Skip to main content.
Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς
08/07/2012

Ομιλία του Β. Κυριακάκη, βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Φθιώτιδας, στη διάρκεια της συζήτησης της Βουλή επί προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης (για τα νο νοσοκομεία)

Κύριες & κύριοι βουλευτές,

ο κ. Πρωθυπουργός της τρικομματικής συγκυβέρνησης αναφέρθηκε στην αρχή των προγραμματικών του δηλώσεων σε 4 βασικές ανάγκες των Ελλήνων πολιτών σήμερα. «Ξέχασε» όμως να αναφερθεί στη βασικότερη όλων, την Υγεία. Δεν είπε δε ούτε μία κουβέντα για το τι προτίθεται να πράξει αυτή η κυβέρνηση για το τεράστιο πρόβλημα της υγείας. Δεν είχε προφανώς κάτι καινούργιο να πει σε σχέση με τους προκατόχους του, όπως προκύπτει και από τις πρόσφατες συνεντεύξεις και τις σημερινές δηλώσεις του Υπουργού Υγείας και οι οποίες αποτελούν συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής.

Μια μικρή αναδρομή…

Οι μνημονιακές πολιτικές στην υγεία ως συνέχεια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών συνειδητής και συστηματικής υποχρηματοδότησης, υποστελέχωσης και ιδιωτικοποίησης υποστηρικτικών λειτουργιών έχουν οδηγήσει σήμερα το ΕΣΥ σε τροχιά πλήρους κατάρρευσης που μαζί με τη συνεχιζόμενη φτωχοποίηση και εξαθλίωση του λαού δημιουργεί συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης και κοινωνικής γενοκτονίας.

Από τη δεκαετία του ʼ90 ως σήμερα η παραδοχή από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού και του μνημονίου των προβλημάτων και αδυναμιών του ΕΣΥ δεν οδηγούσε σε προσπάθειες βελτίωσης και ενίσχυσής του, αλλά ως επιχείρημα για την παραπέρα συρρίκνωση και ιδιωτικοποίησή του.

Έτσι, το 2008 το 57% των συνολικών δαπανών για την υγεία ήταν από την τσέπη των ασθενών, όταν ο μέσος όρος στην ΕΕ ήταν 28%, ενώ τα ιδιωτικά νοσοκομεία αύξησαν πάνω από το 100% το μερίδιο τους στην αγορά υγείας μεταξύ 2000 και 2008, φθάνοντας από το 13% στο 27%. (Στοιχεία ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και Εθνικής Τράπεζας). Χαρακτηριστική είναι επίσης η σταδιακή μείωση των δημοσίων δαπανών για την υγεία: από το 11,5% του ΤΠ το 1987 πέφτει στο 9% το 1998 και στο 6,5% το 2008 (με μ.ο. στην ΕΕ το 12,5% την ίδια χρονιά), ενώ σήμερα είναι της τάξης του 3%.

Με την επιλογή των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου να οδηγήσουν και να κρατήσουν πάση θυσία τη χώρα στην ασφυξία του μνημονίου και την κηδεμονία της Τρόικας, το δημόσιο σύστημα υγείας βρέθηκε στο στόχαστρο μιας πολιτικής που το συνθλίβει και το οδηγεί σε πλήρη διάλυση.

Η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία σήμερα

Στα πλαίσια αυτά, την ίδια στιγμή που η ζήτηση υπηρεσιών υγείας αυξάνεται δραματικά στα νοσοκομεία και τα ΚΥ (~30% αύξηση), όλα τα νοσοκομεία της χώρας βρίσκονται σε τραγική κατάσταση (που αντιστοιχεί σε τριτοκοσμική χώρα) με βαρύτατες συνέπειες στην υγειονομική κάλυψη του λαού.

Πολλά τμήματα και κλινικές σε όλη τη χώρα (και στην Αττική!) κλείνουν ή αναστέλλουν την καθημερινή λειτουργία τους, εκατοντάδες κλίνες ΜΕΘ που θα μπορούσαν να σώσουν ζωές παραμένουν κλειστές, ως αποτέλεσμα των τεράστιων ελλείψεων ιατρικού, νοσηλευτικού, εργαστηριακού και βοηθητικού προσωπικού, καθώς οι προσλήψεις έχουν ουσιαστικά μηδενιστεί και δεν αντικαθίστανται ούτε καν οι συνταξιοδοτούμενοι που πληθαίνουν. Συνεχίζεται η διαδικασία συγχώνευσης-κλεισίματος νοσοκομείων και κατάργησης οργανικών κλινών και θέσεων μέσω της αλλαγής των οργανισμών. Οι μετακινήσεις προσωπικού από ΚΥ προς νοσοκομεία είναι στην ημερήσια διάταξη με τη συνακόλουθη επικίνδυνη υποβάθμιση της κάλυψης των υγειονομικών αναγκών αγροτικών, ορεινών και νησιωτικών περιοχών.

Η καθημερινή επίσης έλλειψη στοιχειωδών αναλώσιμων υλικών σε όλα τα νοσοκομεία (ακόμη και σε μεγάλα της Αττικής, ΓΚ Νίκαιας, Σισμανόγλειο, Αττικόν, κ.ά), όπως γάντια, γάζες, σύριγγες, οροί, καθετήρες, ουροδοχεία, κ.ά, αλλά και στοιχειωδών αντιδραστηρίων για εξετάσεις, ταινιών σακχάρου, φίλτρων νεφρού οδηγεί σε αναβολή δεκάδων τακτικών χειρουργείων, αναστολή λειτουργίας ειδικών κλινικών, ενώ αρκετοί ασθενείς αναγκάζονται να αγοράσουν οι ίδιοι τα υλικά αυτά από την αγορά προκειμένου να υποβληθούν σε αιμοκάθαρση! Επικίνδυνη επίσης καθίσταται η έλλειψη ειδικών και μοναδικών φαρμάκων, όπως χημειοθεραπευτικά, ανοσοσφαιρίνες κ.ά, για τη θεραπεία καρκινοπαθών ή ασθενών με χρόνιες, δυσίατες νόσους, καθώς επίσης και φθηνών αλλά μοναδικών φαρμάκων εκλογής για τη θεραπεία σοβαρών σπάνιων (πχ Μυασθένεια) ή και συχνών παθήσεων.

Ταυτόχρονα, συνεχίζεται και ενισχύεται η «εισπρακτική λογική» του 5ευρου και των ΚΕΝ, η οικονομική «αφαίμαξη» των ασθενών, καθώς και ο «αποκλεισμός» πρακτικά από την περίθαλψη των ανασφάλιστων (πάνω από το 30% του πληθυσμού, που είναι μακροχρόνια άνεργοι, επαγγελματίες και έμποροι που χρεοκόπησαν ή αδυνατούν να πληρώσουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές, νέοι επιστήμονες με «μπλοκάκι», μετανάστες με ή χωρίς χαρτιά).

Τα πιο τραγικά όμως έπονται: σε λίγα 24ωρα οι νοσηλευόμενοι στο νοσοκομείο ΕΛΠΙΣ δε θα έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τα προβλήματα υγείας τους αλλά και την πείνα! Τα ράφια του νοσοκομείου θα αδειάσουν από τρόφιμα, επειδή η προμηθεύτρια εταιρεία θα τους κόψει τα προϊόντα εξαιτίας οφειλών του νοσοκομείου από το 2011, ενώ ήδη απουσιάζουν από το μενού των ασθενών βασικά προϊόντα όπως το γιαούρτι. Πρόσφατα δε, έμειναν χωρίς τρόφιμα οι ασθενείς των νοσοκομείων Λέρου, Ρόδου, Καλαμάτας, ενώ κι άλλα νοσηλευτικά ιδρύματα παρουσιάζουν ελλείψεις βασικών ειδών διατροφής.

Παράλληλα, είναι καθεστώς η υπερεντατικοποίηση της εργασίας των υγειονομικών, στους οποίους οφείλονται δεδουλευμένες εφημερίες και εξαιρέσιμα πολλών μηνών, ενώ περικόπτονται και δεδουλευμένες εφημερίες. Τα προγράμματα εφημεριών καθίστανται όλο και πιο ανασφαλή και επικίνδυνα. Οι εργασιακές σχέσεις σε όλες τις ειδικότητες έχουν αποδιαρθρωθεί (επικουρικοί γιατροί, γιατροί με σύμβαση έργου, «μπλοκάκι»).

Προωθείται με μεγάλη επιμονή η πλήρης ιδιωτικοποίηση (εξωτερικά συνεργεία) όλων των υποστηρικτικών λειτουργιών των νοσοκομείων (ασφάλεια, καθαριότητα, εστίαση, τεχνική υποστήριξη, ραντεβού, τηλεφωνικά κέντρα, οικονομικές υπηρεσίες, πληροφορική, εργαστήρια κλπ), έστω και αν έχει αποδειχτεί πως έτσι η λειτουργία κοστίζει πολύ περισσότερο.

Κύριε Υπουργέ, κυρίες & κύριοι βουλευτές των 3 κομμάτων της συγκυβέρνησης,

Ο ελληνικός λαός δε ζήτησε, δεν ζητάει ούτε θα ζητήσει ποτέ τη συμπόνια της Τρόικας. Απαιτεί όμως από εσάς που του υποσχεθήκατε «επαναδιαπραγμάτευση» ή «απαγκίστρωση» από το μνημόνιο να το πράξετε. Φαίνεται όμως από τις πρώτες τούτες ημέρες ότι ούτε μπορείτε ούτε θέλετε να κάνετε κάτι τέτοιο.

Έτσι, με βάση τα παραπάνω προβάλλει ως επιτακτική και ζωτική κοινωνική ανάγκη, ως όρος επιβίωσης της κοινωνίας η κατάργηση των μνημονίων και κάθε μνημονιακής και νεοφιλελεύθερης πολιτικής και στην υγεία και η δημιουργία ενός σύγχρονου δημόσιου συστήματος υγείας που θα εξασφαλίζει δωρεάν, υψηλού επιπέδου ολοκληρωμένες υπηρεσίες σε όλους όσοι ζουν στη χώρα μας.