Στον χαιρετισμό του ο Πρόεδρος του ΣΥΝ, μεταξύ άλλων, τόνισε:
«Επιλέξαμε και επέλεξα να είμαι παρών ως Πρόεδρος του ΣΥΝ εδώ, γιατί νομίζω ότι έχουμε αρκετά χρόνια σκληρών, κοινών και δύσκολων αγώνων για τα θέματα των εργαζομένων με σχέσεις ιδιωτικού δικαίου στο δημόσιο, των συμβασιούχων, που όπως ξέρουμε, ότι είναι οι περισσότεροι. Νομίζω ότι έχουμε και επιτυχίες, έχουμε και δυσκολίες, έχουμε και στόχους μπροστά μας να παλέψουμε.
Στην Ελλάδα το σύστημα της αξιοποίησης των συμβάσεων, που παρακάμπτουν τη νομοθεσία που αφορά στις εργασιακές σχέσεις, είχε εφαρμοστεί με τον πιο καταχρηστικό τρόπο. Σε καμιά χώρα της Ευρώπης οι σχέσεις συμβάσεων ορισμένου χρόνου, συμβάσεων έργου και διαφόρων μορφών συμβάσεων ημερήσιας διάρκειας, δεν είχαν εφαρμοστεί σε τόσο μεγάλη έκταση και σε καμιά ίσως χώρα της Ε.Ε. δεν υπήρξε πιο σκληρός, επινοητικός στα τεχνάσματα εργοδότης όπως ήταν και παραμένει το ελληνικό Δημόσιο. Το Δημόσιο ξεπέρασε κάθε απατεώνα εργοδότη. Ημερήσιες στον ΟΠΑΠ, στους σχολικούς φύλακες, στα προγράμματα μέσω της Ε.Ε., στις τηλεφωνήτριες του ΟΤΕ ωράρια τέτοια ώστε να μην μπορούν να ενταχθούν σε άλλες εργασιακές σχέσεις. Στην ΑΣΠΡΟΦΩΣ ή στα Πανεπιστήμια αξιοποίηση εργολάβων για να νοικιάζουν εργαζόμενους. Όλα. Το ποινικό μητρώο του Δημοσίου σε σχέση με τις εργασιακές σχέσεις έχει όλα τα αδικήματα, τα οποία έγιναν απέναντι στους συμβασιούχους.
Τι θα γίνει; Πώς θα λυθεί αυτό το ζήτημα, το οποίο όλοι σχεδόν το είχαν δεχθεί ότι είναι ένα στοιχείο της ελληνικής πραγματικότητας και δεν αλλάζει πουθενά; Πώς θα συντονιστούν από τους σχολικούς φύλακες μέχρι τους εργαζομένους στον ΟΠΑΠ, τους εργαζόμενους στο Υπουργείο Πολιτισμού, τους εργαζόμενους στα Πανεπιστήμια, τους εργαζόμενους σε άλλες δημόσιες επιχειρήσεις κ.λπ.; Πώς θα γίνουν όλα αυτά; Λίγο πολύ είχαμε δεχτεί ότι δεν αλλάζει τίποτα ή σχεδόν τίποτα.
Κι εδώ, χωρίς να θέλω να ευλογήσω το κόμμα μας, θέλω να πω για την παρέμβαση-τομή την οποία έκανε ο ΣΥΝ. Δηλαδή, αξιοποίησε το πλαίσιο μιας Κοινοτικής νομοθεσίας, η οποία γενικά είναι ενάντια στους εργαζόμενους. Η Κοινοτική νομοθεσία εκφράζει τους συσχετισμούς δυνάμεων, τις αντιλήψεις των κυβερνήσεων οι οποίες επικρατούν στην Ε.Ε. Όμως, μέσα σ΄ αυτή τη νομοθεσία βρίσκεις στοιχεία τα οποία εκφράζουν στιγμές και συσχετισμούς δύναμης διαφορετικούς. Όπως η Οδηγία 70 του 1999, την οποία κατάφεραν να επιβάλλουν τα ευρωπαϊκά συνδικάτα, οι εργαζόμενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και η οποία βάζει όρια στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
Το ερώτημα για τον καθένα μας είναι τι θα βάλω μπροστά; Την άποψη, μήπως ότι όταν υπάρχει κάτι το οποίο μπορεί να βοηθήσει το εργατικό κίνημα, δεν πρέπει να το αξιοποιήσω για να μην διαταραχθεί η γενική πολιτική μου; Να το κρύψω, να το καλύψω για να μην αμφισβητηθεί ότι αυτό που υποστηρίζω εγώ, ότι δηλαδή η Ε.Ε. δημιουργεί όλο αρνητικές συνέπειες στους εργαζόμενους; Να το εμφανίσω διαφορετικά απ΄ ότι είναι; Δυνάμεις που πραγματικά έχουν βοηθήσει και βοηθάνε το εργατικό κίνημα και θα μπορούσαν να βοηθήσουν κι εδώ, κάνουν πίσω για να μην τυχόν διαμορφωθεί μια καλή εικόνα της Ε.Ε.
Η Οδηγία όμως 70/99 ήταν το κλειδί για να ανοίξει το κίνημα και να αρχίσει να έχει κάποιες επιτυχίες. Και ήμασταν μόνοι μας από τα κοινοβουλευτικά κόμματα, διότι η τότε κυβέρνηση δεν το ήθελε. Και φτάσαμε στο νόμο Ρέππα, το Προεδρικό Διάταγμα, το οποίο ήταν απαράδεκτο.
Είχαμε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το οποίο δεν ήθελε να δεσμευτεί απέναντι σε ένα βάρος όπως θεωρούσε το πρόβλημα των συμβασιούχων, εκτιμώντας, όπως και έγινε, ότι θα γίνει κυβέρνηση. Είχαμε την στάση αυτή του ΚΚΕ. Και ο ΣΥΝ ήταν μόνος του.
Υπήρξε όμως αυτή η Οδηγία, αυτό το μέσο. Ένα τέτοιο μέσο, που φτάσαμε στο σημείο, με τις προσπάθειές μας, κυρίως τις προσπάθειες που κάνατε εσείς, η Ελληνίδα Επίτροπος, η αρμόδια για την Κοινωνική Πολιτική στην Επιτροπή της Ε.Ε., να ζητήσει την παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο της κυβέρνησης, η οποία την είχε προτείνει ως Επίτροπο, για την Οδηγία 70 του 1999.
Και βέβαια ξέρουμε την έκβαση, πώς η κυβέρνηση της Ν.Δ. τις τελευταίες μέρες των εκλογών έκανε αυτή τη στροφή σ΄ αυτό το ζήτημα, πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα, πώς το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση έκανε στροφή σ΄ αυτό το ζήτημα και παρουσιάστηκε μια διαφορετική κατάσταση. Μια κατάσταση όμως η οποία έχει και νίκες, έχει και προβλήματα, έχει και αποτυχίες.
Γιατί ναι μεν δεχτήκανε την έννοια της εξέλιξης μιας σύμβασης ορισμένου χρόνου σε αορίστου χρόνου, εφ΄ όσον καλύπτει ένα χρονικό διάστημα, καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες, αλλά αρχίσανε αμέσως οι προσπάθειες των εκπτώσεων. Όπως ότι δεν πέρασε με νόμο, ώστε να έχει μια γενικευμένη εφαρμογή και να μην εξαρτάται από διάφορα δικαστήρια η ισχύς της, όπως ότι μπήκαν αυστηρές προϋποθέσεις, όπως ότι εξαιρέθηκαν πάρα πολλοί εργαζόμενοι σε διάφορους τομείς, όπως ότι έγινε διαφορετική αντιμετώπιση των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως στην Ο.Α., όπως μια μεγάλη κατηγορία συμβασιούχων τους πήγαν στη μοριοδότηση, όπως άλλη κατηγορία δεν την υπολόγισαν καθόλου, μια σειρά μεγάλα ζητήματα.
Ο χώρος των συμβασιούχων μπορεί, παρά τα προβλήματα που υπάρχουν, να δώσει ενθάρρυνση σε όλους τους χώρους, ότι ενώ δεν είναι ένας συγκροτημένος χώρος, ενώ είναι διάχυτος, περιλαμβάνει πολύ διαφορετικές κατηγορίες εργαζομένων, μπορεί με συντονισμό, αλληλεγγύη, με αγωνιστική κινητοποίηση να φέρει πολλά αποτελέσματα. Και είναι σημαντική η συμβολή της Ομοσπονδίας σας σ΄ αυτή την προσπάθεια.
Σήμερα είμαστε σε μια κατάσταση που υπάρχουν πολλά προβλήματα. Και η πλήρης υλοποίηση για όσους ήδη έχουν περάσει από τα υπηρεσιακά συμβούλια, έχουν περάσει ή περνάνε από τον ΑΣΕΠ και η αξιοποίηση όλων των πλεονεκτημάτων που δίνει η Οδηγία, και η διαφοροποίηση της σύμβασης και η σταθεροποίηση των εργασιακών σχέσεων και η ανάδειξη οργανικών θέσεων είναι ζητήματα τα οποία είτε πιάνει και λύνει ο νόμος, είτε αφήνονται εκκρεμή.
Να δούμε τους συναδέλφους οι οποίοι έχουν μείνει έξω απ΄ αυτή την υπόθεση και να συνεχίσουμε τη μάχη. Να δούμε πώς θα σταματήσουμε τις απαράδεκτες προσπάθειες της κυβέρνησης να μην ικανοποιηθούν νόμιμα αιτήματά τους. Φτάνουμε στο σημείο να έχουμε νόμο του 2004 και του 2005, ο οποίος λέει -μια φιλοσοφία η οποία είναι επικίνδυνη για τη δημοκρατία- ότι αποφάσεις των δικαστηρίων, ασφαλιστικά μέτρα και προσωρινές διαταγές δεν είναι υποχρεωμένο να τις εφαρμόσει το δημόσιο. Και γιατί ο ιδιώτης είναι υποχρεωμένος να το εφαρμόσει;
Είναι επικίνδυνος ο δρόμος αυτός, όχι μόνο για τους εργαζόμενους αλλά και για την ίδια τη δημοκρατία. Η εκτελεστική εξουσία να έχει το δικαίωμα να μην εφαρμόζει τις αρχές δικαίου και τους κανόνες και τα αιτήματα των εργαζομένων, όταν μάλιστα αυτά καλύπτονται από δικαστήρια.
Να δώσουμε, επίσης, τη μάχη κα για τους νέους συμβασιούχους. Έχουμε νέο κύμα. Έχουμε νέα γενιά συμβασιούχων σε όλους τους τομείς, με διάφορους τρόπους, διαφορετικούς από τους προηγούμενους. Έχουμε τους επικουρικούς στα νοσοκομεία, έχουμε τους εργαζόμενους μέσω του STAGE σε διάφορους δημόσιους φορείς. Είναι ένα μεγάλο θέμα το οποίο πρέπει να το δούμε και να το στηρίξουμε.
Πιστεύω ότι τα συμπεράσματα και οι εκτιμήσεις και οι στόχοι που θα βάλετε με το συνέδριό σας, θα μας δώσουν τις δυνατότητες, και μέσα στη Βουλή και έξω από τη Βουλή, να στηρίξουμε τον αγώνα σας για την ικανοποίηση των αιτημάτων σας.»
Το Γραφείο Τύπου του Συνασπισμού
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS