Το πρωταπριλιάτικο δημοσίευμα της Αυγής για ενωτική πανστρατιά στελεχών άγγιξε στιγμιαία τους μύχιους πόθους όλων μας αλλά γρήγορα μας προσγείωσε στην πικρή πραγματικότητα. Δυστυχώς, εδώ που καταντήσαμε, ακόμα και τα αυτονόητα θεωρούνται για την αριστερά όνειρα θερινής νυκτός.
Επειδή, παρόλα αυτά, πιστεύω πως δεν εξέλειπε από πολλά στελέχη η κοινή λογική, το ένστικτο αυτοσυντήρησης και η συναίσθηση ευθύνης απέναντι στο λαό και τη χώρα, απευθύνω αγωνιώδη έκκληση:
1) Στην ηγετική ομάδα ΣΥΝ να πραγματοποιήσει σε ενωτικό κλίμα ένα παραγωγικό συνέδριο χωρίς περιχαρακώσεις, εντάσεις και λιστομαχίες, με σκοπό το κόμμα μας να σπάσει το φαύλο κύκλο της εσωστρέφειας που το ταλανίζει διαχρονικά. Να πάψει η βαβέλ της πολυγλωσσίας, οι παραλυτικές ισορροπίες, η δράση μηχανισμών, οι άγονες αντιπαραθέσεις, η περιφρόνηση των συλλογικών αποφάσεων, οι προσωπικές και τασικές στρατηγικές. Να θεσπιστεί επιτέλους ο κώδικας δεοντολογίας , να τεθεί αυστηρό πλαίσιο λειτουργίας των τάσεων, να διασφαλιστεί η ενιαία έκφραση προς τα έξω.
Στο πλαίσιο αυτό να προωθηθούν οι ώριμες καταστατικές αλλαγές σα δικλείδες βελτίωσης της δημόσιας εικόνας του κόμματος (η απόρριψη σχετικής πρότασης από την ΚΠΕ προκαλεί απορίες και προβληματισμό).
2) Σε μερίδα της ανανεωτικής πτέρυγας να εγκαταλείψει την ολέθρια για όλους τακτική του κλεφτοπόλεμου ενάντια στην πλειοψηφία και το ΣΥΡΙΖΑ.
Την κινδυνολογία και τις φωνασκίες, την εκκωφαντική πρόταξη διαφωνιών που αδικούν και αχρηστεύουν και τις σωστότερες απόψεις.
Την προσπάθεια επιβολής θέσεων αντίθετων προς τις συλλογικές αποφάσεις.
Την καταχρηστική χρησιμοποίηση των ΜΜΕ ως βήμα εσωκομματικής αντιπολίτευσης και προσωπικής προβολής.
Την επαναφορά άμεσα ή έμμεσα της κεντροαριστερής προοπτικής, που πλήττει τον πυρήνα της στρατηγικής της αριστεράς, παραβιάζοντας την κόκκινη γραμμή και τα θεμιτά όρια διαφοροποίησης.
Οι σύντροφοι αυτοί να συμβάλλουν στην επεξεργασία πολιτικών του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ με τη θεωρητική και πολιτική επάρκεια που διαθέτουν.
3) Στα στελέχη του αριστερού ρεύματος που εμφανίστηκαν πρόσφατα ως ομάδα, να κατανοήσουν ότι δε χρειάζεται σήμερα η αριστερά περισσότερους πόλους, πλατφόρμες και εκδοχές, όταν μάλιστα δεν αντιστοιχούν σε διακριτά ιδεολογικά ρεύματα.
Να μην επιτρέψουν η συνετή και κομματική τους στάση όλα αυτά τα χρόνια να σκιαστεί με ανούσιους διαγκωνισμούς και αντιπαραθέσεις.
Να συμβάλλουν με την πείρα τους συνθετικά ώστε να βγει το κόμμα από το συνέδριο χωρίς τραύματα, δυναμωμένο, με ξεκάθαρο πολιτικό και λειτουργικό πλαίσιο.
