Skip to main content.
Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς
15/11/2011

Τοποθέτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Θ.Δρίτσα στη συζήτηση επί των προγραμματικών δηλώσεων της Κυβέρνησης

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:  Το παρακάτω Πρακτικό δεν αποτελεί το τελικό κείμενο, διότι εκκρεμούν ορθογραφικές, συντακτικές και νομοτεχνικές διορθώσεις.

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ  ΚΘ΄
Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011
ΕΙΔΙΚΗ ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ
Συζήτηση επί των προγραμματικών δηλώσεων της Κυβερνήσεως

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο ΣΥΡΙΖΑ βεβαίως και δεν θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης σʼ αυτήν τη νέα Κυβέρνηση, μία Κυβέρνηση δοτή, αντιδημοκρατική, αντιλαϊκή από την ίδια της τη συγκρότηση, αλλά και την προγραμματική της διακήρυξη, Κυβέρνηση σκοπιμότητας, Κυβέρνηση μοιραία και επικίνδυνη.

Δεν είναι τυχαίο. Ισχύουν όλα αυτά και ισχυρίζομαι ότι ισχύουν, γιατί υπάρχει ένα κεντρικό ζήτημα, το αδιέξοδο του πολιτικού συστήματος, του ηγεμονικού πολιτικού συστήματος και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Αυτό το αδιέξοδο, πέρα από τις πολλαπλές εκφράσεις του ή αιτίες του, έχει έναν πυρήνα, έναν σκληρό πυρήνα, την αδυναμία αυτού του πολιτικού συστήματος όχι να επιλύσει, όχι να ικανοποιήσει, καν να αφουγκραστεί και να προσεγγίσει και να σεβαστεί λαϊκές ανάγκες.

Επομένως, οι κυβερνήσεις πια που ετοιμάζονται στο πλαίσιο της ακολουθούμενης πολιτικής σε όλη την Ευρώπη με τα παραδείγματα της Ελλάδας και της Ιταλίας να προηγούνται, είναι κυβερνήσεις ελέγχου της λαϊκής δυσαρέσκειας, ελέγχου της λαϊκής αγωνίας, επιβολής μέτρων σωτηρίας των ηγεμονικών, οικονομικών κύκλων πάνω σʼ αυτούς τους λαούς,  πάνω σʼ αυτές τις κοινωνίες.

Αντιλαμβάνεστε, ότι όποια κουβέντα γίνεται για εθνική συνεννόηση, για εθνική συναίνεση, για εθνική συμπαράταξη, χωρίς τη βασική προσέγγιση σεβασμού των λαϊκών αναγκών, είναι εξʼ ορισμού, λογικά, επιστημονικά, πολιτικά, από όποια άποψη κι αν θέλει κανείς να το προσεγγίσει, η απόλυτη επιβεβαίωση της ανυπαρξίας επόμενης μέρας. Είναι ακριβώς η πεμπτουσία της κρίσης. Αυτή η άποψη, όλες αυτές οι περίφημες κορώνες που τρομοκρατούν τον ελληνικό λαό και δημιουργούν ένα πλέγμα νέου ζόφου, νέων εκβιασμών, νέων κατευθύνσεων παραίτησης της ελληνικής κοινωνίας και των όποιων δημιουργικών στρωμάτων της, αντιλαμβάνεστε ότι είναι μετέωρη.

Δεν μπορεί, όπως κατέρρευσε η κυβέρνηση Παπανδρέου και η αναπαλαιωμένη με ένα νέο Πρωθυπουργό τρικομματική Κυβέρνηση αυτή τη στιγμή, δεν μπορεί παρά να καταρρεύσει κι αυτή. Διότι δεν έχει τη λαϊκή συναίνεση, δεν μπορεί να πείσει τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

Ήδη αυτή η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει χάσει το 40% ή και το 50% του βιοτικού της επιπέδου, των εισοδημάτων της και των περιουσιών της κάποιοι απʼ αυτούς. Μερικά δε τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, κάποιοι που είχαν καταστήματα, μικρές επιχειρήσεις και έκλεισαν και δεν έχουν εναλλακτικές λύσεις, έχουν χάσει και το 100%.

Αναρωτήθηκε κανείς απʼ όλες αυτές τις περισπούδαστες διακηρύξεις που τολμούν οι πολιτικές ηγεσίες και στην Ελλάδα και ο τωρινός Πρωθυπουργός και στην Ευρώπη, το υπόλοιπο 20, 30 το πολύ, που κατέχει το μεγάλο πλούτο και τη μεγάλη περιουσία τι έχει χάσει σʼ αυτήν τη διετία, τι ακριβώς έχει υποστεί, τι έχει συνεισφέρει σʼ αυτή τη διαδικασία.

Μπορεί κανείς να απαντήσει αν είναι ή δεν είναι ολόσωστο το ότι το χρέος και τα ελλείμματα κυρίως μπορεί να αποτυπώνουν και πολλά άλλα πράγματα και δυσλειτουργίες και σπατάλες και το ένα και το άλλο. Μήπως δεν είναι απόλυτη αλήθεια ότι αποτυπώνουν την κοινωνική αδικία, την άνιση κατανομή του εθνικού πλούτου; Μήπως δεν οφείλεται εκεί το χρέος και το έλλειμμα; Θέλει πολύ συζήτηση;

Και γιατί μία Κυβέρνηση που έρχεται να σώσει τη χώρα αντιμετωπίζει το λαό που ζητά εκλογές, που ζητά να εκφραστεί, που ζητά να παρέμβει στις εξελίξεις ως εχθρό λαό; Και γιατί τέτοιος συναγερμός για να ακυρωθούν οι εκλογές; Και τώρα και με μεθοδεύσεις είναι βέβαιο ότι θα επιχειρηθεί και για το μελλούμενο διάστημα των επομένων τριών μηνών. Κάνουν λάθος, θα συναντήσουν τεράστια αντίσταση και είναι βέβαιο ότι θα αποτύχουν. Όμως οι περιπέτειες στις οποίες μπάζουν την ελληνική κοινωνία είναι τεράστιες και οι ευθύνες είναι τεράστιες.

Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχει χρόνος που να δεσμεύεται. Δεν μπορεί κανείς να μιλήσει για το επόμενο τρίμηνο, όταν σήμερα πια στις συνθήκες της κρίσης ο χρόνος τρέχει με ταχύτητα του φωτός, ο πολιτικός χρόνος, ο κοινωνικός χρόνος, ο οικονομικός χρόνος. Δεν μπορεί να μιλάμε για μία Κυβέρνηση τριών μηνών που θα κάνει αυτά και θα σώσει τη χώρα, θα ανεβάσει τη διεθνή της αξιοπιστία και μετά –λέει- θα πάει σε εκλογές.

Πέρα από τα ζητήματα που περιείχαν κυρίως τη δανειακή σύμβαση και όλες αυτές τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει αυτή η Κυβέρνηση από τις προγραμματικές δηλώσεις του Πρωθυπουργού, έχουμε τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που ανέλαβαν τα Υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας. Αυτά δεν θα ασκήσουν πολιτική; Θα είναι περιορισμένης ευθύνης σʼ αυτούς τους τομείς; Θα έχουμε δηλαδή μία οικονομική πολιτική Βρυξελλών και Πρωθυπουργού Παπαδήμου, μία εξωτερική πολιτική Νέας Δημοκρατίας και μία ναυτιλιακή πολιτική ακροδεξιάς;

Αναφέρομαι στην άμυνα, γιατί αυτήν την περίοδο οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις αποστέλλονται σε εμπόλεμη ζώνη, στην έρημο Νεγκέμπ για ασκήσεις. Εμπόλεμη ζώνη διότι το Ισραήλ βρίσκεται σε πόλεμο με τους γείτονές του. Κι εκεί αυτή η Κυβέρνηση θα στείλει στρατό. Με τι κύρος; Με τι δυνατότητα; Πού θα την εντάξει αυτήν την πολιτική;

Ένα παράδειγμα έφερα, για να δείξω ότι αυτά είναι ψέματα. Δεν μπορούν να στηρίξουν μία πραγματική εξουσία, μία πραγματική εκπροσώπηση των συμφερόντων της ελληνικής κοινωνίας, χωρίς τη δημοκρατική επιβεβαίωση από την ίδια την κοινωνία.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)

 Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.

Είναι αδιανόητο κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κυρίως του ΠΑΣΟΚ, να ανεχθείτε τη συμμετοχή του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού σʼ αυτήν την Κυβέρνηση. Είναι αδιανόητο. Δεν έχει γίνει σε κανένα μέρος της Ευρώπης.

Το σοσιαλιστικό κόμμα Γαλλίας σας έστειλε ένα μήνυμα και το περνάτε τόσο πολύ απροβλημάτιστα; Οι ευθύνες είναι τεράστιες. Είναι αδύνατον μʼ αυτήν την Κυβέρνηση η ελληνική κοινωνία να βρει την έκφρασή της. Είναι έξω από τις ανάγκες της, έξω από την εκπροσώπησή της. Είναι μια Κυβέρνηση που δεν έχει παρά μόνο να καταρρεύσει και γιʼ αυτό η μόνη σωτηρία της χώρας έχει να κάνει με το σεβασμό της λαϊκής ετυμηγορίας όσο γίνεται πιο γρήγορα και το σεβασμό των αναγκών της ελληνικής κοινωνίας και των εργαζομένων πολιτών.

Ευχαριστώ.