“Αν δεν αλλάξουμε θα βουλιάξουμεʼʼ είπε ο Γ. Παπανδρέου, προκειμένου να δικαιολογήσει το ξεπούλημα της χώρας στα όργανα του διεθνούς ιμπεριαλισμού και του Ευρωπαϊκού καπιταλισμού.
Το ίδιο δυστυχώς ισχύει και για τη δική μας Αριστερά. Μας καθάρισαν σαν αυγό, μας έπιασαν απροετοίμαστους , θολωμένους χωρίς πυξίδα εν μέσω τρικυμίας. Δεν μας έσωσαν ούτε οι ακριβοπληρωμένοι βουλευτές μας, ούτε οι ειδικοί συνεργάτες - μετακλητοί υπάλληλοι, στη πλειοψηφία τους άκαπνοι και με μικρή πολιτική πείρα, που όμως αυτό δεν τους εμπόδισε να παραβιάσουν την απόφαση του κόμματος και έσπευσαν να μπουν στο δημόσιο από το παράθυρο. Δεν μας έσωσε το πρόγραμμά μας που ήδη φαντάζει ξεπερασμένο, δεν μας έσωσαν οι καλές σχέσεις με τα καθώς πρέπει ΜΜΕ του Φ. Κουβέλη, του Θ. Μαργαρίτη και των άλλων τηλεοπτικών αστέρων της Ανανεωτικής Πτέρυγας του κόμματος, δεν μας έσωσαν τέλος οι εξυπνακίστικες ατάκες και τα ωραία λόγια της ηγεσίας μας, ούτε και η απάθεια του συνόλου της πλειοψηφίας του κόμματος που στρογγυλοκάθησε μέσα στην ευρυχωρία και την άνεση που εξασφάλισε στο προηγούμενο συνέδριο. Δεν μας έσωσαν ακόμη οι επαναστατικές κορώνες του Αλαβάνου και τα πολεμικά ανακοινωθέντα συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η ίδια η κρίση μας υπαγορεύει τα καθήκοντά μας από δω και πέρα: οργάνωση της πάλης του λαού για την ανατροπή των μέτρων που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Πάλη για την δημιουργία των αντικειμενικών και υποκειμενικών προϋποθέσεων με στόχο το σχηματισμό μιας προοδευτικής κυβέρνησης που θα στηρίζεται στις λαϊκές δυνάμεις. Συνεπώς οι αντιπαλότητες που αναπτύχθηκαν μέχρι τώρα, οι διαφορετικές εκδοχές και οι επουσιώδεις διαφοροποιήσεις πρέπει να ενταχθούν σʼ ένα ενιαίο σχέδιο απόφασης που θα ορίζεται από τον πολιτικό μας στόχο και θα απαντά στη λαίλαπα που έρχεται. Όλα τα υπόλοιπα φαντάζουν αδιανόητα στο μυαλό των ανθρώπων της Αριστεράς αλλά και των εργαζόμενων που μας ακούν μεν αλλά δεν μας εμπιστεύονται.
Ειλικρινά δεν μπόρεσα να καταλάβω τις μεγάλες διαφορές που δίχασαν τη πλειοψηφία. Για την ακρίβεια δεν κατάλαβα γιατί οι διαφορετικές σε επιμέρους θέματα εκτιμήσεις μπορεί να είναι αιτία για δημιουργία νέας πλατφόρμας, μιας δηλαδή επιπλέον στις είδη πολλές υπάρχουσες. Δεν έχουμε ανάγκη από άλλη μια άποψη που θα προστεθεί στις ήδη υπάρχουσες αλλά από μια πραγματικά άλλη πρόταση που θα διαμορφώνει στρατηγική και θα καθορίζει τακτικό στόχο. Από αυτή την άποψη έχει τεράστιες ευθύνες η πλειοψηφία γιατί δεν κινήθηκε καν σʼ αυτή τη λογική. Ποιος πραγματικά εμπόδισε τους τριάντα συντρόφους να θέσουν το προβληματισμό τους και να τον επιβάλουν ακόμη μέσα από ένα δημοκρατικό διάλογο. Γιατί επέτρεψαν αυτό το χαλαρό και αλαλούμ κλίμα να κυριαρχήσει στη πολιτική μας πραχτική;
Κατανοώ τις ανησυχίες όλων, όμως άλλο «θέτω προβληματισμούς» και άλλο «καταλήγω σε απολυτότητες τύπου ΚΚΕ και ΝΑΡ» που μας οδηγούν σε συμπεράσματα που κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα εφάρμοζε για το ίδιο του το σπίτι. Τώρα σύντροφοι ανακαλύψαμε ότι δεν είμαστε μαρξιστικό κόμμα ή όσο μαρξιστικό θα έπρεπε και ευχόμαστε να γίνουμε χωρίς να λέμε πως και με ποιο τρόπο. Θεωρώ ότι η πρόταση για την οργάνωση θεωρητικού θεματικού συνεδρίου για την ΕΕ θα βοηθήσει προκειμένου να ξεκαθαρίσουν κάποια θέματα ή και τυχόν διαφορετικές προσεγγίσεις.
Το συνέδριο πρέπει κατά τη γνώμη μου να ασχοληθεί περισσότερο με τα μελλούμενα και λιγότερο με αυτά που ήρθαν. Μπροστά μας εξελίσσονται δύσκολες καταστάσεις και είναι απαραίτητο να είμαστε έτοιμοι για την αντιμετώπισή τους. Η διαφαινόμενη στάση πληρωμών, η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και η έξοδος από το Ευρώ φαντάζει μονόδρομος για τη χώρα. Σε μια τέτοια περίπτωση χρειάζεται να παρθούν συγκεκριμένες πολιτικές πρωτοβουλίες αλλά και να οργανωθούν δράσεις που παρεμβαίνουν στην καθημερινή ζωή. Η ανεργία και η ακρίβεια πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα μέσα από τη δημιουργία ταμείων αλληλοβοήθειας και δράσεις περιορισμού της αισχροκερδείας. Χρειάζεται ειδική μέριμνα για τους νέους , τους μετανάστες και διάφορες ευπαθείς ομάδες. Το κόμμα μας πρέπει να βρεθεί στη πρώτη γραμμή της πάλης για την οργάνωση της κοινωνίας και την αντιμετώπιση της κρίσης. Άλλωστε ιστορικά η αριστερά έχει κατακτήσει αυτό το ρόλο. Εδώ δεν χωρούν πολιτικές διαφορές, ʽʼεδώ χωρούν όλοι οι καλοίʼʼ που έλεγε και ο Χαρίλαος.
Τίποτα απʼ αυτά δεν μπορεί να γίνει αν δεν αλλάξουμε το κόμμα μας. Χωρίς ενεργές και αγωνιστικές οργανώσεις δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Επειδή μέχρι τώρα θυμόμαστε τις οργανώσεις κάθε εκλογές και συνέδρια, είναι καιρός πλέον αυτό να το ξεχάσουμε. Δεν θέλουμε οργανώσεις μαριονέτες πελάτες των τάσεων και των ηγετών τους. Δεν θέλουμε οργανώσεις που θα τους ανακοινώνει η ΚΠΕ τι αποφάσισε. Δεν θέλουμε οργανώσεις που δεν θα έχουν δράση.
Οργανώσεις παντού, όπου ζει, εργάζεται σπουδάζει και κινείται κόσμος αυτός πρέπει να είναι ο στόχος μας. Απόφαση αυτού του συνεδρίου πρέπει να είναι μια εξάμηνη κινηματική καμπάνια που εκτός των άλλων θα αυξήσει την οργανωτική μας δύναμη κατά 50%. Ακόμη χρειάζεται όλες οι οργανώσεις να θέσουν συγκεκριμένο πλάνο δραστηριοτήτων και να πάρουν μέτρα για την ενεργοποίηση όλων των μελών ενόψει και των δημοτικών εκλογών. Σύντροφοι κουρασμένοι και αδρανείς ας μείνουν φίλοι μας , οργανωτική μιζέρια δεν πρέπει να υπάρχει. Πρωταρχικό καθήκον η στροφή της νεολαίας στη δράση και ο διπλασιασμός των δυνάμεων της τον επόμενο χρόνο. Είναι επίσης αναγκαίο να συγκροτηθούν οργανώσεις περιοχών για καλύτερη καθοδήγηση .
Πρέπει σε αυτό το συνέδριο να λυθεί μια για πάντα το θέμα της πολυγλωσσίας, των τηλεοπτικών εμφανίσεων και η υποστήριξη προσωπικών απόψεων δημόσια. Δεν γίνεται κάθε φορά που υπάρχει σοβαρή παρέμβαση μέλη της μειοψηφίας να υποσκάπτουν και να υποκαθιστούν το κόμμα.
Πιστεύω πως παρά τη μιζέρια και την καχυποψία το συνέδριο είναι μια μοναδική ευκαιρία για να επιτευχθεί μια μεγάλη πλειοψηφία που θα αλλάξει τα πράγματα στο κόμμα και τότε όχι μόνο δεν θα βουλιάξουμε αλλά και θα δούμε την αριστερά στο προσκήνιο σαν μια δύναμη αλλαγής της κοινωνίας, σαν μια δύναμη ελπίδας για όλους.
Κώστας Αλεξίου
ΠΚ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS