- Έτσι όπως πάνε οι εξελίξεις στην οικονομία και δεν αναφέρομαι μόνο στη δική μας οικονομία αλλά διεθνώς, τι γίνεται στην Αμερική, τι γίνεται στην Ευρώπη, εάν θα πρέπει κάθε μέρα να έχεις και μία διαφορετική θέση. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε;
Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να έχεις διαφορετική θέση. Τουλάχιστον εμείς. Μπορούμε να πούμε ότι η ζωή πια δικαίωσε τις εκτιμήσεις μας. Εμείς λέγαμε ευθύς εξ αρχής ότι δεν πρόκειται για κάποια κρίση χρέους της Ελλάδας, η Ελλάδα δεν είναι ένα ξεχωριστό φαινόμενο στην παγκοσμιότητα, αλλά ότι πρόκειται για μια συστημική χρήση, η οποία όσον αφορά τα ζητήματα του δημόσιου χρέους αφορά όλη την Ευρώπη και το ζήτημα είναι η λύση.
Και η λύση, η οποία προκρίθηκε από το κεφάλαιο είναι να συνεχιστεί αυτό που θα λέγαμε νεοφιλελεύθερη πολιτική, η οποία είχε, αν μου επιτρέπετε, πέντε – έξι βασικά στοιχεία. Το ένα, είναι η διατήρηση το χρηματοπιστωτικού συστήματος ως έχει. Δηλαδή, ενώ λέγαμε ότι στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, εκεί εκδηλώθηκε πρώτα η κρίση, αυτό δεν χρειαζόταν αλλαγές, έπρεπε να παραμείνει κατά τη γνώμη του νεοφιλελευθερισμού ως έχει. Το δεύτερο, είναι ότι πρέπει να εξυπηρετούνται πριν απʼ όλα τα συμφέροντα των χρηματαγορών και των κερδοσκόπων. Το τρίτο, ότι για να ξεφύγουμε από την κρίση, λέει το νεοφιλελεύθερο πρόταγμα, χρειάζονται δεκαετίες λιτότητας. Δηλαδή, πίεση των μισθωτών, των εργαζόμενων κλπ. Το τέταρτο, η γνωστή αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία, η οποία αφορά μνημόνια, μεσοπρόθεσμα, μακροπρόθεσμα κλπ. Το πέμπτο, μια τιμωριτική διαδικασία για τους απείθαρχους και κοινωνικός αυταρχισμός, που τον είδαμε, τον ζήσαμε πριν λίγο καιρό στην Ελλάδα, τον ζουν και στο Λονδίνο τώρα. Και το έκτο, είναι η αξιοποίηση του υπαρκτού προβλήματος του δημόσιου χρέους, ώστε να τον χρησιμοποιήσουν σαν ένα μοχλό πίεσης, για την κατεδάφιση εργασιακών και κοινωνικών συμφερόντων.
Θα έλεγε κανείς ότι, αυτά που εκτιμούσαμε, εδώ και πάρα πολύ καιρό, τουλάχιστον ενάμισι χρόνο, γίνονται πια πραγματικότητα.
- Ωραία. Το ζήτημα είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα. Δηλαδή, στις διαπιστώσεις μπορεί να διαφωνεί ή να συμφωνεί κάποιος, το ερώτημα είναι τι κάνεις;
Το ζήτημα έχει αποδειχθεί ότι δεν είναι απλά οικονομικό. Το ζήτημα είναι βαθειά πολιτικό. Άρα πρέπει να αλλάξουν οι συσχετισμοί. Και για να αλλάξουν οι συσχετισμοί πρέπει να αναδιαταχθούν οι κοινωνικές δυνάμεις, αλλά ακόμα και να αλλάξει η σκέψη περί του ακολουθούμενου μοντέλου.
- Αυτό δεν είναι εύκολο. Συγνώμη κ.Βίτσα, μπορεί να αλλάξει η σκέψη ή το μοντέλο η κα Μέρκελ ή ο κ.Σαρκοζί;
Βεβαίως όχι, γιʼ αυτό χρειάζεται και πολιτική ανατροπή και κοινωνική αλλαγή. Χθες μιλώντας ο Γ.Δραγασάκης έβαλε τρία ζητήματα άμεσης διαδικασίας. Ότι πρέπει σήμερα η ΕΚΤ να αναλάβει μέρος του χρέους σε επίπεδο ευρωπαϊκό, να εκδοθεί νέο χρήμα, που δεν θα κάνει ανεξέλεγκτο τον πληθωρισμό, αλλά θα μειώσει τη δυναμική των χρηματαγορών και να υπάρχει η δυνατότητα απʼ ευθείας δανεισμού από την ΕΚΤ με τα επιτόκια που δανείζει στις ιδιωτικές τράπεζες. Αυτό τώρα τις σημαίνει; Ότι μπορεί να δοθεί άμεσα λύση. Όμως, η ΕΚΤ και η αρχιτεκτονική της ΕΕ είναι έτσι φτιαγμένη που χρειάζεται ανατροπή. Την ανατροπή δεν θα την κάνει ούτε η Μέρκελ, ούτε ο Σαρκοζί, ούτε ο Κάμερον. Θα την κάνει, όμως, η κοινωνία ανατρέποντας αυτές τις πολιτικές και αναζητώντας άλλες πολιτικές διαδικασίες, οι οποίες θα φέρουν στο προσκήνιο τη δημοκρατία και τις κοινωνικές ανάγκες.
- Αυτό μπορεί να ακούγεται ωραίο, μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί κάποιος, μπορεί να προβάλλει το ερώτημα – και συγνώμη που θα το πω – ο Τσίπρας θα φέρει την αλλαγή στην ΕΚΤ ή δεν ξέρω ο ηγέτης του αριστερού κόμματος στη Γαλλία ή αλλού;
Θα την φέρει η ίδια η κοινωνία. Ο Τσίπρας, έτσι όπως το λέγατε, έχει μια ευθύνη. Δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει μια ευθύνη. Να κάνει την πρόταση, την οποία να την συζητήσει με τον ίδιο τον κόσμο και να προσπαθήσει μέσα από κοινωνικούς αγώνες να την επιβάλλει στην Ελλάδα. Από εκεί και πέρα υπάρχει ο χρόνος. Και ο χρόνος συζητάει ή αναζητάει γρήγορες εξελίξεις. Δηλαδή, αυτά τα πράγματα, κατά τη γνώμη μας, θα γίνουν όχι απλώς ως ντόμινο αλλά θα υπάρξει ένα βήμα που θα διαμορφώσει κύμα. Εμείς διεκδικούμε αυτό το πρώτο βήμα να γίνει στην Ελλάδα.
- Να ρωτήσω κάτι άλλο τώρα. Είπατε γιʼ αυτές τις προτάσεις που έχετε καταθέσει κλπ. Και μέσα στο κόμμα σας, όμως, υπάρχουν απόψεις, που λένε τώρα επιστροφή στο εθνικό νόμισμα της χώρας μας.
Μέσα στο κόμμα μας γίνονται τέτοιες συζητήσεις και δεν είναι σημερινές. Ξέρετε ότι έγιναν και στο Συνέδριο που τελείωσε τον Ιούνιο του 2010. Είναι καλό που γίνεται η συζήτηση. Και είναι καλό που εκφέρεται γιατί έχω υπʼ όψιν μου άρθρα ότι αυτό είναι προσωπική γνώμη. Η πλειοψηφία του κόμματός όμως εκφράζει - και αυτή τη στιγμή έχει διαμορφωθεί μια συντριπτική πλειοψηφία μέσα στο κόμμα - την κομματική βούληση. Και ποια είναι η λογική η δική μας; Στο βαθμό που εκδηλώνεται η επίθεση – και η επίθεση δεν εκδηλώνεται μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, θα έλεγε κανένας, και σε ολόκληρο τον κόσμο – εμείς έχουμε κάθε συμφέρον από κοινωνικής πλευράς να εκδηλώσουμε και την αντεπίθεσή μας και τις εναλλακτικές μας προτάσεις. Θεωρούμε, δηλαδή, ότι το συμφέρον του Έλληνα εργαζόμενου, με το συμφέρον του Πορτογάλου, του Ιταλού, του Γάλλου κλπ, είναι ίδιο και πρέπει να διαμορφώσουμε αυτή τη διεθνική αλληλεγγύη, η οποία θα μας βοηθήσει πάρα πολύ να ανατρέψουμε αυτή την επίθεση, η οποία γίνεται και στην Ελλάδα και στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία, σήμερα στην Ιταλία και στην Ισπανία, αύριο στην Γαλλία.
- Ένα τελευταίο ερώτημα, κ.Βίτσα, βλέποντας μπροστά το φθινόπωρο που έρχεται, εκτιμάτε ότι μπορεί να υπάρξουν πολιτικές εξελίξεις;
Οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας είναι ανάγκη. Λέω συνήθως μια «εξυπνάδα», ότι η κυβέρνηση μπορεί να κάνει έναν ωφέλιμο και πολύ μεγάλο ελιγμό. Να φύγει. Και νομίζω ότι η αγανάκτηση που υπάρχει στον κόσμο, η οργή που υπάρχει στον κόσμο, θα μετεξελιχθεί σε ένα μεγάλο κίνημα που θα έχει και πολιτικό πρόταγμα. Να φύγει αυτή η κυβέρνηση και όλες οι πολιτικές, που έχουν το ίδιο νεοφιλελεύθερο πρόσημο.
- Να σας ευχαριστήσω πολύ για τη συνομιλία κ. Βίτσα.
Να είστε καλά. Καλημέρα.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS