Skip to main content.
09/09/2003

Συνέντευξη Τύπου του Προέδρου του Συνασπισμού στην 68η Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης

9 Σεπτεμβρίου 2003

Συνέντευξη Τύπου του Προέδρου του Συνασπισμού στην 68η Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Φίλες και φίλοι εκπρόσωποι του Τύπου,
Πριν από δύο περίπου χρόνια - θα θυμόμαστε ασφαλώς πολύ καλά - η χώρα συγκλονίστηκε από τις μεγάλες κινητοποιήσεις κατά της μεταρρύθμισης του Ασφαλιστικού Συστήματος που είχε εξαγγείλει η κυβέρνηση του κ. Σημίτη.
Τότε η κυβέρνηση για να στηρίξει την πρόταση που τελικά υποχρεώθηκε να αποσύρει επικαλούνταν τον κίνδυνο άμεσης οικονομικής κατάρρευσης του ασφαλιστικού συστήματος.
Σήμερα η ίδια κυβέρνηση ανακοινώνει σε συνέχεια του κοινωνικού πακέτου σημαντική μείωση των εισφορών προς το ΙΚΑ.
Τι έχει συμβεί στην πραγματικότητα;
Ανακάλυψε η κυβέρνηση ότι έκανε λάθος στους προηγούμενους υπολογισμούς της και τα οικονομικά του ασφαλιστικού συστήματος δεν είναι σε κακή κατάσταση, όπως νόμιζε;
Μήπως στα δύο χρόνια έχουν λυθεί τα οικονομικά προβλήματα του συστήματος; Μήπως είπε τότε ένα μικρό ψέμα η κυβέρνηση, για να δικαιολογήσει μια κακή πρόταση του Υπουργού Εργασίας; Ή μήπως σήμερα, μπροστά στην ανάγκη να αλλάξει το κλίμα και να ενισχύσει προεκλογικά τη θέση της η κυβέρνηση, αδιαφορεί παντελώς για το ασφαλιστικό σύστημα και την τύχη του;

Κυρίες και κύριοι, ξεκίνησα από αυτό το σημερινό παράδειγμα για να θέσω εξ αρχής ένα σοβαρό θέμα, αξιοπιστίας του πολιτικού διαλόγου, που διεξάγεται αυτές τις μέρες και του προεκλογικού σκηνικού που στήνεται.

Θα το πω όσο πιο καθαρά, όσο πιο απλά γίνεται, όπως εγώ αντιλαμβάνομαι το πρόβλημα. Ενόψει των εκλογών στήνεται ένα παράδοξο παιχνίδι. Η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, έχει μπει στο δρόμο της χωρίς μέτρο δημαγωγίας, παροχολογίας και υποσχεσιολογίας, αποδεικνύοντας έτσι ότι έχει πειστεί για την ενδεχόμενη ήττα της και ότι έχει μπει ήδη στην ψυχολογία της αντιπολίτευσης.

Η Νέα Δημοκρατία από την άλλη πλευρά, φοβάται το ενδεχόμενο της εκλογικής της επικράτησης και προσπαθεί να απαγκιστρωθεί από τις μέχρι τώρα αντιπολιτευτικές της θέσεις και να προετοιμάσει το λαό για την ανάγκη μιας νέας περιόδου σφιχτής πολιτικής.

Και οι δύο συγκαλύπτουν την πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας, συγκαλύπτουν τον άδικο, τον ταξικό χαρακτήρα των επιλογών που έχουν γίνει, συγκαλύπτουν τη σύγκλισή τους, τη σύμπτωσή τους σε αυτές τις επιλογές και προσπαθούν να οργανώσουν μια εικονική, παλαιοκομματικού χαρακτήρα, σύγκρουση που δε θα θίγει την ουσία των προβλημάτων και θα εξασφαλίσει τη συνέχεια της ίδιας πολιτικής ανεξαρτήτους του τελικού εκλογικού αποτελέσματος.

Εμείς ως Συνασπισμός της Αριστεράς , των Κινημάτων και της Οικολογίας, πιστεύουμε ότι δεν πρέπει και δε θέλουμε να μπούμε σε αυτό το παιχνίδι. Εμείς θα πούμε την αλήθεια για τη σημερινή πραγματικότητα, θα αναδείξουμε τα προβλήματα και τις αιτίες τους και θα αγωνιστούμε να πείσουμε τον ελληνικό λαό ότι αυτό που χρειάζεται είναι μια διαφορετική πολιτική, με αριστερό, προοδευτικό προσανατολισμό.

Κυρίες και κύριοι η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει ότι η ελληνική οικονομία τα τελευταία χρόνια πάει καλά και αυτό το στηρίζει κυρίως στην προβολή και την επίκληση των ρυθμών ανάπτυξης.

Εμείς δεν υιοθετούμε την ωραιοποίηση, ούτε όμως και την καταστροφολογία. Η πραγματικότητα είναι μακριά και από τις δύο αυτές νοοτροπίες και του εξωραϊσμού και της καταστροφολογίας και η πραγματικότητα μιλάει από μόνη της.

Όντως, τα τελευταία χρόνια και λόγω της εισροής των κοινοτικών πόρων η οικονομία μας έχει πετύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Το πρόβλημα όμως είναι ποιοι ωφελούνται από αυτούς τους ρυθμούς ανάπτυξης, πώς κατανέμεται και έπ’ ωφελεία ποίων ο παραγόμενος πλούτος.

Τα στοιχεία εδώ είναι συντριπτικά. Επί των ημερών των κυβερνήσεων του κ. Σημίτη, υπάρχει μια πρωτοφανής αύξηση της ανισότητας στην κατανομή του παραγόμενου πλούτου.

Ευνοήθηκαν υπερβολικά ορισμένα ισχυρά και εύπορα κοινωνικά στρώματα, ενώ ταυτόχρονα ζημιώθηκαν τα αδύναμα και φτωχά κοινωνικά στρώματα και αυτό δεν έγινε τυχαία βεβαίως, αυτό υπήρξε το αποτέλεσμα συγκεκριμένων, ηθελημένων επιλογών της κυβέρνησης.

Εμείς αυτές τις επιλογές τις χαρακτηρίζουμε συντηρητικές, νεοφιλελεύθερες επιλογές, επιλογές οι οποίες δεν παράγουν κοινωνική προστασία, κοινωνική σύγκλιση, κοινωνική συνοχή.

Μίλησα πριν για στοιχεία, καλό είναι να αναφερθούν ορισμένα που τεκμηριώνουν απόλυτα αυτές τις διαπιστώσεις. Το εισόδημα αυξάνει, αλλά η κατανομή του είναι άδικη. Το μερίδιο της εργασίας το 1997 ήταν 69% του ΑΕΠ, το 2003 μειώνεται στο 63%.

Το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν αυξάνεται, αλλά δημιουργείται ελάχιστη απασχόληση, με συνέπεια η ανεργία να παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα. Το 2002 σε μέσο ευρωπαϊκό επίπεδο το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 1,1% και η απασχόληση κατά 0,4%. Στην Ελλάδα, ενώ το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 4%, εν τούτοις η απασχόληση μειώθηκε κατά 0,1%. Θα χειροτερέψει η κατάσταση πολύ μετά το 2004.

Η παραγωγικότητα αυξάνεται, αλλά οι αυξήσεις των μισθών υπολείπονται αυτής της αύξησης, με πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα τον κατώτερο μισθό, με συνέπεια η ανισοκατανομή να διευρύνεται.

Την ίδια ώρα μεγαλώνει η κερδοφορία, διευρύνονται τα κέρδη των λίγων. Οι δαπάνες για την απασχόληση και την προστασία της ανεργίας είναι 3% στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μόλις 0,95% επί του ΑΕΠ στην Ελλάδα.

Ο κατώτερος μισθός είναι στο 50% του μέσου ευρωπαϊκού και είναι εξαιρετικά μικρός σε σχέση με το μέσο μισθό. Στην περίοδο ’90 - 2000 ο πραγματικός κατώτερος μισθός μειώθηκε κατά 5,19% και ό,τι απομένει από το εισόδημα το κλέβει η ακρίβεια, που εξακολουθεί να μεγαλώνει.

Η κοινωνική προστασία περιορίζει τον κίνδυνο επισφάλειας, μόνο κατά 1% στην Ελλάδα, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη είναι του 6% και 7%. Και αποδεικνύει την ισχνότητα και την αναποτελεσματικότητα του κοινωνικού κράτους.

Η φτώχεια, ο δείκτης της φτώχειας, εξακολουθεί να παραμένει στο 22%. Ο δείκτης ανισοκατανομής στην Ελλάδα, είναι από τους μεγαλύτερους, με εξαίρεση την Πορτογαλία, οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία και την παιδεία είναι πολύ πιο χαμηλές από το μέσο ευρωπαϊκό όρο. Αύριο που αρχίζουν τα σχολεία όλες οι ελληνικές οικογένειες, διακατέχονται από την ανασφάλεια, για το εάν και πώς θα τα φέρουν βόλτα, για να καλύψουν αυτές τις πρόσθετες δαπάνες που χρειάζονται, προκειμένου να καταρτιστούν τα παιδιά τους με τα φροντιστήρια, την παραπαιδεία και τα πρόσθετα έξοδα τα οποία γίνονται ακόμα μεγαλύτερα με την ακρίβεια.

