Συντρόφισσες και σύντροφοι
Στη διεθνή σκηνή οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί έχουν αλλάξει και διαρκώς παλινδρομούν προς συνθήκες βίας και γενικευμένης ανασφάλειας. Η ηγεμονία της μονομερούς στρατηγικής των ΗΠΑ δεν εξασφαλίζει περίοδο σταθερότητας. Το δόγμα περί προληπτικής καταστολής ανοίγει και διευρύνει το φαύλο κύκλο της βίας, των πολέμων και της τρομοκρατίας. Ο κόσμος γίνεται άγριος κι ο νέος αιώνας επίφοβος.
Στο κοινωνικό και οικονομικό πεδίο, που διαμορφώνουν η παγκόσμια αγορά και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, οι ανοιχτές κοινωνίες των δικαιωμάτων, της απασχόλησης, της κοινωνικής ευθύνης κι αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης και της αξιοπρεπούς διαβίωσης όλων, χάνουν ουσιώδη χαρακτηριστικά τους. Συνθήκες αστάθειας κι αδικίας αναπτύσσονται στο εσωτερικό κάθε κοινωνίας. Δεν δρούν εθνικές πολιτικές εγγύησης ενός ελαχίστου εισοδήματος και κοινωνικής ένταξης, ενίσχυσης της απασχόλησης κι αντιμετώπισης της ανεργίας, ώστε να αντιμετωπιστούν οι ανισότητες, οι αδικίες, οι διακρίσεις, οι αποκλεισμοί, η κερδοσκοπία και οι τυχοδιωκτισμοί. Οι διακηρύξεις περί δημοκρατικών κοινωνιών δεν υλοποιούνται με νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Στο εσωτερικό της χώρας, η πολιτική κατάσταση βολοδέρνει στην κινούμενη άμμο μιας οργανικής κρίσης. Οι αιτίες, πολιτικές και θεσμικές, κοινωνικές και οικονομικές αυτής της κρίσης, δεν αντιμετωπίζονται από τις κυβερνητικές πολιτικές και το πολιτικό σύστημα της χώρας. Αντί το δικομματικό σύστημα διακυβέρνησης να δώσει ένα διαφορετικό νόημα στην πολιτική για τον 21ο αιώνα, στην θέση ενός δημοκρατικού κοινωνικού οράματος για τις εποχές που έρχονται, βάζει την διαμάχη για τις εσωτερικές εκφυλιστικές αλλοιώσεις, που το ίδιο προκαλεί. Οι κυβερνήσεις αλλάζουν, οι τετραετίες περνάνε, οι προϋπολογισμοί ο ένας μετά τον άλλον διαψεύδονται, οι εργασιακές, εισοδηματικές, φορολογικές, περιφερειακές και κοινωνικές ανισότητες παραμένουν, αλλά το πολιτικό μας σύστημα παραμένει στον δικό του κόσμο κι εξαντλείται σ'ένα δικομματικό άθλημα: τη μάχη των ποσοστών, την εικονική πραγματικότητα των συνθημάτων και την διαχείριση των εντυπώσεων. Δεν κυριαρχεί η πολιτική ουσία αλλά η επικοινωνιακή σκηνοθεσία.
Οι διεθνείς εξελίξεις και η εσωτερική κρίση κινούνται με μεγαλύτερη ταχύτητα και πιο δραστικά, από τις λειτουργίες του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Μέσα σ'αυτές τις συνθήκες πορευόμαστε προς το 4ο Τακτικό Συνέδριό μας.
Συνέδριο δύσκολο, σε περίοδο κρίσιμη, με πολλά προβλήματα, πολλές δικές μας αδυναμίες αλλά και πολλές καινούργιες προκλήσεις.
Να πάμε προς το συνέδριο μιλώντας ανοιχτά, με τα προβλήματα και τις προκλήσεις των καιρών.
Στη θέση του δημοκρατικού οράματος για την Ελλάδα και την Ευρώπη, μιας ριζοσπαστικής αριστεράς των κοινωνικών κινημάτων και της οικολογίας, να μη βάλουμε την εσωτερική αριθμητική των διαιρέσεων και των ανταγωνισμών. Το ρεπερτόριο της εσωστρέφειας έχει εξαντληθεί. Αυτό που ζητάει απαντήσεις κι ερμηνείες είναι το κοινό κι αλληλέγγυο μέλλον μας κι όχι το τραυματικό παρελθόν. Οι νέες ιδέες χρειάζονται κι όχι οι γνώριμες σκιαμαχίες.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Με την σημερινή μας συνεδρίαση ανοίγουμε τις διαδικασίες του τακτικού μας συνεδρίου που θα πραγματοποιηθεί από τις 9 έως τις 12 Δεκεμβρίου.
Το συνέδριό μας πρέπει να αποτελέσει ένα σημαντικό σταθμό στην πορεία του κόμματος. Ένα πολιτικό γεγονός που δεν θα αφορά μονάχα εμάς αλλά το σύνολο της πολιτικής ζωής.
Ο ΣΥΝ στα 13 χρόνια της παρουσίας του στην πολιτική ζωή κατέκτησε μια σημαντική θέση και διαδραματίζει έναν ξεχωριστό πολιτικό ρόλο.
Φίλοι κι αντίπαλοι αναγνωρίζουν την συμβολή μας στην λειτουργία της Δημοκρατίας.
Φίλοι κι αντίπαλοι αναγνωρίζουν την ικανότητα παραγωγής ιδεών και ανάληψης πρωτοβουλιών.
Φίλοι κι αντίπαλοι αναγνωρίζουν την ξεχωριστή ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού που συσπειρώνεται στις γραμμές του ΣΥΝ.
Φίλοι κι αντίπαλοι εκτιμούν ότι μπορούμε πολύ περισσότερο, ζητούν από μας περισσότερα και μας κατακρίνουν, όταν είμαστε πίσω από τις δυνατότητές μας κι από τις απαιτήσεις των καιρών.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Η επόμενη σύνοδος θα είναι αφιερωμένη στην αναλυτική συζήτηση του απολογισμού της ΚΠΕ και στην συζήτηση του συνολικού απολογισμού του κόμματος.
Στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης θα έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε συστηματική αποτίμηση της δουλειάς όλων μας καθώς και της πορείας του κόμματος.
Και όπως είναι φυσικό στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης θα κάνω και τον προσωπικό μου απολογισμό, μιλώντας ανοιχτά, με κριτική κι αυτοκριτική ουσία, με επισήμανση αιτιών κι ανάληψη ευθυνών.
Επομένως δεν θα αναφερθώ σήμερα σ'αυτά τα θέματα.
Σήμερα οι επιτροπές θέσεων και καταστατικού θα μας παρουσιάσουν τη δουλειά τους και όλοι μαζί θα επεξεργαστούμε τα κείμενα και τις προτάσεις, με βάση τα οποία θα οργανωθεί τόσο στις οργανώσεις, όσο και δημόσια, ο προσυνεδριακός διάλογος.
Από τη δική μας την πλευρά θέλω ανοίγοντας τη συζήτηση να κάνω μερικές σύντομες επισημάνσεις, για το πολιτικό κλίμα μέσα στο οποίο θα διεξαχθεί ο προσυνεδριακός διάλογος και το συνέδριό μας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Η πρώτη αναφορά που θέλω να κάνω έχει να κάνει με τη διαμόρφωση του διεθνούς πλαισίου.
Η πολιτική ζωή της χώρας μας έχει την τάση να επικεντρώνεται στα ζητήματα εσωτερικής πολιτικής και μάλιστα στα ζητήματα εκείνα, που προσφέρονται για την αύξηση της τηλεθέασης των κεντρικών δελτίων ειδήσεων των καναλιών.
Όμως, γύρω μας, συμβαίνουν συγκλονιστικά γεγονότα, που κάθε μέρα που περνάει υφαίνουν μια εντελώς νέα και πολύ ανησυχητική εικόνα του σύγχρονου κόσμου, όπως προανέφερα.
Η τρομακτική σφαγή στην Οσετία, το χάος στο Ιράκ και την Παλαιστίνη, με τις καθημερινές εκατόμβες θυμάτων, τα ανησυχητικά δημοσιεύματα που προετοιμάζουν μεθοδικά το έδαφος για νέες επεμβάσεις στο όνομα καταπολέμησης της διεθνούς τρομοκρατίας, το κλίμα σύγκρουσης μεταξύ θρησκειών και πολιτισμών, που εμπεδώνεται καθημερινά, δεν μπορεί να αφήνουν καμία πολιτική δύναμη, καμία πολιτική ηγεσία, καμία ανθρώπινη συνείδηση, σε τελευταία ανάλυση, απαθή.
Ο μιθριδατισμός όλων μας είναι η μεγαλύτερη απειλή για την ανθρωπότητα. Γιατί είναι ολοφάνερο ότι ο 21ος αιώνας ξεκίνησε με τους χειρότερους οιωνούς.
Αυτές οι διεθνείς εξελίξεις αναδεικνύουν με επιτακτικό τρόπο την ανάγκη ανασυγκρότησης της Αριστεράς. Και πριν απ'όλα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Μιας Αριστεράς που θα αγωνιστεί με πάθος για την ειρήνη. Που θα αγωνιστεί με πάθος κατά των εθνικισμών, κατά των θρησκευτικών φανατισμών, κατά των κάθε είδους ρατσισμών.
Μιας Αριστεράς που θα αγωνιστεί με πάθος για να ενώσει και πάλι τον κόσμο της εργασίας, ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας, φυλής, φύλου, στον αγώνα κατά της εκμετάλλευσης, κατά της επιστροφής σε παγκόσμια κλίμακα στον ακραίο και αχαλίνωτο καπιταλισμό.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Όλα αυτά, ίσως μερικούς τους ξαφνιάζουν και σπεύδουν να τα χαρακτηρίσουν αβασάνιστα, ως επιστροφή στο παρελθόν.
Προς όλους αυτούς λέω να μην είναι βιαστικοί στις κρίσεις τους.
Τα πάντα γύρω μας αλλάζουν κι αυτή η κοσμογονική αλλαγή θέτει και πάλι στην ημερήσια διάταξη τα θεμελιώδη ερωτήματα, με τα οποία αναμετρήθηκε η κοινωνική συνείδηση και η πολιτική σκέψη, την περίοδο που στην Ευρώπη έμπαιναν οι βάσεις για την συγκρότηση και ανάπτυξη του σοσιαλιστικού κινήματος.
Μόνο που τώρα τα ζητήματα τίθενται σε πλανητικό επίπεδο και αυτό κάνει και τις απαντήσεις και τις δράσεις απείρως δυσκολότερες.
Οι κοινωνίες του 21ου αιώνα διαμορφώνονται σήμερα μέσα στις καινούργιες συνθήκες που επικρατούν καθώς διανύουμε μια ξεχωριστή και αντιφατική περίοδο. Το ερώτημα είναι κρίσιμο: Ποιο είναι το καθοριστικό κριτήριο, ποια είναι η λυδία λίθος, που θα καθορίσει τη δομή και την ηθική των κοινωνιών του 21ου αιώνα;
Το ερώτημα ανακύπτει αβίαστα καθώς επικρατούν στην εποχή μας μεγάλες αντιφάσεις. Συσσωρεύεται ο περισσότερος από ποτέ πλούτος, παράγονται τα περισσότερα από ποτέ αγαθά, αναπτύσσεται η μεγαλύτερη από ποτέ εξέλιξη των τεχνοεπιστημών και όμως η φτώχια μεγαλώνει, οι διακρίσεις πολλαπλασιάζονται, οι αποκλεισμοί ολοένα και περισσότερο διαμορφώνουν τείχη για μεγάλες κατηγορίες πολιτών, που δεν έχουν στοιχειώδη δικαιώματα για να στηρίξουν την ανθρώπινή τους υπόσταση.
Το ερώτημα επίσης ανακύπτει και από την πίεση η οποία ασκείται σήμερα, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και των νεοφιλελεύθερων επιλογών, προς κεκτημένα τα οποία σημάδεψαν την εξέλιξη των κοινωνιών.
Στο όνομα της ασφάλειας, αμφισβητείται το δημοκρατικό μοντέλο και περιορίζονται οι εγγυήσεις προστασίας δημοκρατικών δικαιωμάτων. Στο όνομα της αγοράς συρρικνώνεται το κοινωνικό κράτος ή θεωρείται εμπόδιο στη λειτουργία της ελεύθερης οικονομίας. Στο όνομα της τρομοκρατίας ανατρέπεται το διεθνές πλαίσιο και επικρατεί το δόγμα των προληπτικών πολέμων, εκεί που θα έπρεπε να επικρατεί το διεθνές δίκαιο ως πολιτικό όργανο επίλυσης των διαφορών.
Τέλος, το ερώτημα για το ποιο είναι το καθοριστικό κριτήριο για τις επόμενες κοινωνίες, προκύπτει και από το γεγονός ότι και στο διεθνές επίπεδο και στον οικονομικό τομέα και στην παγκόσμια αγορά, οι εξελίξεις τρέχουν πολύ γρηγορότερα από τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα πολιτικά συστήματα, από τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η δημοκρατία. Η αγορά προηγείται της πολιτικής.
Είναι αναγκαίο λοιπόν να πούμε ότι στο ερώτημα «ποιο το κριτήριο των κοινωνιών του 21ου αιώνα» θα δώσουμε ξανά από θέσεις Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας, από θέσεις Ριζοσπαστικής Αριστεράς, την απάντηση ότι το κριτήριο πρέπει να είναι το κοινωνικό, το δημοκρατικό και το ηθικό. Γιατί μονάχα αυτό το κοινωνικό κριτήριο μεγαλώνει τη δημοκρατία των δικαιωμάτων για όλους. Γιατί μονάχα αυτό το κριτήριο διευρύνει την ολοκληρωμένη ανάπτυξη για όλους. Γιατί μονάχα αυτό το κριτήριο εξασφαλίζει ανθρώπινη ζωή με αξιοπρέπεια για όλους.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Ο ΣΥΝ με την συμμετοχή του στα κινήματα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και με την πρωταγωνιστική του συμβολή στην δημιουργία του Ευρωπαϊκού κόμματος της Αριστεράς απέδειξε ότι διαθέτει τις κεραίες για να πιάνει τα μηνύματα των καιρών.
Όμως επειδή βρισκόμαστε στα πρώτα-πρώτα βήματα οφείλουμε να αποδείξουμε ότι έχουμε και την ικανότητα να δρούμε πολιτικά με συνέχεια και συνέπεια.
Το Ευρωπαϊκό κόμμα της Αριστεράς πρέπει να αναδειχθεί σε σημαντικό πόλο της Ευρωπαϊκής κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας. Και αυτό είναι και δική μας υπόθεση. Πρέπει να γίνει κεντρικό στοιχείο στον προβληματισμό και την δράση μας.
Αυτές τις ημέρες παρακολουθούμε στην Γερμανία μια μεγάλη σύγκρουση γύρω από το κοινωνικό κράτος.
Πριν από ένα χρόνο είχαμε διατυπώσει εμείς την πρόταση για μια πανευρωπαϊκή κινητοποίηση για την υπεράσπιση των ασφαλιστικών συστημάτων.
Σε λίγο το θέμα θα ανοίξει πάλι και στην Ελλάδα.
Το Ευρωπαϊκό κόμμα της Αριστεράς πρέπει να αποτελέσει τη δύναμη που σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα οργανώσει και θα συντονίσει αυτόν τον αγώνα.
Όπως επίσης το Ευρωπαϊκό κόμμα της Αριστεράς πρέπει να οργανώσει σε ευρωπαϊκό επίπεδο μια μεγάλη καμπάνια για να αποσυρθούν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες από το Ιράκ και το Αφγανιστάν, να υπάρξει ειρήνη στη Μέση Ανατολή.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Δεν θέλω να επιμείνω άλλο σ'αυτό το κεφάλαιο.
Όμως είναι βαθιά η πεποίθησή μου ότι, η σε βάθος κατανόηση της δυναμικής των μεγάλων προβλημάτων του σύγχρονου κόσμου, είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάκαμψη της Αριστεράς.
Δεν ήμουν ποτέ ούτε και τώρα είμαι υπέρ της άποψης, που θέλει την Αριστερά μακριά από κάθε αντίληψη διαχείρισης.
Όμως στην ιστορική φάση που βρισκόμαστε - μετά την τραγική κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και μετά την απόλυτη επικράτηση του ακραίου νεοφιλελευθερισμού - αυτό που έχει πρωταρχική σημασία είναι να οργανωθεί η συστηματική, η σοβαρή και η πειστική αμφισβήτηση της υπάρχουσας πραγματικότητας.
Η ισχυροποίηση της αμφισβήτησης, ο κλονισμός της απόλυτης επικράτησης του νεοφιλελευθερισμού και ο κλονισμός της αμερικανικής ηγεμονίας, θα δημιουργήσουν εκείνους τους συσχετισμούς, που θα επιτρέψουν στην Αριστερά να ανοίξει από τη δική της σκοπιά αυτήν την συζήτηση.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Θα ήθελα να κλείσω αυτήν την εισαγωγική ομιλία με μια σύντομη αναφορά στο εσωτερικό πολιτικό κλίμα.
Με το τέλος της Ολυμπιάδας η πολιτική ζωή προσγειώθηκε ανώμαλα στο έδαφος της σκληρής κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. είναι αντιμέτωπη με τις προεκλογικές της υποσχέσεις, την σκληρή οικονομική πραγματικότητα, το ασφυκτικό πλαίσιο της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής και τέλος αντιμέτωπη με τον ίδιο της τον εαυτό.
Η Ν.Δ., ως αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ και προκειμένου να αντιστοιχηθεί με το λαϊκό αίσθημα, υιοθέτησε θέσεις που δεν έχουν καμία σχέση με την φιλελεύθερη ιδεολογία της και που, κυρίως, δεν μπορούν να υλοποιηθούν, χωρίς ανατροπές που θα έχουν τελείως διαφορετικό κοινωνικό και πολιτικό πρόσημο από το δικό της προφίλ.
Τώρα είναι υποχρεωμένη να εγκαταλείψει το πρόσωπο της αντιπολίτευσης και να μπει για τα καλά στον ρόλο μιας κυβέρνησης, που δεν είναι διατεθειμένη να κάνει τέτοιες ανατροπές.
Δηλαδή είναι υποχρεωμένη να κινηθεί στη βάση των κεντρικών επιλογών που κινήθηκε και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Συνεχίζει από κει που σταμάτησε το ΠΑΣΟΚ. Εφαρμόζει όσα το ΠΑΣΟΚ είχε δρομολογήσει.
Αυτή η προσαρμογή θα είναι προφανώς οδυνηρή και γι'αυτό θα καταβληθεί μεγάλη προσπάθεια να καμουφλαριστεί όσο γίνεται καλύτερα.
Κύριο όπλο της κυβέρνησης αναδεικνύεται η περίφημη απογραφή στην οικονομία.
Εμείς δεν έχουμε κανέναν λόγο να μην θέλουμε να γίνει γνωστή η πραγματική κατάσταση της οικονομίας.
Πρωταγωνιστήσαμε άλλωστε στην αποκάλυψη της αδιαφανούς διαχείρισης των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.
Θυμίζω ότι εμείς ήμασταν που φέραμε στην επιφάνεια το μέγα θέμα των διπλών βιβλίων.
Θέλω όμως σήμερα να κάνω δύο επισημάνσεις:
Η Ν.Δ. δεν μπορεί να παριστάνει την έκπληκτη. Όφειλε να ξέρει και ήξερε ποια ήταν η διαχείριση του ΠΑΣΟΚ και ποια είναι η πραγματική κατάσταση της οικονομίας.
Κι έπρεπε να έχει επεξεργαστεί πολιτική για τα θέματα αυτά έγκαιρα.
Κι ακόμα όφειλε να είναι ειλικρινής με τον ελληνικό λαό και να μην οικοδομήσει μια προεκλογική τακτική πάνω στο ψευδές οικοδόμημα του ΠΑΣΟΚ.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τώρα την απογραφή για να ρίξει νέα βάρη στους εργαζόμενους και για να συνεχίσει με πιο εντατικούς ρυθμούς τις αδιέξοδες πολιτικές του ΠΑΣΟΚ.
Ο ελληνικός λαός πλήρωσε πολύ ακριβά την φούσκα της ισχυρής οικονομίας του κ. Σημίτη.
Δεν πρέπει να πληρώσει τώρα το ίδιο ακριβά το σπάσιμο της φούσκας.
Και κάτι ακόμα.
Την ώρα που ο ελληνικός λαός πλήρωνε την δημιουργία του ομοιώματος της ισχυρής οικονομίας, κάποιοι αύξησαν κατακόρυφα τα κέρδη τους και μεγάλωσαν τις περιουσίες τους.
Ας μην ζήσουμε το ίδιο φαινόμενο από την ανάποδη τώρα.
Δηλαδή κάποιοι επιτήδειοι και πάλι να κερδίσουν από την αποκάλυψη της εικονικής πραγματικότητας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Αν η Ν.Δ. δυσκολεύεται πάρα πολύ να αλλάξει κουστούμι μετά τις εκλογές, το ΠΑΣΟΚ το έκανε με καταπληκτική ευκολία.
Δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν ξέρουν τίποτα.
Για όλα φταίει η κυβέρνηση της Ν.Δ. Και για τη Ν.Δ. για όλα φταίει το ΠΑΣΟΚ. Ετσι οι νεοφιλελεύθερες κυβερνητικές επιλογές και των δυό, μένουν στο απυρόβλητο.
Για την κακή οικονομική κατάσταση, για την ανεργία, για τον πληθωρισμό, για την ακρίβεια, δεν ευθύνονται κάποιες επιλογές, που έχουν γίνει εδώ και χρόνια και που συνεχίζονται και σήμερα.
Φταίει η διαχείριση της νέας κυβέρνησης, οι ατυχείς χειρισμοί, η απογραφή.
Είναι θλιβερή η αντιδικία, για το ποιος από τη Ν.Δ. ή το ΠΑΣΟΚ παρανόμησε πρώτος και περισσότερο. Λες και δεν γνωρίζουν όλοι ότι και στις μεταγραφές, όπως και σε άλλους κρίσιμους τομείς, ο εκάστοτε κυβερνητικός μηχανισμός συμπεριφέρεται ως γενικός δερβέναγας θεωρώντας την ουσιαστική και τυπική νομιμότητα υπόθεση για αφελείς.
Δεν είναι μονάχα η λίστα των μεταγραφών, η λίστα της ντροπής.
Είναι και η λίστα των μεσαζόντων και η λίστα των πολυθεσιτών και η λίστα της διαπλοκής, η λίστα των απείρου αριθμού κακοποιήσεων του δημοσίου συμφέροντος.
Μου θυμίζει η όλη εικόνα αυτό που λένε στο χωριό μου: «Το γουδί - το γουδοχέρι». Πότε ο ένας το γουδί πότε ο άλλος το γουδοχέρι, θρυμματίζουν χρόνια, αρχές, χρήμα και αισιοδοξία.
Διαμορφώνεται έτσι ένα μεταβατικό προφανώς πολιτικό σκηνικό, όπου κυριαρχούν οι ανούσιες αντιπαραθέσεις των δύο κομμάτων, επί δευτερευόντων θεμάτων και απωθείται, έξω από ορατό πεδίο της πολιτικής, η συζήτηση για την ουσία των οικονομικών και κοινωνικών επιλογών.
Όμως αυταπατώνται και οι δύο αν νομίζουν ότι αυτού του είδους η αντιπαράθεση μπορεί να πάει μακριά.
Η ελληνική κοινωνία είναι αντιμέτωπη με μεγάλα διαρθρωτικά προβλήματα σε όλα τα επίπεδα και τα περιθώρια παράκαμψης ή μετάθεσης τους στενεύουν διαρκώς.
Η αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων απαιτεί επιλογές.
Κι οι επιλογές έχουν συγκεκριμένο κοινωνικό και πολιτικό πρόσημο.
Το ΠΑΣΟΚ έκανε επιλογές.
Επιλογές στα πλαίσια του νεοφιλελεύθερου κυρίαρχου σήμερα ρεύματος ιδεών και λύσεων.
Η Ν.Δ. μπορεί να κάνει διαφορετικές επιλογές;
Πιστεύω πως όχι.
Επομένως, παρά την αλλαγή στην κυβέρνηση, βρισκόμαστε και πάλι στο ίδιο σημείο.
Αλλωστε με τα ίδια συμπτώματα εμφανίζονται τα κρίσιμα προβλήματα διακυβέρνησης, μηχανισμοί και θεσμοί, κόμμα και κράτος, εξωθεσμικά κέντρα κι αθέμιτα συμφέροντα, δημοκρατική αυτονομία και μέσα χειραγώγησης, δημόσιο χρήμα και ιδιωτικός πλουτισμός, ιδιωτικοποιήσεις και κοινωνική ευθύνη του κράτους, νομιμότητα και εθιμική παρανομία, ισότητα και διακρίσεις κυβερνητικών στελεχών, κι άλλα πολλά.
Το πραγματικό κενό υπάρχει μόνο στο χώρο της εναλλακτικής προς την κυρίαρχη πολιτική αντίληψη λύσης.
Το ΠΑΣΟΚ του κ. Παπανδρέου κινείται εντός του κυρίαρχου ρεύματος δεν μπορεί να καλύψει αυτό το κενό.
Δεν μπορεί να εκφράσει αυτήν την ανάγκη.
Η αντιπολίτευσή του θα είναι η κλασσική δικομματικού τύπου αντιπολίτευση.
Όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι φερέγγυα και αξιόπιστη.
Για ότι κι αν κατηγορεί σήμερα την Ν.Δ. βαρύνεται και το ίδιο.
Το κεντρικό λοιπόν πρόβλημα είναι τι γίνεται στον πέραν του ΠΑΣΟΚ χώρο. Τι γίνεται στην Αριστερά.
Και από το σημείο αυτό πρέπει να ξεκινήσει ο διάλογος εν όψει του συνεδρίου μας.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS