Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη: Η καταψήφιση του Ευρωσυντάγματος στη Γαλλία !
Αυτή την εικόνα επιχειρούν να διαμορφώσουν το τελευταίο διάστημα άρθρα, συνεντεύξεις και ρεπορτάζ στον Ευρωπαϊκό και Ελληνικό τύπο. Κεντρική τους ιδέα οι «καταστροφές» που θα επακολουθήσουν αν επικρατήσει το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα που θα διεξαχθεί στη Γαλλία, στις 29 Μαΐου 2005. Ποιες θα είναι οι καταστροφικές συνέπειες: θα υπάρξει πολιτική κρίση στη Γαλλία, η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα τεθεί υπό αμφισβήτηση, οι χρηματιστηριακές αγορές θα αντιμετωπίσουν προβλήματα κλπ. Θα γυρίσόυμε στο καθεστώς των προηγούμενων συνθηκών που δεν είναι καλύτερες από τη Συνταγματική Συνθήκη.
Είναι οι πιο σοβαρές προειδοποιήσεις των υποστηρικτών ότι ένα αποτρόπαιο φάντασμα απειλεί τελικά όλη την Ευρώπη.
Δεν τους απασχολεί καθόλου το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαίων όχι μόνο δεν γνωρίζει σχεδόν τίποτα για το περιεχόμενο της Συνταγματικής Συνθήκης αλλά δεν έχει καν στα χέρια του το πλήρες κείμενο της Συνθήκης. Στην Ελλάδα οι λίγοι τυχεροί κάτοχοι του Ευρωσυντάγματος το κρατούν καλά φυλαγμένο ως δυσεύρετο συλλεκτικό κομμάτι. Στη Γαλλία εύστοχα ειπώθηκε ότι το ΟΧΙ δυναμώνει εκτός των άλλων επειδή όλο και περισσότερο αρχίζει να μελετιέται το περιεχόμενο της συνθήκης. Δεν απασχολεί σχεδόν καθόλου το τι «καταστροφικές» συνέπειες θα έχει η εφαρμογή του Ευρωσυντάγματος στην περίπτωση που επικυρωθεί από όλα τα κράτη μέλη και τεθεί σ� εφαρμογή.
Επομένως οι Ευρωπαίοι και οι Έλληνες πολίτες, χωρίς επαρκή ενημέρωση και διάλογο θα πρέπει να κλείσουν τα μάτια τους, να θεωρήσουν ότι οι κυβερνώντες, οι ηγετικές πολιτικές ελίτ γνωρίζουν καλύτερα το συμφέρον των λαών «τρομοκρατώντας» τους για τις συνέπειες που θα προκύψουν στην περίπτωση που αμφισβητήσουν τη σοφία και τις καλές τους προθέσεις. Πόσο μελοδραματικά ακούγεται η επίκληση του 1ου άρθρου της Συνταγματικής Συνθήκης : εκφράζοντας τη βούληση των πολιτών και των κρατών της Ευρώπης να οικοδομήσουν το κοινό τους μέλλον , το παρόν Σύνταγμα ιδρύει την Ευρωπαϊκή Ένωση��»
2. Η συνθήκη για τη θέσπιση Συντάγματος της Ευρώπης, αυτή είναι η επίσημη ονομασία του λεγόμενου Ευρωσυντάγματος, συζητείται στην Ελληνική Βουλή και όπως αναμένεται θα επικυρωθεί με την ψήφο των βουλευτών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Το αίτημα του ΣΥΝ για τη διεξαγωγή και στην Ελλάδα δημοψηφίσματος απορρίπτεται, όπως άλλωστε αναμένεται ν� απορριφθεί από την κυβερνητική πλειοψηφία και το αίτημα να διεξαχθεί έστω μετά την επικύρωσή του στη Βουλή, όπως διεκδικείται από τα τρία κόμματα της αντιπολίτευσης. Η βιασύνη να ξεμπερδεύει η Ελλάδα με την υποχρέωσή της να το επικυρώσει μέσω της Βουλής δεν εξηγείται μόνο με τη συνεχιζόμενη περιφρόνηση της λαϊκής κυριαρχίας. Η επίκληση ενός Ευρωπαϊκού Συντάγματος πριν ακόμα αυτό τεθεί σε ισχύ, αξιοποιείται ήδη για την περαιτέρω εφαρμογή νεοφιλελεύθερων πολιτικών από την κυβέρνηση αλλά και για την «προστασία» των βασικών προμηθευτών και των διαπλεκόμενων συμφερόντων από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Αντιθέτως με αφορμή τη διαφαινόμενη καταψήφιση του Ευρωσυντάγματος στη Γαλλία απεσύρθη, έστω προς το παρόν, η διαβόητη οδηγία Μπολκενστάϊν που επιδιώκει να επιφέρει ένα ακόμα πλήγμα στα δικαιώματα των εργαζομένων της Ευρώπης.
Η συζήτηση στην Επιτροπή της Βουλής για το Ευρωσύνταγμα κατέγραψε τα επιχειρήματα υποστήριξης του κειμένου από την πλευρά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Βασικά σημεία, όπως άλλωστε και των αρθρογράφων υποστηρικτών του Ευρωσυντάγματος είναι :
α) - Αναφορά κυρίως στις ρυθμίσεις θεσμικού χαρακτήρα και αποσιώπηση των ουσιαστικών άρθρων που θεσμοθετούν ως ισόβιο μοντέλο το νεοφιλελευθερισμό, τις ελευθερίες του ανόθευτου ανταγωνισμού. Σε μια ανάλογη κατάσταση το 1848 ο Κ. Μάρξ παρατηρούσε : «το αναπόφευκτο γενικό επιτελείο των ελευθεριών περιβάλλεται με μια συνταγματική στολή που το κάνει άτρωτο» (Κ.Μαρξ η 18η Μπρυμαίρ του Λ.Βοναπάρτη)
β) - Υπογράμμιση των διακηρυκτικών διατυπώσεων για τα κοινωνικά δικαιώματα με την πονηριά ότι αυτό είναι αρκετό και για τη διασφάλισή τους στην πράξη. Ενδιαφέρον έχει η ερμηνεία γενικότερου χαρακτήρα από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ ότι το Ευρωσύνταγμα έχει διττή υπόσταση. Είναι δηλαδή και νεοφιλελεύθερο (ανταγωνισμός, αγορές) και σοσιαλδημοκρατικό (πλήρης απασχόληση, δικαιώματα). Έτσι όλοι θα επικαλούνται με το δίκιο τους το Σύνταγμα. Όμως στο σημείο αυτό ισχύει κάτι που περιγράφει και πάλι ο Μαρξ στο ίδιο έργο του, αναφερόμενος στο γαλλικό Σύνταγμα του 1848. «�.το κάθε άρθρο του Συντάγματος περιέχει την ίδια του την αντίθεση, την δική του άνω και κάτω βάση δηλ. τη γενική φράση για την ελευθερία και στη σημείωση του περιθωρίου την κατάργηση της ελευθερίας. Όσο καιρό λοιπόν ήταν σεβαστή η λέξη ελευθερία και εμποδιζόταν μόνο η πραγματική εξάσκησή της εννοείται με νόμιμο τρόπο, έμενε η συνταγματική ύπαρξη της ελευθερίας ανέπαφη και απαραβιάστη, κι ας θανατώνανε πραγματικά τη συγκεκριμένη της ύπαρξη.». Αρκεί να επισημανθεί ότι αν μια κυβέρνηση αμφισβητήσει το νεοφιλελευθερισμό θα υφίσταται κυρώσεις ενώ στην περίπτωση που δεν υλοποιεί τη διακήρυξη για τα κοινωνικά δικαιώματα θα αντιμετωπίζεται ως εσωτερικό της πρόβλημα αρκεί και πάλι οι όποιες κοινωνικές πολιτικές να μην εμποδίσουν τον ελεύθερο και ανόθευτο ανταγωνισμό.
γ) Τέλος στο θέμα της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής υπογραμμίζεται η ύπαρξη Υπουργού Εξωτερικών της Ένωσης και παρακάμπτεται η κατεύθυνση που έχει ή πρέπει να έχει η στάση της Ευρώπης κυρίως έναντι του «νέου αμερικανικού αυτοκρατορικού αιώνα» . Η παράλειψη της ειρήνης από τις αξίες της Ευρώπης (άρθρο Ι-2), η μη αποδοκιμασία του πολέμου ως μέσου επίλυσης των διεθνών διαφορών και η νομιμοποίηση της στρατιωτικής προληπτικής παρέμβασης εντός έως και εκτός των συνόρων, θεωρούνται είτε δευτερεύουσες πλευρές είτε ερμηνεύονται ως αναβάθμιση του διεθνούς της ρόλου.
δ) Πλήρης αποσιώπηση του γεγονότος ότι δεν κατοχυρώνονται πλήρη πολιτικά δικαιώματα σ� όσους κατοικούν και εργάζονται στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο αποκλεισμός των μεταναστών από την ιδιότητα του Ευρωπαίου πολίτη και η διαμόρφωση μιας Ευρώπης-φρούριο καλλιεργεί τη ψευδαίσθηση του περιούσιου ευρωπαϊκού λαού έναντι των «κολασμένων της γης» λαών του φτωχού Νότου του πλανήτη.
ε) Δεν λείπουν οι γνωστοί «αθώοι» ισχυρισμοί ότι η άρνηση του Ευρωσυντάγματος σημαίνει ευρωσκεπτικισμό, επιστροφή στην εθνική περιχαράκωση καθώς μόνο με την υπερψήφιση της Συνταγματικής Συνθήκης και με ότι εκπορεύεται από τις δυνάμεις του συναινετικού νεοφιλελευθερισμού προωθεί την ενοποιητική Ευρωπαϊκή διαδικασία. Μονόδρομος και «ενιαία σκέψη» και εδώ. Ήλθε όμως η υπόθεση του «βασικού μετόχου» με το θέμα του τι υπερισχύει το κοινοτικό δίκαιο ή το εθνικό δίκαιο, που έθεσε στην Ελλάδα τουλάχιστον το πρόβλημα σε διαφορετική βάση από την απλοϊκή εκδοχή του. Τι είναι τελικά φιλοευρωπαϊσμός και τι ευρωσκεπτικισμός.
Ένα δημοψήφισμα στην Ελλάδα εκτός των άλλων θα έδινε την ευκαιρία να ανοίξει ένας ουσιαστικός διάλογος για την πορεία και την προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η επικείμενη επικύρωση της Συνταγματικής Συνθήκης από τη Βουλή επιχειρεί να τον ακυρώσει επιτρέποντας στον καθένα να ισχυρίζεται ότι νομίζει, ότι πιστεύει αλλά και ότι τον συμφέρει. Η καταψήφιση του Ευρωσυντάγματος κυρίως στη Γαλλία θα τον κρατήσει αντικειμενικά ζωντανό, καθώς θα αναγκάσει και αυτούς που τον αποφεύγουν να ξανακάτσουν στο τραπέζι, χωρίς τις απειλητικές προβλέψεις για Ευρωπαϊκό καταστροφικό «τσουνάμι» που επισείεται εκ του ασφαλούς, στο πλαίσιο διαδικασιών μονολόγου και εξωραϊσμού της Συνταγματικής Συνθήκης.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS