Skip to main content.
Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς
17/05/2011

Συνέντευξη Παν. Λαφαζάνη στην εφημερίδα ΜΕΤΡΟ: Δεν είναι καταστροφή η στάση πληρωμών και η έξοδος από το ευρω! Όχι στο κράτος των νεοεθνικοφρονων στο κέντρο

Επιθετική τακτική έναντι των δανειστών, με άμεση διακοπή της πληρωμής του χρέους και οριστική εγκατάλειψη του Μνημονίου, προτείνει με συνέντευξή του στη «metro» ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Λαφαζάνης. Μάλιστα, εκφράζοντας την προσωπική του άποψη, εξηγεί ότι δεν θα είναι καταστροφική για τη χώρα η έξοδός της από την ευρωζώνη, που βεβαίως θα σημάνει και επιστροφή στη δραχμή.

- Η ελληνική οικονομία κρέμεται από το φουστάνι μιας καμαριέρας;

- Το συμπέρασμα που ειρωνικά βγαίνει από αυτή την περιπέτεια του Ντομινίκ Στρος Καν είναι ότι μάλλον μπορείς να είσαι απρόσεκτος όταν βιάζεις και ληστεύεις χώρες και λαούς αλλά πρέπει να είσαι πάρα πολύ προσεκτικός με τις καμαριέρες.

- Σε κάθε περίπτωση, ως λαός δεν θα αποφύγουμε τα νέα μέτρα.

- Εδώ η ελληνική οικονομία βαδίζει από το κακό στο χειρότερο. Αυτή τη στιγμή ετοιμάζονται νέα εφιαλτικά μέτρα στο πλαίσιο ενός νέου Μνημονίου, προκειμένου να διασφαλιστεί η πέμπτη δόση και η χρηματοδότηση για το 2012. Ο δρόμος πλέον αποδεικνύεται απόλυτα αδιέξοδος και καταστροφικός και το μόνο τέλος που μπορεί να έχει είναι η άβυσσος.

- Δηλαδή δεν υπάρχει εναλλακτική λύση σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα;

- Βεβαίως υπάρχει εναλλακτική λύση και αυτή είναι να εγκαταλείψουμε αμέσως, εδώ και τώρα, και την τρόικα και το Μνημόνιο και να πάμε σε μια άλλη αντιμετώπιση του χρέους. Το χρέος εδώ που έχει φτάσει δεν μπορεί να αποπληρωθεί και δεν είναι διαχειρίσιμο. Είναι ένα χρέος άδικο και βαθύτατα ταξικό. Η μόνη λύση τώρα είναι η άμεση διαγραφή του χρέους. Το ελάχιστο που μπορεί να γίνει απέναντι στη συνολική διαγραφή είναι η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, με στόχο τη χωρίς όρους και δεσμεύσεις διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του. Αν δεν γίνει αυτό, η χώρα δεν έχει μέλλον.

- Μπορεί να γίνει αυτό;

- Κατά την προσωπική μου άποψη, που δεν απηχεί κατ' ανάγκη τις θέσεις του ΣΥΝ, μπορεί να γίνει αυτό εάν η χώρα διαμηνύσει με σαφήνεια ότι εάν δεν διαγραφεί το σύνολο ή τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του χρέους, η Ελλάδα θα βαδίσει σε προσωρινή διακοπή αποπληρωμής του. Και αν ούτε τότε υπάρξει μια θετική λύση, πρέπει να προχωρήσουμε σε οριστική διακοπή πληρωμής. Και αυτή η λύση είναι μεν δύσκολη, αλλά είναι η μόνη υπεύθυνη, η μόνη ρεαλιστική και η μόνη που μπορεί να διασφαλίσει ελπίδα και προοπτική στη χώρα.

- Αν όμως δεν πληρώνουμε το χρέος, αυτό δεν θα επισύρει νέους κινδύνους, όπως χρεοκοπία και έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη;

- Συνέπειες θα έχει. Δεν υπάρχει τώρα καμία επιλογή που να μην έχει συνέπειες. Το θέμα είναι αν οι συνέπειες που θα ακολουθήσουν θα είναι τέτοιες οι οποίες θα είναι αντιμετωπίσιμες και θα δίνουν μια θετική προοπτική στη χώρα. Βεβαίως, αν γίνει στάση πληρωμών προς τους εξωτερικούς δανειστές, υπάρχει το ενδεχόμενο η Ελλάδα να βγει από το ευρώ. Και αυτό το ενδεχόμενο δεν είναι καθόλου καταστροφικό. Θα επιφέρει προβλήματα, αλλά θα είναι αντιμετωπίσιμα, εφόσον ακολουθηθεί μια προοδευτική πολιτική ανασυγκρότησης της χώρας. Οι δυσκολίες σ' αυτή την περίπτωση θα είναι απολύτως βραχυπρόθεσμες και το μέλλον θα διαγραφεί ευοίωνο.

- Στο κέντρο της Αθήνας επικρατεί ένα χάος και πλέον οι κάτοικοι εκθειάζουν μορφές αυτοδικίας...

- Τα προβλήματα πρέπει να αντιμετωπιστούν με εντελώς διαφορετικές πολιτικές από αυτές που ασκούνται σήμερα και με ισχυρές παρεμβάσεις σε κοινωνικό επίπεδο. Δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν με την ανάθεσή τους στις δυνάμεις των ΜΑΤ και πολύ περισσότερο με ρατσιστικές κραυγές και πολιτικές διαίρεσης αυτών που κατοικούν στο κέντρο σε ξένους και υποτιθέμενους νεοεθνικόφρονες. Αυτό θα ήταν καταστροφικό.

- Μα ο κόσμος ζητάει αστυνόμευση...

- Βεβαίως χρειάζεται και αστυνόμευση, αλλά τα προβλήματα που έχουν αναδειχθεί και έχουν πάρει εκρηκτικές διαστάσεις έχουν κατά κύριο λόγο πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές αιτίες. Και αν δεν αντιμετωπιστούν, τότε η απλή αστυνόμευση θα καταντήσει να οδηγεί το κράτος σε ένα δολοφονικό αυταρχισμό με αρχή, αλλά χωρίς τέλος και διέξοδο.