Μετά από τρία ακριβώς χρόνια βρεθήκαμε ξανά στο μοναδικό νησί της Θράκης τη Σαμοθράκη, πάνω κάτω τις ίδιες Αυγουστιάτικες ημέρες, σμίγοντας με τους ντόπιους αλλά και με αυτούς που έχουν κάνει δεύτερο τόπο τους τη «Δήλο του Βορείου Αιγαίου», που το κοντινότερο σημείο στεριάς είναι η Ίμβρος. Ένας τόπος με απέραντες ομορφιές που το επιβλητικό βουνό Σάος στο βορειοανατολικό μέρος του νησιού βρέχεται με αρμύρα, ενώ από τα σπλάχνα του δίνει άφθονο νερό αφού οι πηγές λες και είναι ατελείωτες. Το νησί της Σαμοθράκης, με την άγρια ομορφιά της φύσης, τους καταρράκτες και τις αμέτρητες βάθρες, τα φαράγγια του «Φονιά», του «Ξηροποτάμου» κ.ά., τις ιαματικές πηγές, γνωστό νησί από την αρχαιότητα, σήμερα είναι ξεχασμένο από την πολιτεία.
Πέρασαν οι καλές εποχές, παρόλες τις δυσκολίες της νησιωτικότητας, όταν η αγάπη ντόπιων ομογενών και η συλλογικότητά τους, έδωσε τη δυνατότητα να έχουν οι Σαμοθρακίτες, τα δικά τους ferry-boat και το ακριτικό νησί να συνδέεται ακτοπλοϊκώς με το Λαύριο, την Καβάλα, τη Λήμνο και φυσικά με την πρωτεύουσα του νομού Έβρου την Αλεξανδρούπολη. Δυστυχώς εδώ και κάποια χρόνια η ακτοπλοϊκή εταιρεία λαϊκής βάσης «ΣΑΟΣ» έχει περάσει στα χέρια γνωστού επιχειρηματία και αυτή τη στιγμή οι κάτοικοι, οι επισκέπτες, ο τουρισμός αλλά και όλη η οικονομία του νησιού είναι κάτω από την ομηρεία του ακτοπλοϊκού επιδοτούμενου μονοπωλίου.
Σήμερα η σύνδεση του νησιού, που δεν διαθέτει αεροδρόμιο, είναι μόνο με την Αλεξανδρούπολη και εκτός της θερινής περιόδου, όλο το υπόλοιπο διάστημα υπάρχουν 4 με 5 δρομολόγια την εβδομάδα και αυτά φυσικά επιτρέποντος καιρού. Τι κάνει η πολιτεία για να μη νιώθουν οι κάτοικοι αυτού του ευλογημένου τόπου πολίτες δεύτερης κατηγορίας; Πώς επιτρέπεται σε έναν επιχειρηματία να ορίζει τις ζωές των κατοίκων του νησιού; Η τιμολογιακή πολιτική που ακολουθείται από την εταιρεία του κ. Μανούση, με πολύ χαμηλές υπηρεσίες είναι έως και απαγορευτική τη θερινή περίοδο όχι μόνο για τους κατοίκους αλλά και για τους επισκέπτες που θέλουν να μεταφέρουν και το αυτοκίνητό τους, ενώ το «μεταφορικό ισοδύναμο» είναι μόνο ορολογία των υπουργών των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Γιατί δεν ισχύει το Πορθμείο για τη Σαμοθράκη που θα διασφαλίζει καθημερινή συγκοινωνία τουλάχιστον με την έδρα του νομού; Τι έχει κάνει τόσα χρόνια η πολιτεία για αυτόν αλλά και για παρόμοιους ξεχασμένους τόπους;
Σε όλους είναι γνωστό πως όταν ένα νησί, δεν έχει άμεση διασύνδεση με την ηπειρωτική χώρα, σε συνδυασμό με τις ελλείψεις βασικών υποδομών και υπηρεσιών, τότε τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται και προσβάλλουν όλες σχεδόν τις περιπτώσεις και τις δραστηριότητες που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη όταν η Σαμοθράκη εμπαίζεται από έναν και μόνο επιχειρηματία με τις ευλογίες των κυβερνήσεων, που μονοπωλεί την άγονη γραμμή, αλλά το κέντρο υγείας του νησιού δεν είναι καταχωρημένο «άγονο πρώτης κατηγορίας» κάτι δεν πάει καλά. Το προηγούμενο που ανέφερα έχει ως αποτέλεσμα τα οργανικά κενά σε ιατρικό και λοιπό προσωπικό και οι υπηρεσίες πρωτοβάθμιας περίθαλψης παρ' όλες τις φιλότιμες προσπάθειες του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού δεν μπορούν να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες ειδικά κατά τη θερινή περίοδο.
Η έλλειψη καθημερινής συγκοινωνίας με φτηνό κόμιστρο, δυσχεραίνει τον τουρισμό που θα μπορούσε να αναπτυχθεί σε όλη τη διάρκεια του έτους, ώστε στην περίοδο οικονομικής κρίσης που διανύουμε οι κάτοικοι της Σαμοθράκης να μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια στον τόπο που αγάπησαν και να μην ερημώσει περαιτέρω το νησί. Άλλωστε εκτός των άλλων προσφέρεται και για χειμερινό τουρισμό, ορειβασία έως το «Φεγγάρι» την κορυφή του Σάος, για ιαματικό και θρησκευτικό τουρισμό που αν όλα τα παραπάνω αναπτυχθούν σε συνάρτηση με την ορθολογική διαχείριση των φυσικών πόρων με σεβασμό στο περιβάλλον και την αξιοποίηση και προώθηση των τοπικών αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων, τότε μπορούμε να πούμε πως το νησί πλέον θα μπορεί να έχει μέλλον με ισόρροπη και βιώσιμη ανάπτυξη ήπιας μορφής, με το δεδομένο πως μέρος του νησιού είναι προστατευόμενη περιοχή που ανήκει στο δίκτυο Natura 2000. Ακόμη και η ορθή διαχείριση των απορριμμάτων είναι συνδεδεμένη με τη συχνή επικοινωνία του νησιού με την ηπειρωτική Ελλάδα.
Απορίας άξιο είναι γιατί επιλέχθηκε η ακτοπλοϊκή απομόνωση του νησιού και ποια συμφέροντα εξυπηρετεί, γιατί δεν πρέπει να παραβλέπουμε το κομβικό σημείο που βρίσκεται η Σαμοθράκη. Εφέτος η πτώση του τουρισμού πέρασε το 50% σε σχέση με πέρυσι που επίσης ήταν μειωμένος με προηγούμενες χρονιές. Η οικονομία του νησιού έχει καταρρεύσει όπως και της υπόλοιπης χώρας, ενώ τα αρμόδια υπουργεία σκληραίνουν ακόμη περισσότερο τη στάση τους απέναντι στα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα. Ευχάριστη νότα στην ολιγοήμερη διαμονή στο νησί ήταν πως τις μοναδικές ομορφιές του νησιού και φέτος τις χάρηκαν όσοι νέοι κατάφεραν να βρεθούν στο ραντεβού με τη φύση και όχι στα κοσμοπολίτικα νησιά του Αιγαίου, με ελάχιστα χρήματα στην τσέπη και με ένα σλίπιγκ-μπαγκ, αλλά με διάθεση για ζωή που θέλει να τους στερήσει η πολιτική σκληρής λιτότητας της κυβέρνησης και της τρόικας. Τη Σαμοθράκη που την ξέχασε η πολιτεία τελικά την τιμούν όσοι την αγαπούν.
* Η Λίτσα Αμμανατίδου - Πασχαλίδου είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ της Β' Θεσσαλονίκης
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS