«Το ΠΑΣΟΚ αυτή τη στιγμή είναι ζήτημα αν έχει 15% στην ελληνική κοινωνία για την οποία νομοθετεί καταδικάζοντάς την, διότι έχει επιστρατεύσει την τρομοκρατία και τον εκφοβισμό για να περάσει και το πολυνομοσχέδιο, διότι απειλεί τους εργαζόμενους που απεργούν με απόλυση και διότι υπάρχει όργιο καταστολής σε κάθε διαδήλωση μέχρι στιγμής». Με αυτά τα λόγια ξεκίνησε την ομιλία της, στο πλαίσιο συζήτησης του πολυνομοσχεδίου του υπουργείου Οικονομικών, η βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ Ηρώ Διώτη, τοποθετούμενη στην Ολομέλεια της Βουλής το απόγευμα της Πέμπτης.
Η βουλευτής, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι έχει υπογράψει και σφραγίσει την καταδίκη των πολιτών με το ν/σ, εξαπέλυσε επίθεση στις εφαρμοζόμενες πολιτικές της, χαρακτηρίζοντάς τες «αυταρχικές, νεοφιλελεύθερες και υποτακτικές και την κυβερνητική συνταγή ως τη μεγαλύτερη επίθεση που έχει εξαπολύσει ποτέ το κεφάλαιο».
Αναφερόμενη στο νομοσχέδιο, μεταξύ άλλων τόνισε ότι αυτό «στέλνει τον κόσμο σε μισθούς πείνας ή εναλλακτικά σε ανεργία (εφεδρεία την λέει), καταργεί πλήρως τις συλλογικές συμβάσεις, ακόμα και την εθνική συλλογική σύμβαση σε άμεσο χρόνο, χτίζει το απόλυτα κομματικό κράτος καταργώντας ακόμα και την έννοια δημόσιος υπάλληλος και δημόσιος λειτουργός. Εξάλλου η κυβέρνηση έχει αλλεργία στα δημόσια αγαθά γιατί έχει δεσμευτεί να μοιράσει δώρα στους επενδυτές». Τα ψευδή επιχειρήματα περί διογκωμένου δημόσιου τομέα δε διέλαθαν της προσοχής της βουλευτή, που στηλίτευσε ως «θέατρο, τόσο στημένο όσο και ολοφάνερο» τα όσα συμβαίνουν με την κάθε δόση του δανείου, η οποία «συνοδεύεται από επιπλέον μέτρα, δήθεν διαφωνούντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και αγανακτισμένα ΜΜΕ».
«Όλοι και όλες γνωρίζουμε ότι δίνεται μια μεγάλη μάχη από την κυβέρνηση, όχι για τη διάσωση της χώρας φυσικά αλλά για τη διάσωση των κερδών και των τραπεζών. Εμείς πάλι δίνουμε μια μεγάλη μάχη για την διάσωση της κοινωνίας και της εργασίας. Και θα την κερδίσουμε στο τέλος της μέρας γιατί όπως λένε και οι αγανακτισμένοι της Wall Street, είμαστε το 99% και είναι το 1%. Και ευτυχώς για τους ανθρώπους αυτού του πλανήτη πυκνώνουν διεθνώς οι αντιστάσεις απέναντι σε αυτήν την πολιτική λεηλασίας της εργασίας και των δικαιωμάτων, που δεν είναι μόνο ελληνικό προνόμιο φυσικά.
Όλοι και όλες ξέρουμε ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι στην ιστορία, όπως ποτέ δεν υπήρχαν» τόνισε η βουλευτής, καταλήγοντας: «Μονόδρομος είναι το πρόγραμμα της κυβέρνησης και των συμμάχων της για τα συμφέροντα που θέλει να εξυπηρετήσει. Εμείς όμως που θέλουμε δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, και δουλειά για να ζούμε και όχι για να επιβιώνουμε δεν δεχόμαστε αυτό το μονόδρομο, διότι, στο κάτω-κάτω, η κοινωνία και οι εργαζόμενοι παράγουν, αυτοί θα αποφασίσουν τι θα κάνουν το προϊόν της δουλειάς τους και πώς θα οργανώσουν την δουλειά τους. Χωρίς τους εργαζόμενους δεν υπάρχει τίποτα, κι αυτή την δύναμη την ξέρουν. Οι κοινωνίες ονειρεύονται δικαιοσύνη, και θα παλέψουν για αυτήν, απλά γιατί αυτό είναι όντως μονόδρομος, δεν θα παραδοθούν τόσο εύκολα όσο νομίζετε».
Το πλήρες κείμενο της ομιλίας της βουλευτή, από τα Πρακτικά της Βουλής, είναι το ακόλουθο:
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΓʼ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Γʼ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΙΕʼ
Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011
ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΗΣ
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Συνέχιση της συζήτησης επί των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο - βαθμολόγιο, εργασιακή εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015»
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Παρακαλείται η κα Ηρώ Διώτη, Βουλευτής του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς της Λαρίσης, να λάβει το λόγο, με την πρόσθετη παράκληση να είναι εντός του χρόνου, διότι έχουμε πίεση χρόνου.
ΗΡΩ ΔΙΩΤΗ: Το γνωρίζω, κύριε Πρόεδρε. Σας ευχαριστώ.
Μου είναι εξαιρετικά λυπηρό να μιλάω μετά την τοποθέτηση που άκουσα από τον κ. Σηφουνάκη.
Επίσης, αγαπητοί συνάδελφοι και αγαπητές συναδέλφισσες, μου είναι εξαιρετικά λυπηρό που μιλάω αυτή τη στιγμή γενικά. Και αυτό διότι θα ήθελα ήδη να έχει φύγει αυτή η Κυβέρνηση -να έχει πέσει καλύτερα- υπό την πίεση αυτού του κόσμου που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο Σύνταγμα και στους δρόμους, σε χιλιάδες πόλεις, όπως και χθες. Βεβαίως, δεν θα αργήσει αυτή η στιγμή, διότι για όλες τις αυταρχικές κυβερνήσεις έρχεται αυτή η ώρα.
Γιατί λέω αυταρχικές: Διότι το ΠΑΣΟΚ αυτή τη στιγμή είναι ζήτημα αν έχει το 15% της κοινωνίας, για την οποία νομοθετεί καταδικάζοντάς τη, γιατί έχει επιστρατεύσει την τρομοκρατία και τον εκφοβισμό για να περάσει το πολυνομοσχέδιο, διότι απειλεί τους εργαζόμενους, που απεργούν, με απόλυση και γιατί υπάρχει όργιο καταστολής σε κάθε διαδήλωση μέχρι στιγμής. Αυτά τα χαρακτηριστικά αρκούν για να χαρακτηριστεί η Κυβέρνηση αυτή αυταρχική.
Η τρομοκρατία, λοιπόν, που έχει εξαπολύσει αυτή η Κυβέρνηση, πανικόβλητη βεβαίως, συμπυκνώνεται και στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου, όπου διαβάζουμε το εξής καταπληκτικό: «Βασικός γνώμονας για την Κυβέρνηση είναι να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας, οι περιουσίες, το εισόδημα και οι προοπτικές των αυριανών πολιτών.» Αυτό το «αυριανών πολιτών» νομίζω ότι είναι κατά κυριολεξία, διότι των σημερινών πολιτών την καταδίκη την έχουν υπογράψει και τη σφραγίζουν με το νομοσχέδιο αυτό. Έτσι κι αλλιώς, οι σημερινοί πολίτες έχουν χάσει τα εισοδήματά τους και χάνουν σιγά – σιγά και τις περιουσίες τους από τα συνεχή χαράτσια που τους επιβάλλετε.
Αυτά για τα πρωτογενή πλεονάσματα, στα οποία αναφέρεται η αιτιολογική έκθεση, είναι επί της ουσίας ανοησίες κατά τη γνώμη μου. Η λεγόμενη συνταγή τρόικας και κυβέρνησης είναι η συνταγή διάλυσης της εργασίας και του κοινωνικού συνόλου με στόχο μεγαλύτερα κέρδη, η μεγαλύτερη, δηλαδή, επίθεση που έχει εξαπολύσει ποτέ το κεφάλαιο.
Δεν ξέρω αν είναι αποτυχημένη η συνταγή, όπως λέγεται, ή είναι εσκεμμένη, για να απορυθμίσουν μέσω ύφεσης εντελώς τις εργασιακές σχέσεις και να γίνει ιστορική υποτίμηση με άλλους τρόπους. Το σίγουρο, όμως, είναι πως η συνταγή, όποια κι αν ήταν, έτσι κι αλλιώς εφαρμοζόμενη από αυτούς τους κυβερνώντες που έχουν ήδη διαλέξει πλευρά, θα εξυπηρετούσε συγκεκριμένα συμφέροντα και σε καμία περίπτωση τον κόσμο της εργασίας.
Έχει γίνει, επίσης, φανερό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από την κίνηση των τριών Υπουργών, ότι η μόνη διαφοροποίηση που μπορεί να υπάρξει ενδοκυβερνητικά, είναι προς το αυταρχικότερο, προς το πιο νεοφιλελεύθερο και προς το πιο υποτακτικό στην τρόικα.
Γιʼ αυτό καμία αυταπάτη δεν πρέπει να έχουν οι κάτοικοι αυτής της χώρας για το συγκεκριμένο πολιτικό προσωπικό.
Εμείς από αυτή τη θέση επιθυμούμε μόνο να τους καταγγείλουμε και να τους πούμε ξανά πως απλά δεν δικαιούνται να προχωρήσουν με αυτή την πολιτική.
Είναι τραγικό, νομίζω, να μπούμε σε οποιαδήποτε συζήτηση για τις απορρυθμίσεις αυτού του νομοσχεδίου που στέλνει τον κόσμο σε μισθούς πείνας ή, εναλλακτικά, σε ανεργία –εφεδρεία τη λέει- και που καταργεί πλήρως τις συλλογικές συμβάσεις, ακόμα και την εθνική συλλογική σύμβαση σε άμεσο χρόνο.
Είναι, επιπλέον, το νομοσχέδιο που χτίζει το απόλυτο κομματικό κράτος, καταργώντας ακόμα και την έννοια «δημόσιος υπάλληλος» ή «δημόσιος λειτουργός». Εξάλλου, η Κυβέρνηση έχει αλλεργία στα δημόσια αγαθά, γιατί έχει δεσμευτεί να μοιράσει δώρα στους επενδυτές. Τώρα, όλοι θα είναι κρατικοί υπάλληλοι, χρώματος ανάλογου με το κόμμα το οποίο κυβερνά, και όλοι οι υπόλοιποι ή τρομοκρατημένοι ή πειθαρχημένοι ή απολυμένοι.
Γελάει κανείς –αν δεν κλαίει- διαβάζοντας το πώς θα αξιολογούνται οι υπάλληλοι για τη δουλειά τους, από το οποίο θα εξαρτάται και η παραμονή τους ή όχι στην εργασία, μιας και το νομοσχέδιο προβλέπει κατάργηση οργανικών θέσεων, χωρίς να διευκρινίζει απολύτως τίποτα. Θα αξιολογούνται, λοιπόν, από εγκάθετους της κάθε κυβέρνησης και εξωτερικούς αξιολογητές, με επιστημονικά, όμως, κριτήρια, όπως λέει, και υπό την εποπτεία του ΑΣΕΠ. Τώρα πραγματικά είμαστε ήσυχοι! Το pogrom εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων είναι εξασφαλισμένο αν ψηφιστεί ο νόμος αυτός.
Επιπλέον, επιστρατεύονται για άλλη μια φορά τα γνωστά ψέματα περί διογκωμένου δημόσιου τομέα, που βεβαίως ούτε στην έκτη θέση της κατάταξης δεν είμαστε σε σχέση με άλλες χώρες, όπως αποδείχθηκε και από την απογραφή -και ας μετρήσατε μαζί και τους παπάδες και τους γιατρούς και τους εκπαιδευτικούς που σε άλλες χώρες δεν τους μετρούν- στο δημόσιο τομέα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το θέατρο είναι τόσο στημένο όσο και ολοφάνερο. Συμμετέχουν, βέβαια, σε αυτό και πάρα πολλοί κομπάρσοι. Σε κάθε δόση του δανείου έρχονται μαζί με τα απαραίτητα πλέον μέτρα, παραγγελιά της τρόικα, μιας και δεν πιάσαμε τους στόχους. Επίσης, μαζί έρχονται οι δήθεν διαφωνούντες Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που κάνουν ολόκληρη φασαρία για να δηλώσουν στα κανάλια ότι αντιστέκονται και που φυσικά στο τέλος πειθήνια ψηφίζουν. Κατόπιν έρχονται τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αγανακτισμένα με όλο τον κόσμο που βγαίνει στο δρόμο, γιατί ο κόσμος δεν καταλαβαίνει ότι κινδυνεύει η Ελλάδα, είναι απλώς συντεχνίες και τεμπέληδες. Και τέλος, το παιχνίδι ολοκληρώνεται με μπόλικο πατριωτισμό. Γιατί τι μένει κάποιος να επικαλεστεί όταν στήνει μία κοινωνία στα 500 ευρώ ανώτερο μηνιαίο εισόδημα;
Την πατρίδα. Και αυτό κοινωνιολογικά και ιστορικά έχει ένα ενδιαφέρον. Αυτοί, δηλαδή, που ποτέ δεν ασχολήθηκαν με αυτό που λέμε πατρίδα, την επικαλούνται συνεχώς οι διάφορες πτέρυγες της Βουλής.
Όλοι και όλες, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γνωρίζουμε ότι δίνεται μία μεγάλη μάχη από την Κυβέρνηση. Αυτή, φυσικά, δεν είναι η διάσωση της χώρας, αλλά η διάσωση των κερδών και των τραπεζών.
Εμείς δίνουμε πάλι μία μεγάλη μάχη για τη διάσωση της κοινωνίας και της εργασίας. Και θα την κερδίσουμε στο τέλος της ημέρας, γιατί όπως λένε και οι αγανακτισμένοι στη Wall Street «είμαστε το 99% και είναι το 1%». Και ευτυχώς για τους ανθρώπους αυτού του πλανήτη, πυκνώνουν διεθνώς οι αντιστάσεις απέναντι σε αυτή την πολιτική λεηλασίας της εργασίας και των δικαιωμάτων, που δεν είναι μόνο ελληνικό προνόμιο φυσικά.
Όλοι και όλες, επίσης, ξέρουμε ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι στην ιστορία και ότι ποτέ δεν υπήρχαν.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Κλείνω, κύριε Πρόεδρε.
Μονόδρομος είναι το πρόγραμμα της Κυβέρνησης και των συμμάχων της για τα συμφέροντα που θέλει να εξυπηρετήσει. Εμείς, όμως, που θέλουμε δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη και δουλειά για να ζούμε και όχι να επιβιώνουμε, δεν δεχόμαστε αυτό το μονόδρομο, διότι στο κάτω-κάτω η κοινωνία και οι εργαζόμενοι παράγουν και αυτοί θα αποφασίσουν τι θα κάνουν το προϊόν της εργασίας τους και πώς θα οργανώσουν τη δουλειά τους. Χωρίς τους εργαζόμενους δεν υπάρχει τίποτα. Και αυτή τη δύναμη των εργαζομένων τη γνωρίζουμε. Γιʼ αυτό εν κατακλείδι, αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι, σε όσους ψηφίζετε αυτά τα ανήθικα και απονομιμοποιημένα κοινωνικά νομοθετήματα θα ήθελα να σας πω ότι δεν αξίζει τον κόπο τόση κατακραυγή και μια μαύρη σελίδα στην ιστορία για να διασφαλίσετε ακόμη περισσότερα κέρδη στους πλούσιους. Γιατί, όπως έλεγε και ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ και το ξαναείπε και ο Γκαλεάνο, η συνείδηση ρωτάει: Είναι δίκαιο; Και όπως επίσης γνωρίζετε δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη. Οι κοινωνίες ονειρεύονται δικαιοσύνη και θα παλέψουν γιʼ αυτήν, απλά γιατί αυτό είναι όντως μονόδρομος και δεν θα παραδοθούν τόσο εύκολα όσο νομίζετε. No passaran, λένε κάποιοι. Και είμαστε μαζί τους.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε την κ. Ηρώ Διώτη.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS