Skip to main content.
Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς
12/10/2010

Σημεία παρέμβασης του Παν. Λαφαζάνη, Κοινοβ. Εκπροσώπου και Εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ για το προϋπολογισμό του 2011, κατά τη συζήτηση στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής για το προσχέδιο προϋπολογισμού του 2011

«Ο Προϋπολογισμός του 2011, όπως φαίνεται από το προσχέδιο του προϋπολογισμού, θα δώσει τη χαριστική βολή στην οικονομία και τους εργαζόμενους.

Οδεύουμε στην πλέον εφιαλτική χρονιά μετά τον πόλεμο, ίσως και από τη γέννηση του νεοελληνικού κράτους!

Οι επιλογές της κυβέρνησης είναι επιλογές νεοαποικιακής παράδοσης της χώρας στην απεριόριστη καταλήστευση της τρόικας και του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου»

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης τόνισε ότι «το προσχέδιο πέραν των μέτρων επιδρομής  που περιέχει, βρίσκεται στον «αέρα»  τόσο λόγω των μεγάλων αρνητικών αποκλίσεων  στην εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2010  όσο και εξαιτίας της αναθεώρησης του ελλείμματος του 2009 από την Eurostat, η οποία προκαλεί μεγάλα ερωτηματικά, αφού εκθέτει την κυβέρνηση και εκτυλίσσεται με τη μέγιστη κρυψίνοια και αδιαφάνεια!

Αναφερόμενος στις σκέψεις για επιμήκυνση της αποπληρωμής των δανείων της τρόικα, υπογράμμισε ότι «αυτές οι σκέψεις αποτελούν ομολογία του αδιεξόδου  και αποσκοπούν στην εγκαθίδρυση στη χώρα καθεστώτος «νεοαποικιοκρατίας» αορίστου χρόνου! Tο δόγμα  είναι μια φορά τρόικα και μνημόνιο, τότε τρόικα, μνημόνια, εξάρτηση και κηδεμονίες για πάντα!»

Επίσης, τόνισε «ότι τα πρόσθετα μέτρα, περίπου 10 δις που περιέχει το προσχέδιο, εν μέσω βαθιάς ύφεσης, υψηλού πληθωρισμού, πρωτοφανούς ανεργίας και μεγάλης μείωσης των επενδύσεων, αποτελούν συνταγή λαιμητόμου για την οικονομία και τoν ελληνικό λαό και μοναδική «ανακάλυψη» για να σπρωχθεί ο τόπος σε ένα αβυσσαλέο οικονομικοκοινωνικό δρόμο.»

Τέλος, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης υπογράμμισε ότι «δεν αρκεί ως απάντηση ένας κενόλογος αντιμνημονιακός λόγος, που δεν αμφισβητεί το σημερινό σύστημα αλλά αντίθετα υπερθεματίζει σε νεοφιλελεύθερες επιλογές, όπως κάνει η ΝΔ..

Ο αγώνας κατά του μνημονίου, χωρίς προοδευτική εναλλακτική λύση για το χρέος, χωρίς την εθνικοποίηση των τραπεζών, χωρίς ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους και κυρίως χωρίς μια ριζική αναδιανομή πλούτου και  την εφαρμογή ενός προοδευτικού και σοσιαλιστικού προγράμματος ανασυγκρότησης, δεν έχει κανένα νόημα!».