Skip to main content.
04/12/1997

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ Α' ΤΑΚΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΑΕ

στην Α' Τακτική Συνέλευση του
Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού,
στη Θεσσαλονίκη

4 Δεκεμβρίου 1997

Ελληνίδες κι Ελληνες
της Διασποράς και της Πατρίδας,

Η συνάντηση των αντιπροσώπων του Ελληνισμού από όλο τον κόσμο εδώ στη Θεσσαλονίκη, σταυροδρόμι εποχών, λαών και πολιτισμών, στο κατώφλι του 21ου αιώνα, έχει πολύπλευρη ιστορική σημασία.

Των Ελλήνων οι κοινότητες συγκεντρωμένες σ' αυτή τη σύναξή τους, στην Α' Τακτική Συνέλευση του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού, δεν έρχονται για να λογαριαστούν μεταξύ τους, ούτε για να επιβεβαιώσουν την ύπαρξή τους με συναισθηματισμούς και αναφορές στην αρχαία καταγωγή τους.

Των Ελλήνων οι κοινότητες σήμερα, οφείλουν να λογαριαστούν με την ιστορία που έρχεται, οφείλουν να αναζητήσουν και να αναδείξουν τη σύγχρονη δυναμική τους. Κανείς δεν υπάρχει εδώ για να επιβεβαιώσει το εγώ του.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οφείλουμε όλοι να κάνουμε πράξη το ΕΜΕΙΣ του Μακρυγιάννη.

Σ' αυτή, λοιπόν, τη Συνέλευση του Ελληνισμού της Οικουμένης, το ζητούμενο είναι η συλλογική συνείδηση, ο συλλογικός προβληματισμός, η προοπτική του ελληνισμού, με αυτογνωσία.

Εχουμε συνηθίσει να τα βάζουμε μεταξύ μας, να πετροβολιόμαστε ο ένας με τον άλλο, να ερίζουμε διαρκώς με το παρελθόν και να ελπίζουμε πάντα από το μέλλον. Στο μεταξύ ο καιρός περνάει. Και φτάσαμε στο 2000.

Κάπως αλλοιώς είχαν υποσχεθεί την Ελλάδα του 2000 οι κατά καιρούς διακηρύξεις. Αλλοιώς, λοιπόν, πρέπει να πορευτούμε, αν θέλουμε πραγματικά να ξεπεράσουμε τα πολλά προβλήματα και να βγούμε από τη σημερινή προβληματική Ελλάδα.

Εχουμε συνηθίσει να τα βάζουμε με τους ξένους, να θεωρουμε ότι όλοι μας εχθρεύονται, ότι κανείς δεν μας καταλαβαίνει, ότι είμαστε μόνοι κι έρημοι στον κόσμο.

Στο μεταξύ ο κόσμος αλλάζει και δεν μας περιμένει, οι εξελίξεις τρέχουν χωρίς να μας ρωτάνε,

Αλλοιώτικη έπρεπε να είναι η θέση της Ελλάδας και του Ελληνισμού σήμερα, στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο, στον Εύξεινο, στον Καύκασο, στην Αφρική, την Αμερική, σε όλο τον κόσμο.

Αλλοιώτικη, λοιπόν πρέπει να είναι και η συλλογική μας πολιτική εάν θέλουμε να καλύψουμε τις αποστάσεις και τις αποκλίσεις που μας χωρίζουν.

Στον 21ο αιώνα δεν θα πορευτούμε με μύθους και συνθήματα. Με πολιτικά και κομματικά κόλπα δεν μπορούμε να βολέψουμε το δύσκολο παρελθόν και το ακόμα πο δύστροπο κι απαιτητικό μέλλον.

Η Α' Γενική Συνέλευση του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού έχει αυτό το διπλό ρόλο να κατακτήσει:

Σήμερα και για τον Ελληνα της Πατρίδας και για τον Ελληνα της Διασποράς, υπάρχουν ερωτήματα και προβλήματα μαζεμένα, παλιά και καινούργια, που δεν περιμένουν την απάντησή τους από πουθενά αλλού, παρά μονάχα από το μέλλον.
Ολοι πρέπει να δείξουμε ότι, δεν έχει μονάχα ιστορία αυτός ο τόπος έχει και μέλλον.
Και το μέλλον δεν χαρίζεται.

Και όλοι μας πρέπει να γνωρίζουμε ότι η ιστορία μας δεν έχει μονάχα στιγμές μεγαλείου, τραγικής ήττας κι αδικίας. Η ιστορία μας έχει ενοχλητικές μικρότητες, από εγκληματικά δικά μας λάθη.

Μην περιμένουμε, λοιπόν, με πολιτικό ναρκισσισμό και ιστορική αυταρέσκεια τις εξελίξεις έτοιμες στο πιάτο.

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ της Αριστεράς και της Προόδου, που έχει καθοριστική συμβολή στην έμπνευση και τη δημιουργία του ΣΑΕ θέλει να αγωνιστεί για να είναι το ΣΑΕ το ανώτατο όργανο του Απόδημου Ελληνισμού, που σημαίνει η γνήσια δημοκρατική κι αντιπροσωπευτική έκφραση του οργανωμένου Ελληνισμού της διασποράς.

Μακριά από λογικές διχαστικών ανταγωνισμών και διαλυτικών παραγοντισμών.
Η κυβέρνηση, η εκκλησία, τα κόμματα, οι κοινωνικοί φορείς, μπορούν και πρέπει να δώσουν τη συμβολή τους στη δύσκολη αυτή προσπάθεια ενότητας και οργάνωσης του Απόδημου Ελληνισμού με ουσιαστικό τρόπο.
Μακριά από αντιλήψεις κηδεμόνευσης, εξάρτησης κι εκμετάλλευσης για τρέχουσες σκοπιμότητες.

Το ίδιο το ΣΑΕ πρέπει να αποκτήσει πραγματική εσωτερική λειτουργία, δεσμούς ζωής με τις κοινότητες και τις ομοσπονδίες τους, δημοκρατικές λειτουργίες και θεσμούς σύγχρονης δομής.

Για να είναι στήριγμα της Ελλάδας στη δύσκολη πορεία της, γέφυρα φιλίας με λαούς και χώρες όπου εργάζονται και ζουν οι Ελληνες, αλλά και παράγοντας ενσωμάτωσης και στήριξης του ελληνισμού στις κοινωνίες και τις χώρες όπου αναπτύσσεται η κοινωνική, οικονομική, επιστημονική και πολιτιστική δράση των Ελλήνων.

Σε μια εποχή έξαρσης του ρατσισμού, του εθνικισμού, της βαρβαρότητας και των εμφυλίων, η Ελλάδα και ο Ελληνισμός, δεν μπορεί παρά να είναι υπέρ των αρχών του διεθνούς δικαίου, της καλής γειτονίας και της συνεννόησης, χωρίς διακινδύνευση κυριαρχιακών δικαιωμάτων, υπέρ του διαλόγου για τη σταθερότητα και την ειρήνη στον κόσμο.

Σε μια εποχή που απλώνονται οι κοινωνικοί αποκλεισμοί, η φτώχεια, η ανεργία, οι ανισότητες στη γνώση και την απασχόληση, οι συμπιέσεις των κοινωνικών δικαιωμάτων, οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι αδυσώπητοι ανταγωνισμοί της αγοράς και των παγκοσμίων δικτύων οικονομικής δύναμης και ΜΜΕ, η Ελλάδα, ο Ελληνισμός, όπου γης, δεν μπορεί παρά να είναι υπέρ της διεύρυνσης της Δημοκρατίας και της κοινωνικής πολιτικής, για πραγματικές εγγυήσεις προοδευτικής εξέλιξης και κοινωνικής στήριξης, με ανάπτυξη και συνοχή.

Σε μια περίοδο που διασύρονται κι αμφισβητούνται τα ιδανικά, που κυριαρχεί ο ατομισμός, η ιδιώτευση, η αρπαχτική κερδοσκοπία κι ο εξοντωτικός ανταγωνισμός, η Ελλάδα, ο Ελληνισμός όπου γης δεν μπορεί παρά να είναι με τους αγώνες για τις κοινωνικές και πολιτικές αξίες του ανθρωπισμού, της αλληλεγγύης, των δημοκρατικών δικαιωμάτων και της οικολογικής ευαισθησίας.

Είναι όμορφη και δύσκολη πατρίδα, η Ελλάδα.
Οπως λέει και ο ποιητής
"Οπου κι αν ταξιδέψουμε η Ελλάδα μας πληγώνει".

Εκείνο λοιπόν που χρειάζεται είναι να μην την πληγώνουμε τουλάχιστον ΕΜΕΙΣ.
Στο δρόμο για τον 21ο αιώνα χρειάζεται επίγνωση των κρίσμων στιγμών που περνάει η χώρα, της ιστορικής καμπής στην οποία βρίσκονται τα προβλήματα της εξωτερικής πολιτικής, της μεγάλης έντασης που παίρνουν τα αδιέξοδα της κοινωνίας.

Οι Ελληνες της πατρίδας και της διασποράς οφείλουν να βρουν δρόμους της πολιτικής αποτελεσματικότητας και αισιοδοξίας, τους δρόμους που θα μας περάσουν από τις συμπληγάδες της δύσκολης πραγματικότητας στον ορίζοντα των προοδευτικών κατακτήσεων της πολιτικής και κοινωνικής αισιοδοξίας.