Το μερίδιο του κεφαλαίου, σε αντίθεση με όλα τα προηγούμενα, από το 31% που ήταν το ’97, αυξήθηκε στο 37% το 2003. Ενώ πραγματικός συντελεστής φορολογίας του κεφαλαίου είναι 15,5% τη στιγμή που στην Ευρώπη είναι 29,8%.

Αυτή η εικόνα κυρίες και κύριοι, μπορεί να αλλάξει με το λεγόμενο κοινωνικό πακέτο που εξήγγειλε, κατά τα ειωθότα, όπως και τις άλλες χρονιές έτσι και φέτος, εδώ στην Έκθεση Θεσσαλονίκης, ο κ. Σημίτης; Βεβαίως όχι.

Εγώ θα ήθελα να απευθυνθώ στις Ελληνικές νοικοκυρές. Αυτές που ζουν κάθε μέρα το άγχος του super market και της ακρίβειας. Το άγχος των λογαριασμών κάθε σπιτιού. Βλέπουν σε αυτά τα μέτρα κάποια αλλαγή της κατάστασης, πιστεύουν ότι τώρα θα τα βγάλουν ευκολότερα πέρα;

Απευθύνομαι στους συνταξιούχους αγρότες, με το 1 ευρώ την ημέρα θα αλλάξει τίπότα στην οικονομική τους κατάσταση; Απευθύνομαι στους άνεργους, στους νέους και στις νέες που ψάχνουν με αγωνία να βρουν προοπτική και δουλειά, βλέπουν κάποιο φως μετά από αυτά τα μέτρα;

Απευθύνομαι στους γονείς που σπουδάζουν παιδιά και πληρώνουν φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα, εξαιτίας αυτού του απαράδεκτου εκπαιδευτικού συστήματος. Αλλάζει τίποτα γι’ αυτούς;

Δε θέλω να συνεχίσω τον κατάλογο των αμείλικτων ερωτημάτων που θέτει η πραγματικότητα. Τα πράγματα είναι απλά. Η κυβέρνηση ενόψει εκλογών προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου, προσπαθεί να φορέσει ένα φιλολαϊκό προσωπείο που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα.

Θα μου πείτε και τι πρέπει και τι μπορεί να γίνει. Η απάντηση είναι απλή. Τι αναγκάζει την κυβέρνηση να κάνει αυτές τις πολιτικές τούμπες στην προεκλογική περίοδο; Η λαϊκή δυσαρέσκεια και η συνείδηση ότι ο κόσμος περιμένει διαφορετική πολιτική.

Η ανάγνωση των δημοσκοπήσεων είναι αυτή που οδηγεί, ενόψει εκλογών, τα βήματα της κυβέρνησης. Και το κάνει τώρα γιατί τώρα έχει ανάγκη από την ψήφο των εργαζομένων.

Δική μας πρόταση λοιπόν προς τους εργαζόμενους είναι να εκδηλώσουν την απαίτησή τους για προοδευτική, για πιο δίκαιη κοινωνική πολιτική, στην πραγματική δημοσκόπηση του ελληνικού λαού, που είναι η κάλπη, η ψήφος.

Τότε μόνο θα δουν πραγματικά αποτελέσματα και όχι κοροϊδίες. Το ΠΑΣΟΚ, και η Νέα Δημοκρατία έχουν συνηθίσει, προεκλογικά να χαϊδεύουν τα αυτιά και την πλάτη της κοινωνίας και μετεκλογικά να γυρνάνε την πλάτη στον κόσμο και να μην ακούν τίποτα.

Τάζουν πριν την κάλπη και παίρνουν πίσω τα λόγια τους μετά. Όλοι εκείνοι οι οποίοι έχουν κουραστεί, εξοργιστεί από αυτή την τακτική, έχουν αδικηθεί από αυτή την τακτική, έχουν λύση.

Να στηρίξουν το Συνασπισμό της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας, αν θέλουν πραγματικά να δουν πολιτική με κοινωνικό περιεχόμενο, με οικολογικό περιεχόμενο και με δημοκρατικές ευαισθησίες.

Γι’ αυτό και δε θα ήθελα να μείνω μόνο στις διαπιστώσεις. Το κρίσιμο ερώτημα είναι και με ποιο τρόπο μπορούμε να βγούμε από τα σημερινά αδιέξοδα. Τι είδους ανάπτυξη χρειαζόμαστε. Με ποιους φορείς και με ποιες πολιτικές μπορούμε να την πετύχουμε. Μπορούμε μέσα στις υπάρχουσες οικονομικές δομές να πετύχουμε την εκρηκτική διεύρυνση της απασχόλησης που είναι όχι μόνο όρος, αλλά και προϋπόθεση για την πραγματική σύγκλιση;

Η απάντηση είναι όχι. Χρειαζόμαστε μια αναπτυξιακή στρατηγική που να αναδεικνύει και να αξιοποιεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μέσα στο ευρύτερο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Να δημιουργεί νέους πόλους ανταγωνιστικότητας και απασχόλησης.

Να αμβλύνει τις ανισότητες και να προστατεύει το περιβάλλον ως ένα ύψιστο κοινωνικό αγαθό, αλλά και στρατηγικό πλεονέκτημα για τη χώρα μας και όχι εξακολουθητικά να υιοθετούνται μέτρα περιβαλλοντοκτόνα, μέτρα τα οποία διαρκώς υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής και την καθημερινότητα όλων.

Μια τέτοια στρατηγική απαιτεί μια νέα γενιά διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, με ριζικά διαφορετική λογική και περιεχόμενο από αυτή που επικρατεί σήμερα και που στην ουσία ταυτίζει τις διαρθρωτικές αλλαγές με την ασυδοσία των αγορών, τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, τις χωρίς όρους και όρια ιδιωτικοποιήσεις, την εμπορευματοποίηση συλλογικών και δημοσίων αγαθών.

Η πρώτη στη δική μας αντίληψη, διαρθρωτική αλλαγή, η πιο ώριμη και η πιο αναγκαία είναι αυτή που αφορά στη λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος και της ίδιας της δημοκρατίας.

Ο εκλογικός νόμος δεν αφορά μόνο τις έδρες της αριστεράς και τα ποσοστά των κομμάτων, δεν είναι αυτό το κύριο ζήτημα. Εδώ πρόκειται για ένα μηχανισμό μπλοκαρίσματος, στασιμότητας και στρέβλωσης της πολιτικής ζωής και της εκπροσώπησης της κοινωνίας, περί αυτού πρόκειται.

Ο εκλογικός νόμος, η διαπλοκή και ο γιγαντισμός των συμφερόντων και του ρόλου τους στην πολιτική, αυτοί είναι οι κρίκοι μιας αλυσίδας που μπλοκάρει, όχι μόνο πολιτικές, αλλά και κοινωνικές και οικονομικές διαδικασίες.

Με ποιους φορείς, με ποιους θεσμούς μπορεί να υλοποιηθεί μια αναπτυξιακή στρατηγική με έντονο μάλιστα αναδιαρθρωτικό περιεχόμενο, κοινωνικό, δημοκρατικό και οικολογικό; Αρκεί η μεγάλη επιχείρηση και μάλιστα η μεγάλη διαπλεκόμενη επιχείρηση, προς την οποία είναι μονόπλευρα προσανατολισμένη η κυβέρνηση;

Η διεθνής εμπειρία και όχι κάποια δική μας ιδεοληψία δίνει αρνητική απάντηση. Κρίσιμο ρόλο διεθνώς διαδραματίζει η μικρή, ευέλικτη, η μικρή και μεσαία ευέλικτη επιχείρηση.

Ευέλικτη και στην απασχόληση και στην καινοτομία. Αντί όμως να στηρίζονται οι μικρές επιχειρήσεις και οι δικτυώσεις τους, έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Το ίδιο ισχύει με τους συνεταιρισμούς, που σε πολλές ανεπτυγμένες οικονομίες παίζουν ένα κρίσιμο ρόλο, ενώ σε μας έχει ουσιαστικά ξεχαστεί ακόμα και η δυνατότητα την οποία εμπεριέχουν και περικλείουν για να συμβάλλουν αποφασιστικά σε έναν άλλο τρόπο και σε μια άλλη δυναμική ανάπτυξης.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, κατά δεύτερο λόγο, μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο, ενώ σήμερα ασφυκτιά μέσα σε ένα πλέγμα οικονομικής ασφυξίας. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση όμως, πέρα από την ικανοποίηση λειτουργικών αναγκών, μπορεί και πρέπει να αναλάβει τον ευρύτερο αναπτυξιακό της ρόλο, συμβάλλοντας αποφασιστικά.

Για το σκοπό αυτό πέρα από την κάλυψη των άμεσων λειτουργικών της αναγκών και την επίλυση των συσσωρευμένων οικονομικών της προβλημάτων, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης μπορούν και πρέπει να εξοπλιστούν με σύγχρονα αναπτυξιακά εργαλεία και χρηματοοικονομικές δυνατότητες περιλαμβανομένης μιας τράπεζας της αυτοδιοίκησης, αλλά και της περιφερειακής αποκέντρωσης, του περιφερειακού σχεδιασμού της ανάπτυξης.

Τέλος, η δημόσια επιχειρηματικότητα σε νέες βάσεις, οικονομικής αποτελεσματικότητας και διαφάνειας, με νέες μορφές κοινωνικής οικονομίας και κοινωνικής επιχειρηματικότητας, μπορεί και πρέπει να έχει τη δική της συμβολή στη νέα αναπτυξιακή προσπάθεια.

Χωρίς την αξιοποίηση των ιδιαίτερων δυνατοτήτων όλων αυτών των μορφών και φορέων, δεν μπορούμε ως κοινωνία να προσεγγίσουμε τις ανάγκες ανάπτυξης και απασχόλησης κι αυτό φαίνεται πιο καθαρά στην περιφέρεια και την περιφερειακή ανάπτυξη. Είμαστε στο 2003 και οι περιφερειακές ανισότητες μεγεθύνονται, αντί να περιορίζονται.

Κύρια χαρακτηριστικά της πολιτικής που ακολουθεί η Κυβέρνηση του κυρίου Σημίτη είναι αυτά τα οποία επισημαίνει η κοινή γνώμη κάθε μέρα, η αναπαραγωγή και διεύρυνση των κοινωνικών, εισοδηματικών και περιφερειακών ανισοτήτων, η ταύτιση των διαρθρωτικών αλλαγών για τον προοδευτικό εκσυγχρονισμό με την ασυδοσία της αγοράς, τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, την εμπορευματοποίηση των συλλογικών αγαθών.

Η προσαρμογή στο δόγμα Μπους στην εξωτερική πολιτική και οι διευκολύνσεις για την υλοποίησή του. Η επιμονή της Κυβέρνησης Σημίτη στην υπεράσπιση ενός πολιτικού συστήματος μπλοκαρισμένου στα γρανάζια του κυβερνητικού κομματισμού, της διαπλοκής και της τηλεοπτικής δημοκρατίας. Αυτή την πραγματικότητα βλέπουν και ζουν οι Έλληνες πολίτες, αυτή την πραγματικότητα δεν μπορεί να την κρύψει ο κυβερνητικός ναρκισσισμός και εξωραϊσμός.

Αντί να εμφανίζεται ηθελημένα με ασθενή μνήμη ο κ. Σημίτης, καλά θα κάνει να δώσει λογαριασμό για το που πήγαν τόσα χρόνια, που πήγαν τόσα λεφτά, που πήγαν τόσες θυσίες, ποιοι είναι εκείνοι οι οποίοι ωφελήθηκαν περισσότερο σε σχέση με τις επιλογές οι οποίες μονόδρομα υιοθετούνται και εφαρμόζονται. Σας ευχαριστώ.

Μ.ΠΛΗΚΑ («ΑΥΓΗ»): Πρόεδρε, ο Πρωθυπουργός από τη Θεσσαλονίκη στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε, αναφερόμενος στην κριτική της αντιπολίτευσης για το κοινωνικό πακέτο και γι’ αυτό το 1,00 € στους αγρότες και όλα όσα έχουν λεχθεί, έκανε την εξής ερώτηση: Τι θέλει η αντιπολίτευση να μην δώσουμε τίποτε; Τι του απαντάτε;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι ηθελημένα ασθενής η μνήμη του κ. Πρωθυπουργού και επίσης επινοημένα αυτά τα ψεύτικα διλήμματα, τα δήθεν εκβιαστικά ερωτήματα. Να θυμίσω στον κ. Σημίτη τι έλεγε το 2000. Το 2000 έλεγε, ότι μέχρι το 2004 θα υπάρξει πραγματική σύγκλιση. Η πραγματική σύγκλιση τώρα πηγαίνει για το 2015 και κατά την Τράπεζα της Ελλάδος για το 2030.

Έλεγε, ότι το 2004 το βιοτικό επίπεδο θα φτάσει στο 80% του μέσου ευρωπαϊκού. Σήμερα βρίσκεται στο 68% και είναι τελευταία η Ελλάδα. Έλεγε, ότι ο πληθωρισμός το 2004 θα πέσει στο 2%. Σήμερα είναι διπλάσιος του μέσου ευρωπαϊκού ο πληθωρισμός.

Έλεγε, ότι θα υπάρξουν 300.000 νέες θέσεις εργασίας, 300.000 θέσεις κατάρτισης ανέργων. Η ανεργία παραμένει υψηλή, είναι η δεύτερη σε όλη την Ευρώπη. Έλεγε, το 2002 ότι 17 τρισεκατομμύρια εξασφαλισμένοι πόροι προορίζονται για τους αγρότες. Τώρα στους αγρότες δίνει μία ανάσα λέει για την καθημερινότητα, δηλαδή δεν αλλάζει τίποτε στην πραγματικότητα.

Έλεγε ότι 45 τρισεκατομμύρια εξασφαλισμένοι πόροι θα δοθούν για αναπλήρωση των χαμένων, από το αναλωμένο εισόδημα δηλαδή ήδη. Σήμερα δίνει αυτά τα μέτρα, τα οποία ουσιαστικά δεν καλύπτουν καμία βασική ανάγκη. Έλεγε, ότι δεν θα χαθεί ούτε 1,00 € και ήδη έχουμε χάσει πάνω από 250 εκατομμύρια € από το Β’ ΚΠΣ και από τη διαχείριση του Γ’ ΚΠΣ.

Λέμε, λοιπόν, εις τον κ. Πρωθυπουργό να μην κοροϊδεύει τον κόσμο. Τα μέτρα που εξαγγέλλει αφορούν απώλειες εισοδήματος που έχουν ήδη συντελεστεί. Το 1,00 € αύξηση του αγρότη και του συνταξιούχου το έχει ήδη εξανεμίσει η ακρίβεια. Τα μέτρα επίσης δίνονται με το ένα χέρι, αλλά παίρνονται με το άλλο χέρι. Οι ανατιμήσεις στα τιμολόγια, στο ηλεκτρικό, στο νερό, στο τηλέφωνο, στα ασφάλιστρα ουσιαστικά εξανεμίζουν κάθε περιεχόμενο κοινωνικής στήριξης.

Τα μέτρα τα οποία εξαγγέλλει δεν αναβαθμίζουν δημόσια συλλογικά αγαθά. Τα υποβαθμίζουν και μάλιστα δυσκολεύουν την πρόσβαση σ’ αυτά. Μιλάμε για δωρεάν παιδεία και αύριο ανοίγουν τα σχολεία και όλοι ξέρουμε, ότι για μια ακόμη χρονιά θα πληρώσουν οι ελληνικές οικογένειες 400 δισεκατομμύρια για τα φροντιστήρια, θα πληρώσουν πάρα πολύ περισσότερα από πέρσι λόγω της ακρίβειας και των ανατιμήσεων; Ποια πρόσβαση υπάρχει σ’ αυτά τα δημόσια συλλογικά αγαθά;

Μιλάμε για προστασία του περιβάλλοντος και για οικολογική ισορροπία και για αξιοβίωτη ισόρροπη ανάπτυξη. Την ίδια ώρα ενθαρρύνουμε και επιδοτούμε περιβαλλοντοκτόνες πολιτικές, όπως οι μεγάλες μειώσεις στα μεγάλου κυβισμού αυτοκίνητα, που δεν λύνουν το κυκλοφοριακό, που δεν λύνουν το πρόβλημα του νέφους, που κάνουν ακόμη πιο αβίωτες τις μεγάλες πόλεις και ουσιαστικά μεγεθύνουν τη διαφορά ανάμεσα στον τρόπο ζωής μεταξύ εκείνων που κατέχουν και υπερέχουν και εκείνων που δεν έχουν και δεν αντέχουν.

Λέμε, λοιπόν, εις τον κ. Σημίτη, αυτά είναι εμπαιγμός και κοροϊδία και ζητάμε πέρα από τις αναγκαίες εισοδηματικές ενισχύσεις, τις οποίες εμείς τις επιδιώκουμε, ζητάμε να υπάρξει δίκαιη κατανομή βαρών και ωφελημάτων, δίκαιη αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου και αναβάθμιση των συλλογικών αγαθών.

Αν δεν υπάρξει κάτι τέτοιο, η οποιαδήποτε βελτίωση των εισοδημάτων, έστω και ισχνή δεν πιάνει τόπο. Και διαφωνούμε σ’ αυτό το σημείο με τη Νέα Δημοκρατία και τους Συλλόγους και τους Συνδέσμους των Ελληνικών Βιομηχανιών που στην ουσία αρνούνται ακόμη και τα πιο ισχνά κοινωνικά μέτρα με τη λογική, ότι δεν έχει ο προϋπολογισμός.

Αλλά εάν το κοινωνικό πλεόνασμα γίνεται δημοσιονομικό έλλειμμα, γι’ αυτό δεν φταιει ο κόσμος και δεν θα πληρώσει η κοινωνία τα σπασμένα. Γι’ αυτό φταινε οι κυβερνήσεις με την πολιτική που εφαρμόζουν. Φταιει η σημερινή Κυβέρνηση και θα φταιει και η αυριανή ενδεχομένως αν είναι η Νέα Δημοκρατία, η οποία ευαγγελίζεται να ακολουθήσει την ίδια ακριβώς πολιτική.

Ε.ΤΣΑΡΟΥΧΑ («ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ FM 100»): Κύριε Πρόεδρε, στη συνέντευξη Τύπου ο Πρωθυπουργός κατ’ αρχήν δεν έδωσε το λόγο στα Μέσα της Θεσσαλονίκης και γι’ αυτό δεν ρωτήθηκε για ζητήματα της Θεσσαλονίκης.
Θα ήθελα, λοιπόν, να μας πείτε τη θέση του Συνασπισμού σε ότι αφορά τις αλλαγές που έχουμε στις κυβερνητικές αποφάσεις για το ΜΕΤΡΟ της Θεσσαλονίκης, αλλά και γενικότερα για το πώς προχωρούν τα έργα εδώ στην περιοχή μας; Και επίσης τη θέση του Συνασπισμού για την τύχη της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης; Ευχαριστώ.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ως προς το ΜΕΤΡΟ η θέση του Συνασπισμού είναι σαφής. Κατ’ αρχήν ασκούμε έντονη κριτική, διότι το έργο του ΜΕΤΡΟ το υιοθέτησε, το μελέτησε και το εξήγγειλε επανειλημμένως η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά έχει εξολοκλήρου την ευθύνη γιατί έκανε ατυχέστατους χειρισμούς και ως προς το πρόβλημα της χρηματοδότησης, αλλά και ως προς τα ζητήματα που είχαν σχέση με τη σύμβαση ή την ολιγωρία για την αξιοποίηση του χρονοδιαγράμματος.

Έχει μεγάλες ευθύνες η Κυβέρνηση γιατί πάνω σ’ αυτό το θέμα πόλωσε την τοπική κοινωνία και χρησιμοποίησε την πόλωση για να μην εξετάσει καμιά εναλλακτική λύση επίλυσης του κυκλοφοριακού ζητήματος. Έτσι το κυκλοφοριακό πρόβλημα της Θεσσαλονίκης πάει στις καλένδες και γίνεται αντικείμενο προεκλογικών εξαγγελιών.

Θα μπορούσε και τώρα ακόμη να κερδηθεί ο χαμένος χρόνος και να προωθηθεί εναλλακτική και βιώσιμη λύση του Τραμ που είναι ένα πρόδρομο Μέσο, ικανό να διαμορφώσει λύσεις και να ολοκληρωθούν βεβαίως οι επεκτάσεις δυτικά και ανατολικά, έτσι ώστε να ενσωματωθεί στη συνέχεια στο κεντρικό τμήμα της Εγνατίας το υπόγειο τμήμα του ΜΕΤΡΟ.

Θεωρούμε, λοιπόν, ότι η Κυβέρνηση οφείλει αμέσως να πει ποιες είναι οι πηγές χρηματοδότησης και ποιο χρονοδιάγραμμα της κατασκευής του Τραμ ως πρόδρομου Μέσου σε συνδυασμό με την έναρξη διαδικασιών υλοποίησης του υπόγειου τμήματος στο κέντρο ως δημοσίου έργου.

Για τα άλλα θέματα της Θεσσαλονίκης, καλό θα ήταν να ρωτήσετε και την Κυβέρνηση να σας πει την άποψή της, μπορείτε να της ασκείτε κριτική κάθε μέρα με δεδομένο, ότι εδώ υπάρχουν επιφανή στελέχη, να τα ρωτήσετε λ.χ. για την υποθαλάσσια αρτηρία λύνει κανένα πρόβλημα αν δεν προηγηθούν έργα και κυκλοφοριακές ρυθμίσεις μεσοπρόθεσμου και μακροπρόθεσμου χαρακτήρα.

Μήπως αφορά μονάχα ένα μικρό τμήμα του κέντρου της πόλης και παραπέμπει στο χρονοβόρο και αόριστο σύστημα της αυτοχρηματοδότησης; Μήπως πρόκειται για ένα ιδιωτικό Μέσο τελικά και όχι για ένα δημόσιο Μέσο για τους πολίτες της Θεσσαλονίκης;

Για την τύχη της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Εμείς νομίζουμε, ότι η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης έχει συνδεθεί καθοριστικά με την φυσιογνωμία την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτισμική και την παραγωγική της πόλης. Μπορεί και πρέπει να αναδειχθεί σε εκθεσιακό κέντρο όλη της Βαλκανικής.

Η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης να σας θυμίσω, ότι πριν από λίγα χρόνια ήταν να βγει στο σφυρί για να ιδιωτικοποιηθεί και άλλοι αναζητούσαν άλλες λύσεις. Με ψήφο βεβαίως των κυβερνητικών βουλευτών όπως μου λέει ο Γιάννης Δραγασάκης. Εμείς υποστηρίξαμε άλλη λύση, δικαιωθήκαμε, σήμερα η Έκθεση και αναζωογονείται και ανασυγκροτείται και με επιτυχία κάνει βήματα για να υλοποιήσει τους σκοπούς της.

Μπορούμε και πρέπει να διεκδικήσουμε την EXPO, αλλά να μην βάζουμε ξανά εθνικούς στόχους και μεγαλεπήβολα σχέδια. Θα ήμασταν ευτυχείς αν μπορούσαμε να την διεκδικήσουμε στα μέτρα μας και μακάρι να ήμασταν σε θέση να εντάξουμε τις υποδομές και τα έργα που θα την συνοδεύσουν σε ένα σχεδιασμό που θα υλοποιηθεί και θα συγκροτήσει καινούργιες προοπτικές για την πόλη. Μακάρι να μπορούσαμε να αυξήσουμε έτσι και τις θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν και θα ήταν συμπληρωματικές στη Θεσσαλονίκη.

Να σας πω ένα χαρακτηριστικό το οποίο σήμερα επεσήμανα επισκεπτόμενος τη Διοίκηση της Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Η Έκθεση Θεσσαλονίκης είναι αφιερωμένη στη γνώση, την εκπαίδευση, την έρευνα, την καινοτομία, την κατάρτιση, σε τομείς δηλαδή στους οποίους η Ελλάδα είναι τελευταία σε σχέση με τις ευρωπαϊκές χώρες. Ενώ οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες δίνουν 8% και 10% του προϋπολογισμού τους για την παιδεία, την έρευνα και τις νέες τεχνολογίες, η Ελλάδα δίνει 3,5% για την παιδεία και 0,6% για την έρευνα.

Να, λοιπόν, η αντίφαση ενός μπλοκαρισμένου πολιτικού συστήματος. Αφιερώνουμε μια Διεθνή Έκθεση στη γνώση ως αποφασιστικό παράγοντα ανάπτυξης και εξέλιξης της οικονομίας και της χώρας και την ίδια χώρα η Κυβέρνηση που είναι υπεύθυνη για τις πολιτικές επιλογές και ιεραρχήσεις των δαπανών γι’ αυτό τον κρίσιμο και καθοριστικό τομέα δίνει ισχνές δαπάνες, που κατατάσσουν τη χώρα τελευταία και της εξασφαλίζουν βέβαιη την απόκλιση και την επιδείνωση της θέσης της.

Γ.ΛΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ («ΕΡΤ3»): Κύριε Πρόεδρε, σε συνέντευξή του ο υπουργός Αιγαίου, ο Σηφουνάκης, μίλησε για ανάγκη προγραμματικής συμφωνίας με κόμματα, οργανώσεις και κινήματα της Αριστεράς και τόνισε χαρακτηριστικά, ότι ακόμα και αν η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει την απόλυτη πλειοψηφία, θα πρέπει να συγκυβερνήσει με την Αριστερά. Θέλω να σχολιάσετε λίγο αυτή τη δήλωση. Και αν υπάρχει κάποια νέα πρωτοβουλία για την καθιέρωση της απλής αναλογικής από το Κόμμα σας.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σήμερα στην Αθήνα γίνεται η μεγάλη συγκέντρωση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στην αίθουσα Σάκης Καράγιωργας όλων των κομμάτων, των κοινωνικών φορέων, των επιστημονικών οργανώσεων και των κινήσεων πολιτών που επιδιώκουν την αλλαγή του εκλογικού νόμου και την ως πάγιου εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής.

Να θυμίσω, ότι κατά την Αναθεώρηση του Συντάγματος ο Συνασπισμός είχε προβάλλει το αίτημα να προβλέπει το Σύνταγμα πάγιο εκλογικό σύστημα και σαν τέτοιο την απλή αναλογική.

ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία που σήμερα σφάζονται κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια του λαού εν ονόματι της πόλωσης, αρνήθηκαν από κοινού με αγαστή συναίνεση την καθιέρωση πάγιου εκλογικού συστήματος και ψήφισαν από κοινού τη ρύθμιση που λέει, ο κοινός νομοθέτης θα αποφασίζει κάθε φορά τον εκλογικό νόμο και αυτός θα ισχύει από τις μεθεπόμενες εκλογές. Όλοι καταλαβαίνουν τι σημαίνει ο κοινός νομοθέτης θα αποφασίζει κάθε φορά τον εκλογικό νόμο. Η εκάστοτε δηλαδή κυβερνητική πλειοψηφία θα παίζει παιχνίδι πολιτικό και εκλογικό με τον εκλογικό νόμο.

Εμείς, λοιπόν, θέλουμε να τελειώνει αυτό το παιχνίδι και υποστηρίζουμε την απλή αναλογική, που όπως είπα και προηγουμένως, δεν είναι ένα τεχνικό σύστημα κατανομής και αναδιανομής ποσοστών και εδρών. Είναι διαρθρωτική αλλαγή που επηρεάζει άμεσα το πολιτικό μας σύστημα.

Ξεμπλοκάρει το πολιτικό σύστημα από τα γρανάζια του κυβερνητικού κομματισμού, της διαπλοκής και της διαφθοράς. Επηρεάζει το περιεχόμενο της παραγόμενης πολιτικής. Καθορίζει διαφορετικό τρόπο λειτουργίας της Βουλής. Επηρεάζει την ποιότητα της λειτουργίας και την αποτελεσματικότητα και την αξιοπιστία της λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών. Φέρνει πιο κοντά την κοινωνία με την πολιτική.

Ενισχύει την αντιπροσωπευτικότητα και την αξιοκρατία και ουσιαστικά δίνει απάντηση στο μεγάλο ερώτημα που σήμερα απασχολεί τον Έλληνα πολίτη. Είναι ποτέ δυνατόν οι Έλληνες πολίτες να βλέπουν κάθε μέρα, ότι η δημοκρατική τους ψήφος υπολογίζεται διαρκώς λιγότερο και επηρεάζει διαρκώς λιγότερο τα πολιτικά δρώμενα; Και ότι εκείνα τα οποία ενισχύονται διαρκώς είναι τα εξωθεσμικά κέντρα;

Η απλή αναλογική, λοιπόν, ως διαρθρωτική αλλαγή στο πολιτικό σύστημα είναι όρος και περιεχόμενο και αυτής της νέας γενιάς διαρθρωτικών αλλαγών για μια ανάπτυξη διαφορετικού τύπου με διαφορετικό περιεχόμενο και επίσης για νέα αντίληψη της πολιτικής με διαφορετικό επίσης περιεχόμενο και διαφορετική αισθητική και διαφορετική ηθική.

Και αυτή η παρατήρηση με οδηγεί στο να σας απαντήσω στο τελευταίο ερώτημα. Αρκετά πια αυτό το παιχνίδι με τις προεκλογικές συνεργασιολογίες και τις προεκλογικές υποσχεσιολογίες. Οι Έλληνες δεν τρωνε κουτόχορτο. Ζουν την πραγματικότητα της ζωής τους και κρίνουν πρόσωπα και κόμματα, κυβερνήσεις και φορείς. Από το τι πράττουν η κυβέρνηση κρίνεται από την πολιτική της. Την πολιτική της κυβέρνησης την κρίνουμε ως νεοφιλελεύθερη πολιτικά, την αντιπολιτευόμαστε προγραμματικά, δεν συνεργούμε σε καμία περίπτωση με την νομιμοποίηση αυτής της πολιτικής. Στις εκλογές που έρχονται, καλούμε τον ελληνικό λαό να απεμπλακεί από εγκλωβισμούς κομματικής πόλωσης, να απελευθερωθεί από εκβιαστικά διλήμματα, να δώσει απάντηση σε δυο μυθολογίες που καλλιεργούνται.

Την μυθολογία της ισχυρής κυβέρνησης. Ισχυρές κυβερνήσεις έχουμε από το ’74 μέχρι τώρα και ισχυρές κυβερνήσεις είτε έπεσαν από μόνες τους, είτε δημιούργησαν αυτά τα σοβαρά προβλήματα.

Την μυθολογία της χαμένης ψήφου. Η ψήφος τις επόμενες εκλογές για τον Συνασπισμό, δεν είναι χαμένη. Είναι αναγκαία και τη διεκδικούμε. Και θέλουμε να πούμε ότι οι εκλογές που έρχονται δεν θα είναι όμοιες με καμιά από τις προηγούμενες εκλογές.

κ.ΣΙΧΛΕΤΙΔΗΣ («ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»): Κύριε Πρόεδρε θα ήθελα να σας ρωτήσω για το πώς εξελίσσεται η προσπάθεια που κάνετε μαζί με τις άλλες οργανώσεις και πρωτοβουλίες που συμμετέχουν στον κοινό Χώρο Διαλόγου για την Αριστερά και πως εκτιμάτε ότι αυτή θα καταλήξει; Θα δούμε δηλαδή τα ψηφοδέλτια του ΣΥΝ διευρυμένα στις επόμενες εκλογές; Με ιστορικά στελέχη της Αριστεράς και με ανθρώπους που συμμετέχουν στα νέα κοινωνικά κινήματα με τα οποία συνεργαστήκατε πολύ στενά και συνεχίζετε να συνεργάζεστε το τελευταίο διάστημα;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο Συνασπισμός, όπως σας είπα και προηγουμένως, δεν υιοθετεί στην άσκηση της πολιτικής του ούτε πρακτικές ωραιοποίησης ούτε λογικές καταστροφολογίας.

Θέλουμε με υπευθυνότητα και συνέπεια να αξιολογούμε τα πράγματα και να προτείνουμε τεκμηριωμένες προτάσεις, εναλλακτικές, για την λύση των σημερινών προβλημάτων της χώρας, του λαού, και της κοινωνίας.

Δεν δίνουμε μάχες χαρακωμάτων, δεν δίνουμε μάχες οπισθοφυλακών. Μας ενδιαφέρουν οι ριζοσπαστικές πολιτικές που θα απελευθερώσουν τον κοινωνικό δυναμισμό και τον πολιτικό δυναμισμό του ελληνικού λαού. Θα εξυγιάνουν τον δημόσιο βίο της χώρας.

Δεν περιμένουμε ακίνητοι, δογματικοί, απομονωμένοι στον εαυτό μας. Θέλομε να συμβάλουμε αποφασιστικά, στην μεγαλύτερη δυνατή ενεργοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Μετέχουμε ενεργά εξ αρχής. Στον Χώρο Διαλόγου και κοινής δράσης της Αριστεράς και έχουμε πάρει πολύ σημαντικές και μεγάλες πρωτοβουλίες, και για κοινή δράση αλλά και για επεξεργασίες προβλημάτων που έχουν σημασία στην πολιτική μας πορεία.

Μετέχουμε ενεργά εξ αρχής στο Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, στο ευρωπαϊκό, κοινωνικό φόρουμ και στο παγκόσμιο κοινωνικό φόρουμ. Γιατί εκτιμάμε ότι τα κοινωνικά κινήματα είναι αυτή τη στιγμή μια νέα δομή αυτό-οργάνωσης της κοινωνίας, ένας άλλος τρόπος διεύρυνσης της δημοκρατίας, αναζωογόνησης της πολιτικής ζωής και της πολιτικής πραγματικότητας.

Πρωταγωνιστούμε στις διαδικασίες για τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Κόμματος της Αριστεράς, εκτιμώντας ότι σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το κοινωνικό περιεχόμενο της αναγκαίας πολιτικής, δεν εξασφαλίζεται, με νεοφιλελεύθερες επιλογές. Γιατί αυτές οι νεοφιλελεύθερες επιλογές δημιουργούν τις αποκλίσεις και τις ανισότητες που και στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες υπάρχουν.

Θέλουμε και στις εκλογές, αυτός ο ευρύτερος χώρος της ριζοσπαστικής Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας να εκφραστεί και εκλογικά. Και θα το επιδιώξουμε.

Γιατί μας ενδιαφέρει μέσα από την ανάδειξη νέων συλλογικοτήτων στην οργάνωση και τη δράση της πολιτικής μας παρέμβασης να ενεργοποιείται η κοινωνία και να βλέπει ο πολίτης ότι έχει λόγο και ρόλο, ότι δεν είναι απλώς ψηφοφόρος.

Γιατί τα δυο μεγάλα κόμματα, δυστυχώς, θέλουν τους Έλληνες πολίτες, είτε άθροισμα ψήφων, είτε μάζα καταναλωτών, είτε ομάδες κινητοποιήσεων για σκηνοθετημένες συγκεντρώσεις.

Ν.ΡΟΥΜΠΟΣ («ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ»): Κύριε Πρόεδρε όπως φαίνεται η κυβέρνηση θα κάνει πίσω, σε ότι αφορά τον εκλογικό νόμο, στα δυο επίμαχα σημεία.
Δηλαδή την διπλή κάλπη και την λίστα. Αυτό σημαίνει κάτι για σας;
Και όταν έρθει το νομοσχέδιο στη Βουλή ποια θα είναι η στάση του Συνασπισμού;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο Συνασπισμός έχει καταστήσει σαφή τη στάση του, σε αυτό το θέμα.Ζητάμε διαρθρωτική αλλαγή στο εκλογικό σύστημα που περιλαμβάνει και τον εκλογικό νόμο. Ζητάμε την απλή αναλογική. Και ζητάμε να αλλάξουν διαρθρωτικά, και άλλοι τομείς, που έχουν σχέση με το πολιτικό μας σύστημα.

Ο νόμος για το Υπουργικό συμβούλιο, ο κανονισμός της Βουλής, ζητήματα που σχετίζονται με την περιφερειακή αποκέντρωση και αυτοδιοίκηση, που επίσης, αρνήθηκαν, από κοινού ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.

Για να φανεί ποια είναι η σύγκλιση, η πραγματική πολιτική σύγκλιση μεταξύ των δυο μεγάλων κομμάτων.

Μετέχουμε σε όλες τις διαδικασίες, με τις οποίες ενεργοποιείται η κοινωνία. Για να δώσει την απάντηση της απλής αναλογικής, στις προτάσεις ενός συστήματος που εξακολουθεί στον πυρήνα του να είναι πλειοψηφικός μονοκομματικός κοινοβουλευτισμός.

Δεν παζαρεύουμε με την κυβέρνηση, ούτε θεωρούμε ότι τέτοια μέτρα την τελευταία στιγμή μπορούν πραγματικά να συσκοτίσουν το πολιτικό πεδίο.

Θα διεκδικήσουμε με συνέπεια και επιμονή τη διαρθρωτική αλλαγή στο πολιτικό σύστημα και την καθιέρωση ως πάγιου εκλογικού νόμου, του νόμου για την απλή αναλογική.

'Αλλωστε είναι φανερό ότι οι προτάσεις αυτές της κυβέρνησης, έδειξαν ότι, δεν υπάρχει κοινή αντίληψη μέσα στην κυβερνητική πλειοψηφία, ότι υπάρχουν έντονες διαφοροποιήσεις, ότι υπάρχουν εσωκομματικές αντιπαλότητες, οι οποίες πια αμφισβητούν, πολύ σοβαρά ζητήματα.

Κυβερνητικά στελέχη είναι αυτά που λένε, που παίρνονται οι αποφάσεις, από ποιον παίρνονται οι αποφάσεις και πως κάθε φορά εξαγγέλλονται οι αποφάσεις, στο όνομα της κομματικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας όταν αυτή στην πράξη δεν είναι εξασφαλισμένη.

Οι προτάσεις της κυβέρνησης δείχνουν ότι και ο καθεστωτικός δικομματισμός και αυτό το σύστημα του λεγόμενου πλειοψηφικού κοινοβουλευτισμού, του ενός κόμματος, έχουν φθάσει στα αδιέξοδα τους. Ανακυκλώνουν τα αδιέξοδα τους. Επιμένοντας σ’ αυτά τα αδιέξοδα, απομακρύνονται όλο και περισσότερο από την κοινωνία. Στη Βουλή θα καταψηφίσουμε. Και θα προτείνομε συγκεκριμένη δέσμη μέτρων, έτσι ώστε, να φανεί, η πολιτική υποκρισία και το δικομματικό παιχνίδι σκοπιμότητας.

Θα προτείνουμε δέσμη μέτρων όπως την είχαμε προτείνει και στο παρελθόν. Και με την ευκαιρία της ερώτησης σας κύριε Ρούμπο, να θυμίσω, ότι δυο φορές, στο παρελθόν καταθέσαμε πρόταση νόμου για απλή αναλογική, όχι μόνο στις βουλευτικές εκλογές αλλά και στην τοπική αυτοδιοίκηση και σε όλους τους τομείς όπου εκλέγονται αντιπροσωπευτικά όργανα.

Μας είπαν όλοι, τι ωραία τι καλά, πολύ ωραία τα λετε, πολύ καλή η πρόταση, καινοτόμος η πρόταση, θα έχει ευεργετικές συνέπειες, αλλά την απέρριψαν, μετά πολλών επαίνων. Αυτό ας το κρίνει ο ελληνικός λαός.

κ.ΠΕΤΡΙΔΗΣ («ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ»): Κύριε Πρόεδρε είπατε στην αρχή της προηγούμενης απάντησης, για τη συνάντηση σήμερα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Να θεωρήσουμε, τη σημερινή συνάντηση ότι σηματοδοτεί κάτι περισσότερο για τις δυνάμεις της Αριστεράς πέραν της κοινής προσπάθειας για την απλή αναλογική;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι μια προσπάθεια για την απλή αναλογική. Εμείς επιδιώκουμε, τον ευρύτερο συντονισμό και την διεύρυνση της κοινής δράσης δυνάμεων της Αριστεράς. Την ευθύνη την έχουν, όσοι δεν μετέχουν κάθε φορά.

Αυτή η σύμπτωση, αυτού του ευρέος φάσματος, στην προβολή της απλής αναλογικής θέλουμε να αξιοποιηθεί σωστά χωρίς να την δυσκολέψουμε. Με αυτή την έννοια δεν έχω κανένα λόγο παρά να πω με απόλυτο ρεαλισμό ότι είναι μια προσπάθεια που θέλουμε να πετύχει. Μακάρι να υπάρξουν ευεργετικές επιπτώσεις και στο ευρύτερο πολιτικό φάσμα, δεν υπάρχουν όμως αυτή τη στιγμή, οι δυνατότητες να συμπέσουν, όλες αυτές οι δυνάμεις, και σε άλλα ζητήματα.

Να σας θυμίσω, ότι στο θέμα του πολέμου, δεν υπήρξαν συμπτώσεις οργανωτικής κοινής δράσης, και σε άλλα ζητήματα τα οποία επίσης είναι γνωστά.

Β.ΔΡΙΤΣΟΥ («TV 100 - ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΘΕΣ/ΚΗΣ»): Ο Πρωθυπουργός τονίζει συνεχώς, ότι οι εκλογές θα διεξαχθούν κανονικά την άνοιξη του 2004. Θα ήθελα να μου πείτε τη θέση του κόμματός σας.
Αν πιστεύετε τελικά ότι θα γίνουν κανονικά οι εκλογές, ή αν επιθυμείτε να διεξαχθούν νωρίτερα, να έχουμε πρόωρες εκλογές. Και ένα δεύτερο:
Αν πιστεύετε ότι με την ανακοίνωση του πακέτου μέτρων Σημίτη αν άλλαξε το σκηνικό αν άλλαξε κάτι στην κοινή γνώμη.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο κ. Πρωθυπουργός δίνει ολοένα και περισσότερο έμφαση στο προεκλογικό κλίμα.
Είναι φανερό ότι οι εξαγγελίες που κάνει εξακολουθητικά, ουσιαστικά αποτελούν την έναρξη της προεκλογικής περιόδου.

Το αν θα κάνει πρόωρες εκλογές ή αν θα κάνει τις εκλογές στην αρχή της άνοιξης του 2004, είναι βέβαια θέμα της κυβέρνησης. Θα έλεγα ότι ο κ. Σημίτης έχει κερδίσει με το σπαθί του την έλλειψη εμπιστοσύνης στις διακηρύξεις του.

Είχε πει και το 1996, ότι δεν θα κάνει πρόωρες εκλογές και τις προκήρυξε Αύγουστο, και τις έκανε μέσα σε 25 μέρες. Είχε πει και το 2000 ότι δεν θα κάνει πρόωρες εκλογές, και τις προκήρυξε πρόωρα και τις έκανε με την πόλωση η οποία τότε εκτός των άλλων είχε και δαπάνες της τάξης πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων.

Έχει πει, κατά καιρούς ότι δεν παρεμβαίνει στη λειτουργία του Χρηματιστηρίου αλλά ο ίδιος εδώ στη Θεσσαλονίκη έλεγε, για τις 7.000 μονάδες, που θα φθάσει το χρηματιστήριο για το κόμμα του χρηματιστηρίου και για την ημερομηνία λήξης που θα είχε η νευρικότητα τότε στο χρηματιστήριο, που θα ήταν η 9η Απριλίου του 2000.

Ο κ. Πρωθυπουργός, λυπάμαι, αλλά δεν μπορεί να ελέγχει, τον Συνασπισμό της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας, γιατί του κάνει κριτική.

Ο κ. Πρωθυπουργός θα πρέπει να καταλάβει ότι έχει πει με πολύ μεγάλο στόμφο τα πιο αντίθετα πράγματα για τα ίδια προβλήματα. Και οφείλει κάποια στιγμή να εξηγήσει.

Δεν μπορεί να επιστρατεύει την πόλωση και τον εξωραϊσμό και τη σύγχυση, αντί να δώσει λογαριασμό αντί να δώσει εξηγήσεις. Είναι φανερό ότι τρέμει τον απολογισμό της πολιτικής του γι’ αυτό και καταφεύγει σε αυτό τον παλαιοκομματικό λαϊκισμό.

Εμάς, μας απασχολεί, να είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή, ώστε να δώσουμε με αποτελεσματικότητα την εκλογική μας μάχη. Γύρω μας έχουμε ένα καλό κλίμα, στο εσωτερικό μας έχουμε αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση, η πολιτική μας γραμμή είναι καθαρή, η εικόνα μας είναι πειστική προς τον κόσμο, θέλουμε αυτή τη συμπάθεια και την εκτίμηση του κόσμου να τη μετατρέψουμε σε στήριξη σε ενίσχυση.

Ο Συνασπισμός έχει εκλογικό ποσοστό κατά τις εκλογές το 2000 - 3,2% - κατά τις σφυγμομετρήσεις σήμερα είναι πάνω από το 4%. Στο ερώτημα περί ενδεχόμενης ψήφου είναι στο 25%, που σημαίνει ότι κάποιος θα μπορούσε ενδεχομένως από αυτούς που δεν τον ψηφίζουν σήμερα να τον ψηφίσει και στο ερώτημα της αποκλειόμενης ψήφου είναι μόλις στο 5%. Δηλαδή μόνο ένα 5% λεει δεν θα ψηφίσω ποτέ Συνασπισμό.

Αυτό λοιπόν το 25% της ενδεχόμενης ψήφου εμάς, μας απασχολεί. Μας απασχολούν οι νέοι ψηφοφόροι οι νέοι πολίτες, που ζουν οδυνηρά προβλήματα και ασφυκτικά αδιέξοδα, μας απασχολούν οι πολίτες που με ειλικρίνεια και αισιοδοξία, και πίστωση έδωσαν τη δυνατότητα στον κ. Σημίτη και το 2000 και διαψεύστηκαν σήμερα με τρόπο οδυνηρό.

Μας απασχολούν εκείνοι, που απογοητευμένοι από το πολιτικό σύστημα, λένε λευκό και άκυρο. Μας απασχολούν οι ριζοσπάστες της Αριστεράς, τα κοινωνικά κινήματα, και μας απασχολούν οι ενώσεις πολιτών που ασχολούνται με την υπεράσπιση του περιβάλλοντος και με την πολιτική οικολογία.

Αντί σήμερα να έχουμε περιβαλλοντική σύγκλιση, οικολογική σύγκλιση με την Ε.Ε. έχουμε τις μεγαλύτερες αποκλίσεις στον οικολογικό τομέα.

Είμαστε η χώρα με τις περισσότερες παραπομπές για παραβιάσεις οδηγιών στην προστασία του περιβάλλοντος είμαστε η χώρα, η οποία υιοθετεί διαρκώς, ένα περιβαλλοντοκτόνο μοντέλο ανάπτυξης και μέτρα, τα οποία, ενισχύουν την αυθαιρεσία και την παρανομία σε βάρος της περιβαλλοντικής ισορροπίας, και της προστασίας των οικοσυστημάτων.

Εκποιούμε δημόσια αγαθά, ακτές, βουνά, δάση, τα μετατρέπουμε σε εμπορεύσιμα αγαθά για εισπρακτικούς λόγους με αποτέλεσμα ουσιαστικά να κακοποιούμε το ίδιο μας το δημόσιο συμφέρον και την προοπτική των παιδιών μας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μια δεύτερη ερώτηση, θα ήθελα να μου πείτε τη θέση του Συνασπισμού για το αν θα πρέπει η χώρα να στείλει στρατεύματα στο Ιράκ σε μια ειρηνευτική δύναμη που τυχόν θα αναπτυχθεί εκεί πέρα.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όλοι βλέπουν σήμερα ότι στο Ιράκ συντελείται μια τραγωδία. Όλοι βλέπουν σήμερα ότι ο πόλεμος στο Ιράκ ήταν μια εγκληματική επιδρομή η οποία αναστατώνει την ανθρωπότητα.

Μέσα σε δυο χρόνια γίνανε δυο πόλεμοι στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ και ουσιαστικά σήμερα και οι δυο χώρες είναι κάτω από εξάρτηση και κάτω από κατοχή.

Αναστατώθηκε το διεθνές περιβάλλον. Ο ΟΗΕ οδηγήθηκε στον εξευτελισμό. Και σήμερα, τον επικαλούνται τον ΟΗΕ, ως υπηρετικό προσωπικό, για να μπορέσει να διαχειριστεί τις επιπτώσεις αυτών των εγκλημάτων, κατά της ανθρωπότητας.

Η Ελληνική κυβέρνηση, η Ε.Ε. σύρθηκε και αντί να γίνει ιδιαίτερος και αυτόνομος πόλος στρατηγικός, πόλος υπέρ της ειρήνης, έγινε πολιτικός κλώνος υπέρ του δόγματος Μπους. Ιδίως με τη διμερή σύμβαση μεταξύ Ε.Ε. και αμερικάνικης κυβέρνησης, την οποία υπέγραψε, ως Προεδρεύων της Ε.Ε. ο Έλληνας Πρωθυπουργός ο κ. Σημίτης, διαμορφώνεται το θεσμικό πλαίσιο καθιέρωσης του δόγματος Μπους, ως νέας διεθνούς πραγματικότητας.

Ο προληπτικός πόλεμος που οδηγεί στον εφιάλτη του διαρκούς πολέμου. Η συρρίκνωση των ατομικών και πολιτικών ελευθεριών, των κοινωνικών δικαιωμάτων. Γιατί όλα θεωρούνται δυνάμει ύποπτα για την ανάπτυξη τρομοκρατικής δραστηριότητας.

Η ελληνική κυβέρνηση με ιδιαίτερο ζήλο προσχωρεί σε τέτοιες θεσμικές ρυθμίσεις που ουσιαστικά καθιερώνουν ένα νέο ιδιότυπο μοντέλο ασφάλειας, που δεν έχει καμία σχέση με τον πολιτισμό, τον δημοκρατικό πολιτισμό που κατέκτησαν οι λαοί και οι κοινωνίες με τους μεγάλους τους αγώνες.

Ότι συντελέστηκε με επαναστάσεις, εξεγέρσεις, κοινωνικούς αγώνες και πολιτικές διαμαρτυρίες στον τομέα των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων καταστρέφεται σήμερα.

Και αυτή η ανατροπή, είναι πάρα πολύ μεγάλη. Χρησιμοποιείται ως άλλοθι η τρομοκρατία, χρησιμοποιείται ως άλλοθι, η ανάγκη μιας προληπτικής καταστολής για την ασφάλεια και ουσιαστικά εξουθενώνονται οι κοινωνίες και καταρρακώνονται οι δημοκρατικοί θεσμοί και οι εγγυήσεις προστασίας των δικαιωμάτων.

Η ελληνική κυβέρνηση λοιπόν, είναι υπόλογη. Γιατί δεν είπε την αλήθεια, στον ελληνικό λαό, γιατί δεν έφερε αυτά τα κορυφαία θέματα, στο Ελληνικό Κοινοβούλιο να συζητηθούν, γιατί προχώρησε σε δεσμεύσεις μονομερώς, χωρίς να αποφασιστεί στη Βουλή τίποτα κατά παραβίαση και του Ελληνικού Συντάγματος.

Γιατί έδωσε όσο καμιά άλλη κυβέρνηση διευκολύνσεις για την διεκπεραίωση του πολέμου στο Ιράκ, σε τέτοιο σημείο που η αμερικάνικη κυβέρνηση κατατάσσει τον Έλληνα Πρωθυπουργό ως τέταρτο μεταξύ εκείνων τους οποίους πρέπει να ευχαριστήσει γιατί τον στήριξαν.

Η ελληνική κυβέρνηση λοιπόν ήταν πρωταγωνιστής στη λεγόμενη συμμαχία των προθύμων για την προώθηση αυτού του προληπτικού πολέμου και για την προώθηση τέτοιων θεσμικών μέτρων, τα οποία αποτελούν πολιτισμική αναδίπλωση. Αντί λοιπόν να συμμετέχει σε τέτοιες συμμαχίες πρόθυμων, καλό είναι να σεβαστεί τις κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις του ελληνικού λαού που είναι ουσιαστικό περιεχόμενο της προοδευτικής αντίληψης της ελληνικής κοινωνίας.

Κατακρεουργούνται όσα κατακτήθηκαν με αγωνιστική πάλη, με διεκδικητική προσπάθεια από τους πολίτες και τον ελληνικό λαό στη διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών και αυτό είναι εφιαλτικό.

Θεωρούνται πια ξεπερασμένα ως αξίες, η αξία της αλληλεγγύης, η αξία της δημοκρατικής ευαισθησία, η αξία της πολυπολιτισμικής συνύπαρξης, η αξία της ειρήνης, η αξία του σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία.

Η αξία της συλλογικής δράσης της διεθνούς κοινότητας μέσα από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, όλα είναι ξεπερασμένα και πάμε σε νέες αντιλήψεις, σαν αυτές τις οποίες υιοθετεί το νέο Εργατικό Κόμμα του κ. Μπλερ, ή σαν αυτές τις οποίες επιδιώκει μια μεγάλη μερίδα της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας ή σαν αυτές που είδαν το φως της δημοσιότητας ως περιεχόμενο μιας οδηγίας μετάλλαξης του ΠΑΣΟΚ, στη διαδικασία αυτής της καινούριας περιόδου, ως προερχόμενες από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ή από διάφορα ηγετικά του πρόσωπα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, το κοινωνικό πακέτο το είπατε προεκλογικές παροχές. Αύριο ο Πρωθυπουργός θα ανακοινώσει τη Χάρτα Σύγκλισης, είναι και αυτή προεκλογική παροχή;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Η πολιτική του κ. Σημίτη έχει διαμορφώσει αυτό τον πίνακα των δεικτών της απόκλισης. Δεν μπορεί λοιπόν να εξαγγέλλει ο κ. Σημίτης τη Χάρτα Σύγκλισης, έτσι ερήμην των σημερινών δεδομένων της απόκλισης που παράγει η πολιτική του.

Όταν μάλιστα λέει ότι θα συνεχίσει την ίδια πολιτική, είναι βέβαιο ότι θα ενισχυθούν αυτοί οι δείκτες της απόκλισης και θα μεγαλώσουν οι ανισοκατανομές, οι ανισότητες και αδικίες.

Τα μεγάλα ζητήματα, τα οποία απασχολούν σήμερα την ελληνική κοινωνία και συνιστούν αυτό τον πίνακα των δεικτών απόκλισης, είναι το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν σε Μ.Α.Δ ( Μέση Αγοραστική Δύναμη), που είναι στα επίπεδα του 1981. Παρά το γεγονός ότι πέρασαν δύο ΚΠΣ, παρά το γεγονός ότι δόθηκαν τόσες επιδοτήσεις από τα ευρωπαϊκά ταμεία προς τους αγρότες και προς άλλες πλευρές.

Ο πληθωρισμός, που είναι διπλάσιος του μέσου ευρωπαϊκού. Παρά την εισοδηματική περιοριστική πολιτική επί 15 και πλέον χρόνια. Η ανεργία, που παραμένει υψηλή παρά τα δίκτυα εναντίον της ανεργίας, τα παρατηρητήρια εναντίον της ανεργίας και δύο Εθνικά Σχέδια Δράσης εναντίον της ανεργίας.

Παρά τα τρις για το ανθρώπινο δυναμικό, τα οποία δεν ξέρω πού πήγαν και πώς τα διαχειρίστηκε ο ΟΑΕΔ. Ο δείκτης της φτώχιας, που είναι όπως σας είπα στο 22% και όπως όλοι βεβαιώνουν ακόμα και με αυτά τα μέτρα που εξήγγειλε ο κ. Σημίτης θα πέσει στο 21%. Εφιαλτικό ποσοστό για την ελληνική κοινωνία.

Η αμοιβή της εργασίας, που είναι από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη, την ίδια ώρα που η αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας είναι από τις μεγαλύτερες.

Σε τι συμβάλλουν αυτά τα μέτρα παρά μόνο στην κατασκευή επικοινωνιακών επιχειρημάτων για να συγκαλυφθούν και να δικαιολογηθούν εκείνες οι τρύπες, οι μαύρες που έχει προκαλέσει στην οικονομία και την κοινωνία η κυβερνητική πολιτική του κ. Σημίτη.

Το δημόσιο χρέος, το οποίο παραμένει υψηλό, υψηλότατο, ένα από τα μεγαλύτερα, περίπου το 105% του ΑΕΠ το οποίο με τα τοκοχρεολύσια στερεί τεράστιους πόρους.

Οι μεγάλες καθυστερήσεις οι οποίες έχουν γίνει στην αξιοποίηση και απορρόφηση του Γ' ΚΠΣ. Εδώ στην περιοχή της Μακεδονίας, γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι το ΠΕΠ Μακεδονίας στο περιβαλλοντικό του σκέλος και σε άλλους τομείς υστερεί πάρα πολύ. 3 χρόνια και, μετά. Μεγάλες καθυστερήσεις και μεγάλα ελλείμματα.

Είναι φανερό ότι ισχύει εκείνο το οποίο είπα και προηγουμένως. Όλα αυτά αποσκοπούν στο να αντιμετωπίσουν προβλήματα σε τομείς στους οποίους ήδη έχουν συντελεστεί οι μειώσεις εισοδήματος και οι κοινωνικές ανισότητες. Θα έλεγα ότι είναι μια δημαγωγία περί την πραγματική σύγκλιση, χωρίς πολιτική στρατηγική για την πραγματική σύγκλιση.

ΔΡΙΤΣΟΥ («ΤV 100-ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ»): Ο κ. Σημίτης έθεσε μια σειρά από διλήμματα. Χαρακτήρισε δε την τετραετία 2004 - 2008 ως τετραετία υψηλού ρίσκου και ανάμεσα στα άλλα ανέφερε την επίλυση του πολιτικού ζητήματος της Κύπρου και ποιος τελικά θα την κάνει, όπως και την έναρξη των ενταξιακών συζητήσεων της Τουρκίας στα τέλη του 2004. Συμμερίζεστε την εκτίμηση ότι είναι ιδιαίτερα κρίσιμη αυτή η τετραετία ή όχι;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σας έλεγα προηγουμένως ότι είναι προσφιλής η τακτική να καταφεύγει κανείς στη δημαγωγία και την κινδυνολογία, στον εξωραϊσμό και στην υποσχεσιολογία, αυτό είναι παλαιοκομματικός τρόπος άσκησης πολιτικής.

Εμάς μας ενδιαφέρει ένας διαφορετικός τρόπος άσκησης πολιτικής. Μιλάμε για την πολιτική με το κοινωνικό της περιεχόμενο, με τις θεσμικές της ρυθμίσεις, με την ηθική της καταξίωση, με την κοινωνική της αποδοχή και αποτελεσματικότητα.

Ο κ. Σημίτης λέει μια ακόμα τετραετία ρίσκου. Δηλαδή οι δύο προηγούμενες τετραετίες που είχε στη διάθεσή του πήγαν στον αέρα και διαμόρφωσαν συνθήκες ρίσκου.

Όταν απευθύνεται στην ελληνική κοινωνία και λέει ρίσκο η επόμενη τετραετία ομολογεί ο κ. Σημίτης ότι οι δύο προηγούμενες τετραετίες είναι που διαμόρφωσαν συνθήκες ανασφάλειας και διακινδύνευσης. Ακριβώς γιατί οι πολιτικές του δημιούργησαν αυτά τα μεγάλα κοινωνικά και δημοκρατικά ελλείμματα και δεν πέτυχαν τις διαρθρωτικές αλλαγές που θα εξασφάλιζαν μια αξιοβίωτη και ισόρροπη ανάπτυξη, μια βελτίωση της ευημερίας όλων, μια σύγκλιση των επιπέδων απασχόλησης.

Τετραετία ρίσκου το 2004, τετραετία δημαγωγίας το 2000 - 2004, τετραετία κινδυνολογίας και εκβιαστικών διλημμάτων το 1996 - 2000. Η κατασκευή ψεύτικων διλημμάτων δε δίνει απάντηση στα μεγάλα προβλήματα του τόπου.

Πολιτική δεν κάνεις φτιάχνοντας διλήμματα, πολιτική κάνεις λύνοντας προβλήματα. Πολιτική δεν κάνεις εγκλωβίζοντας και αποπροσανατολίζοντας την ελληνική κοινωνία, πολιτική κάνεις όταν κερδίζεις την εμπιστοσύνη και τη στήριξη της ελληνικής κοινωνίας και τη συμμετοχή της. Με αίσθημα δικαιοσύνης και αξιοπιστίας στην κοινή προσπάθεια.

Όσο για τα ζητήματα που αναφέρονται στην εξωτερική πολιτική και στα ελληνοτουρκικά και το κυπριακό, η ενασχόληση του κ. Σημίτη με τα θέματα εξωτερικής πολιτικής σε αυτή την περίοδο, καλό θα ήταν να εξηγηθεί ακόμα περισσότερο.

Εμείς υποστηρίζουμε την ανάγκη για καλές σχέσεις με την Τουρκία, για κλίμα καλής γειτονίας, για την εξασφάλιση ενός κλίματος αμοιβαίας εμπιστοσύνης, για την τήρηση των δεσμεύσεων που πάρθηκαν με τη Συνθήκη του Ελσίνκι και της Κοπεγχάγης.

Για την ανταπόκριση της Τουρκίας στις απαιτήσεις εκδημοκρατισμού, σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κοινωνικής πολιτικής. Για τη δίκαιη λύση του κυπριακού, στα πλαίσια του ευρωπαϊκού κεκτημένου, από τη στιγμή που η Κύπρος είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν υπάρχει μέχρι σήμερα κανένα άλλο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης να είναι διαμελισμένο από στρατεύματα ξένης χώρας και διχοτομημένο.

Όλα αυτά τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής δεν μπορεί να τα χειρίζεται καμία κυβέρνηση ως προσωπική της υπόθεση. Γι’ αυτό ζητάμε ενημέρωση. Ακούμε τον κ. Πρωθυπουργό να αναφέρεται με μια απόχρωση έντασης σε αυτόν τον τομέα των προβλημάτων και δεν έχουμε καμία ενημέρωση .

Για να μη δούμε ξανά να κατασκευάζονται θέματα εξωτερικής πολιτικής, ως άλλοθι συνταγματικό για τις πρόωρες εκλογές, γιατί και αυτό το παιχνίδι έχει παιχτεί πολλές φορές.

Ν.ΒΟΥΤΣΗΣ: Κυρίες και κύριοι σας ευχαριστούμε και σας ευχόμαστε καλό κουράγιο και σε σας, σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, ώστε ο ρόλος των μέσων ενημέρωσης, να είναι ρόλος ευθύνης και λειτούργημα και όχι ομηρίας σε επικοινωνιακές μεθοδεύσεις. Ευχαριστούμε πολύ.