• Ο Συνασπισμός, το κόμμα μας δεν έχει σήμερα καμιά σχέση με το κόμμα, που ιδρύσαμε το 1992.
• Σήμερα με ευθύνη των τάσεων έχει από κόμμα, μετατραπεί σε μια πολιτική συμμαχία με κύριους εκφραστές, και όχι μόνο, τις δυο κυρίαρχες τάσεις.
• Ένα μεγάλο μέρος των προβλημάτων με την πολιτική συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ, οφείλεται στο ότι ακριβώς έχουμε δυο ουσιαστικά συμμαχίες, που προσπαθούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Το αποτέλεσμα είναι κάθε φορά να βαδίζουμε, να ισορροπούμε πάνω σε χρυσές τομές και κάθε φορά η πολιτική, που εκφωνούμε να είναι αποτέλεσμα στιγμιαίας ισορροπίας των διαφορετικών τομών. Ακόμα όμως και τότε η πολιτική μας ακυρώνεται από δηλώσεις αμέσως μετά στα ΜΜΕ, όπου ο καθένας ερμηνεύει όπως αυτός καταλαβαίνει, ή όπως επιβάλει το τασικό του συμφέρον, οποιαδήποτε απόφαση.
• Μια από τις αιτίες των στρεβλώσεων είναι οι τάσεις, που λειτουργούν στο κόμμα, ο ρόλος τους η λειτουργία τους και η αρνητική επίδραση τους στην συνολική παρουσία και δράση του κόμματος και παράλληλα η άρνηση τους σε αναζήτηση θετικής διεξόδου από τη σημερινή προβληματική σχέση κόμματος –τάσεων.
• Βιώνουμε και εμείς ως κόμμα την κρίση εκπροσώπησης, που εκδηλώνεται στα κόμματα γενικά στην παρούσα φάση οικονομικής κρίσης της χώρας και του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού.
• Τα βασικά συμπτώματα αυτής της κρίσης στον Συνασπισμό εντοπίζονται στην υποχώρηση του ουσιαστικού εσωκομματικού διαλόγου και στην αδυναμία όσμωσης των ιδεών. Εντοπίζονται στην υποκατάσταση της επιδίωξης για σύνθεση με την πρακτική της επικράτησης των μεν στους δε και τις βίαιες αντιπαραθέσεις στα ηγετικά επίπεδα και όχι μόνο. Εντοπίζονται στην επικρατούσα εσωστρέφεια και στην αναποτελεσματικότητα στην παρέμβαση στην κοινωνία.
• Αναζητώντας τα αίτια, μια πρώτη αυτοκριτική σκέψη μου, είναι ότι πέρα των πολιτικών συνθηκών, κεντρικό αίτιο είναι ο τρόπος που έχουν καταλήξει να λειτουργούν οι τάσεις, οι οποίες από φορείς παραγωγής και διακίνησης ιδεών, λόγω αδυναμίας τους εκφώνησης νέων ιδεών, έχουν μετατραπεί σε κλειστά συστήματα διεκδίκησης και διατήρησης κομματικής εξουσίας, ένα είδος κόμματος μέσα στο κόμμα. Ο ανταγωνισμός γίνεται αυτοσκοπός και η διαφοροποίηση μόνιμη επιδίωξη με επίκληση μάλιστα ιδεολογικής καθαρότητας σε ένα κόμμα όπως ο Συνασπισμός, που στα Ιδρυτικά του κείμενα το 1992 είχαμε συμφωνήσει ότι είναι κόμμα πολιτικής προγραμματικής ενότητας.
• Το αποφασιστικό ξεπέρασμα βασικών αδυναμιών στη συνολική λειτουργία του κόμματος περνά μέσα από την υπέρβαση των τασικών ισορροπιών και μέσα από την πορεία για ένα πολιτικό πολιτισμό σύνθεσης των απόψεων.
• Σε ένα κόμμα όπως ο Συνασπισμός, που θέλει να λειτουργεί δημοκρατικά και πλουραλιστικά, η ενότητα και πάλη των αντιθέτων είναι αναμφισβήτητα παρούσα. Διέξοδος από την σημερινή κατάσταση είναι η επιδίωξη προωθητικών συνθέσεων αντί ενός τυφλού και μόνιμου εσωκομματικού ανταγωνισμού και μάλιστα χωρίς σαφή ιδεολογικά και πολιτικά επίδικα. Μια τέτοια προωθητική σύνθεση θα ήταν να γίνει η εκλογή της νέας Κ.Π.Ε. στο συνέδριο από ενιαίο ψηφοδέλτιο, με μειωμένη σταυροδοσία 30% ή 40% του συνόλου των εκλεγομένων.
ΥΓ. Η πρόταση προσπαθεί να απαντήσει σε πολιτικό πρόβλημα. Ελπίζω η αντιμετώπιση της να γίνει με πολιτικά επιχειρήματα κι όχι με επίκληση καταστατικών διατάξεων.
Μπάμπης ΜΠΙΛΙΝΗΣ
Ν.Ε. Νότιας Αθήνας
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS