Αν και δεν γίνεται συγκεκριμένη αναφορά, ούτε στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΠΣΑ) ούτε στο περιβόητο Μνημόνιο, για τις αμυντικές μας βιομηχανίες (ΕΑΣ, ΕΑΒ, ΕΛΒΟ),εν τούτοις πρώτο γιατί όπως αναφέρεται από εκπροσώπους της τρόικας, το Μνημόνιο μπορεί να εμπλουτίζεται, δεύτερο γιατί υπάρχει δέσμευση για συγκεκριμένα έσοδα ετησίως από αποκρατικοποιήσεις και κυρίως λόγω της αναφοράς του υφυπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Μπεγλίτη κατά τη συζήτηση ερώτησης στη Βουλή, αποδεικνύουν ότι η πρόθεση της κυβέρνησης για ιδιωτικοποίηση των δημόσιων φορέων της αμυντικής μας βιομηχανίας είναι δεδομένη. Ο κ Μπεγλίτης ανέφερε στη Βουλή πως η κυβέρνηση προχωρά στην αναζήτηση στρατηγικού εταίρου -από Ευρώπη και ΗΠΑ- με προτεραιότητα στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ) (πρώην ΕΒΟ + πρώην ΠΥΡΚΑΛ) ωστόσο «το ίδιο ισχύει και για Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία(ΕΑΒ) και Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων (ΕΛΒΟ), για όλες τις ελληνικές αμυντικές βιομηχανίες».
«Για τα ΕΑΣ σχεδιάζεται η αναζήτηση στρατηγικού επενδυτή για την εξαγορά του 49% της εταιρείας η οποία διαθέτει 7 εργοστάσια πυρομαχικών και όπλων σε όλη την Ελλάδα. Το ίδιο σχεδιάζεται και για την ΕΑΒ η οποία όμως αναζητά συμμάχους στην ευρύτερη αεροπορική βιομηχανία»
Αν και οι ιδιωτικοποιήσεις για ένα χρονικό διάστημα, επί Ν.Δ., φρέναραν αφού τα περισσότερα ασημικά έχουν ήδη εκποιηθεί και δεύτερο λόγω της κατάστασης του Χρηματιστηρίου που δημιουργεί χαμηλές ταμιακές προσδοκίες για το δημόσιο, η κυβέρνηση, κάτω από την πίεση της τρόικας επανέρχεται, προωθώντας ουσιαστικά την ιδιωτικοποίηση των πάντων.
Η κυβέρνηση εγκληματεί, δρώντας αντισυνταγματικά
Έγκριτοι νομικοί όπως η κ. Μ. Καραμανώφ (επί μακρόν στο ΣτΕ), χαρακτηρίζει αυτή την πολιτική πέρα των άλλων και αντισυνταγματική. Η κυβέρνηση θα διαπράξει έγκλημα, αν προχωρήσει στις ιδιωτικοποιήσεις, ιδιαίτερα τέτοιων δημόσιων επιχειρήσεων που αφορούν την άμυνα της χώρας. Τα ΕΑΣ παράγουν πυρομαχικά και όπλα, ενώ η ΕΑΒ δραστηριοποιείται σήμερα κυρίως στη συντήρηση των στρατιωτικών αεροπλάνων και στην υλοποίηση ξένων προγραμμάτων (με Ιταλία, ΗΠΑ κ.λπ). Το θέμα λοιπόν δεν είναι απλά ταμιακό, αλλά ουσιαστικό, πέρα από το γεγονός ότι οι όποιες ιδιωτικοποιήσεις θα αποφέρουν πενιχρά έσοδα, θα γίνουν «αντί πινακίου φακής». Δεν είναι δυνατό, λοιπόν, για κάποια προσωρινή εισροή ορισμένων πόρων να παραδίδονται στους ιδιώτες επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας για τη χώρα.
Υπαρκτά προβλήματα, ανύπαρκτη η αναπτυξιακή αντιμετώπιση
Όπως αναφέρεται στον τύπο, για την ηγεσία του υπουργείου Άμυνας, το μεγάλο πρόβλημα φαίνεται πως είναι τα ΕΑΣ (7 εργοστάσια) που έχουν ήδη σωρευμένα χρέη άνω του 1 δισ. ευρώ, ενώ, όπως αναφέρθηκε στη Βουλή, το κόστος παραγωγής τους σε σχέση με ευρωπαϊκές εταιρείες είναι 3:1.
Δεν μπορώ να κατανοήσω όμως,γιατί οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, όταν εμφανίζεται ένα πρόβλημα, ας πούμε το χρέος, το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι το ξεπούλημα. Είναι απαράδεκτο, όχι για προοδευτική αλλά για την όποια κυβέρνηση, να λειτουργεί με τη λογική «πονάει κεφάλι, κόβεις κεφάλι».
Δεν είναι δυνατό ο κ. Μπεγλίτης όταν αναφέρει ότι και η ΕΑΒ χρειάζεται κι αυτή «μεγάλες δομικές παρεμβάσεις», ότι συνιστά μονόδρομο παρέμβαση το ξεπούλημα της. Αν θεωρεί αναγκαίο όπως γράφεται να σταματήσει η «κρατικοδίαιτη αντίληψη» και παράλληλα με τη σύνδεση με τις εξοπλιστικές ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων, οι επιχειρήσεις αυτές να αποκτήσουν εξωστρεφή χαρακτήρα σε ανταγωνιστικές συνθήκες και με μειωμένο λειτουργικό κόστος, ιδού η Ρόδος.
Κυβέρνηση και τρέχουσα διαχείριση
Η κυβέρνηση, ενώ προβάλλει την ύπαρξη προβλημάτων στις επιχειρήσεις αυτές ασκεί μια απαράδεκτη τρέχουσα διαχείριση, σχεδιάζει τα χειρότερα. Από τους εργαζόμενους στα ΕΑΣ καταγγέλλεται μια διαχείριση εγκατάλειψης, αδιαφορίας, διάλυσης, μαρασμού και αβεβαιότητας για τους εργαζόμενους.
Επίσης η διοίκηση της ΕΑΒ, ασφαλώς με πλήρη συμφωνία της κυβέρνησης προχωρά λόγω της έλλειψης προσωπικού, σε ανάθεση έργου της σε υποκατασκευαστές και εργολάβους, ουσιαστικά παραδίδει το έργο της ΕΑΒ σε ιδιωτικά συμφέροντα.
Η έλλειψη όμως προσωπικού, οι επικείμενες μαζικές αποχωρήσεις και η άρνηση προσλήψεων μέσω ΑΣΕΠ του αναγκαίου προσωπικού, οδηγεί σε παράδοση έργου σε αμφισβητούμενης εγκυρότητας ιδιωτικούς φορείς, ενώ γίνεται αδύνατη η ανάληψη νέων εργασιών ξένων προγραμμάτων, παρά τη τεράστια εμπιστοσύνη που έχει κατακτήσει η ΕΑΒ.
Οι εργαζόμενοι στα ΕΑΣ αντιμετωπίζουν τεράστιο πρόβλημα γιατί το τελευταίο τρίμηνο υπήρξαν καθυστερήσεις πληρωμών, και ζουν με το άγχος της απώλειας εργασίας. Τα ΕΑΣ αντί να αναπτύσσονται ως παραγωγική βιομηχανία εξελίσσονται ολοένα και περισσότερο ως διαμεσολαβητής συμφερόντων και προμηθειών τη τελευταία εικοσαετία.
Οι εργαζόμενοι είναι αντίθετοι στις εξελίξεις αυτές και στην πορεία ιδιωτικοποιήσεων και γι αυτό τα σωματεία τους αντιδρούν και κινητοποιούνται την τελευταία περίοδο.
Οι εργαζόμενοι και τα εργοστασιακά σωματεία των ΕΑΣ κατανοούν τη ανάγκη ενός τέτοιου μετώπου των ΔΕΚΟ και καλούν σε ενωτικό αγώνα για να μην εκποιηθεί η περιουσία του δημοσίου. Δεν είναι τυχαίο που ακόμη και η ΠΑΣΚΕ του χώρου έχει πάρει ανοικτά θέση ενάντια σε αυτά τα δεδομένα και τις εξελίξεις.
Σήμερα, η κατάσταση επιδεινώνεται, γιατί γίνονται περικοπές που αφορούν την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία, ενώ δεν παρατηρείται αντίστοιχη μείωση των εξοπλιστικών προμηθειών από το εξωτερικό.
Την τρέχουσα περίοδο συμβαίνουν δύο παράλληλα γεγονότα. Υποβαθμίζεται περαιτέρω η αμυντική βιομηχανία, και η ιδιωτική και η κρατική, ενώ παράλληλα υπάρχει δραματική υστέρηση του εξοπλιστικού προγράμματος. Τι σημαίνει αυτό; Αύριο, με αύξηση των αμυντικών δαπανών σε σχέση με τις σημερινές, θα διαπιστώνεται η αδυναμία των αμυντικών βιομηχανιών να απορροφήσουν άξιο λόγου έργο και τότε θα κάνουν πανηγύρι, πάλι, οι ξένες εταιρείες και οι ντόπιοι αντιπρόσωποί τους. Οι υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες είναι κατʼ εντολή των ξένων πολεμικών βιομηχανιών και δεν περισσεύει τίποτα από το μεγάλο φαγοπότι των Αμερικανογερμανών για τη ντόπια αμυντική βιομηχανία.
Μία επισήμανση
Σε πολλές χώρες, εφαρμόζεται μία πολιτική όπου η κατασκευή πλοίων ή αρμάτων για τα οποία ενδιαφέρονται, να στην συγκεκριμένη χώρα, στην περίπτωσή μας στην Ελλάδα ή αλλιώς να μην γίνεται η προμήθειά τους. Τι έχει συμβεί με μας. Πήραμε ένα μεγάλο αριθμό αρμάτων και δεν έγινε καμία ουσιαστική συμπαραγωγή.
- Μετά το 1974, όταν αυξήθηκαν σημαντικά οι αμυντικές δαπάνες, δεν αυξήθηκαν αντίστοιχα οι επενδυτικές δραστηριότητες, είτε ιδιωτών είτε δημόσιων εταιρειών στη χώρα, αυξήθηκε απλώς το εμπορομεσιτικό κεφάλαιο. Υπάρχει λοιπόν μια διασύνδεση εμπορομεσιτικού κεφαλαίου συμφερόντων και αποφάσεων, με ζημιά της αμυντικής μας βιομηχανίας».
Διέξοδος
Η κυβέρνηση, σήμερα, δεν ασκεί απλά μία νεοφιλελεύθερη, αντιλαϊκή πολιτική, αλλά είναι και επικίνδυνη. Διέξοδος δεν είναι η διάλυση και πώληση των δημόσιων αμυντικών φορέων αλλά η ανάπτυξή τους, ώστε να αναλαμβάνουν είτε μόνες είτε με συμπαραγωγή, ένα μέρος των εξοπλισμών. Θα έπρεπε σήμερα, αντί να προχωρά σε άτυπες επαφές με αμυντικές βιομηχανίες από Γερμανία και ΗΠΑ και να σχεδιάζει πως θα παραδώσει τις αμυντικές βιομηχανίες σε εγχώριους ή ξένους ιδιώτες επιχειρηματίες, να σκύψει στα προβλήματα τους και να τα αντιμετωπίσει.
Συγκεκριμένα η κυβέρνηση οφείλει να σταματήσει μία πολιτική εγκατάλειψης, απαξίωσης, τελικά εκποίησης αυτών των σημαντικών δημόσιων φορέων και αντίθετα:
* Να σταματήσει τις περικοπές που γίνονται προς την κατεύθυνση της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας ενώ δεν παρατηρείται μείωση των εξοπλιστικών προμηθειών από το εξωτερικό.
* Να δει την αντιμετώπιση των αναγκών σε ανθρώπινο δυναμικό στην ΕΑΒ αλλά και στα ΕΑΣ (π.χ. προσλήψεις του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού, μέσω ΑΣΕΠ, για την κάλυψη των πάγιων αναγκών της, ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται με επάρκεια στις συμβατικές της υποχρεώσεις;
* Επίσης οφείλει να υλοποιήσει την υπόσχεση του Μπεγλίτη ότι από 1.9.10 θα ανανεώσει τις συμβάσεις των συμβασιούχων μέσω εργολαβικών εταιρειών που χρησιμοποιούσαν τα ΕΑΣ εδώ και 5χρόνια και τους απόλυσε τις 31.7.10.
* Παραπέρα η κυβέρνηση οφείλει να εξετάσει πώς θα εντάξει αυτές τις επιχειρήσεις στον αναπτυξιακό σχεδιασμό, σε όφελος της οικονομίας και της κοινωνίας.
* Να μελετήσει την αξιοποίηση και όχι ξεπούλημα όπως συνηθίζεται, της μεγάλης ακίνητης περιουσίας τους.
* Να μελετήσει σε βάθος την ανάπτυξη αυτών των φορέων. Η εταιρεία (ΕΑΣ) κατασκευάζει πυρομαχικά, οπλικά συστήματα, διάφορα υλικά για τις ένοπλες δυνάμεις όμως έχει δυνατότητες διεύρυνσης της δραστηριότητας της στην κατασκευή ανεμογεννητριών και μεταλλικών κατασκευών λεβήτων, κυνηγετικών όπλων, ακυρωτικών μηχανημάτων κ.λπ.
* Το ίδιο ισχύει και με την ΕΑΒ η οποία έχει τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης και συμβολής σε παραγωγικές δραστηριότητες, πιθανής επέκτασης σε προγράμματα πολιτικών αεροσκαφών κ.λπ.
Οι κυβερνήσεις, αν ακολουθούσαν μια παρόμοια αναπτυξιακή πολιτική δεν θα φτάναμε σε ελλείμματα των επιχειρήσεων αυτών. Επιτέλους, η σημερινή κυβέρνηση, οφείλει σε διάλογο με φορείς και όλα τα κόμματα να διαμορφώσει εθνικό σχέδιο για την αμυντική βιομηχανία, που θα φέρει για διάλογο και επικύρωση στη Βουλή με αυξημένη πλειοψηφία 2/3 της Βουλής. Σε χώρες όπως η Τουρκία, διατηρείται κρατική η αμυντική βιομηχανία και στηρίζεται ολόπλευρα.
* Ο Νίκος Γεωργακάκης είναι υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΝ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS