Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, που άρχισε με την 3χρονη περίοδο Μητσοτάκη (ώς το 1993) και συνεχίστηκε με τον Ν.2414/1996 του Σημίτη, μπήκε σε νέα φάση, άρχισε να υλοποιείται με βάση τις κατευθύνσεις μελετών που είχαν προηγηθεί, με βάση την αναμενόμενη σειρά. Οι δικαιολογίες που ακούγονταν, ότι το ενδιαφέρον των κυβερνήσεων στόχευε στην εξυγίανση των ΔΕΚΟ, δεν είχαν καμία σχέση με την πραγματικότητα, αλλά μόνο σαν δικαιολογητική προπαγάνδα για να καμφθούν αντιδράσεις.
Από τη στιγμή που αποφασίστηκε η ιδιωτικοποίηση, με τη μία ή την άλλη μορφή, των δημόσιων επιχειρήσεων, όπως ήταν αναμενόμενο, το ξεκίνημα και η ακολουθούμενη πορεία θα ήταν κατά σειρά προτεραιότητας, ξεκινώντας από τις πιο δυναμικές, τις πιο κερδοφόρες Δ.Ε., όσες είχαν, όπως λέγεται στην καθομιλουμένη, «ζουμί».
Σε μελέτη του ΚΕΠΕ (1999) αναφερόταν σαφώς η προβληματικότητα ορισμένων Δ.Ε., αλλά και η σημασία και «αποτελεσματικότητα» των ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΠΑΠ, ΔΕΠ(ΕΛΔΑ & ΕΚΟ), ΚΑΕ κ.λπ. Εύκολα γινόταν κατανοητό με ποιο τρόπο είχε επιλεγεί η προτεραιότητα στις αποκρατικοποιήσεις.
Αυτές οι αποκρατικοποιήσεις, καθώς και κάποιες άλλες (π.χ. Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, Olympic Katering) προηγήθηκαν και έδωσαν κάποια άμεσα έσοδα, αλλά, ταυτόχρονα, η κοινωνία απώλεσε κρίσιμα εργαλεία άσκησης οικονομικής και αναπτυξιακής πολιτικής.
Βεβαίως, όπως έχει ήδη αναλυθεί και αναφερθεί σε δημοσιεύματα, ακόμη και από εισπρακτική άποψη, το κράτος και η κοινωνία τελικά ζημιώνεται αν συσχετίσει κάποιος τα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων, από τη μια, και τις απώλειες από μερίσματα του Δημοσίου, από την άλλη. Δεν θα επεκταθούμε, αλλά θα σχολιάσουμε σύντομα τα δεδομένα που προκύπτουν από την πορεία εσόδων των αποκρατικοποιήσεων γενικά, αλλά και τη διετία του Μνημονίου.
Ένα πρώτο συμπέρασμα είναι πως, στον βαθμό που στην αρχή παραδίδονται οι πιο κερδοφόρες εταιρείες, το αποτέλεσμα είναι να έχουμε στη συνέχεια μια τάση μείωσης των εσόδων και ανάσχεσης της πορείας αποκρατικοποιήσεων. Τα έτη 2009 και 2010 σχεδόν μηδενίζονται.
Τι έφερε η Τρόικα
Την τάση αυτή έρχεται να αντιστρέψει το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων που εντάχθηκε στο Μνημόνιο και τους εφαρμοστικούς νόμους. Με την εγκαθίδρυση της τρόικας, βλέπουμε επανεκκίνηση και νέα ορμή για τις αποκρατικοποιήσεις. Μόνο που όχι μόνο εμείς το πρόγραμμα αυτό το είχαμε χαρακτηρίσει ανέφικτο, αλλά και στελέχη της ίδιας της κυβέρνησης έρχονται τελευταία και το επιβεβαιώνουν.
Για παράδειγμα, για το 2011, που είχε τεθεί στόχος για έσοδα ύψους 5 δισ. ευρώ, ο ίδιος ο κ. Κουκιάδης, πρόεδρος του Ταμείου Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας, σε συνέντευξη στο Mega (τις 25/11) χαρακτήρισε ανέφικτο τον στόχο αυτό και δήλωσε ότι θα ήταν ευχαριστημένος αν τα έσοδα έφταναν τα 3 δισ. ευρώ. Αλλά και η τρόικα εκτιμά ότι δεν θα επιτευχθεί ο νέος στόχος. Τελικά, τα έσοδα το 2011 εκτιμώνται σε 1,8 δισ. ευρώ.
Βεβαίως εμείς το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων το χαρακτηρίζαμε και ολέθριο για τον τόπο.
Πού βρισκόμαστε σήμερα
Φέτος (2012) έχει διαμορφωθεί πρόγραμμα που περιλαμβάνει την επέκταση της σύμβασης και πώληση μετοχών του Διεθνούς Αερολιμένα, την πώληση μετοχών των ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ και ΕΛΠΕ, την πώληση των ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ, των δικαιωμάτων λειτουργίας της Εγνατίας Οδού, της άδειας των κρατικών λαχείων με το Δημόσιο, την πώληση του 34% του ΟΠΑΠ, την πώληση των ΟΔΙΕ, ΛΑΡΚΟ, ΕΑΣ, Καζίνο Πάρνηθας, ΕΛΤΑ και ΕΛΒΟ και έχει τεθεί στόχος εσόδων 9,3 δισ. ευρώ για το 2012.
Επισημαίνουμε πως και το πρόγραμμα αυτό είναι ανέφικτο, αν ληφθούν υπόψη δυσχέρειες που σχετίζονται με τις «αβεβαιότητες του διεθνούς οικονομικού περιβάλλοντος», νομικά προβλήματα, θέματα που αφορούν το δικαίωμα της ΔΕΗ για συμμετοχή στη ΔΕΠΑ, την πώληση από κοινού ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ κ.ά. Με βάση αυτά, ούτε το πρόγραμμα του 2012 είναι εφικτό ούτε επίσης να εισρεύσουν έσοδα 35 δισ. ευρώ ώς το 2014.
Πως απαντάμε στην πολιτική της κυβέρνησης
Αρχικά να κατανοήσουμε πως, ασχέτως των δυσκολιών, η κυβέρνηση κάνει τα πάντα για να προχωρήσει το πρόγραμμα. Είναι χαρακτηριστικό το πρόσφατο παράδειγμα με τα 4 αεροπλάνα. Δεν πρέπει να δει κάποιος το θέμα αυτό σε σχέση με την οικονομική βαρύτητα της πώλησής τους, αλλά με τη φιλοσοφία της κυβέρνησης. Τα κύρια φιλέτα είναι στον ενεργειακό τομέα, στις εταιρείες ύδρευσης, στη Λάρκο. Το μήνυμα που εξέπεμψε η κυβέρνηση είναι πως, όπως δεν δίστασε να προχωρήσει στην ασύμφορη πώληση των 4 αεροπλάνων με τίμημα πολύ μικρό και χωρίς να νοιάζεται για τη ζημιά του Δημοσίου, χωρίς να νοιάζεται για τους εργαζόμενους, έτσι θα συμπεριφερθεί και στις άλλες πωλήσεις. Να δοθεί το μήνυμα ότι, ασχέτως αντικειμενικών δυσκολιών, η κυβέρνηση είναι πρόθυμη να ξεπουλήσει τα πάντα. Σήμερα π.χ προωθεί μείωση μισθών κατά 25% στη Λάρκο και να μην έχουμε αυταπάτες πως κριτήριο και για τη σημερινή κυβέρνηση δεν είναι το εθνικό συμφέρον και το συμφέρον του λαού, αλλά να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις προς την τρόικα.
Η κυβέρνηση δεν νοιάζεται αν εφαρμόζει καταστροφική πολιτική, δεν διστάζει να προχωρήσει σε εθνική μειοδοσία ξεπουλώντας το δημόσιο πλούτο μας. Πέρασε η εποχή που Βενιζέλος και Παπανδρέου υπερασπίζονταν τον δημόσιο χαρακτήρα της ΕΥΑΘ, για να μην αναφερθούμε και σε παλιότερες δεσμεύσεις για ΔΕΗ κ.λπ.
Οι εργαζόμενοι λοιπόν στους υπό αποκρατικοποίηση φορείς, αλλά και γενικότερα το εργατικό και λαϊκό κίνημα, οφείλουν να αντιδράσουν. Να γίνει το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων 2012, πέρα από τις αντικειμενικές δυσκολίες, διπλά ανέφικτο με τη δράση αυτή.
Να αντιδράσει και να κάνει καθαρό ότι θα κόψει το χέρι όποιου θελήσει να υπογράψει την παράδοση σημαντικών (π.χ. ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ) και στρατηγικών δημόσιων φορέων όπως η ΔΕΗ, ΔΕΠ, ΔΕΣΦΑ, τελείως αναγκαίων για την άσκηση κοινωφελούς και αναπτυξιακής πολιτικής.
Όσον αφορά τους κυβερνώντες, τους καλούμε, αν θέλουν να κάνουν έστω ένα καλό μετά τα τόσα δεινά που προκάλεσαν στον λαό και τον τόπο, να παραιτηθούν.
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=664738
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS