Η Υγεία και οι πολιτικές υγείας, δεν αποτελούν ζήτημα των αποκλειστικά απασχολούμενων στον τομέα Υγείας και των ιατρικών επιστημών, αλλά μια ευρύτερη διαδικασία επιλογών , σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Τις τελευταίας δεκαετίες, κάτω από την επίδραση σειράς παραγόντων, σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες, ασκούνται ισχυρές πιέσεις για αλλαγές στα υπάρχοντα συστήματα υγείας, όχι μόνο σε οικονομικό, αλλά και σε επίπεδο οργάνωσης και στρατηγικών επιλογών. Ωστόσο το κρίσιμο ερώτημα δεν αφορά την ανάγκη μεταρρυθμίσεων, όσο κυρίως το κατά πόσο οι μεταρρυθμίσεις που προωθούνται, αντιστοιχούν στις πρωταρχικές ανάγκες τις μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού, ή εξυπηρετούν ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, κυρίως πολυεθνικών εταιριών.
Ειδικότερα από τις αρχές της δεκαετίας του 90, σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες, άρχισαν να προωθούνται μεταρρυθμίσεις εμπορευματοποίησης και αυξανόμενης ισχυροποίησης του ιδιωτικού κεφαλαίου στη σφαίρα υπηρεσιών υγείας και πρόνοιας. Το συνολικό «μενού» των μεταρρυθμίσεων, ήταν προϊόν κατευθύνσεων γνωστών διεθνών οργανισμών, «πυλώνων» του νεοφιλελευθερισμού, όπως ΟΟΣΑ, Παγκόσμιας Τράπεζας, Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και σε μεγάλο βαθμό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), που όλο και πιο ανοικτά την τελευταία δεκαετία συντάσσεται με τις κυρίαρχες επιλογές. Παρ΄ ότι σε επίπεδο ΕΕ δεν υπάρχει συγκροτημένη πολιτική υγείας, ωστόσο μέσα από τις κατευθύνσεις μακροοικονομικής πολιτικής του Ecofin και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, των πολιτικών των εθνικών κυβερνήσεων και τις πιέσεις ισχυρών οικονομικών συμφερόντων (ιδιωτικών εταιριών υγείας, φαρμακοβιομηχανιών και εταιριών ιατρικού εξοπλισμού), προωθείται συστηματικά, η αποδιάρθρωση του κράτους πρόνοιας και το ιδιωτικό μοντέλο υπηρεσιών υγείας.
Η απελευθέρωση των υπηρεσιών υγείας και η υπαγωγή τους στους νόμους της αγοράς και και της κερδοσκοπίας τείνουν στην υποβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας-πρόνοιας στη χώρα μας σε όφελος του ιδιωτικού τομέα.. Η υποχρηματοδότηση του Δημόσιου Τομέα και η επιβολή πληρωμών στους ασφαλισμένους, οι ποικίλες μορφές ιδιωτικοποίησης υπηρεσιών υγείας και κοινωνικής φροντίδας που ξεκίνησαν την τελευταία δεκαετία επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, προωθούνται σήμερα μεθοδικά από τη ΝΔ.
Το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα οι συγκεκριμένες επιλογές, εφαρμόζονται σε υπανάπτυκτες και ανολοκλήρωτες δομές δημόσιας Υγείας-Πρόνοιας που δεν έχουν καμιά σχέση με τα ολοκληρωμένα κοινωνικόασφαλιστικά συστήματα της Δυτ. Ευρώπης, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση και συρρίκνωση της παροχής υπηρεσιών από το Δημόσιο Σύστημα Υγείας.
Ειδικότερα η κυβέρνηση της ΝΔ επιτάχυνε την εφαρμογή σκληρών πολιτικών στο χώρο της Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας. Συνέχισε τη χρόνια υποχρηματοδότηση και εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών. Ενίσχυσε σημαντικά το ρόλο και τις θέσεις του μεγάλου κεφαλαίου. Διεύρυνε τις ανισότητες αυξάνοντας το ύψος της συνολικής ιδιωτικής δαπάνης για την υγεία. Σήμερα σημαντικά τμήματα του Δημόσιου Τομέα παραδίδονται στον Ιδιωτικό, με όχημα τις «Συμπράξεις Δημοσίου-Ιδιωτικού Τομέα» (ΣΔΙΤ). Επιτάχυνε την αφαίμαξη των πόρων των Ασφαλιστικών Ταμείων και του δημόσιου χρήματος από φαρμακοβιομηχανίες, Ιδιωτικά Διαγνωστικά Κέντρα, Ιδιωτικές Πολυκλινικές – «πιράνχας», με τον αδιαφανή και ανεξέλεγκτο τρόπο προμηθειών φαρμακευτικού και αναλώσιμου υλικού. Τα τελευταία φαινόμενα ληστείας των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων με τα περίφημα «δομημένα ομόλογα», αποτελούν βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια τους και στη δυνατότητα ν΄ ανταποκριθούν με επάρκεια στις ανάγκες υγείας και πρόνοιας. Από την άλλη η διαφθορά και η παραοικονομία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, παράγουν συγκεκριμένο πολιτικό αποτέλεσμα και συντελούν στην αφανή ιδιωτικοποίηση του δημόσιου συστήματος υγείας. Οι ιδιωτικές δαπάνες των νοικοκυριών εκτοξεύτηκαν με βάση νεώτερα στοιχεία στο 57% των συνολικών δαπανών Υγείας στο ΑΕΠ. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των δαπανών, ξοδεύεται σε υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας (ιατρικές επισκέψεις, διαγνωστικές εξετάσεις κλπ).
Η δημιουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ) στα μισά της δεκαετίας τουʼ 80 αποτέλεσε σημαντικό βήμα στην παροχή δημοσίων υπηρεσιών υγείας και ήταν αποτέλεσμα μακροχρόνιων αγώνων της Αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων. Έμεινε όμως ανολοκλήρωτο και κυρίως δεν συνοδεύτηκε από τη δημιουργία ολοκληρωμένου Συστήματος Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ). Σήμερα λόγω των ασκουμένων πολιτικών, εμφανίζει έντονα στοιχεία εγκατάλειψης και «εν πολλοίς» αδυναμία παροχής σύγχρονων υπηρεσιών.
Ο δημόσιος τομέας υγείας-πρόνοιας, παρά τις φιλότιμες και υπεράνθρωπες προσπάθειες όλων των εργαζομένων σε αυτόν- μέσα σε πραγματικά αντίξοες συνθήκες- βρίσκεται σε δομική κρίση που καθημερινά χειροτερεύει. Κέντρα Υγείας αστικού τύπου, παρά τις επανειλημμένες διακηρύξεις δεν υπάρχουν. Τα αγροτικού τύπου, έχουν τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και εξοπλισμό. Οι υγειονομικοί (γιατροί, νοσηλευτικό και άλλο προσωπικό) εργάζονται κάτω από εξαντλητικές συνθήκες. Εκτός από τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, το ωράριο τους είναι μεσαιωνικό, οι μισθοί τους εξευτελιστικοί, ενώ δεν τους αναγνωρίζεται το αυτονόητο ότι το επάγγελμα είναι βαρύ και ανθυγιεινό.
Οι «επικουρικοί» χρησιμοποιούνται ως κύριο υποκατάστατο της κάλυψης κενών οργανικών θέσεων. Η ολοκληρωμένη Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και η Πρόληψη απουσιάζουν. Η κατεύθυνση των υπηρεσιών υγείας και ιατρικής εκπαίδευσης, παραμένει θεραπευτική και ιατροκεντρική. Σημαντικός αριθμός έτοιμων Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (Μ.Ε.Θ.) δεν παραδίδονται σε λειτουργία λόγω της έλλειψης προσωπικού. Οι Οργανισμοί των Νοσοκομείων δεν εφαρμόζονται, τα προγράμματα εφημέρευσης γίνονται επισφαλή, νέα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών (Τ.Ε.Π.) δεν δημιουργούνται, οι όροι υγιεινής και ασφάλειας καταπατούνται, τα γραφειοκρατικά ΠΕ.ΣΥ.Π. μεταλλάσσονται σε υπερτροφικές Δ.Υ.Π.Ε. μέχρι να καταργηθούν. Τέλος η προσφορά υπηρεσιών υγείας εμφανίζει μεγάλες ανισότητες, όχι μόνο ανάμεσα στο κέντρο και την περιφέρεια, αλλά και μεταξύ διαφόρων περιοχών της χώρας.
Οι ασκούμενες πολιτικές εκδηλώνονται και στον τομέα των εργασιακών σχέσεων, με την ελαστικοποίηση, εντατικοποίηση και συρρίκνωση της μόνιμης και σταθερής εργασίας. Η είσοδος ιδιωτικών συνεργείων (πολιτική που εφαρμόστηκε σε μεγάλη έκταση από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ), συνεχίζεται με μεγαλύτερη ένταση από την ΝΔ. Τομείς όπως, καθαριότητα, φύλαξη, σίτιση, συντήρηση, κά. τείνουν να εκχωρηθούν πλήρως στον ιδιωτικό τομέα. Οι εργαζόμενοι σε αυτές τις υπηρεσίες εργάζονται κάτω από συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα. Ταυτόχρονα η είσοδος νέων μορφών απασχόλησης (συμβασιούχοι, επικουρικοί, STAGE κά.) αλλάζουν το εργασιακό τοπίο. Η υποχρηματοδότηση των μονάδων Υγείας - Πρόνοιας, σε συνδυασμό με την έλλειψη στελέχωσης, εκτός από υποβάθμιση των υπηρεσιών, οδηγούν σε εντατικοποίηση της εργασίας και παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων ( χρόνος εργασίας, εβδομαδιαία ανάπαυση, άδειες κλπ).
Τέλος, βάναυσα παραβιάζεται η εργατική νομοθεσία στον ιδιωτικό τομέα. Τα μισθολογικά και εργασιακά προβλήματα σε συνδυασμό με τον αυταρχισμό της εργοδοσίας, η έλλειψη δημοκρατίας και συνακόλουθα η αδυναμία συνδικαλιστικής οργάνωσης, δημιουργούν εκρηκτικό μίγμα, που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης και απαιτεί λύσεις.
Το σύνολο των κυβερνητικών παρεμβάσεων στην υγεία, οι επιλογές για το φάρμακο, για τη βιοιατρική τεχνολογία, για τις προμήθειες των νοσοκομείων, τις υπηρεσίες αποκατάστασης, την ψυχική υγεία, τα προνοιακά ιδρύματα κά, αποδεικνύουν την απροκάλυπτη ενίσχυση της επιχειρηματικής κερδοσκοπικής δραστηριότητας και την αναίρεση όλων των διακηρύξεων για ριζική ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα υγείας. Προκειμένου δε να συγκαλυφθούν τα εκρηκτικά προβλήματα που δημιουργεί ή βαθμιαία απόσυρση του δημοσίου από την υγεία-πρόνοια επιχειρείται ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης ότι η αντιμετώπιση τους δήθεν θα γίνει με φιλανθρωπικούς τηλεμαραθώνιους και επικοινωνιακά «σόου» περί εθελοντισμού και «χορηγιών».
Την κατάσταση στο χώρο της Υγείας, επηρεάζει και η στάση των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων.
Το ΠΑΣΟΚ στην περίοδο διακυβέρνησης του, βύθισε στο χάος και εντέλει διέλυσε τους φορείς Πρόνοιας. Ιδιωτικοποίησε και μείωσε το Δημόσιο Τομέα Υγείας. Ενίσχυσε τις θέσεις του Ιδιωτικού κεφαλαίου και έθεσε το νομικό πλαίσιο, πάνω στο οποίο στηρίχτηκαν οι κυβερνητικές παρεμβάσεις της ΝΔ. Σήμερα μετά από μια εκκωφαντική απουσία αντιπολίτευσης τριών χρόνων, δημιουργείται μηχανισμός επικοινωνίας και αντιπαράθεσης στα τεκταινόμενα, εν όψει των επερχόμενων εκλογών.
Ωστόσο το ΠΑΣΟΚ δεν είναι σε θέση να αντιπαρατεθεί επί της ουσίας στην πολιτική της ΝΔ και επομένως προσπαθεί να αποκρύψει το βαθύτερο νεοφιλελεύθερο πυρήνα των επιλογών του. Από τα «220 σημεία του προγραμματικού πλαισίου», που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα, οκτώ αναφέρονται στην υγεία. Εκεί διαπιστώνουμε ότι:
Δεν είναι επιλογή του η στρατηγική ανάπτυξης του Δημόσιου Τομέα (ΔΤ). Αντί αυτού προβάλλει την αξιοποίηση του Ιδιωτικού Τομέα (ΙΤ), διαιωνίζοντας την υστέρηση του ΔΤ. Αποδέχεται τον παρασιτισμό, την κερδοσκοπία και την ενίσχυση του ΙΤ με δημόσιους πόρους. Προβάλει ως λύση τον εθελοντισμό στην παροχή υπηρεσιών υγείας-πρόνοιας, δικαιολογώντας την απόσυρση του κράτους. Επεκτείνει τα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία και δεν βρίσκει λέξη να πει για την πάταξη της διαφθοράς και της παραοικονομίας
Οι θέσεις και η πολιτεία του ΠΑΣΟΚ είναι ενταγμένα στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης δικομματικής συναίνεσης.
Το ΚΚΕ με τη γνωστή προσχηματική επίκληση των «καθαρών λύσεων» για άμεση κατάργηση του Ι.Τ. υγείας και απόρριψης συνολικά της Ε.Ε, απορρίπτει κάθε ιδέα κοινής δράσης για αντιμετώπιση καυτών προβλημάτων στο χώρο της Υγείας – Πρόνοιας, οδηγούμενο ακόμα και σε ανεξήγητες συμπλεύσεις με το κυβερνών κόμμα στη Βουλή, όπως στην περίπτωση του απαράδεκτου εφημεριακού καθεστώτος των νοσοκομειακών γιατρών.
Η συνεπής δική μας στάση υπεράσπισης του Δημόσιου χαρακτήρα της υγείας και των εργασιακών - ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, δεν μπορεί παρά αργά ή γρήγορα να οδηγήσει σε κοινή δράση και με τους εργαζόμενους που πολιτικά κινούνται στο χώρο του ΚΚΕ, όπως και με όλους γενικά τους εργαζόμενους που αντιτίθενται στη νεοφιλελεύθερη πολιτική.
Στη σημερινή συγκυρία, η πολιτική εναλλακτική πρόταση του ΣΥΝ προς την ελληνική κοινωνία, στα θέματα Υγείας - Πρόνοιας, περιλαμβάνει συνοπτικά τα εξής:
Παρέχεται δωρεάν σε όλους όσους ζουν και εργάζονται στη χώρα . Το δικαίωμα αυτό διασφαλίζεται από ένα Δημόσιο Σύστημα Υγείας που παρέχει ισότιμη πρόσβαση σε υπηρεσίες υψηλής ποιότητας σε όλους τους πολίτες, χωρίς οικονομική επιβάρυνση, τη στιγμή της ανάγκης. Στηρίζεται σε ολοκληρωμένο Δημόσιο Δίκτυο Υπηρεσιών Πρόληψης και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Εξασφαλίζει επάρκεια υγειονομικού προσωπικού και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, αμοιβής και εξέλιξης σε όλους τους εργαζόμενους.
Έχει περιφερειακή συγκρότηση στη βάση του υγειονομικού χάρτη της χώρας. Καταργεί τις κοινωνικές και γεωγραφικές ανισότητες. Έχει στρατηγικό στόχο την πλήρη κάλυψη των αναγκών όλων των πολιτών. Η σύγχρονη οργάνωση και λειτουργία του ΔΤ, βρίσκεται στον αντίποδα της σημερινής κατάστασης αποδιάρθρωσης, που γνωρίζουν καλά οι πολίτες όσο και οι εργαζόμενοι σε αυτόν.
Ο σύγχρονος δημόσιας τομέας υγείας δεν έχει καμιά σχέση με τα κρατικά σχήματα του παρελθόντος που όλοι γνωρίζουμε. Στηρίζεται σε ενιαίο κεντρικό σχεδιασμό με αποκεντρωμένη περιφερειακή οργάνωση σε επίπεδο νομού και τοπικής κοινωνίας, με γνήσια εκπροσώπηση όλων των εμπλεκόμενων μερών. Τον χαρακτηρίζει η δημοκρατία, η συμμετοχικότητα, η διαφάνεια, και η αξιοκρατία. Ο δημόσιος τομέας είναι ποιοτικός και θελκτικός. Έχει όργανα ελέγχου και αυτοελέγχου της ποιότητας, της επάρκειας και του αποτελέσματος. Προϋποθέτει την πραγματική δημοκρατία στους χώρους δουλειάς, υπερασπίζεται τις αξίες της συλλογικής δράσης και της αναβαθμισμένης συμμετοχής και παρέμβασης των τοπικών κοινωνιών.
Μέχρι σήμερα οι δαπάνες υγείας καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία, τις επιχορηγήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό και τις πρόσθετες ιδιωτικές δαπάνες των νοικοκυριών. Υπάρχει μεγάλη διαρροή και κατασπατάληση πόρων σε γραφειοκρατικές και αδιαφανείς διαδικασίες διαχείρισης. Χρειάζεται αναβάθμιση του ΕΣΥ και παράλληλα δημιουργία «Ενιαίου Φορέα Υγείας» ο οποίος θα συμπεριλαμβάνει και τους κλάδους υγείας των εκατοντάδων αναποτελεσματικών, σχεδόν στο σύνολο τους, ταμείων και δημοτικών ιατρείων. Προτείνουμε όλες οι δαπάνες Υγείας-Πρόνοιας να καλύπτονται από τον προϋπολογισμό, με αύξηση φορολογικών εσόδων από τους «έχοντες και κατέχοντες» και την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και φοροκλοπής. Στη βάση αυτή τα ασφαλιστικά ταμεία, βαθμιαία αποχωρούν από τη σφαίρα Υγείας- Πρόνοιας και περιορίζονται στο πεδίο της ασφάλισης (συνταξιοδοτικό, κα). Στην έναρξη υλοποίησης του στρατηγικού στόχου, χρειάζεται άμεσα διπλασιασμός των Δημόσιων Δαπανών Υγείας (ΔΔΥ). Η χρηματοδότηση είναι τόση όση απαιτείται για αποτελεσματικό, αξιόπιστο και υψηλού επιπέδου σύστημα, στο πλαίσιο εφαρμογής της γενικότερης εναλλακτικής πολιτικής.
Οι πόροι έχουν ορθολογική και διάφανη διαχείριση, κατανέμονται σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες και έχουν την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση και απόδοση. Καμιά σπατάλη, κακοδιαχείριση και διαφυγή δεν είναι επιτρεπτή.
Βάση των υπηρεσιών υγείας πρέπει να είναι η πρόληψη, που ξεκινάει πρώτα από τη σωστή και έγκαιρη ενημέρωση. Σήμερα το 80% των ασθενειών μπορούν να προληφθούν. Το σύστημα ΠΦΥ που προτείνουμε στηρίζεται στον Οικογενειακό γιατρό και την Ομάδα υγείας (νοσηλευτές, επισκέπτες υγείας, κοινωνικοί λειτουργοί). Η δημιουργία ολοκληρωμένου συστήματος ΠΦΥ διευκολύνει τη μετάβαση από το θεραπευτικό χαρακτήρα του σημερινού συστήματος στην Ολιστική αντίληψη για την προάσπιση της πλήρους σωματικής – διανοητικής – κοινωνικής ευεξίας των ατόμων. Για αυτό προωθούνται δημόσιες πολιτικές υγείας σε όλα τα επίπεδα της παραγωγικής διαδικασίας, τις συνθήκες ζωής και της κοινωνικής δράσης. Στα έργα υποδομής, στο περιβάλλον, την κατοικία, τη διατροφή, τη φτώχεια, την ανεργία, τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, τον πολιτισμό, την υγιεινή και ασφάλεια της εργασίας, κά, στα πλαίσια μιας κοινωνίας που αναβαθμίζει το κράτος πρόνοιας, σε μια Κοινωνία Αλληλεγγύης.
Η δεδομένη ελληνική πραγματικότητα με την πολυμορφία και την πολυδιάσπαση ασφαλιστικών φορέων, κλάδων υγείας και παροχών, απαιτεί αντιμετώπιση και υπέρβαση στην κατεύθυνση ενοποίησης.
Η θέση για τον Ενιαίο Φορέα Υγείας, προκύπτει από τις βασικές μας αρχές:
α) Τελικός στόχος η καθολική κάλυψη των αναγκών από το δημόσιο τομέα,
β) Η κάλυψη γίνεται στη βάση ενιαίου, αποκεντρωμένου σχεδιασμού, ανά γεωγραφική – πληθυσμιακή μονάδα αναφοράς.
Το Τμήμα Υγείας - Πρόνοιας, παίρνει πρωτοβουλία να ανοίξει άμεσα ο διάλογος στο ΣΥΝ και ευρύτερα στο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να διατυπωθεί η τελική πρόταση δημιουργίας Ενιαίου Φορέα Υγείας και η διαδικασία υλοποίησης της.
Στα πλαίσια της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, η θέση του ιδιωτικού τομέα ενισχύεται προνομιακά σε βάρος του δημόσιου. Η επέκταση του γίνεται με τη μορφή μεγάλων μονάδων, που ορισμένες έχουν εξελιχθεί σε επιχειρηματικούς ομίλους, καθώς και σε μικρομεσαίου μεγέθους επιχειρήσεις υγείας.
Στη χώρα μας βιώνουμε την αυξανόμενη παρουσία ενός ιδιαίτερα κερδοσκοπικού τομέα υγείας με τεράστιες επενδύσεις, κυρίως στο χώρο της βιοιατρικής τεχνολογίας, των ιδιωτικών κλινικών, των μαιευτηρίων και στις μεγάλες αλυσίδες εργαστηρίων. Η ανάπτυξη του είναι στην ουσία παρασιτική. Τα επιχειρηματικά συμφέροντα στο συγκεκριμένο τομέα, έχουν τη δυνατότητα να απομυζούν τεράστια ποσά από τις δαπάνες υγείας των ασφαλιστικών οργανισμών και να καθορίζουν πολιτικές στο χώρο της υγείας. Η συνεχής επέκταση του στηρίζεται κατά κύριο λόγω στις ασκούμενες πολιτικές, στις ανεπάρκειες του δημόσιου τομέα, στη δημιουργία καταναλωτικών στερεοτύπων ζήτησης υπηρεσιών υγείας και κυρίως στην άκρατη κερδοσκοπία και ασυδοσία δράσης του.
Από το μεγάλο κερδοσκοπικό Ι.Τ., διαχωρίζουμε τον τομέα των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών υγείας. Η αμοιβή τους είναι κατά βάση ανταποδοτική των υπηρεσιών τους. Πρόκειται για ατομικά ιατρεία ή μικρά πολυιατρεία. (Ιατροί, Οδοντίατροι, Κτηνίατροι, Φυσιοθεραπευτές) που καλύπτουν πάγιες κοινωνικές ανάγκες, τις οποίες αδυνατεί να καλύψει ο ΔΤ, κυρίως λόγω έλλειψης οργανωμένου συστήματος ΠΦΥ.
Στον τομέα αυτό χρειάζεται εξυγίανση, έλεγχος και καθορισμός αμοιβών που θα επιτρέπουν αξιοπρεπή άσκηση του ιατρικού έργου, με παράλληλη αντιμετώπιση των φαινομένων διαφθοράς και κατασπατάλησης δημόσιων πόρων. Η στήριξη των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών υγείας, θα συμβάλει ουσιαστικά στην κάλυψη των αναγκών των ασφαλισμένων και την οικοδόμηση κοινωνικών συμμαχιών, ενάντια στα μεγάλα συμφέροντα, που αποσκοπούν στη μονοπώληση του χώρου και στη σύνθλιψη τους.
Στην υγεία που αποτελεί κοινωνικό αγαθό, δεν χωρά σε καμία περίπτωση η εμπορευματοποίηση και η κερδοσκοπία. Στην πορεία υλοποίησης της εναλλακτικής μας πρότασης, σαν φυσικό επακόλουθο της ολόπλευρης ανάπτυξης του ΔΤ και της ορθολογικής χρήσης δημόσιων κονδυλίων (Πόροι Ασφ.Ταμείων, ανάπτυξη δημόσιας βιοιατρικής τεχνολογίας κ.ά), ο ρόλος του Ιδιωτικού Τομέα συρρικνώνεται δραστικά. Θεωρούμε αναγκαία την ένταξη των μεγάλων ιδιωτικών μονάδων υγείας και των μαιευτηρίων στο δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο και σε βάθος χρόνου την ένταξη και των υπολοίπων μονάδων στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Η αναβάθμιση του ΔΤ και η αποδυνάμωση του ΙΤ, αποτελεί προϋπόθεση αποτελεσματικής λειτουργίας του Δημόσιου Εθνικού Συστήματος Υγείας-Πρόνοιας.
Αμέσως εφαρμόζουμε:
• Τον αυστηρό έλεγχο των όρων επιχειρηματικής δράσης των μονάδων του Ιδιωτικού Τομέα. Τίθεται φραγμός στη δυνατότητα επενδύσεων από το μεγάλο χρηματιστηριακό κεφάλαιο στον τομέα αυτό. Απαγόρευση εισόδου των μονάδων υγείας στο χρηματιστήριο. Έλεγχος στην αυξανόμενη κερδοφορία τους. Καθορισμός ανώτατου ορίου επιτρεπομένων πράξεων και εξετάσεων στις Συμβάσεις του Δημόσιου Ασφαλιστικού Συστήματος, με τα Ιδιωτικά εργαστήρια . Αυτό θα εμποδίσει μεταξύ άλλων την αφαίμαξη, των πόρων των Ασφαλιστικών Ταμείων (Α.Τ), θα συνεισφέρει στην πάταξη της συναλλαγής και της διαφθοράς και θα αποτρέψει, στο βαθμό που είναι δυνατό, τη μονοπώληση σε βάρος του μικρού ιδιώτη ελεύθερου επαγγελματία γιατρού.
• Αυστηρός και διαφανής έλεγχος στην εφαρμογή των κανονισμών λειτουργίας και ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών.
• Διαφάνεια, αντικειμενικότητα και δημοκρατικότητα, στους μηχανισμούς ελέγχου της αξιοπιστίας, ποιότητας και ποσότητας των ιατρικών πράξεων, τόσο στο ΔΤ όσο και στον ΙΤ υγείας.
• Σύσταση Συμβουλίου ανάπτυξης νέας Τεχνολογίας για την παρακολούθηση και έγκαιρη εφαρμογή των εξελίξεων.
Είμαστε αντίθετοι στις Συμπράξεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), ακριβώς όπως αντιπαλεύουμε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης. Όπως έχει αποδείξει η διεθνής εμπειρία, οι ΣΔΙΤ είναι αντίθετες στο δημόσιο συμφέρον, αυξάνουν κατακόρυφα το κόστος κατασκευής και την κατευθυνόμενη ζήτηση υπηρεσιών.
Αγωνιζόμαστε να μη γίνουν με ΣΔΙΤ κανένα νοσοκομείο και για κανένα λόγο. Απαιτούμε την κάλυψη όλων των πάγιων αναγκών των νοσοκομείων, με εργαζόμενους σε οργανικές θέσεις. Διεκδικούμε τη δημιουργία όλων των απαραίτητων για την υγεία του ελληνικού λαού τμημάτων και εργαστηρίων από το ΕΣΥ με δημόσιο χαρακτήρα.
Οι υπηρεσίες υγείας του ΔΤ που ιδιωτικοποιήθηκαν, καθώς και νοσοκομεία που ενδεχομένως ιδρυθούν με ΣΔΙΤ, επανεντάσσονται στο ενιαίο Δημόσιο Σύστημα Υγείας.
Κεντρικός άξονας της κοινωνικής πολιτικής είναι η δημιουργία σταθερών θεσμικών δομών, αντιμετώπισης των αναγκών και αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου. Προχωρούμε σε συνολικό αναπροσανατολισμό και επανασχεδιασμό ενός συγχρόνου συστήματος Πρόνοιας και κοινωνικής προστασίας σε όλη τη χώρα, με απαραίτητο εταίρο τις τοπικές κοινωνίες, την τοπική Αυτοδιοίκηση και στόχο την πλήρη κάλυψη των αναγκών.
Σχεδιασμός σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο, των πολιτικών για τη φτώχεια, τους αναπήρους, την τρίτη ηλικία, την παιδική προστασία, τους μετανάστες, τη μητρότητα, τις κοινωνικά αποκλεισμένες ομάδες του πληθυσμού, όπως «Ρόμα» κά. Πρωτεύων ρόλος δίδεται στην Πρόληψη και στην Ανοικτή Προστασία. Αναπτύσσονται σε όλη τη χώρα δημόσια κρεβάτια Αποκατάστασης.
Δημιουργία Χάρτη Πρόνοιας με καταγραφή των αναγκών και υπηρεσιών.
Διαμόρφωση Χάρτη Δικαιωμάτων και Παροχών σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες.
Έλεγχος και εποπτεία των ιδρυμάτων του Ιδιωτικού και του μη κερδοσκοπικού τομέα από την Πολιτεία. Διαμόρφωση και εφαρμογή κανόνων και προδιαγραφών λειτουργίας τους. Δημιουργία δικτύων ανάμεσα σε δομές που δραστηριοποιούνται σε συναφείς τομείς. Ανταλλαγή εμπειριών και συμβολή στο σχεδιασμό των πολιτικών.
Υπάρχει αδυναμία κάλυψης και παροχής ψυχιατρικών υπηρεσιών. Η ψυχιατρική μεταρρύθμιση στηρίχθηκε στις δομές Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης και αναπτύχθηκε μονομερώς. Δεν αναπτύχθηκαν μονάδες Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης (Κέντρα Ψυχικής Υγείας) ανά γεωγραφικό τομέα. Η απουσία Κέντρων Ψυχικής Υγείας (Κ.Ψ.Υ.) και κατ΄ επέκταση προγραμμάτων για την κοινωνική ενσωμάτωση και στήριξη των ψυχικά αρρώστων στην Κοινότητα, ακυρώνει την ίδια την ουσία του «Ψυχαργώς» και δημιουργεί τις γνωστές αντιδράσεις μη αποδοχής των δομών της Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης από τις τοπικές κοινωνίες. Απαιτείται νέος σχεδιασμός και δημόσια χρηματοδότηση για τη λειτουργία των δομών.
Η οικοδόμηση ενός Δημόσιου Τομέα Ψυχικής Υγείας, κοντά στις πραγματικές ανάγκες των πολιτών και της κοινωνίας μας, αποτελεί προτεραιότητα της πολιτικής μας, με δίκτυο Πρωτοβάθμιας Πρόληψης και Περίθαλψης, για κοινωνική ενσωμάτωση και στήριξη στο πλαίσιο της κοινότητας, με λειτουργική διασύνδεση των δομών και αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων περίθαλψης.
Κατάργηση της συμμετοχής στα φάρμακα για τους χρόνια πάσχοντες και τους διαβιούντες κάτω από τα όρια της φτώχειας. Μείωση στο 10% στη συμμετοχή των υπόλοιπων κατηγοριών πολιτών στη δαπάνη φαρμάκων. Συστηματική εποπτεία και έλεγχος τιμών στα φάρμακα και επεξεργασία πολιτικής ανάπτυξης της εγχώριας παραγωγής φαρμάκων όπου είναι αναγκαίο και εφικτό.
Τα φαινόμενα διαφθοράς έχουν γίνει μάστιγα στο χώρο της υγείας. Οι κάθε μορφής παρεμβάσεις στις νόμιμες διαδικασίες (ρουσφέτι), οι πελατειακές σχέσεις, οι «μίζες» από προμήθειες, το «φακελάκια», και οι «αμοιβές κάτω από το τραπέζι», έχουν σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες (φοροδιαφυγή, κακοδιαχείριση δημοσίων πόρων, άμβλυνση συνειδήσεων, κά.)
Οι αιτίες και οι πηγές τροφοδότησης της διαφθοράς είναι πολλές:
Υποχρηματοδότηση και διοικητική ανεπάρκεια, ευάλωτο σύστημα προμηθειών, χαμηλές αμοιβές προσωπικού, εγκατάλειψη της ενημέρωσης και της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης στη φαρμακοβιομηχανία με ό,τι αυτό συνεπάγεται, απουσία πολιτικής κινήτρων κάθε μορφής με αποτέλεσμα δημοσιοϋπαλληλισμό και ιδιοτέλεια, αυξημένη ζήτηση εξειδικευμένων ιατρικών υπηρεσιών, μη προώθηση της «τεκμηριωμένης ιατρικής», μη έλεγχος του καθορισμού των τιμών και κανόνων λειτουργίας των εταιρειών φαρμάκου, ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού και αναλωσίμων ειδών, κά.
Για την αντιμετώπιση της διαφθοράς, είναι απαραίτητοι νόμοι και ελεγκτικοί μηχανισμοί, καταπολέμησης των αιτιών που τη συντηρούν και την αναπαράγουν. Μια βασική όμως αιτία του προβλήματος, βρίσκεται σε συμπεριφορές και πρότυπα που έχουν βαθιά ριζώσει στην κοινωνία και στο δημόσιο νοσοκομείο.
Πρόκειται για την επιλογή ατομικών λύσεων στα προβλήματα και γενικότερα την ιδιοτελή στάση ζωής, σε αντιπαράθεση με την εξεύρεση λύσεων στηριγμένων σε συλλογικές αποφάσεις και προώθησης του δημόσιου συμφέροντος. Η αριστερά πρέπει να διαμορφώσει το πλαίσιο κοινωνικής και ηθικής απαξίωσης των φαινομένων διαφθοράς. Ένα πλαίσιο προάσπισης της συλλογικής δράσης και προώθησης των αξιών της κοινότητας, της συλλογικότητας και του δημόσιου, απέναντι στο ατομικό και ιδιωτικό, απέναντι στις προσωπικές επιδιώξεις και την ανταγωνιστική ατομική εξέλιξη, απέναντι στην κερδοσκοπία, στην αγορά και στα πρότυπα θεοποίησης του καπιταλιστικού κέρδους.
Στη βάση αυτής της ανάλυσης, επιδιώκουμε τη δημιουργία μετώπου πάταξης της διαφθοράς, της παραοικονομίας και του χρηματισμού. Αντιπαλεύουμε τα αίτια από κοινού με συνδικαλιστικές και κοινωνικές συλλογικότητες. Καταρτίζουμε πλαίσιο αγωνιστικής προάσπισης και προώθησης των αξιών της συλλογικής δράσης, της κοινότητας και της δημόσιας περιουσίας. Προωθούμε ένα νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο ανάμεσα σε όλους τους Υγειονομικούς και την Κοινωνία. Στηρίζουμε τα δικαιώματα των ασθενών πολιτών στο δημόσιο σύστημα υγείας πρόνοιας.
Η εναλλακτική πρόταση για αναβάθμιση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας-Πρόνοιας, θεωρεί κρίσιμο παράγοντα επιτυχίας, την αντιμετώπιση των εργασιακών προβλημάτων του ανθρώπινου δυναμικού. Η πολλαπλότητα των εργασιακών σχέσεων στο χώρο των υγειονομικών (γιατρών, νοσηλευτών, κλπ.), στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, δημιουργεί σοβαρά προβλήματα εκπροσώπησης, αναγκών, διεκδικήσεων και συμφερόντων με αποτέλεσμα τη διάλυση και «χυλοποίηση» των εργασιακών σχέσεων. Η εφαρμογή του ΣΔΙΤ θα επιτείνει τα συγκεκριμένα φαινόμενα. Τα μέτωπα αντίστασης, διεκδίκησης και αγώνα, αγκαλιάζουν πλέον κάθε πτυχή των εργασιακών σχέσεων και των θεμελιωδών δικαιωμάτων των εργαζόμενων.
Προτείνουμε και αγωνιζόμαστε για ένα διαφορετικό Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Δεν μας ικανοποιεί η σημερινή κατάσταση και δεν πιστεύουμε πως το όραμα μας για καθολική, ισότιμη, δωρεάν πρόσβαση σε υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας – πρόληψης – πρόνοιας, εξαντλήθηκε από το ΕΣΥ που οικοδομήθηκε από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Ως αρχικό βήμα ήταν θετικό αφέθηκε όμως στην τύχη του, και υπονομεύτηκε από τα μέσα χωρίς ποτέ να αποκτήσει χαρακτήρα πραγματικά Εθνικού Συστήματος Υγείας. Δεν οραματιζόμαστε ένα δημόσιο σύστημα υγείας με υποστελέχωση, διαφθορά και παραοικονομία, με αφανείς μορφές ιδιωτικοποίησης, απαράδεκτη (ξενοδοχειακή) υποδομή, μεγάλες αναμονές, γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, χαμηλές αμοιβές και εξαντλητικές συνθήκες εργασίας για τους επαγγελματίες υγείας. Πιστεύουμε ακράδαντα πως ένα άλλο δημόσιο σύστημα υγείας είναι εφικτό και απαραίτητο.
Στα πλαίσια αυτά θεωρούμε ως άμεση προτεραιότητα την εφαρμογή:
• Προσλήψεων μονίμου προσωπικού ιδιαίτερα νοσηλευτών, στα δημόσια νοσοκομεία. Κάλυψη όλων των κενών οργανικών θέσεων. Εκπόνηση νέων οργανισμών.
• Ενιαίες Εργασιακές σχέσεις, πλήρης αποκλειστική απασχόληση.
• 'Αμεση αντιμετώπιση των εργασιακών προβλημάτων του ανθρώπινου δυναμικού, (ουσιαστικές αυξήσεις στους βασικούς μισθούς, ενσωμάτωση επιδομάτων, ένταξη στα Βαρέα και Ανθυγιεινά, τήρηση της εργατικής νομοθεσίας, κοινωνική και εκπαιδευτική αναβάθμιση, κά.)
• Ανθρώπινο ωράριο εργασίας για τους γιατρούς. 'Αμεση εφαρμογή του 48ωρου χωρίς μείωση των αποδοχών. Όχι στο κυκλικό ελαστικό ωράριο. Αγώνας για νέο μισθολόγιο.
• Εφαρμογή της νομοθεσίας για την Υγιεινή και Ασφάλεια της Εργασίας.
• Ολοκληρωμένη ανάπτυξη και στελέχωση ΕΚΑΒ. Τραυματολογικά κέντρα στους άξονες εθνικών οδών. Οργάνωση Τμημάτων Επειγόντων Περιστατικών,
• Στήριξη αναβάθμιση νοσοκομείων, σύγχρονες υποδομές σε τεχνολογικό και ξενοδοχειακό εξοπλισμό.
• Αυστηρή τήρηση εργατικής νομοθεσίας στον Ιδιωτικό Τομέα (προσλήψεις, εργασιακές σχέσεις, μισθοί, κλπ)
• 'Αμεση προκήρυξη όλων των κενών οργανικών θέσεων του ΙΚΑ. Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων γιατρών που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες
Οι συγκεκριμένες προτάσεις του ΣΥΝ αποτελούν τη βάση της πολιτικής και κοινοβουλευτικής παρέμβασης των δυνάμεών του, κατά της νεοφιλελεύθερης δικομματικής συναίνεσης, με στόχο τη συγκρότηση ενός ευρύτερου κοινωνικού μετώπου δυνάμεων, για την υπεράσπιση και ανάπτυξη του Δημόσιου Τομέα Υγείας – Πρόνοιας. Το μέτωπο αυτό οικοδομείται στα συνδικάτα, στους κοινωνικούς φορείς, στη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ, στα όργανα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στις επιστημονικές ενώσεις και συλλόγους υγειονομικών, τους αποδέκτες υπηρεσιών υγείας και άλλους φορείς, με σκοπό να γίνει μοχλός υπεράσπισης και αναβάθμισης του Δημοσίου Τομέα Υγείας - Πρόνοιας, μοχλός αλλαγών που θα προωθούν την Κοινωνία της Αλληλεγγύης.
Οι παγκόσμιες ανισότητες στην υγεία, απόρροια οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών, έχουν αυξηθεί και αποτελούν αιτίες ασθενειών και θανάτων. Παρ ότι θα μπορούσαν να αποφευχθούν, δεν αντιμετωπίζονται από τις ασκούμενες πολιτικές και τα υγειονομικά προγράμματα των κυβερνήσεων.
Το παγκοσμιοποιημένο οικονομικό πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού, οι ιδιωτικοποιήσεις, το «ελεύθερο εμπόριο» υπηρεσιών, κά, έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στον έλεγχο, όλων των παραγόντων που προσδιορίζουν την προσφορά υπηρεσιών υγείας από την επιχειρηματική δραστηριότητα. Αποτέλεσμα η εκτεταμένη περιβαλλοντική καταστροφή, μόλυνση από τοξικά, διατροφικά σκάνδαλα, κινδύνους για το νερό, ασυδοσία και αισχροκέρδεια των πολυεθνικών φαρμάκου και βιοϊατρικής τεχνολογίας, έλεγχο ακόμη και του ανθρώπινου γονιδιόματος.
Η κρίση της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας, που φαίνεται να εξαντλεί τα πολιτικά και κοινωνικά όρια διαχείρισής της, έχει οδηγήσει σε κρίση και το κοινωνικό κράτος στην πορεία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, που αποτέλεσε και το πλέον σημαντικό στοιχείο αυτού που αποκλήθηκε ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο.
Στο πλαίσιο της ΕΕ οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επικρατούν σε όλες τις χώρες, τείνουν να απορυθμίζουν και να υποχρηματοδοτούν το νοσοκομειακό σύστημα και παράλληλα να επιβάλουν πληρωμές των ασφαλισμένων σαν συμπλήρωμα της κάλυψης από τα ταμεία. Η ρητή εξαίρεση των υπηρεσιών υγείας από την τροποποιημένη οδηγία Μπολκενστάην ήδη αμφισβητείται. Η νέα Έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου καθιστά αυτή την εξαίρεση λιγότερο σαφή και ευδιάκριτη.
Οι διαπιστώσεις αυτές μας οδηγούν, σε μια γενικότερη πολιτική και κοινωνική θεώρηση των καθηκόντων μας.
Παλεύουμε για την υπεράσπιση της Υγείας ως θεμελιώδους κοινωνικού αγαθού και δικαιώματος, μέσα από τις γραμμές του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και μέσα από τις καμπάνιες, τις κοινές δράσεις και τις ευρύτερες πολυτομεακές συμμαχίες που συγκροτεί το Παγκόσμιο και Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, καθώς και μέσα από το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ με το Δίκτυο Υγείας.
Παλεύουμε για ισότητα στην παροχή υπηρεσιών υγείας, στην προαγωγή της υγείας, στην πρόληψη των νοσημάτων, στη μείωση των διανοητικών διαταραχών, των αυτοκτονιών, των ατυχημάτων και ανικανοτήτων, της χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών, στην αύξηση του προσδόκιμου ορίου επιβίωσης, στη στήριξη των πολιτών να χρησιμοποιούν τις πλήρεις φυσικές- διανοητικές και κοινωνικές ικανότητες τους, κα.
Συμμετέχουμε στις λαϊκές κινητοποιήσεις, στους συνδικαλιστικούς αγώνες, στις καμπάνιες, στα δίκτυα, στα μέτωπα, για το δικαίωμα στο υγιεινό περιβάλλον, στην υγιεινή διατροφή, στην ασφαλή κατοικία, στο επαρκές και υγιεινό νερό, στην αξιοπρεπή εργασία, στην κοινωνική ασφάλιση, στη μόρφωση, στην ισότητα, στην ειρήνη, στη δωρεάν- ποιοτική και αποτελεσματική παροχή δημόσιων υπηρεσιών ΠΦΥ- περίθαλψης- αποκατάστασης της υγείας.
Τμήμα Υγείας
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS