- Θα ξεκινήσουμε με τις χθεσινές διαδηλώσεις. Πως το είδατε εσείς; Είναι κάτι που δεν το έχουμε ζήσει ξανά το τελευταίο διάστημα τουλάχιστον, αυτό το αυθόρμητο…
Οτιδήποτε κινείται και κυρίως οτιδήποτε παρακινεί νέους ανθρώπους να δώσουν το παρών σε μια μαζική συλλογική διαδικασία είναι πολύ καλό στις μέρες μας.
Το λέω γιατί άκουσα και τους μύδρους που έριξε η Αλέκα Παπαρήγα, ότι δεν έχει πολιτική κατεύθυνση, ότι υποτασσόμαστε στο αυθόρμητο, ότι, ότι….. Μπορεί να βρει κανείς χίλιες δυο αδυναμίες. Αλλά υπάρχει ένα το οποίο είναι θετικό και αυτό είναι το κρίσιμο στις μέρες μας, δηλαδή ο κόσμος να κατέβει κάτω. Να έχει ένα καθαρό μέτωπο η νεολαία απέναντι στις ασκούμενες πολιτικές, να διαδηλώσει, να πιέσει και να δώσει και μια ευρωπαϊκή διάσταση σε ένα πραγματικά μείζον ευρωπαϊκό πρόβλημα.
…Συνδυάζεται με την Ισπανία, τη Γαλλία, ….
Λαοί της Ευρώπης που θέλουν και αυτοί να βγουν στο προσκήνιο της πολύ δύσκολης εξέλιξης, της πολύ σκληρής κοινωνικής αντιπαράθεσης που εξελίσσεται στην Ευρώπη. Αλλιώς ο καθένας θα πάρει των ομματίων του και θα μεταναστεύσει π.χ. στην Αυστραλία, όπως η δημόσια ΕΡΤ όλο το Σαββατοκύριακο ευθέως προπαγάνδιζε από τα δελτία ειδήσεων της .
Άρα λοιπόν είναι κατʼ αρχήν μια θετική εκκίνηση η συγκέντρωση στις πλατείες και από εκεί και πέρα εξαρτάται και από τους ίδιους. Θα ήταν λάθος να πω ότι εξαρτάται από τους πεφωτισμένους ή από τις δυνάμεις που έχουν την ιδεολογία να δώσουν κατεύθυνση. Εξαρτάται και από τον ίδιο τον κόσμο, πόση αποφασιστικότητα θα δείξει, πόση επιμονή, πώς θα συγκλίνει αυτά που γίνονται στην κοινωνία με αυτά που γίνονται στους ΠΟΕ – ΟΤΑ, στο Τ.Τ, στις ΔΕΚΟ κ.λπ.. Αυτή είναι η ενδιαφέρουσα έλικα της ανάπτυξης των κινημάτων που βρίσκονται σε ένταση και με την ίδια την πολιτική και τους πολιτικούς φορείς και διαμορφώνουν νέες συνθέσεις σε κάθε φάση. Η αριστερά που σκέπτεται και δεν είναι περιχαρακωμένη τα έχει δει, τα έχει αναλύσει εδώ και δεκαετίες και κυρίως δεν τα φοβάται.
- Είναι πλέον φανερό ότι δημιουργείται ένα δίλημμα από την κυβέρνηση και όχι μόνο που λέει το εξής - αρχίζει δηλαδή το πράγμα να σκληραίνει ενʼ όψει των νέων μέτρων – ότι ή κάνετε ότι λέμε ή καταστρεφόμαστε, βγαίνουμε από το ευρώ, ξαναγυρνάμε στη δραχμή κλπ. Χθες μάλιστα έφτασε ακόμα και η αρμόδια επίτροπος, η κα Δαμανάκη, να μιλήσει γιʼ αυτό το ζήτημα.
Υπάρχει κάτι χειρότερο από την τρομοκρατία που ασκείται μέσω αυτής της μεθόδευσης. Είναι η προσπάθεια, για δεύτερη φορά, λειτουργίας συλλογικών ενοχών στην ελληνική κοινωνία. Αυτό είναι χειρότερο. Δηλαδή, τι μας λένε; Μας λένε ότι η συνταγή ήταν σωστή, χαϊδεύουν και τους ευρωπαίους, χέρι – χέρι ο Όλι Ρεν …αλλά και η Μαρία, ο Δασκαλόπουλος κ.λπ Σου λέει, η συνταγή του μνημονίου ήταν σωστή. Οι κακοί ήταν κάποια μέλη της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ που δεν είναι πολύ αποφασιστικοί, είτε τα συνδικάτα που αντιδρούν κλπ δεν εφάρμοσαν τη συνταγή. Δηλαδή, εμπεριέχει μέσα στην προπαγάνδα τους, πέραν των στοιχείων του φόβου, της τρομοκράτησης και της ιδεολογίας του μονόδρομου, εμπεριέχει μέσα του το στοιχείο της ενοχής. Της συλλογικής ενοχής. Περάσαμε από την φάση των ατομικών ενοχών που στηρίχτηκε ο περίφημος κοινωνικός αυτοματισμός του πρώτου χρόνου του μνημονίου, δημόσιο εναντίον ιδιωτικού, στρώμα εναντίον στρώματος κ.λπ., τώρα πάμε συλλογική ενοχή, ότι κοιτάξτε αυτή η κοινωνία έχει ανικανότητα να ανταποκριθεί. Ακούς να μας μαλώνουν ότι οι Ευρωπαίοι μας βαρεθήκανε πια, έλεος!
Αυτό που λέμε εμείς περί ανατροπής της πολιτικής αυτής και του μνημονίου αλλά και της κυβέρνησης και να φύγουν όσο γίνεται πιο γρήγορα αποκτά μια υλική βάση στο έδαφος της σημερινής σύγκρουσης, δεν είναι ένα σύνθημα σε σχέση με τη ρητορική αυτής της πολιτικής. Έχει να κάνει με το ότι κόβονται τα πόδια αυτού του κόσμου, του λαού. Αυτοί οι τύποι, όχι απλά εφαρμόζουν και προωθούν αυτέ τις ακραίες πολιτικές, και ιδεολογικά σπέρνουν φόβο, ενοχές και κόβουν μεσομακροπρόθεσμα τα πόδια του κόσμου για να αντιδράσει. Αυτό δεν μπορεί να συνεχίσει να γίνεται ανεκτό.
- Ακόμα και η κορυφαία δημοκρατική διαδικασία του δημοψηφίσματος χρησιμοποιείται ως απειλή..
Προσπαθούν τώρα να βάλουν ένα δίλημμα, το οποίο επίσης να λειτουργήσει αποπροσανατολιστικά και ενδεχομένως και τρομοκρατικά για να κρύψουν το πραγματικό δίλημμα, δηλαδή την ανάγκη για έγκριση ή όχι του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, την έγκριση ή όχι του Συμφώνου του Ευρώ, που σε πανευρωπαϊκή κλίμακα μέχρι τέλος Ιουνίου θα προσδιορίζει τα πλαίσια αυτών των πολιτικών. Δηλαδή, αντί να πάμε για ένα δημοψήφισμα, όπως είχαν ζητήσει πάρα πολλοί και εδώ και στην Ευρώπη, πάνω στην ουσία των πολιτικών που ασκούνται και να αποφανθεί ο λαός με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, βάζουν τον Δασκαλόπουλο και δεν ξέρω ποιον άλλον να πει, να θέσει ζήτημα για τη δραχμή ή όχι τη δραχμή, ότι δήθεν περί αυτού πρόκειται. Δεν είναι καν το «μέσα ή έξω από την Ευρώπη». Το ψιλοφοβούνται κιόλας τώρα με βάση την κατάσταση στην Ε.Ε., μπορεί λέει να μας βγει κανένα φασούλι, αλλά βάζουν ως δίλημμα το να γυρίσουμε στη δραχμή ή να μην γυρίσουμε. Δηλαδή να έχετε μισθούς και συντάξεις σε δραχμή με κούρεμα αυτόματο τουλάχιστον 30% και όλα σας τα χρέη σε ευρώ; Γιατί περί αυτού πρόκειται, νομίζω ότι το ξέρουν πια όλοι. Δεν μιλάνε για το «κούρεμα» που λέμε εμείς στα πλαίσια του δεδομένου συστήματος. Μιλάνε για μια βίαιη προσαρμογή που θα γίνει και πάλι κατά το δοκούν, με τους χειρότερους δυνατούς τρόπους. Και για το σήμερα και για το αύριο αυτής της χώρας.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS