Skip to main content.
10/11/2005

Συνέντευη του Ν.Κωνσταντόπουλου στο ραδιοσταθμό ΣΚΑΪ (Χρ. Μπότσαρης- Α. Μπουγάτσου)

    *Είχατε την ευκαιρία να ακούσετε το ευρωβαρόμετρο της VPR-C και του ΣΚΑΪ; Έχετε κάποιο σχόλιο να μας κάνετε;...

Νομίζω ότι απεικονίζει και υπομνηματίζει με πολύ συγκεκριμένο τρόπο την κακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο δημόσιος βίος της χώρας. Η κοινωνία είναι αναστατωμένη, οι θεσμοί διαβρωμένοι και οι πολίτες χωρίς καμία ικανοποίηση και χωρίς καμία ελπίδα ότι χρόνια προβλήματα μπορούν επιτέλους να αντιμετωπισθούν και να μην σαπίζουν, να μην κακοφορμίζουν έτσι όπως κακοφορμίζουν.

    *Οι πολίτες, σε σχέση με τη δικαιοσύνη, εκτιμούν αυτή τη φορά, αυτό το μήνα ότι μάλλον προχωράει η κάθαρση στη δικαιοσύνη. Δεν έλεγαν το ίδιο τον Απρίλιο. Μπορείτε να μας το ερμηνεύσετε αυτό;...

Νομίζω ότι σωστά οι πολίτες έχουν πάντοτε μια ευαισθησία για το τι συμβαίνει στον χώρο της δικαιοσύνης. Εκεί εναποθέτουν την ελπίδα τους ότι μπορούν να βρουν το δίκιο τους ή ότι μπορεί να υπάρξει η αρχή της νομιμότητας στη λειτουργία της πολιτείας και των θεσμών. Έχει κλονιστεί αυτή η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τη δικαιοσύνη, κυρίως διότι στο χώρο της δικαιοσύνης μπορεί κανένας να αποτυπώσει όλη τη δικτύωση της διαφθοράς και της διαπλοκής.

Αυτά που έχουν βγει μέχρι στιγμής είναι η κορυφή του παγόβουνου. Στο χώρο της δικαιοσύνης υπάρχει στοά οργανωμένου εγκλήματος. Και υπάρχουν διαπλοκές και προς το πολιτικό πεδίο και προς το επιχειρηματικό-οικονομικό πεδίο, έτσι ώστε αυτό που χρειάζεται τώρα είναι, πέρα από το διοικητικό και δικαστικό μέρος της έρευνας, μία θεσμική αντιμετώπιση των αιτίων που έχουν δημιουργήσει αυτή την κρίση.

Σωστά οι πολίτες βλέπουν ότι η διαδικασία, η διοικητική και η δικαστική, στο εσωτερικό της δικαιοσύνης προχωράει. Το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο και φοβούμαι ότι και η διοικητική και η δικαστική έρευνα πρέπει να ενισχυθούν ακόμη περισσότερο για να το αντιμετωπίσουν.

Θα το πω ωμά. Και οι Ενώσεις Δικαστών ξέρουν και η κυβέρνηση αυτή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ξέρουν ότι μέσα στη δικαιοσύνη υπάρχουν ανεπαρκείς και ακατάλληλοι δικαστές. Μπορεί να είναι λίγοι. Στη δικαιοσύνη το θέμα δεν είναι αριθμητικό, είναι ποιοτικό. Υπάρχουν άριστοι δικαστές, έντιμοι δικαστές, αυτοί που ασχολούνται με τη διοικητική και ποινική έρευνα έχουν το τεκμήριο της αναγνώρισης, του σεβασμού και της εμπιστοσύνης. Ξέρουν βεβαίως και οι ενώσεις δικαστών και η κυβέρνηση και η προηγούμενη κυβέρνηση και όλοι ότι υπάρχουν κρούσματα στο χώρο της δικαιοσύνης ασυμβίβαστα προς τη λειτουργία της δικαιοσύνης, τα οποία κατά καιρούς συγκαλύπτονται είτε από ακραία επιείκεια, είτε και από παρεμβάσεις.

    *Ένα σχόλιο για την εκτίμηση του κόσμου στα ΜΜΕ..

Και γι αυτά που συμβαίνουν στη δικαιοσύνη και γι αυτά που συμβαίνουν στην τηλεόραση ο κόσμος είναι υποψιασμένος. «Δεν μυρίζει τα νύχια του», που λένε στο χωριό μου.

    *Το 71% δεν εμπιστεύεται την τηλεόραση...

Και ορθώς δεν εμπιστεύεται την τηλεόραση, διότι η τηλεόραση δραματοποιεί, διαστρεβλώνει, αποπροσανατολίζει και παραπλανά, με αποτέλεσμα, αντί να υπηρετεί την ενημέρωση, να ελέγχει την ειδησεογραφία και να ασχολείται πρώτα και κύρια με την εμπορευματοποίηση των προγραμμάτων με στόχο την τηλεδιαφήμιση.

Η τηλεδιαφήμιση είναι ο Θεός τον οποίον προσκυνάνε. Δεν προσκυνάνε την ενημέρωση και την αντικειμενική πληροφόρηση.

    *Θα έλεγα και οι άλλες δουλειές των καναλαρχών, των αφεντικών;...

Όταν υπάρχει κοινωνική κρίση, θεσμική κρίση και πολιτικό κενό, τότε οι δερβίσηδες των ΜΜΕ θεωρούν ότι μπορούν να διαφεντεύουν τα πάντα.

    *Και οι εφημερίδες...

Υπάρχει πρόβλημα λειτουργίας του Συντάγματος και εφαρμογής των νόμων. Δεν εφαρμόζεται το Σύνταγμα σε σχέση με την συσσώρευση οικονομικής ισχύος αλλά και πολιτικής δύναμης στα ΜΜΕ. Νομίζω λοιπόν ότι είναι αναγκαίο να υπάρξουν συγκεκριμένα μέτρα και θεσμικής ρύθμισης του τρόπου λειτουργίας των ΜΜΕ και αυτορύθμισης και δεοντολογίας.

    *Με τον τελευταίο νόμο του βασικού μετόχου...

Ηττήθηκε το πολιτικό σύστημα της χώρας...

    *Έχω την αίσθηση ότι έχουμε και πρόβλημα αντισυνταγματικότητας...

Ηττήθηκε το πολιτικό σύστημα της χώρας. Και για μία φορά ακόμη επαναλήφθηκε ένα αρνητικό φαινόμενο. Αντί το πολιτικό σύστημα της χώρας να οργανώσει μέτωπο προς τους μηχανισμούς του εξωθεσμικού πλέγματος διαπλοκής, μετέτρεψε το πρόβλημα αντιμετώπισης των εξωθεσμικών κέντρων σε εσωτερικό πρόβλημα του πολιτικού συστήματος. Και είναι ανατροπή καθοριστικής σημασίας.

Είναι αστείο να μιλάμε ότι δεν είναι συμβατό το άρθρο 14 με την κοινοτική νομοθεσία. Η οδηγία και η θέση των κοινοτικών τεχνοκρατών είναι και αυτή αποτέλεσμα επιρροής οργανωμένης, συγκεκριμένης δράσης.

    *Πολύ χρήμα στις Βρυξέλλες, πολλοί λομπίστες .. και μάλιστα πολιτικοί λομπίστες συνδεδεμένοι με σπίτια κατασκευαστικά...

Είναι τα λόμπι της διαπλοκής που λειτουργούν σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο: Στην Ιταλία για τον κ. Μπερλουσκόνι, στη Γαλλία για την Ντασσώ, στην Ελλάδα για διάφορους.... Μην έχουμε ψευδαισθήσεις.

Στο θέμα της εφαρμογής του άρθρου 14 του Συντάγματος ηττήθηκε το πολιτικό σύστημα της χώρας. Ηττήθηκε έναντι της διαπλοκής. Κι αν πρέπει κάτι να πούμε είναι τούτο: Ψηφίσαμε πριν 4 χρόνια ένα Σύνταγμα και προς δόξαν των δύο μεγάλων κομμάτων αυτό το Σύνταγμα μετά από 4 χρόνια δεν μπορεί να ολοκληρωθεί, διότι δεν έχουν εκδοθεί ακόμη οι εκτελεστικοί του Συντάγματος νόμοι. Και πριν ολοκληρωθεί το αναθεωρημένο Σύνταγμα του 2001, μιλάμε για την ανάγκη νέας αναθεώρησης. Και από αναθεώρηση σε αναθεώρηση, χάνουμε το πολιτικό στίγμα.

    *Για τα εξοπλιστικά, με αφορμή και αυτά τα οποία συνέβησαν στο Κοινοβούλιο...

Χθες νομίζω ότι έγινε μία συζήτηση που ασχολιόταν με διαδικαστικά ζητήματα, λες και εμείς είμαστε εκείνοι που ξέρουμε και σταθμίζουμε έτσι προβλεπτικά τι θα συμβεί στο μέλλον.

Η θέση μου είναι σαφής. Η αγορά αυτή είναι αγορά κατ΄ επιταγήν. Η σύμβαση αυτή είναι σύμβαση προσχώρησης, στην οποία η Ελλάδα αναγκάζεται να αποδεχθεί όλους τους όρους τους οποίους καθορίζει η άλλη πλευρά, των ΗΠΑ. Η αγορά αυτή δεν έχει κανένα πολιτικό αντιστάθμισμα, δεδομένου ότι σε όλα τα θέματα εξωτερικής πολιτικής τα συμφέροντα της Ελλάδας δεν είναι συμβατά με τα συμφέροντα που προωθεί αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση του κ. Μπους. Και, τελικά, οδηγούμαστε σε μία παγκόσμια πρωτοτυπία. Είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που κάθε πέντε χρόνια, σε κάθε κυβέρνηση, κάνουμε και από μία αγορά του αιώνα.

Σε μία περίοδο που η οικονομία είναι εκτός ελέγχου, σε μία περίοδο που δεν υπάρχει ευχέρεια σε κανέναν να κάνει τον κουβαρντά με τις θυσίες του ελληνικού λαού.

    *Ζητήσατε και τη δημοσιοποίηση των ονομάτων των μεσαζόντων...

Γιατί θέλω να είμαι συγκεκριμένος. Και κάποτε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Υπάρχουν εταιρείες που αντιπροσωπεύουν τους μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους της πολεμικής βιομηχανίας. Υπάρχουν αντιπρόσωποι οι οποίοι εμφανίζονται ως μεσάζοντες. Το ποσοστό της μεσιτείας ενσωματώνεται στο τίμημα. Και στην περίπτωση των διακρατικών συμφωνιών εμφανίζεται συγκεκαλυμμένη η προμήθεια με τον όρο «κόστος διοικητικής διαχείρισης της συμβάσεως», όπως συμβαίνει στην προκειμένη σύμβαση.

Όλοι ξέρουν ότι υπάρχουν εταιρείες οι οποίες κινούνται για την προώθηση οπλικών συστημάτων οι οποίες στελεχώνονται κατ΄ αποκλειστικότητα από πρώην ανώτατους αξιωματικούς.

Αυτά είναι γνωστά. Γιατί δεν δημοσιοποιούνται;

Και επίσης είναι γνωστό ότι υπάρχουν ειδικοί λογαριασμοί του Υπουργείου Εθνικής 'Αμυνας, μέσω των οποίων γίνεται αυτή η διαχείριση, η αδιαφανής, η μη ελεγχόμενη με βάση τις διαδικασίες ελέγχου του κρατικού Προϋπολογισμού.

Γιατί αυτά δεν δημοσιοποιούνται; Να ξέρουμε ποιος είναι αυτός ο οποίος εμφανίζεται για λογαριασμό της Λόκχηντ, ποιος για λογαριασμό της Boeing, ποιος για λογαριασμό των Γερμανών, ποιος για λογαριασμό των Γάλλων και ποια θέση είχε πριν από δύο μόλις χρόνια στην ιεραρχία της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων;

    *Βεβαίως από τα μεγάλα κονδύλια των οπλικών συστημάτων έχουμε και ροή πολιτικού χρήματος όπως και από την κρατική διαφήμιση...

Βεβαίως, υπάρχουν όμιλοι και μηχανισμοί με τους οποίους ελέγχεται η δημοσιογραφία και με τους οποίους εξασφαλίζεται η δημοσιογραφική υποστήριξη κάποιων τέτοιων συμφερόντων στην αρένα του ανταγωνισμού τους. Και σωστά λέτε.

Εάν θέλουμε να βγούμε απ΄ αυτή την κινούμενη άμμο της κρίσης που μας ρουφάει προς τα κάτω, πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, χωρίς συγκαλύψεις. Δεν είναι τίποτε άγνωστο.