Η κυβέρνηση πανικόβλητη απέναντι στην έκρηξη των τιμών των καυσίμων επέλεξε ένα διοικητικό μέσο, την επιβολή πλαφόν στις τιμές των καυσίμων, αντιμέτωπη με τα αδιέξοδα που η ίδια η πολιτική της δημιούργησε και δημιουργεί καθημερινά.
Το μέτρο αυτό θα μπορούσε να είναι θετικό αν άγγιζε τον πυρήνα του προβλήματος της εκτίναξης των τιμών όμως:
• το μονοπώλιο στον τομέα της διύλισης παραμένει χωρίς καθόλου έλεγχο ή έστω προσπάθεια να κρατηθούν τα προσχήματα του ανταγωνισμού. Οι ιδιώτες πλέον ιδιοκτήτες των διυλιστηρίων πωλούν στις υψηλότερες ομοιόμορφες «ex-factory” τιμές στην Ευρώπη.
• οι εταιρείες χονδρικής ελέγχονται ουσιαστικά από τους ιδιοκτήτες των διυλιστηρίων (Οι ΕΚΟ – BP από ΕΛ.ΠΕ και οι AVIN- SHELL από τη Motor Oil). Και εδώ όλες οι διακυμάνσεις μετακυλίονται στην κατανάλωση.
• οι βενζινοπώλες, βλέποντας την κατά 15-20 % μείωση της κατανάλωσης και προκειμένου να διατηρήσουν τα κέρδη τους σταθερά αυξάνουν το ποσοστό κέρδους εκμεταλλευόμενοι τις διακυμάνσεις των τιμών διυλιστηρίων.
• το κράτος διατηρεί υπέρογκους φόρους που είναι από τους υψηλότερους στην Ευρώπη.
• υφίσταται ανυπαρξία μέτρων πάταξης της λαθρεμπορίας και της νοθείας.
Αυτά είναι αποτελέσματα της απαράδεκτης ιδιωτικοποίησης του τομέα πετρελαίου.
Δεν προκαλεί λοιπόν έκπληξη η επιβολή πλαφόν αφού είναι η τελευταία γραμμή άμυνας απέναντι στη διαπιστούμενη ανικανότητα ελέγχου της αγοράς και των φαινόμενων κερδοσκοπίας που η ίδια η κυβερνητική πολιτική δημιούργησε. Η κυβέρνηση αν δεν αντιμετωπίσει τις παραπάνω αιτίες, το πρόβλημα των υψηλών τιμών καυσίμων θα διαιωνίζεται και θα έχει κάνει κατά τη λαϊκή έκφραση «μια τρύπα στο νερό».
Τμήμα Οικονομικής Πολιτικής
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS