Skip to main content.
Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου
05/06/2001

Συνέντευξη Τύπου του "Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς" για τον τρομονόμο

Oι εκπρόσωποι του Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς Φ.Κουβέλης και Τασία Χριστοδουλοπούλου παρεχώρησαν σήμερα συνέντευξη Τύπου για τον τρομονόμο.

Ο Φώτης Κουβέλης, τόνισε:

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση του κ.Σημίτη, με μειωμένες έως ανύπαρκτες αντιστάσεις, εκτελεί τις εντολές και τα κελεύσματα των ΗΠΑ. Στην κατηγορηματική μας αιτίαση, ότι δεν χρειαζόταν αυτή η νομοθετική μεταβολή, δεν πήραμε μέχρι στιγμής πειστικό αντίλογο εκ μέρους της κυβέρνησης. Είναι αυτό που σας είπε πριν από λίγο η Τασία Χριστοδουλοπούλου, ότι πρόκειται προς τη συμμόρφωση προς τις εντολές που εκπορεύονται ιδιαίτερα από της ΗΠΑ.

Βεβαίως η Ν.Δ. επιδεικνύει τη δική της συνέπεια. Υπερασπίζεται σταθερά εδώ και χρόνια την άποψη ότι θα πρέπει να υπάρχει ένας νόμος για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Αλλωστε με αυτόν τον δικαιολογητικό λόγο καθιέρωσε νόμο τον οποίον πολεμήσαμε, όχι μόνον εμείς αλλά και πολλοί από τους σημερινούς υποστηρικτές του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου. Κι αναφέρομαι στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Και το κάνω για να επαναφέρω και το ερώτημα που διατυπώσαμε και στη Βουλή. Τι άλλαξε; ΄Όταν αυτός ο νόμος ουσιαστικά επαναλαμβάνει τον προηγούμενο νόμο της Ν.Δ. και μάλιστα υπερακοντίζει σε πάρα πολλά σημεία. Εκείνο που άλλαξε είναι ο βαθμός αντίστασης απέναντι στις εντολές και τα κελεύσματα των ΗΠΑ.

Με το συγκεκριμένο νομοθέτημα, που έχω την απαισιόδοξη εκτίμηση ότι θα ψηφιστεί τελικά κατά πλειοψηφία, απειλούνται οι ατομικές ελευθερίες και οι δικονομικές εγγυήσεις. Διαμορφώνονται δυνατότητες αυταρχισμών, περαιτέρω αυταρχισμών των διωκτικών αρχών, που είναι δυνατόν να προσβάλουν και την ιδιωτική ζωή, αλλά και την συλλογική δράση στο όνομα αντιμετώπισης της τρομοκρατίας.

Η ηλεκτρονική παρακολούθηση είναι ένα εξαιρετικά επικίνδυνο στοιχείο. Ένα στοιχείο, το οποίο εισάγεται με το παρόν νομοθέτημα. Βεβαίως με ορισμένες προϋποθέσεις που σε καμία περίπτωση όμως η θέση αυτών των προϋποθέσεων, δεν εξασφαλίζει τις ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα του πολίτη.

Επίσης με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο διαμορφώνεται η λεγομένη ανακριτική διείσδυση, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η θεσμοθέτηση περαιτέρω αυταρχικών εκδηλώσεων εκ μέρους των διωκτικών αρχών και πάλι στο όνομα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας.

Τα λεγόμενα μέτρα επιείκειας στα οποία αναφέρεται ο νόμος, ουσιαστικά δεν είναι τίποτε άλλο παρά η διεύρυνση της αρχής της διαπραγμάτευσης, όπως λέμε στο χώρο του Ποινικού Δικαίου, δηλαδή με άλλα λόγια, η κατάδοση αναγορεύεται σε σημαντικό, σε κυρίαρχο μέγεθος και πάλι στο όνομα αντιμετώπισης της τρομοκρατίας.

Μία κατάδοση, η οποία δεν θα μπορεί να ελέγχεται, μία κατάδοση η οποία κάθε φορά μπορεί να λειτουργεί δυνάμει απειλητικά σε βάρος της προσωπικής ζωής, της κοινωνικής ακεραιότητας και συμπεριφοράς του κάθε πολίτη.

Υπάρχει κι ένα άλλο στοιχείο, στο οποίο πρέπει να κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά. Θέλει ο νομοθέτης, θέλει η κυβέρνηση με άλλα λόγια, οι σχετικές υποθέσεις που αφορούν το οργανωμένο έγκλημα και εν προκειμένου ας θυμίσουμε ευθέως την υπόθεση των τρομοκρατικών πράξεων, να εκδικάζονται από δικαστήρια τα οποία θα αποτελούνται, θα συγκροτούνται από επαγγελματίες μόνο δικαστές κι όχι από τα μικτά ορκωτά δικαστήρια. Δηλαδή από τα δικαστήρια τα οποία απαρτίζονται από επαγγελματίες δικαστές αλλά και από λαϊκούς, από τους ενόρκους. Είναι η χαρακτηριστική δυσπιστία που επιδεικνύει η κυβέρνηση απέναντι στο λαϊκό αίσθημα, απέναντι στη ευαισθησία του πολίτη και θέλει ουσιαστικά να μετατρέψει την εκδίκαση αυτών των υποθέσεων σε μία διαδικασία η ο ποία θα υπαγορεύεται και θα ασφυκτιά εν τέλει από έναν επαγγελματισμό, τον οποίον διαθέτουν βεβαίως οι επαγγελματίες δικαστές. ΄Όλα όσα επιστρατεύει για να δικαιολογήσει την αποβολή των ενόρκων από τα δικαστήρια αυτά δεν είναι καθόλου πειστικά.

΄Ένα ακόμη στοιχείο, χωρίς να εξαντλώ την κλίμακα των παρατηρήσεων κι αξιολογήσεων του νομοθετήματος, είναι αυτό της μαρτυρικής καταθέσεως. Στο νομοθέτημα προβλέπεται η δυνατότητα να εξετάζεται κάποιος ως μάρτυρας σε υπόθεση οργανωμένοι εγκλήματος, τρομοκρατίας βεβαίως, χωρίς να δίδει τα πραγματικά του στοιχεία ή τα στοιχεία αυτά να παραμένουν μυστικά. Βεβαίως υπάρχει η διάταξη ότι στο ακροατήριο κατά την εκδίκαση της υποθέσεως, εάν το ζητήσει ο διάδικος, τα στοιχεία μπορούν να αποκαλύπτονται. Αλλά, σας παρακαλώ, να παρακολουθήσουμε την εξής λογική διαδρομή. Εξετάζεται κάποιος στην προδικασία, με κρυφά, με μυστικά στοιχεία, ως μάρτυρας, διαμορφώνει το πλαίσιο ενοχής του οποιουδήποτε πολίτη και εν τέλει δεν εμφανίζεται στην κύρια διαδικασία, διότι ή φεύγει ή τον κρατάνε σε απομάκρυνση από την υπόθεση ή μπορεί να συμβεί και κάτι άλλο. Τα στοιχεία της προδικασίας όμως παραμένουν ως σημαντικά και ως στοιχεία τα οποία διαμορφώνουν την ενοχή του οποιουδήποτε πολίτη. Πολύ δε περισσότερο όταν η πάγια νομολογία του ακυρωτικού μας δικαστηρίου του Αρείου Πάγου έχει κάνει δεκτό ότι είναι δυνατόν μαρτυρικές καταθέσεις να αναγιγνώσκονται στο ακροατήριο, να αξιολογούνται και να αξιοποιούνται όταν κρίνεται ΄ότι είναι αδύνατη η εμφάνιση του μάρτυρα. Και θα έχουμε πολλές περιπτώσεις όπου η εμφάνιση του μάρτυρα θα είναι αδύνατη. Και σας το λέω αυτό όχι για να κάνω λεγκαλισμό, να νομικίσω, αλλά για να καταδείξουμε τούτο. ΄Ότι το βασικό στοιχείο της αποδεικτικής διαδικασίας στην οποιαδήποτε υπόθεση είναι η μαρτυρία. ΄Όταν αυτή λοιπόν η μαρτυρία καθίσταται εξαιρετικά προσαρμόσιμη στις επιλογές των διωκτικών αρχών, τότε βρισκόμαστε σε πολύ μεγάλη απόφαση από εκείνο που προσδιορίζεται ως δίκαιη δίκη.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες, θα ολοκληρώσω, διότι ο κατάλογος των παρατηρήσεων είναι μακρύς, λέγοντας τούτο. Εχουμε μία επιλογή από τη μεριά της κυβέρνησης να ακυρώνεται συστηματικά όσο και αθόρυβα ο δικαιϊκός πολιτισμός μας. Το σύστημα αξιών του δικαίου, του ευρωπαϊκού δικαίου ακυρώνεται κάθε μέρα και περισσότερο. Κι ακυρώνεται όχι μόνον με την ψήφιση τέτοιων νόμων αλλά και με την κύρωση διεθνών συμβάσεων, οι οποίες δεν απασχολούν και την κοινή γνώμη, αφού άλλωστε δεν απασχολούν και την πλειοψηφία της Βουλής. Σας λέω χαρακτηριστικά ότι πρόκειται εντός των προσεχών ημερών να κυρωθεί μία σύμβαση, η οποία έχει κατά πλειοψηφία ψηφιστεί στη διαρκή επιτροπή Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης στη Βουλή, η οποία αφορά την αστυνομική συνεργασία Ελλάδας και Τουρκίας. ΄Οπου εκεί αναλαμβάνεται συγκεκριμένη υποχρέωση εκ μέρους των συμβαλλομένων χωρών, δηλαδή και της Ελλάδας, να δίδει στοιχεία στην άλλη χώρα, στην Τουρκία, να καταγγέλλει πράξεις τρομοκρατίας, να εκδίδει υποψήφιους ή πιθανούς τρομοκράτες, όταν μάλιστα η έννοια του τρομοκράτη, θέλω να σας βεβαιώσω, δεν είναι συμφωνημένη ούτε στο επιστημονικό ούτε στο πολιτικό επίπεδο. Κατά συνέπεια, ο Τούρκος ή ο Κούρδος αγωνιστής, ο οποίος έχει διαφύγει και ζει στην Ελλάδα και έχει μία πολιτική δραστηριότητα για δικαιώματα ανθρώπινα, για ατομικέ ελευθερίες, για δημοκρατία, στο όνομα αυτής της διμερούς συμφωνίας για την αστυνομική συνεργασία και με την συγκεκριμένη δέσμευση που αναλαμβάνει η χώρα, θα πρέπει να παραδίδεται στην Τουρκία, διότι κατά την «τουρκική έννομη τάξη» είναι τρομοκράτης.

Το μεγάλο πρόβλημα, αγαπητοί φίλοι και φίλες, είναι ότι καλούνται οι ενεργοί πολίτες, καλούνται οι αριστεροί, καλούνται οι προοδευτικοί, καλείται η Αριστερά να δίδουμε τη μάχη του αυτονοήτου. Δυστυχώς μας πνίγουν τα αυτονόητα. ΄Εχει καταστεί αυτονόητο ότι μπορούν να περνάνε διάφορες ρυθμίσεις ερήμην της κοινωνικής ευαισθησίας του ελληνικού λαού ή κάποιων στρωμάτων του ελληνικού λαού. Εκείνο που ιδιαίτερα με ανησυχεί είναι ότι δεν απασχολεί την κοινή γνώμη τι είναι αυτός ο τρομονόμος. Δεν απασχολεί την κοινή γνώμη ότι λειτουργεί το ΄Εσελον. Δεν απασχολεί την κοινή γνώμη ότι υπογράφονται διμερείς συμφωνίες και κυρώνονται από την Βουλή των Ελλήνων, συμφωνίες οι οποίες απειλούν ατομικά δικαιώματα, προσωπικές ελευθερίες, κοινωνικές διεκδικήσεις. Κι όλα αυτά, νομίζω θα συμφωνήσουμε, δεν είναι παρεπίμποντα ζητήματα. Είναι πεμπτουσία ενός πολιτεύματος που διεκδικεί κάθε μέρα και περισσότερο να διευρύνει τη δημοκρατία του.

Εμείς κάνουμε δική μας προσπάθεια και θέλουμε να αναδείξουμε το ζήτημα. Από κει και πέρα όμως ο καθένας αναλαμβάνει τις δικές του ευθύνες. Και οι ευθύνες για τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είναι ακόμη μεγαλύτερες. Διότι με τη δική τους ψήφο θα γίνει νόμος του κράτους αυτό το επικίνδυνο νομοθέτημα, επικίνδυνο για τις ατομικές ελευθερίες και τα κοινωνικά δικαιώματα

Το Γραφείο Τύπου του Συνασπισμού

To Γραφείο Τύπου