4) Σε τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερο του ΣΥΝ να πάψουν να προσλαμβάνουν την πολιτική με άκαμπτους ιδεολογικούς όρους ή ιδεολογήματα.
Να μη συγχέουν τους οραματικούς με τους άμεσους στόχους, θέτοντας μαξιμαλιστικά αιτήματα κόντρα στους κοινωνικούς συσχετισμούς και τις δυνατότητες του υποκειμενικού και αντικειμενικού παράγοντα.
Nα μην επιδίδονται στο ρόλο θεματοφύλακα της αριστερής καθαρότητας.
Να αφουγκράζονται με οξύνοια τα υπόγεια κοινωνικά ρεύματα και να μην αναλίσκονται στη σημειολογία και στον τετραγωνισμό του κύκλου.
Να διευκολύνουν την όσμωση και αλληλεπίδραση μεταξύ των τμημάτων της αριστεράς, ώστε να υποχωρήσει η διασπορά σε πολλά σχήματα, που μπορεί να έχουν κάποια ιστορικότητα αλλά δεν ανταποκρίνονται στις σημερινές συνθήκες. Ο υπερβολικός αριθμός τάσεων, συνιστωσών και ομάδων αποτελεί πρωτογενές συστατικό της κρίσης, αφαιρώντας από την αριστερά κύρος και σοβαρότητα.
5) Στον Α.Αλαβάνο, με το κύρος, τη διορατικότητα και την επιρροή του στον κόσμο της αριστεράς, να συμβάλλει αποφασιστικά στο ξεπέρασμα των αντιθέσεων και της πολωτικής ατμόσφαιρας.
Να βοηθήσει μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες στην πολιτική και λειτουργική αναβάθμιση του ΣΥΡΙΖΑ, αποσαφηνίζοντας ταυτόχρονα τον μελλοντικό προσωπικό πολιτικό του ρόλο, για να τεθεί τέρμα στη καλλιεργούμενη παραφιλολογία που ζημιώνει αφάνταστα την υπόθεση της αριστεράς.
6) Τέλος στον Α.Τσίπρα να θέσει την σφραγίδα του, με νεανική ανυστεροβουλία και ορμή, έτσι ώστε ο ΣΥΝ, απαλλαγμένος απ τα βαρίδια του παρελθόντος, να προσέλθει μετά το συνέδριο στο συμμαχικό σχήμα με ενωτικό πνεύμα για να λυθούν όλα τα εκκρεμή πολιτικά και οργανωτικά θέματα.
Το έργο αυτό θα διευκολυνθεί αν ο ίδιος μείνει πιστός στη μήτρα ιδεών που τον γαλούχησε και τον ανέδειξε.
Τρεις βασικές προϋποθέσεις απαιτούνται για να επιτευχθούν όλα αυτά.
- Να απαλλαγούν όλοι «από τη ψυχολογία και την πρακτική του μικροϊδιοκτήτη με το υπερτροφικό ΕΓΩ (Πέτρος Παπακωνσταντίνου)».
- Να πάψουν να οχυρώνονται σε βεβαιότητες και ιδεοληψίες, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις τους.
- Να υποτάξουν τα προσωπικά τους πάθη ή μικροφιλοδοξίες που επιμελώς κρύβουν πίσω από υπαρκτές ή ανύπαρκτες πολιτικές διαφορές τριτεύουσας σημασίας.
Τέλος να κινηθούν ταχύτατα, θάλεγα αστραπιαία. Γιατί η κοινωνία κουράστηκε να περιμένει, το ίδιο και η βάση.
Η ιστορία του αριστερού κινήματος έχει ήδη στρέψει το βλέμμα πάνω στους προαναφερόμενους. Απαιτητικά και ανυπόμονα. ΄Ετοιμη να τους ωθήσει ξανά στην κορυφή ή να τους πετάξει όλους-μα όλους-στα αζήτητα. Δική τους πια η επιλογή.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
μέλος ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ Γλυφάδας
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS