Skip to main content.
Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου
28/02/1998

Απόφαση Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Τμήματος Υγείας του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου

1. Οι αντιθέσεις στο σύστημα υγείας καθημερινά οξύνονται. Η κακή οργάνωση των υπηρεσιών υγείας, η αποδιοργάνωση του δημ. νοσοκομείου, η σοβαρή έλλειψη προσωπικού, η επικράτηση της παραοικονομίας και η διαπλοκή των συμφερόντων, έχουν οδηγήσει το δημόσιο τομέα σε σήψη και ανυποληψία, το ΕΣΥ είναι προβληματικό, αναποτελεσματικό και δεν ανταποκρίνεται στις αυξημένες ανάγκες.

Με γρήγορους ρυθμούς συντελείται η ιδιοποίηση, όλο και μεγαλύτερου τμήματος της δημόσιας και ιδιωτικής δαπάνης υγείας, από τον επιχειρηματικά οργανωμένο ιδιωτικό τομέα υγείας. Έναν ιδιωτικό τομέα ανεξέλεγκτο και ασύδοτο. Την ίδια ώρα έχουμε υποβάθμιση της Δημ. Υγείας, απουσία ΠΦΥ και Πρόληψης, έντονα θεραπευτικό και νοσοκομειακό το χαρακτήρα του συστήματος, υποβάθμιση της περιφέρειας και τεχνητά προκλητή ζήτηση ιατρικών υπηρεσιών και φαρμάκων.

Η συμμετοχικότητα και αντιπροσωπευτικότητα υποτιμώνται και παραμορφώνονται στις μονάδες παροχής περίθαλψης. Η δημοκρατία στρεβλώνεται με τη μονοκομματική λογική, ενώ εδραιώνεται η πλήρης αποσύνδεση από τα αιτήματα και τις ανάγκες της κοινότητας και του λαού. Με τον τρόπο αυτό νομιμοποιείται ο εκφυλισμός και εδραιώνονται τα φαινόμενα διαφθοράς.

2. Με το φετινό προϋπολογισμό αποδεικνύεται ότι, η πολιτική στο χώρο της Υγείας -Πρόνοιας και Ασφάλισης επηρεάζεται αποφασιστικά από το κυβερνητικό πρόγραμμα σύγκλισης και πορείας προς την Οικονομική και Νομισματική Ενοποίηση.

Εμείς εκτιμούμε ότι η κυβερνητική πολιτική περιορισμού των κοινωνικών δαπανών για μείωση του κοινωνικού κόστους της εργασίας, σε συνδυασμό με την πολιτική επιβολής της εισβολής της αγοράς, στον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας των υπηρεσιών υγείας και πρόνοιας, όταν μάλιστα εφαρμόζεται σ'ένα περιορισμένο χωρίς υποδομές κοινωνικό κράτος και με ολοφάνερη την απουσία ενός συνολικού σχεδίου παρέμβασης, θέτουν σε άμεσο και σημαντικό κίνδυνο την ύπαρξη του οποιουδήποτε κοινωνικού κράτους διαθέτουμε.

Η μονόπλευρη, κοινωνικά άδικη και περιοριστική πολιτική που προωθεί η κυβέρνηση, εμπεριέχει τον κίνδυνο παραγωγικής και κοινωνικής υποβάθμισης με αποτέλεσμα την αδυναμία ολόπλευρης και ουσιαστικής συμμετοχής στο εγχείρημα, στο όνομα του οποίου εφαρμόζονται αυτές οι πολιτικές.

3. Η περιοριστική οικονομική πολιτική της κυβέρνησης σε συνδυασμό με την ολοένα και καθημερινά αποδεικνυόμενη αδυναμία της να δράσει σαν επαρκής και έντιμος διαχειριστής -όχι του συστήματος -αλλά των τρεχουσών υποθέσεων της διακυβέρνησης της χώρας από τη μια, αλλά και η απουσία -δειγμάτων έστω πολιτικής με κάποιες στοχεύσεις εναλλακτικής πορείας, οράματος και στρατηγικής από την άλλη, καθορίζουν για μας και το πλαίσιο μέσα στο οποίο εντάσσουμε και αξιολογούμε το νέο Νόμο για την υγεία, αλλά και το σύνολο της σημερινής κυβερνητικής πολιτικής στο χώρο μας.

Σημαντικό θέμα, που δεν πρέπει να παραβλέψουμε και που επιδιώκει ερείσματα στο κίνημα και την κοινωνία -τα τελευταία χρόνια με επιμονή και στη χώρα μας -αποτελεί μια δήθεν επιστημονική και δήθεν ουδέτερη θεώρηση των πραγμάτων και εκλογίκευση ουσιαστικά των απόψεων του νεοφιλελευθερισμού, που παρουσιάζονται σαν αντικειμενικές και αναγκαίες.

Με το πρόσχημα του ελέγχου και της απόδοσης της παραγωγής, της αποδοτικότητας των πόρων και της πλατιάς κοινωνικής συναίνεσης και επομένως αποϊδεολογικοποίησης των επιλογών, πολιτικοί επιστήμονες, διαπλεκόμενα ΜΜΕ και εν τέλει κυβερνητικές επιλογές, επιδιώκουν αποδυνάμωση του δημόσιου χαρακτήρα, με έλεγχο και ανακατανομή των κοινωνικών δαπανών υγείας, πρόνοιας, και ασφάλισης, προς όφελος του ιδιωτικού τομέα και ουσιαστικά προς την κατεύθυνση που επιβάλλει ο διεθνοποιημένος καπιταλισμός και τα ευρωπαϊκά διευθυντήρια.

Χαρακτηριστικό και πολύ σημαντικό στοιχείο της ασκούμενης σήμερα πολιτικής στο χώρο μας -αλλά και γενικότερα -αποτελεί και η μέθοδος επιλογής, εφαρμογής και υλοποίησης των αποφάσεων.

Η κυβέρνηση προχωρεί, χωρίς κοινωνικό και κοινοβουλευτικό διάλογο, χωρίς καν ουσιαστικό ενδοκυβερνητικό διάλογο, με αδιαφάνεια, αυταρχισμό και έλλειψη δημοκρατίας, στην εφαρμογή ενός συνοθυλεύματος αποφάσεων και πολιτικών επιλογών, με κύριο γνώμονα την οικονομική παράμετρο. Πρόκειται για τεχνοκρατικό αυταρχισμό.

4. Δεδομένου ότι, αποτελεσματικός εκσυγχρονισμός του συστήματος υγείας, πρόνοιας, ασφάλισης, που συγχρόνως θα είναι και κοινωνικά ουδέτερoς, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει, υπερασπιζόμαστε όλα όσα προάγουν τα συμφέροντα των εργαζομένων και των πληττομένων στρωμάτων μέσα στο συγκεκριμένο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο, ενώ συγχρόνως διαθέτουμε και προβάλλουμε την πειστική εναλλακτική πρόταση διεξόδου από τις καταστάσεις που επιβάλλει το παραπάνω πλαίσιο, προς μια κοινωνία δικαίου και αλληλεγγύης που εμπνέεται από τις σοσιαλιστικές αξίες.

Η νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία πρέπει να οικοδομηθεί στη βάση της καθημερινής πάλης στους χώρους δουλειάς, για το βιοτικό επίπεδο και την ποιότητα ζωής, αλλά και της υπεράσπισης αξιών εκφρασμένων με όρους του σήμερα, που όμως προσδιορίζουν το αύριο.

Σαν αριστεροί υγειονομικοί έχουμε υποχρέωση να επιτελέσουμε τον κοινωνικό μας ρόλο, να εκφράσουμε στην πράξη και να στηρίξουμε με τη δράση, τη διάχυτη απαίτηση για κοινωνική δικαιοσύνη, την πάντα παρούσα, αλλά μη ενταγμένη πίστη στα κοινωνικά ιδεώδη και την απόλυτη ατομική ανάγκη, για δημόσια συλλογική δράση και συνύπαρξη.

Στο πλαίσιο των σημερινών συνθηκών, αγωνιζόμαστε για το δημόσιο χαρακτήρα του συστήματος, με εισαγωγή μηχανισμών δημόσιου και κοινωνικού ελέγχου και εφαρμογή εκσυγχρονιστικών μέτρων συγκεκριμένης κατεύθυνσης που εξασφαλίζουν την αναδιανομή, την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Η πορεία της μονόπλευρης ονομαστικής σύγκλισης προς μια ενοποιημένη Ευρώπη χωρίς -παράλληλα- αρχές και κοινωνικά στηρίγματα μας βρίσκει αντίθετους. Παλεύουμε για την πραγματική σύγκλιση των ευρωπαϊκών κοινωνιών μέσω πολιτικών πλήρους απασχόλησης και διεύρυνσης της κοινωνικής αλληλεγγύης και όχι μείωση των ελλειμμάτων με κάθε τρόπο και θυσία.

Υποστηρίζουμε το κοινωνικό κράτος και την αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης όχι από θέσεις οπισθοφυλακής αλλά σαν πολιτικό δικαίωμα και σαν συστατικό στοιχείο των ευρωπαϊκών δημοκρατιών, που πλαταίνει τους ορίζοντες της έννοιας των πολιτικών δικαιωμάτων με την "αταξική" τους διάσταση.

Στη διαδρομή των χρόνων που πέρασαν η συμμετοχικότητα, τα αντιπροσωπευτικά όργανα γνωμοδότησης, η λειτουργία οργάνων ελέγχου και αυτοελέγχου, η παρεμβατικότητα των κοινωνικών φορέων δεν λειτούργησαν ή αφέθηκαν να μη λειτουργήσουν αποδοτικά. Σήμερα όλες αυτές οι λειτουργίες υποβαθμίζονται, συρρικνώνονται και προετοιμάζεται η κατάργησή τους. Με πρόσχημα την αποτελεσματικότητα και την αποδοτικότητα, προωθούνται λειτουργίες με χαρακτηριστικά συγκεντρωτισμού. Πρόκειται για σαφές πισωγύρισμα.

Απέναντι σ'αυτή την κατάσταση προβάλλουμε το αίτημα της Δημοκρατικής Ανανέωσης της οργάνωσης και λειτουργίας του δημόσιου τομέα υγείας, το παραπέρα βάθεμα της δημοκρατίας στους χώρους δουλειάς. Με συλλογική δράση υπερασπιζόμαστε αξίες, ασκούμε δημόσια κριτική, ελέγχουμε λειτουργίες, αναβαθμίζουμε τη συμμετοχή μας.

5. Η νέα Γραμματεία του Τμήματος Υγείας να προγραμματίσει τη λειτουργία της στους παρακάτω άξονες και αρχές σαν πλαίσιο δράσης. Αξιοποιώντας κάθε προσφορά χωρίς περιορισμούς, με πνεύμα ενωτικό και πλατιά δημοκρατία να λειτουργήσει σαν συνεκτικός ιστός των Υγειονομικών του κόμματος στα διάφορα επίπεδα χώρου και τόπου, αλλά και να επεξεργαστεί θέσεις, στο πλαίσιο της προγραμματικής αντιπολίτευσης προς την κατεύθυνση που το κόμμα έχει επιλέξει, με βοηθητικές επιτροπές και ομάδες δουλειάς.

Πιο συγκεκριμένα:

α. Να πραγματοποιήσει στο επόμενο διάστημα ανοιχτή στην κοινωνία Ημερίδα για το πού βρίσκεται και πού πάει ο δημόσιος τομέας σήμερα.

β. Να δώσει προτεραιότητα για την παραγωγή θέσεων για:

Ιδιωτική Ασφάλιση.

Προνοιακή πολιτική

Ψυχική υγεία

Ιδιωτικό Τομέα Υγείας.

γ. Να προετοιμάσει το σύνολο των θέσεων για Υγεία -Πρόνοια για μία συζήτηση -απόφαση στην ΚΠΕ του κόμματος.

Τμήμα Υγείας