Skip to main content.
Συνασπισμός της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας
12/01/2012

Συνέντευξη του Π. Σκουρλέτη, εκπρόσωπου τύπου του ΣΥΝ, στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ (Άρη Πορτοσάλτε)

-    Ξεκινώ με το θέμα των ημερών, με τα μισθολογικά …Είναι προφανές ότι από την πλευρά του ΣΥΝ υπάρχουν αντιρρήσεις.. Είσαστε σύμφωνος αν οι όποιες αλλαγές γίνουν στο ονομαζόμενο μη μισθολογικό κόστος.. εκεί έχετε τις ίδιες αντιρρήσεις με ότι θα έχετε προφανώς; Με τη μείωση του βασικού μισθού ή τη μη χορήγηση φέτος της αύξησης που αφορά στο 2012 … κ.λπ.  Έχετε τις ίδιες αντιρρήσεις και στο άλλο σκέλος;…

Το σκέλος που αναφέρεστε αφορά και έχει επιπτώσεις ευθέως στους πόρους των Ταμείων. Άρα μία απόφαση η οποία απερίσκεπτα θα λαμβάνονταν αυτή τη στιγμή απλά και μόνο για να μειώσει το συνολικό κόστος της εργασίας, άρα και το μη μισθολογικό συμπεριλαμβανομένου, θα είχε επιπτώσεις αρνητικές στα Ταμεία σε μία στιγμή όπου με δεδομένη την καλπάζουσα αύξηση της ανεργίας χάνουν πόρους και χωρίς ταυτόχρονα να έχουμε κάνει μια τέτοια ασφαλιστική μεταρρύθμιση που να εγγυάται τη βιωσιμότητα των Ταμείων για τις επόμενες δεκαετίες, θα ήταν πραγματικά ταφόπλακα. Όχι, λοιπόν, δεν συμφωνώ. Αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να ξαναδούμε το θέμα των Ταμείων στη βάση των αρχών της αλληλεγγύης των γενεών, στη βάση της τριμερούς χρηματοδότησης και όχι  αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή όπου ουσιαστικά οδηγούμαστε σε μια στενή ανταποδοτική λογική, όπου ουσιαστικά θα χρεοκοπήσει το ασφαλιστικό σύστημα και  εγκαταλείποντας την μέχρι τώρα αντίληψη, βάσει της οποίας λειτουργούσε, τουλάχιστον τα τελευταία 30, 40, 50 χρόνια  μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο σύνολο της Ευρώπης, βαδίζοντας έτσι σε μια κοινωνία, η οποία θα είναι μια κοινωνία τελικά με έλλειψη αλληλεγγύης ανάμεσα στις γενεές και θα έχει τα χαρακτηριστικά μιας ανθρωποφαγικής σχέσης ανάμεσα στις γενεές.

-    Σωστά… Παρατηρώ το εξής -φαντάζομαι κι εσείς το παρατηρείτε- ότι υπάρχει μια σύγκλιση, για να μην πω ταύτιση και μπούμε σε άλλα ζητήματα, απόψεων μεταξύ του συνδικαλισμού που εκπροσωπεί τους εργαζόμενους  και του συνδικαλισμού που έχει την ταυτότητα της εργοδοσίας. Δεν ξέρω αν όλοι οι εργοδότες εκπροσωπούνται από τα συγκεκριμένα συνδικαλιστικά σωματεία, αλλά εν πάση περιπτώσει έτσι γίνεται ο κοινωνικός διάλογος στην Ελλάδα, όποιος εκπροσωπείται, εκπροσωπείται. Βλέπω ότι υπάρχει μια σύγκλιση  στο να μην περικοπούν, να μην γίνουν όλα αυτά τα οποία μας είπατε εσείς και που έχουν την ιδεολογική επικάλυψη των απόψεων που εκφράζει ο ΣΥΝ. Συνεπώς αν εμείς επιμείνουμε σ΄ αυτά εναντίον της τρόικας και των εκπροσώπων της οι οποίοι επιμένουν σε κάτι άλλο,  συνεπώς το 2012 να περιμένουμε επενδύσεις στην Ελλάδα από Έλληνες επιχειρηματίες προκειμένου κάποια στιγμή σιγά-σιγά να αντιμετωπίζεται κι αυτό το 20% της ανεργίας, φαντάζομαι. Τι λέτε;…

Κατ΄ αρχήν δεν είναι όλος ο κόσμος της εργοδοσίας σύμφωνος σ΄ αυτή την άποψη, γιατί η πλευρά του ΣΕΒ νομίζω ότι ξεπερνάει και τις όποιες απαιτήσεις της τρόικας..

-    Δεν πηγαίνω κατ΄ ανάγκη στον ΣΕΒ.. Ο κ. Κορκίδης του εθνικού εμπορίου, ο κ. Ασημακόπουλος των επαγγελματοβιοτεχνών… που είναι και ο βασικός κορμός επί της ουσίας της οικονομίας μας, αυτό που ονομάζουμε η μικρομεσαία επιχείρηση είναι σε μια ταύτιση απόψεων με τον συνδικαλισμό που εκπροσωπεί τους εργαζόμενους. Σ΄ αυτούς τους επιχειρηματίες αναφέρομαι..

… Αντιλαμβάνονται ότι η μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων είναι κάτι που πλήττει άμεσα την αγορά… Άρα λοιπόν, για να επανέλθω στο ερώτημά σας, στο θέμα των επενδύσεων έχει φανεί, με βάση την ευρωπαϊκή τουλάχιστον εμπειρία, ότι δεν εξαρτάται σε τόσο μεγάλο βαθμό από το ζήτημα του μισθολογικού κόστους. Έχει να κάνει με πάρα πολλά άλλα ζητήματα, όπως την εισαγωγή νέας τεχνολογίας, μια άλλη οργάνωση και διοίκηση επιχειρήσεων, που θα καθιστά πιο ανταγωνιστικά τα προϊόντα μέσα σ΄ αυτήν την ανταγωνιστική..  αγορά. Είσαστε πολύ αισιόδοξος αν θεωρείτε ότι την επόμενη χρονιά ή την μεθεπόμενη θα υπάρξουν επενδύσεις εγχώριες ή διεθνείς.

-    Όχι δεν είπα αυτό. Μην μου προσδίδετε.. Εγώ δεν είπα ούτε ότι θα έρθουν, ούτε ότι θα φύγουν.  Εγώ έκανα μια πολύ συγκεκριμένη ερώτηση… εάν οι επαγγελματοβιοτέχνες και οι έμποροι συμφωνήσουν με την πλευρά των εργαζομένων στο ότι να μην υποχωρήσουμε απ΄ αυτά τα δεδομένα που έχουμε ως τώρα, άρα το 2012 να υποθέσω ότι οι ελληνικές δυνάμεις οι επιχειρηματικές θα μπορούν να προχωρήσουν  έχοντας αυτό το καλό δεδομένο έναντι της κακής τρόικας που ζητάει να μειωθεί ο μισθός του Έλληνα εργαζόμενου, θα έχουν λοιπόν κάποιες προϋποθέσεις να κάνουν κάποιες επενδύσεις… να ανοίξουν θέσεις εργασίας για το 20% των ανέργων. Συμφωνείτε σ΄ αυτή την προσέγγιση ή είναι κι αυτή λάθος;…

Δεν συμφωνώ μ΄ αυτή την προσέγγιση γιατί δεν θεωρώ ότι αυτό που εσείς λέτε ελληνικές επενδυτικές δυνάμεις είναι διατεθειμένες να υιοθετήσουν μια τέτοια επενδυτική δραστηριότητα τα επόμενα χρόνια. Εγώ θεωρώ ότι τα πράγματα, έτσι που συνεχίζεται αυτή η πολιτική, οδηγούν σε μεγαλύτερη ανασφάλεια όλους..

-    Να πάω στο επόμενο ερώτημα.. Συνεπώς, δεν μας ικανοποιεί η πολιτική που μας επιβάλει η τρόικα…

.. Που το επιβάλλει με ερωτηματικό. Γιατί στον κ. Παπαδήμο… δεν επιβάλει κανείς. Ο κ. Παπαδήμος εισηγείται την πολιτική της τρόικας.

-    Να συμφωνήσω με τον ισχυρισμό σας. Ο κ. Παπαδήμος που εισηγείται. Δεν συμφωνείτε ούτε με την εισήγηση του κ. Παπαδήμου, δεν έχετε την άποψη ότι οι Έλληνες επιχειρηματίες θα έχουν τις συνθήκες, αν συμφωνήσουμε τελικά να μην μειώσουμε το εισόδημα, να κάνουν επενδύσεις. ¨Όταν λέω να κάνουν επενδύσεις, εννοώ να προσλάβουν και κανέναν φουκαρά από την ανεργία.. Πώς νομίζετε ότι μπορεί να προχωρήσει η οικονομία;  Μόνο με το κράτος; Με κάτι άλλο; Με τι συνδυασμό;…

Υπό τις παρούσες συνθήκες, το μεγαλύτερο πρόβλημα και για τις επενδύσεις και για την αγορά συνολικότερα είναι το θέμα της χρηματοδότησής της. Όσο λοιπόν αυτή τη στιγμή κατ΄ ουσία το τραπεζικό σύστημα είναι χρεοκοπημένο, μην περιμένετε κανενός είδους επενδύσεις. Εδώ λοιπόν χρειάζεται μια δραστική παρέμβαση στο ίδιο το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Γιατί, κατά τη γνώμη μου, δεν μπορεί η κοινωνία να πληρώνει τα σπασμένα συνέχεια..

-    Αυτό το ξέρουμε.. Έχετε μια άποψη που λέει η κοινωνία να μην πληρώσει. Επειδή όμως έχετε και μια άποψη, αν θυμάμαι καλά ότι δεν αναγνωρίζω το χρέος μου, πώς νομίζετε ότι μπορεί να χρηματοδοτηθεί το τραπεζικό σύστημα; Από τη Βενεζουέλα; Από την Ουάσιγκτον; Από το ΔΝΤ; Από την ΕΚΤ; Από τη Ρωσία; Από την Κίνα; Από άλλες πηγές; Ποιος νομίζετε ότι θα χρηματοδοτήσει το χρηματοπιστωτικό μας σύστημα προκειμένου αυτό να χρηματοδοτήσει τον Έλληνα που ενδιαφέρεται να κάνει επενδύσεις προκειμένου να μειώσουμε έτσι το 20% της ανεργίας;..

Κατ΄ αρχήν το «δεν αναγνωρίζω το χρέος» δεν είναι ακριβώς έτσι. Εμείς δεν αναγνωρίζουμε ένα μέρος του χρέους και κυρίως αυτό το οποίο λέμε είναι το εξής: Το χρέος αυτό δεν είναι βιώσιμο ό,τι και να γίνει, είτε το κουρέψουν 50%, είτε το αφήσουν έτσι, δεν είναι βιώσιμο. Χρειάζεται μια δραστικότερη αντιμετώπιση. Και μάλιστα εμείς προτείνουμε τη διαγραφή ενός πολύ μεγάλου μέρους. Αλλά ταυτόχρονα να δούμε και τους όρους αποπληρωμής.

-    Το 50% δεν είναι αρκετό;…

Όχι, δεν είναι. Πολύ δε περισσότερο όταν συνοδεύεται απ΄ αυτά τα δυσβάστακτα μέτρα για την πλειοψηφία της κοινωνίας. Είναι βέβαιο πως θα οδηγήσουν ακριβώς στα αντίθετα αποτελέσματα. Ούτε τα ελλείμματα θα μειωθούν, ούτε το χρέος θα μειωθεί. Άλλωστε το λένε και οι ίδιες οι μελέτες αυτών που προτείνουν το συγκεκριμένο PSI ότι στην καλύτερη περίπτωση θα είναι στο 120% του ΑΕΠ το 2020. Άρα και πάλι δηλαδή θα έχουμε φτάσει από εκεί που ξεκινήσαμε, εννοώ τη στιγμή που μπήκαμε στο μνημόνιο.

Άρα λοιπόν αυτή τη στιγμή χρειάζεται μία παρέμβαση η οποία θα έχει να κάνει πρώτα και κύριο με το ρόλο της ΕΚΤ. Όσο η ΕΚΤ ακολουθεί αυτόν το δογματικό και συντηρητικό τρόπο αντιμετώπισης των πραγμάτων, δηλαδή να μην εγγυάται το σύνολο των ευρωπαϊκών χρεών .. όσο της δένουν τα χέρια και δεν θέλει να μπει σε μια λογική τυπώματος χρήματος, όσο δεν παρακάμπτει τις κερδοσκοπικές εμπορικές τράπεζες και δεν χρηματοδοτεί απευθείας τις ευρωπαϊκές οικονομίες, τα ευρωπαϊκά κράτη, τότε λοιπόν θα είμαστε σε μια κατάσταση όπου δεν θα είμαστε αποτελεσματικοί απέναντι στα ζητήματα του χρέους και ουσιαστικά θα κλωθογυρίζουμε σε μια πορεία, σε ένα σπιράλ θανάτου συνολικά πια, όχι μόνο για την Ελλάδα, συνολικά για την ευρωζώνη. Και το ενδεχόμενο διάλυσης της ευρωζώνης πολύ σύντομα θα είναι μια πραγματικότητα..

-    Εννοείτε λοιπόν να μας διαγράψουν το 80% του χρέους, το οποίο το κατασπαταλήσαμε εμείς εδώ στον τόπο μας και να μας ξαναδώσουν χρήματα από την αρχή προκειμένου εσείς, το πολιτικό σύστημα να τα διαχειριστείτε από την αρχή μ΄ αυτόν τον τρόπο που τα διαχειριστήκατε ως τώρα;….

Δεν διαχειριστήκαμε τίποτα χρήματα. Το πολιτικό σύστημα συμπεριλαμβάνει και τους εκδότες και τα διαπλεκόμενα και τους μιζαδόρους και αυτούς που κάνουν τις προμήθειες στο δημόσιο και αυτούς οι οποίοι τους εξυπηρετούν. Αυτό είναι το πολιτικό σύστημα. Δεν είναι αυτοί οι οποίοι προσπαθούν να το αλλάξουν..

-    Δεν το αρνούμαι.. Αλλά αυτό που λέτε είναι το επιχειρηματικό σύστημα. Το πολιτικό σύστημα αν διαπλέκεται με το επιχειρηματικό και διεπλάκη αυτό είναι μια δεδομένη κατάσταση. Όμως το πολιτικό σύστημα διαχειρίστηκε τα χρήματα…

.. Σας λέω λοιπόν  ότι υπάρχει  προηγούμενο διαγραφής χρεών, παγώματος, ή μέρους, στον τρόπο αποπληρωμής του χρέους, όχι μόνο τωρινό, αλλά εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η περίπτωση της Γερμανίας μεταπολεμικά, όπου συνδέθηκε η αποπληρωμή του δημόσιου χρέους με τους ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας, νομίζω ότι είναι μια πρόταση την οποία θα έπρεπε να την υιοθετήσει συνολικά η Ευρώπη. Δηλαδή, συνδέω τον τρόπο που σε αποπληρώνω με βάση το περίσσευμα που έχω από την ανάπτυξη. Είναι κάτι πάρα πολύ συγκεκριμένο. Εμείς θεωρούμε ότι ένα μεγάλο μέρος του χρέους αυτή τη στιγμή έτσι όπως δημιουργήθηκε είναι σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας είναι απεχθές και επαχθές χρέος, τα δικά μας ελλείμματα συνδέονται με πλεονάσματα των ισχυρών ευρωπαϊκών οικονομιών, εμείς ουσιαστικά και δανειζόμασταν ακριβά από τους ισχυρούς οικονομικούς μας εταίρους και ταυτόχρονα, μ΄ αυτά που δανειζόμασταν, εισάγαμε και καταναλώναμε τα δικά τους προϊόντα. Είναι ένα σύστημα που και στη μία και στην άλλη περίπτωση κέρδιζαν αυτοί. Αυτό θα πρέπει να το αναγνωρίσουν όλοι. Κατά συνέπεια νομίζω ότι επιβάλλει μια ώριμη προσέγγιση, αν η Ευρώπη θέλει να παραμείνει ως ενιαίο σύνολο, να δούμε πάλι τα πράγματα από την αρχή, ξεπερνώντας τις αγκυλώσεις των τελευταίων τριάντα ετών.

To Γραφείο Τύπου