Skip to main content.
Συνασπισμός της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας
02/02/2011

Ανακοίνωση του Τμήματος Πολιτισμού του ΣΥΝ για τον ποιητή Τάκη Βαρβιτσιώτη

Χάθηκε ο κορυφαίος λυρικός ποιητής Τάκης Βαρβιτσιώτης. Ένας σεμνός εργάτης της τέχνης και του λόγου,  που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1916 και μας ταξιδεύει με την υπερρεαλιστική γοητεία των λέξεών του, στην ομορφιά και την αθωότητα.

«Αυτός ο άγιος που λέγεται ποιητής

Ο άνεργος αυτός

Που διακονεύει κάποτε στη γη

Και κάποτε στον ουρανό

 Πάντοτε πανωραίος και πάντοτε θαλερός

Μες στην ατέρμονη ιχνηλασία»

Ο ποιητής «της βλάστησης των ορυκτών», «των δέκα ποιημάτων της οργής και του χρέους, μαζί  με το δοξαστικό της ελευθερίας», «της θαυμαστής αλιείας», «των νημάτων της παρθένου», «της ατραπούς», με έργο οικουμενικό, ρωμαλέο και τρυφερό.

Αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Οργάνωσης Ποιητών το 2002, διατρέχει στωικά το χωροχρόνο της αθανασίας. Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης έχει εκδώσει 33 ποιητικές συλλογές καθώς και μεγάλο αξιόλογο αριθμό μεταφράσεων και δοκιμίων, βραβευμένος με το α΄ κρατικό Βραβείο Ποίησης, βραβείο ποίησης της Ακαδημίας Αθηνών, Βραβείο Ουράνη, Βραβείο ποίησης του Δήμου Θεσσαλονίκης, Αριστείο Γραμμάτων από το ΥΠΠΟ, Βραβείο Φρειδερίκου Μάθιους, Ευρωπαϊκό Βραβείο Χέντερ από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Ήταν διπλωματούχος της Νομικής του ΑΠΘ. Τιμήθηκε  με τον τίτλο και το παράσημο του γαλλικού τάγματος, των Γραμμάτων και των Τεχνών από το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.

Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης διαμόρφωσε ένα δικό του κόσμο ονειρικό στην ποίηση. Με απόλυτη αυταπάρνηση δώρισε ολόκληρη τη ζωή του, παραμένοντας πιστός στην ποιητική ασκητική του ύπαρξη. Αναζητώντας την αγάπη, αναζητώντας τον Άνθρωπο. Με ποιήματα κρυστάλλινης διαύγειας αποτύπωσε την οδύσσεια του ποιητή. Κάθε ποίημα είναι ένα φλοίσβος, μια σιωπηλή εξομολόγηση. Ο ποιητικός του λόγος σηματοδοτεί την υπεράσπιση και την διάσωση των πολύτιμων ανθρώπινων αξιών.

Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης ήταν εκλεκτός φίλος του μεγάλου ποιητή της Ρωμιοσύνης και του κόσμου, Γιάννη Ρίτσου. Όσο ζούσε πάντα ήλπιζε και μνημόνευε τον Οδυσσέα Ελύτη.

«Στην άκρη του γκρεμού

όπου όλα κινδυνεύουν,

όλα μπορούν να σωθούν

από ένα στίχο».

Τμήμα Πολιτισμού