Σήμερα, στην Ελλάδα, βιώνουμε μια μεγάλη κρίση χρέους, που έχει εξελιχθεί σε πο¬λύπλευρη, οικονομική, κοινωνική και οικολογική, κρίση. Είναι η επιβεβαίωση της παταγώδους αποτυχίας του κυ¬ρίαρχου μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης. Μια αποτυχία που απειλεί να συμπαρασύρει τους κοινωνι¬κά αδύναμους και το περιβάλλον.
Η κυβέρνηση, αγνοώντας την πίεση στις ευάλωτες κοινωνικές τάξεις και στο περιβάλλον, εξακολουθεί να πολιτεύεται με τις λογικές του παρελθόντος, προσπαθώντας να στηρίξει το αποτυχημένο μοντέλο ανάπτυξης. Έχει γίνει πλέον καθεστώς, κάθε φορά που το κράτος χρειάζεται επιπλέον έσοδα να καταφεύγει σε «νομιμοποίηση» αυθαιρέτων, επιβραβεύοντας αυτούς που αυθαιρετούν διαπράττοντας το εθνικό άθλημα της παράνομης δόμησης. Και κάθε φορά δηλώνεται μετά επιτάσεως ότι είναι η τελευταία.
Μια ακόμα «τελευταία» φορά έχουμε και τώρα.
Ο χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός, η προστασία των δασών και της γης υψηλής παραγωγικότητας, των αιγιαλών και των προστατευόμενων περιοχών αφήνεται στα κάθε λογής μικρά και μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, που θα εξακολουθήσουν να αυθαιρετούν σε βάρος του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής των ασθενέστερων κοινωνικών τάξεων περιμένοντας την επόμενη «τακτοποίηση».
Η «πράσινη» ανάπτυξη γκριζάρει όλο και περισσότερο.
Τμήμα Οικολογίας και Περιβάλλοντος
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS