Οι καταστροφικές πυρκαγιές των δασών σε όλη σχεδόν την έκταση της χώρας συνεχίζονται. Πέρα από τον πρωτοφανή καύσωνα, υπάρχουν προφανώς και οι πολιτικές ευθύνες, υπάρχουν επίσης «κεκτημένες» κοινωνικές και διοικητικές πρακτικές που συμβάλλουν, τουλάχιστον, στην διόγκωση των καταστροφών. Και υπάρχουν ιδιοτελέστατες και αποδοτικότατες πράξεις και παραλείψεις που όταν χρειάζεται τις δημιουργούν. Όλα αυτά θα έπρεπε να διερευνηθούν και να αξιολογηθούν, αν και η εμπειρία μας από τις προηγούμενες καταστροφές του ίδιου ακριβώς τύπου, όπως οι πυρκαγιές του 1980 με κύριο κέντρο και θύμα την Πεντέλη μας πείθουν ότι οι προσδοκίες μας έχουν ελάχιστες πιθανότητες να ικανοποιηθούν !
Η εξέλιξη ωστόσο της κατάστασης στο Λεκανοπέδιο έχει φτάσει στα άκρα. Ο Υμηττός χαροπαλεύει και απειλείται από την οριστική αποψίλωση και ανοικοδόμηση, ιδιωτική, κρατική και βεβαίως εκκλησιαστική. Η Πεντέλη ήδη έχει μεταβληθεί σε συνοικία της Αθήνας και μάλιστα συνεχώς υποβαθμιζόμενη. Μικρότεροι ορεινοί όγκοι όπως το Ποικίλο Όρος απειλούνται από εργολαβικές επιδιώξεις, μεταξύ άλλων μοναστηριακές. Ήλθε ως φαίνεται η σειρά της Πάρνηθας και του Εθνικού Δρυμού που εκεί προσπαθεί να επιβιώσει. Και εδώ περίπου τελειώνουμε…
Δεν πρέπει ωστόσο να αφήσουμε να ολοκληρωθεί το έγκλημα. Πέρα από τις ευθύνες και τον απολογισμό, απαιτούμε από τώρα και κάποιον βασικό προγραμματισμό ώστε να μην επαναλαμβάνουμε σε λίγα χρόνια την ίδια ανούσια και ανιαρή συζήτηση για το χαμένο περιαστικό πράσινο και για την «κακοτυχία» της Αθήνας με το χαμηλότερο δείκτη ελεύθερων και πράσινων χώρων κατά κάτοικο στην Ευρώπη. Ένας τέτοιος προγραμματισμός πρέπει να περιλαμβάνει τη γνώση των ειδικών για την καλύτερη μέθοδο βιώσιμης αναδάσωσης της Πάρνηθας και αποκατάστασης της πανίδας της. Ειδικούς πόρους που θα αφιερωθούν στο έργο της ανάπτυξης του Δρυμού, ενδεχομένως από την επιβάρυνση ομολογουμένως αντικοινωνικών και αντιοικολογικών δραστηριοτήτων στο Λεκανοπέδιο. Κήρυξη της περιοχής του Δρυμού και ίσως και ευρύτερα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με απαγόρευση κάθε δραστηριότητας ή πρόσβασης στο χώρο με εξαίρεση τις επιφορτισμένες με την αποκατάσταση της υπηρεσίες, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, έως ότου επουλωθούν πλήρως οι πληγές που αφήνει η πυρκαγιά. Αντίστοιχα μέτρα πρέπει να ληφθούν και για τους λοιπούς ορεινούς όγκους της Αττικής ή ότι μένει από αυτούς, περιλαμβανομένων περιορισμών ή απαγορεύσεων της βόσκησης και του κυνηγίου.
Με κριτήριο τέτοιες πολιτικές αποφάσεις θα κριθεί η αξιοπιστία των Κυβερνήσεων, της διοίκησης, των τοπικών αρχών και των πολιτικών δυνάμεων. Αλλιώς οι πολίτες θα έχουν κάθε λόγο να παρεμβούν δυναμικά, ακόμα και με μεθόδους που θα θυμίζουν αυτοδικία, όταν θα βρεθούν μπροστά στις πρώτες απόπειρες «αξιοποίησης» της καταστροφής που διαπιστώσαμε όλοι αυτές τις μέρες και που συνεχίζεται.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS