε δεν σημαίνει και πολλά πράγματα. Το ζήτημα είναι πόσο αποδειχτήκαμε ικανοί αυτή τη λογική να την μεταφέρουμε στον κόσμο της αριστεράς πρώτα και κύρια κι αυτό να λειτουργήσει ως ντόμινο προς την κοινωνία. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε αυτή τη στιγμή.
Βεβαίως πάντα αυτό που λέτε γραμμή έχει σημασία. Και έχει σημασία με την έννοια να κάνεις σωστή ανάλυση, να χρησιμοποιήσεις όλα σου τα εργαλεία, τα αριστερά εργαλεία, που ξεκινάνε από τον Μαρξ κ.λπ. και να δεις καλά ποιος είναι ο δρόμος του χρήματος από την μία και ποιος είναι ο δρόμος των κοινωνικών αναγκών από την άλλη, να στηριχτείς στις κοινωνικές ανάγκες, να αναδείξεις και αποδείξεις το δρόμο του χρήματος και να προχωρήσεις παραπέρα. Κι αυτά μέσα σ΄ ένα γεωπολιτικό γίγνεσθαι που έχει και τα δικά του χαρακτηριστικά. Μιλάνε και μιλάμε τόσο πολύ για τις χώρες του Βορά και τις χώρες του Νότου και σωστά. Κοιτάξτε όμως και τις κοινωνίες Ο Γερμανός εργαζόμενος υφίσταται και νέες πιέσεις.
Τι πρέπει να κάνουμε εμείς; Αυτό είναι το βασικό. Γιατί όλα αυτά είναι διαπιστώσεις. Και η ευθύνη των κομμάτων ή των στελεχών των κομμάτων δεν είναι απλά να διαπιστώνουν, αλλά να βρίσκουν λύσεις. Και εμείς εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα, πέρα από τις αναλύσεις, έχουμε πει ότι έξι λέξεις είναι οι βασικές που μας ενώνουν. Κοινωνικός συνασπισμός αντίστασης και εναλλακτικών ριζοσπαστικών προτάσεων, διεθνισμός με την έννοια του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου συντονισμού με τα άλλα αριστερά κόμματα και κινήματα και κοινωνική αλληλεγγύη. Αν αυτές οι λέξεις πάρουν σάρκα και οστά, τότε όχι μόνο θα έχουμε πολιτικές επιτυχίες, αλλά θα έχουμε και νίκες στο κοινωνικό επίπεδο, που τόσο μεγάλη ανάγκη έχει και ο κόσμος που ψήφισε ΠΑΣΟΚ αλλά στο μυαλό του έχει ΄΄ότι δεν ψηφίσαμε αυτό το πράγμα΄΄.
Τώρα… πάμε στη μητέρα των μαχών στην Ελλάδα, δηλαδή στη μάχη για την κοινωνική ασφάλιση. Και το πρόβλημα θα είναι -το λέω με χοντρό τρόπο- από δω και πέρα θα έχουμε ένα σύστημα ιδιωτικής ασφάλισης, η οποία εκπορεύεται ακόμα και από το κράτος ή θα διατηρηθεί ο κοινωνικός χαρακτήρας της ασφάλισης που έχουμε αυτή τη στιγμή ως βάση για να αναπτυχθεί παραπέρα. Γιατί δεν μας αρέσει κι αυτός. Εμείς μάλιστα λέμε να καταργηθούν όλοι οι ασφαλιστικοί νόμοι, οι οποίοι πραγματικά δημιουργούσαν προβλήματα, και να έχουμε ένα ασφαλιστικό σύστημα το οποίο να σου παρέχει εγγυήσεις. Τώρα αν υπάρχουν και μία-δύο ασάφειες, πέντε, δέκα σας λέω που παρήγαγε αυτό το σύστημα, όχι το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, αλλά το πολιτικό σύστημα, βεβαίως να διορθωθούν, αλλά σε αυτή τη βάση και όχι στη βάση ότι τα ανατρέπουμε όλα και από εκεί και πέρα π.χ. εξισώνουμε άντρες και γυναίκες προς τους άντρες και όχι προς τις γυναίκες,.
- Για το ασφαλιστικό.. το δικομματικό σύστημα που κυβερνάει τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργήσει μια κατάσταση στη δημόσιο τομέα, στην ασφάλιση, στην αγορά εργασίας, τώρα έρχεται και ανατρέπεται αυτό μέσα σε έξι μήνες, προς την κατεύθυνση προφανώς τη νεοφιλελεύθερη, και εγκαλείται η αριστερά ως υπεύθυνη για την προηγούμενη κατάσταση. Αυτό πώς το αντιμετωπίζετε;……
Θα κρατήσω κατʼ αρχήν αυτό το έξι μήνες. Μέσα στο τελευταίο χρονικό διάστημα και με το μηχανισμό κυβέρνησης -ΕΚΤ -ΔΝΤ γίνεται προσπάθεια να πάρουν πίσω -κι αυτό είναι το σημαντικό που πρέπει να κρατήσουμε- τις κατακτήσεις που είχαν οι εργαζόμενοι τα τελευταία 100 χρόνια. Και τι υπόσχονται; Όχι κάποια ευημερία. Ο νεοφιλελευθερισμός είπε ότι με το μοντέλο του θα ευημερήσουμε όλοι. Σήμερα δεν μπορεί να το πει. Λέει, ας πληρώσετε πάλι εσείς που πληρώνετε πάντα για να ζήσουμε εμείς, για να ευημερήσουμε εμείς που κερδίζουμε πάντα. Στην ουσία όμως τι σου λέει; Ότι με αυτά τα μέτρα, ακόμα κι αν υπάρξει κάποια ανάκαμψη που δεν θα υπάρξει, γιατί έχουμε μπει σʼ έναν φαύλο κύκλο ύφεσης θα ξεκινήσουμε από το μισό απʼ αυτά που είχαμε. Και σε μερικά ζητήματα, όπως το ασφαλιστικό από το τίποτα απʼ αυτά που είχαμε.
Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό, αυτό πρέπει να γίνει βάση της δικής μας εξήγησης και συγχρόνως σημείο εκκίνησης αντίστασης για όλους τους εργαζόμενους.
Τώρα, εγκαλείται η Αριστερά σε μια λογική ότι όλοι φταίνε, και αυτοί που αντιστέκονταν και αυτοί που στηρίζονταν στις ανάγκες της κοινωνίας να έχει μια καλύτερη ζωή και πρότειναν διαφορετικούς δρόμους αλλά και αυτοί που τα έκαναν. Επενδύουν και σε μια συλλογιστική, η οποία με κάποιον τρόπο έχει μπει και μέσα στην αριστερά, ότι φταίμε κι εμείς ρε παιδιά. Η Αριστερά είναι μερικές φορές και ιδανικός αυτόχειρας με δύο τρόπους. Ο ένας ότι η υπερβολική κοινωνική ευαισθησία, μερικές φορές την κάνει να λέει, ΄΄μα πού έκανα κι εγώ λάθος΄΄ και δεύτερο ότι στην κρίσιμη στιγμή, αντί το κεντρικό χαρακτηριστικό να είναι η ενωτική δράση, είναι τα διαφορετικά, τα πολλά εξαγγελλόμενα πολιτικά σχέδια και η διαφορετικότητα των σχεδίων και όχι τα ενοποιητικά τους στοιχεία.
- Σήμερα που έχουμε το ασφαλιστικό.. ανοίγοντας κανείς τις εφημερίδες θα περίμενε να δει στο ρεπορτάζ που αφορά την αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ, τον ΣΥΝ τις προτάσεις της, όπως έχουν κατατεθεί, τις αντιδράσεις της.. αυτό που βλέπουμε όμως σʼ όλες τις εφημερίδες σήμερα και χθες και μάλλον και αύριο και μεθαύριο είναι ότι την Πέμπτη γίνεται μια συγκέντρωση του Μετώπου Αλληλεγγύης, τι θα κάνει ο κ. Αλαβάνος, τι θα κάνει ο ένας, τι θα κάνει ο άλλος. Αυτό ως εικόνα δεν είναι λίγο απογοητευτική….;
Επιβεβαιώνει αυτό που είπα προηγούμενα. Ότι στον καιρό που χρειάζεται μέγιστη δυνατή ενότητα, η μέγιστη δυνατή συνεννόηση, η μέγιστη δυνατή κοινή δράση, επιλέγονται λογικές -μερικές φορές ακόμα και στο όνομα της ενότητας- που στέλνουν μηνύματα χωρισμού. Διάβασα κι εγώ τις εφημερίδες, τα ρεπορτάζ το Σάββατο και την Κυριακή. Ήταν λίγο-πολύ σαν τα ρεπορτάζ του καλοκαιριού. Εκφράζουν βέβαια και την ευχή των αντιπάλων μας. Μάλιστα διάβασα ότι και προσωπικά υπονόησα ορισμένα πράγματα στις συνεδριάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπονόησα τίποτα, το είπα ευθέως. Ότι εντός μιας πολιτικής συμμαχίας δεν μπορεί να υπάρχει μια άλλη πολιτική συμμαχία που να λειτουργεί και εκτός της πολιτικής συμμαχίας. Υπάρχουν ζητήματα, μπορούν να έρθουν στο κοινό τραπέζι, να δούμε σε τι απʼ αυτά μπορούμε να συμφωνήσουμε, αυτά να πάμε να κάνουμε πράξη. Με τον σ. Καλύβη υποβάλαμε τέσσερις δέσμες προτάσεων για πράγματα που έχουμε ήδη αποφασίσει στον ΣΥΡΙΖΑ και που μπορούμε να τα κάνουμε πράξη και μπορούμε να τα συνεχίσουμε.
Υπάρχει και το ζήτημα τι έκανε ο καθένας μας αυτό το χρονικό διάστημα. Έχει πολύ μεγάλη σημασία. Και υπάρχει και το τρίτο ζήτημα, αν είμαστε σε μια αριστερά η οποία έχει αρχηγικό χαρακτήρα. Θεωρώ ότι δεν μπορούμε να δεχτούμε μια τέτοια κατάσταση. Φέρνω δυο παραδείγματα αντιθετικά. Είναι η στάση του σ. Αλαβάνου. Παραιτήθηκε, ξεπαραιτήθηκε, δεν πήρε μέρος στις εκλογές, εξαγγέλλει ένα πολιτικό σχέδιο, συμμετέχει στο Μέτωπο Ανατροπής. Δικαίωμα του μεν αλλά και δικαίωμα μου να κρίνω όπως και να κρίνομαι. Είναι αυτό το πολιτικό σχέδιο αυτό που έχουμε συμφωνήσει; Δεν είναι. Και μάλιστα με έκπληξη ακούω από συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ ότι η ενότητα δεν είναι ηθικό ζήτημα, είναι πολιτική συμφωνία κλπ. Μάλιστα. Εξʼ αυτού εκπορεύονται χωριστές συγκεντρώσεις, χωριστά μπλόκ στις πορείες κλπ; Είναι όλα αυτά αντίστοιχα των αναγκών; Κατά την γνώμη μου όχι. Έχω μαζί μου την απόφαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ στις 15 Μαρτίου, η οποία λέει απλά πράγματα, αλλά ενωτικά πράγματα. Λέμε ότι πρέπει να αγωνιστούμε μέσα στην κοινωνία. Ότι πρέπει να φτιάξουμε επιτροπές σε κάθε χώρο, είτε εργασίας, είτε κατοικίας, οι οποίες θα έχουν κοινωνικό χαρακτήρα, να αντιδράσουν, να συγκεντρώσουν αυτόν τον κόσμο, ότι πρέπει να ενισχύσουμε τους αγώνες των εργαζομένων και έχει και επιπλέον πλαίσιο πολιτικών προτάσεων οι οποίες έχουν και τα μέσα και την εκφώνηση και τα εργαλεία που μπορούν να γίνουν πράξη. Φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου με 40-45%, φορολόγηση της εκκλησίας, φορολόγηση του εφοπλιστικού κεφαλαίου, περισσότερα χρήματα για την υγεία, την παιδεία, στήριξη της ανάπτυξης και της εξόδου από την κρίση στα εισοδήματα των εργαζομένων κλπ. Είναι η κοινή μας συμφωνία. Επαναδιαπραγμάτευση του χρέους χωρίς κοινωνικούς όρους. Τα έχουμε συζητήσει και έχουμε καταλήξει. Μπορούμε να τα επικαιροποιήσουμε. Να βάλουμε και άλλα ζητήματα. Και να τα συζητήσουμε και εξαγγείλουμε όλοι μαζί…
- Οι συνιστώσες πάντως που ανήκουν στο Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής κατέθεσαν πρόταση για συμμετοχή και του Αλ. Αλαβάνου στη συγκέντρωση που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στην πλ. Κοτζιά με τον Αλ. Τσίπρα και τον Μ. Γλέζο και υπήρξε άρνηση από τις άλλες συνιστώσες, κυρίως από τον ΣΥΝ.. Γι αυτό καταφεύγουν κατά κάποιον τρόπο σε χωριστή συγκέντρωση στο Σπόρτινγκ. Ποια είναι η απάντησή σας σ΄ αυτό;…. Γιατί να μην μιλήσει και ο Αλ. Αλαβάνο και να δοθεί ένα μήνυμα ενότητας;….
Εμείς απαντήσαμε μʼ ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο και μάλιστα και με συγκεκριμένη πρακτική. Είπαμε να γίνει μια Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, να έρθουν όλοι, να συζητήσουμε τα πολιτικά σχέδια, να συζητήσουμε αυτά που συμφωνούμε και να τα εξαγγείλουμε. Μέσα σʼ αυτή τη λογική να διαμορφωθεί μια κατάσταση ενότητας γιατί, κατά τη γνώμη μας, η ενότητα δεν είναι υπόθεση επικοινωνιακού συμβολισμού. Για σκεφτείτε μια συγκέντρωση από την οποία εξαγγέλλονται δύο πολιτικά σχέδια ή να εξαγγέλλεται κοινός πολιτικός λόγος και την επόμενη μέρα διαφορετικός. Θα ήταν πολύ μεγαλύτερο τραύμα γι αυτή την προσπάθεια.
Άρα να πάμε βήμα το βήμα σʼ αυτή τη διαδικασία. Το είπαμε, το κάναμε και πράξη. Στην Γραμματεία, αυτό που είπαμε εμείς, επιβεβαιώθηκε. Έχουμε συμφωνήσει δέκα πράγματα και εξαγγέλθηκε έξοδος από την ευρωζώνη, στάση πληρωμών, αποχή από τη Βουλή κ.λπ. Είναι γνωστά.
Εμείς λέμε υπάρχει ακόμα χρόνος, υπάρχουν δυνατότητες. Αλλά από την άλλη μεριά πρέπει και η αριστερά να είναι σταθερά. Και η σταθερά, όπως και ο τρόπος που αντιδρούν τα κεντρικά στελέχη διαμορφώνονται με όρους και συμπεριφορές όπως αυτή του σ. Δραγασάκη και βεβαίως και άλλων συντρόφων.
- Πόσο καιρό μπορούν αυτά τα δύο παράλληλα σχέδια να βαδίζουν…
Δύο παράλληλα σχέδια δεν μπορούν να συμβαδίζουν. Τι μπορούν όμως δύο παράλληλα σχέδια; Να προσπαθήσουν να συνεννοηθούν. Αν υπάρχει μια τέτοια διαδικασία και υπάρχει μια τέτοια λογική, θα πάψουν οι συλλογικότητες των εντός εκτός και επί τα αυτά. Στο μυαλό μου βέβαια δεν είναι οι συνιστώσες, αλλά είναι οι χιλιάδες αγωνιστές της αριστεράς, που τους έχουμε πολλές φορές απογοητεύσει και που κατά τη γνώμη μου έχουν τη διάθεση ακόμα και τώρα και θα έχουν ακόμα μεγαλύτερη διάθεση στο επόμενο διάστημα, να συμβάλουν. Εμείς ενδιαφερόμαστε αυτή τη χρονική περίοδο πάρα πολύ στο να διαμορφωθεί η Αριστερά ως μια σταθερά στην ελληνική κοινωνία, με πλουραλισμό αλλά και ενιαία φωνή. Άρα σʼ αυτή την κατεύθυνση θα κινηθεί και το συνέδριό μας.
- Το συνέδριο λοιπόν είναι την άλλη Πέμπτη στο ΤΑΕ ΚWO DO…
- Να πούμε λίγο για τις προσυνεδριακές διαδικασίες πώς έχουν πάει, ο διάλογος κλπ…..
Υπάρχει ένας καλός διάλογος. Θα επιδιώκαμε όμως να ήταν και πλουσιότερος. Είναι και έκφραση -για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους- της στιγμής στην οποία βρισκόμαστε και είναι και έκφραση του τρόπου που κάναμε το διάλογο. Όμως έχουν ακουστεί πάρα πολλές καλές σκέψεις, πάρα πολλές καλές ιδέες και νομίζω ότι αυτές μπορούν να αξιοποιηθούν από το συνέδριο.
Στο συνέδριο έχουμε να λύσουμε τρία πράγματα. Το ένα ζήτημα είναι να συγκροτήσουμε πια από τις διαφορετικές και εναλλακτικές εκφωνήσεις προ του συνεδρίου μια ενιαία πολιτική απόφαση που βασικό της στοιχείο θα είναι η δική μας πρόταση για έξοδο από την κρίση.
Το δεύτερο ζήτημα που θα έχουμε να λύσουμε είναι ποια θα είναι η συμμαχία που θα εκφωνήσει αυτό ή ένα παραπλήσιο σχέδιο, δηλαδή να δούμε τι γίνεται με την ενιαία δράση της αριστεράς και με τον υπαρκτό ΣΥΡΙΖΑ και να καταλήξουμε σʼ αυτό. Να το καταλήξουμε. Γιατί εμείς πιστεύουμε στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι στρατηγική μας επιλογή, έκφραση της ενιαίας δράσης της αριστεράς. Λέμε λοιπόν ότι μπορούμε να καταλήξουμε και μπορούμε να επανεκκινήσουμε, να ξαναδούμε την πολιτική μας συμφωνία και σʼ αυτή τη λογική να καλέσουμε τη σοσιαλιστική αριστερά και τη ριζοσπαστική οικολογία, μαζί και με άλλες δυνάμεις της αριστεράς στη συγκρότηση ενός τέτοιου συνασπισμού ο οποίος θα έχει καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις και που μπορεί να αναδιαμορφώσει δυναμικά το πολιτικό σκηνικό και να απαιτήσει σημαντικές πολιτικές αλλαγές με καταλύτη την Αριστερά. Αλλά για να υπάρχουν όλα αυτά πρέπει να υπάρχει το πολιτικό υποκείμενο. Και το πολιτικό υποκείμενο είναι ο ΣΥΝ, το κόμμα μας. Και το κόμμα μας ήρθε η ώρα να μετρηθεί με τις παθογένειές του, με τις αδυναμίες του, με τις δυσκολίες του, με τις πολλαπλές εκφωνήσεις του αλλά και με το γεγονός ότι τα μέλη του
κόμματος πρέπει να αναλάβουν έναν ενεργότερο ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής του κόμματος, και σε τοπικό και σε γενικότερο επίπεδο.
Είμαστε ικανοί να το κάνουμε; Θα το δείξει η ιστορία. Δεν είναι θέμα εκφωνήσεων. Είναι θέμα πρακτικής. Είναι θέμα δράσης..
- Και διάθεσης του κόσμου…
.. Μπορώ να σας πω το εξής. Αν κάτι έχω κερδίσει αυτούς τους 10-11 μήνες που είμαι γραμματέας της ΚΠΕ ήταν ότι μου δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσω από πολύ κοντά πάρα πολλούς συντρόφους, μέλη και στελέχη του κόμματος. Το ανθρώπινο υλικό που έχει αυτό το κόμμα σπάνια το συναντάς οπουδήποτε στην κοινωνία. Θα έλεγα ότι μερικές φορές δεν είμαστε αντίστοιχοι των μελών μας ή τις περισσότερες φορές του δυναμικού των μελών μας, της ποιότητας των μελών μας και του τρόπου με τον οποίον τα μέλη μας λειτουργούν στην κοινωνία. Μπορούμε να γίνουμε αντίστοιχοι ως κόμμα; Νομίζω ότι μπορούμε. Αλλά αυτό είναι και στα χέρια και των στελεχών, ιστορικών, κεντρικών, αλλά πρώτα και κύρια είναι στα χέρια των μελών του κόμματος.
- Υπάρχει κίνδυνος το συνέδριο να ενισχύσει τάσεις αποσυσπείρωσης;… Και να γίνω πιο συγκεκριμένος.. η ανανεωτική πτέρυγα λέει ότι κατεβαίνει με γραμμή απεμπλοκή από τον ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα το βάζει ως κόκκινη γραμμή και ακούω και από στελέχη, όπως ο Φ. Κουβέλης, ακόμα και διάσπαση πολιτικής ενότητας κλπ… Υπάρχει κάποιος κίνδυνος τέτοιος;….
Υπάρχει μία μόνο κόκκινη γραμμή. Ότι ο ΣΥΝ πρέπει να είναι ένα αριστερό, δημοκρατικό, πλουραλιστικό αλλά και ενιαίο αγωνιστικό κόμμα. Είπα πολλά επίθετα, αν και εγώ είμαι υπέρ της αριστεράς των ουσιαστικών και όχι των επιθετικών προσδιορισμών και της ατάκας.
Δεύτερον, πρέπει να υπερασπιστούμε, με τη διαφορετικότητά μας ο καθένας, τις αποφάσεις του συνεδρίου.
Τρίτο είναι να ενισχύσουμε αυτή την κουλτούρα ενωτικής δράσης και ενότητας μέσα στο κόμμα.
Αυτή είναι η κόκκινη γραμμή. Τώρα επιμέρους ζητήματα, αυτές οι μικρές αδιαλλαξίες που μερικές φορές εμφανίζονται δεν νομίζω ότι μπορούν να υπονομεύσουν το εγχείρημά μας που είναι μεγάλο, ξεκίνησε από πολύ μακριά, ξεκίνησε με πολλές ελπίδες και θα πάει και πολύ μακριά.
Μην ξεχνάτε το εξής. Ο ΣΥΝ, αν έχει ένα χαρακτηριστικό, είναι το γεγονός ότι δημιουργεί αναταράξεις και αναδιατάξεις σε ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό. Αυτό το ιστορικό πια χαρακτηριστικό του πρέπει να το ενισχύσουμε.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS