Τα νέα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, ΔΝΤ και «αγορών» (κερδοσκόπων), αποτελούν κήρυξη ταξικού πολέμου κατά των ελλήνων εργαζόμενων. Η κυβέρνηση δεν έχει «ηθική νομιμοποίηση» για τέτοιες επιλογές. Με άλλο πρόγραμμα κατέβηκε στις εκλογές και τώρα κάνει ακριβώς όσα υποσχόταν ότι θα αποτρέψει.! Γιαυτό και μόνο πρέπει να παραιτηθεί.! Είναι ψευδής ο ισχυρισμός ότι ο κ.Παπανδρέου δεν γνώριζε το ύψος των ελλειμμάτων και του χρέους. Τα γνώριζε και συνειδητά αποδέχτηκε την αλλαγή «κυβερνητικής φρουράς» με στήριξη της ΝΔ και του ακροδεξιού ΛΑΟΣ, ελπίζοντας να περάσει με λιγότερους τριγμούς και αντιστάσεις τα αντιλαϊκά μέτρα για λογαριασμό της οικονομική ελίτ. Τώρα τα πράγματα έγιναν πολύ καθαρά. Έχουμε κοινωνικό πόλεμο. Οι «γερμανοί» και οι «συνεργάτες» τους ξανάρχονται και έχουν ήδη υψώσει τη σημαία «οικονομικής κατοχής» στην Ακρόπολη. Πατριωτικό χρέος όλων των εργαζόμενων να υποστείλουν τη «σημαία» του διευθυντηρίου και να ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική.
Αμείλικτα ερωτήματα
Η κυβέρνηση ζητάει «θυσίες» από τους εργαζόμενους για να αποφύγει η χώρα τη χρεοκοπία. Ωστόσο υπάρχουν αμείλικτα ερωτήματα που σκόπιμα δεν απαντά. Γιατί μέσα σε ένα χρόνο το έλλειμμα από 4,5% του ΑΕΠ έφθασε 12% (γύρω στα 30 δις ?). Ποιες «μαύρες τρύπες» υπάρχουν που οδηγούν συστηματικά σε τεράστια διαρροή πόρων σε όφελος των εκλεκτών της ολιγαρχίας και συνεργατών της; Αν δεν κλείσουν οι διαρροές του χρόνου θάχουμε «μία από τα ίδια»; Άλλα 5 δις ιδρώτα και αίμα; Οι υπεύθυνοι της κακοδιαχείρισης των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων (δομημένα ομόλογα και «μεγάλο κόλπο» του Χρηματιστηρίου), θα καθίσουν στο σκαμνί; Έχει έννοια η παραμονή στην «ευρωζώνη» με στημένα παιγνίδια της ΕΕ, της «Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας» και των κερδοσκόπων (αγορών) σε βάρος του ελληνικού λαού (χαμηλότοκος δανεισμός τραπεζών και συνέχεια ακριβός δανεισμός ελληνικού δημοσίου); Η περίφημη «κοινοτική αλληλεγγύη» και «συνδρομή» σε έκτακτες καταστάσεις που βρίσκεται; Γιατί τέτοια δυσμενής μεταχείριση της Ελλάδας όταν άλλες χώρες έχουν μεγαλύτερα ελλείμματα (Βρετανία) και δημόσιο χρέος (Βέλγιο, Ισπανία); Η οσφυοκαμψία της ελληνικής κυβέρνησης μέχρι που φτάνει;
Αμείλικτοι αριθμοί
Περισσότερο αμείλικτα είναι τα οικονομικά από τα πολιτικά ερωτήματα. Για την έκρηξη των ελλειμμάτων, το πακέτο στήριξης (28 δις ?) στις τράπεζες παίζει ρόλο; Τα ληξιπρόθεσμα δάνεια από αποτυχημένες δραστηριότητες μεγάλων επιχειρήσεων στα Βαλκάνια και σε άλλες χώρες θα πληρωθούν από τους εργαζόμενους; Τα βεβαιωμένα φορολογικά χρέη «εχόντων και κατεχόντων» (ξεπερνούν το ήμισυ του ποσού των 31 δις) προβλέπεται να εισπραχθούν; Γιατί οι ΑΕ και ΕΠΕ σε έκτακτες συνθήκες διατηρούν το προνόμιο μείωσης φορολογίας κερδών από 25% σε 20%; Γιατί δεν επιβάλλεται έκτακτη εισφορά στους τραπεζίτες, μεγαλοεργολάβους, βιομηχάνους, εφοπλιστές, ξενοδόχους, φαρμακοβιομηχάνους, εκκλησία; Οι off-shore εταιρίες θα συνεχίζουν ανενόχλητοι το σπορ της φοροδιαφυγής;
Γιατί δεν περικόπτονται δαπάνες στα εξοπλιστικά προγράμματα (2006-2013 ανέρχονται σε 27 δις ?), ενώ δεν διαψεύδονται δημοσιεύματα για πιέσεις νέων από τους «φίλους» Σαρκοζί, Μέργκελ και Ομπάμα με αντάλλαγμα κάποια βοήθεια (δηλαδή;) Γιατί οι ελληνικές τράπεζες συνεχίζουν να μαζεύουν «τζάμπα» χρήμα (καταθέσεις με αρνητικά επιτόκια) τα οποία δανείζουν στο ελληνικό δημόσιο με 5-7%, αντί για έκδοση λαϊκών ομολόγων με μικρότερο κόστος δανεισμού και θετική απόδοση στους αποταμιευτές; Γιατί συνεχίζουν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων να γίνονται λεία στο χρηματιστήριο, ενώ επιχειρούν να βγάλουν στο σφυρί και την ακίνητη περιουσία στο όνομα της καταβολής συντάξεων; Γιατί στα πλαίσια του ΕΣΠΑ δίδονται δεκάδες δις ? δωρεάν επιχορηγήσεις σε μεγάλες επιχειρήσεις και πολυεθνικές, ενώ για τους αγρότες δεν περισσεύει ούτε ένα ευρώ, ακόμα και με τον κανόνα «de menimis» (ενισχύσεις ήσσονος σημασίας); Πως μπορούμε να ελπίζουμε μείωση ανεργίας με μείωση αναπτυξιακών κονδυλίων (ΠΔΕ) και συρρίκνωση μισθών και συντάξεων που βαθαίνουν την ύφεση; Και καλά οι περικοπές στους δημοσίους (πάνε υποτίθεται για ελλείμματα και χρέος), στον ιδιωτικό τομέα; Δίδονται λευκές επιταγές στο όνομα σωτηρίας της οικονομίας;
Η απάντηση είναι μια και καθαρή. Καμιά ανοχή στην ανάλγητη και προκλητική πολιτική. Ανατροπή των νεοφιλελεύθερων μέτρων και των διαχειριστών της. Υπάρχει εναλλακτική λύση αρκεί οι πραγματικοί δημιουργοί του πλούτου, να διώξουν τις ψευδαισθήσεις που καλλιεργούν τα διάφορα «παπαγαλάκια» του κατεστημένου και να βγουν αγωνιστικά στον προσκήνιο.!
Γιάννης Τόλιος, μέλος της Ε.Γ. του ΣΥΝ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS