Η κυβέρνηση ανέλαβε συγκεκριμένες δεσμεύσεις για αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα μετά τις εκλογές έναντι του ΟΟΣΑ και κυρίως έναντι των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ενέκριναν πρόσφατα το επικαιροποιημένο πρόγραμμα σύγκλισης της χώρας μας. Οι δεσμεύσεις αυτές, με τις οποίες δεν διαφωνεί η Ν.Δ, αφορούν τη λήψη μέτρων για αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, για μείωση των συντάξεων, για μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών για αποδυνάμωση του Δημόσιου και καθολικού χαρακτήρα της ασφάλειας και για ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης. Οι πρόσφατες αποκαλύψεις της κοινοτικής επιτρόπου κυρίας Διαμαντοπούλου επιβεβαίωσαν αυτές τις εκτιμήσεις μας παρά τις φραστικές και καθησυχαστικές εξηγήσεις της κυβέρνησης για προεκλογικούς και ψηφοθηρικούς λόγους.
Είναι βέβαια αλήθεια, ότι το σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων στη χώρα μας είναι σε κρίση και όσον αφορά την ποιότητα των υπηρεσιών του και το ύψος των παροχών του και όσον αφορά τη δυνατότητα να ανταποκριθεί στο μέλλον στις οικονομικές, κοινωνικές και άλλες υποχρεώσεις του απέναντι στους ασφαλισμένους. Είναι όμως εξίσου αλήθεια, ότι για να αντιμετωπιστεί αυτή η κρίση χρειάζονται συγκρούσεις με τις αιτίες που την γεννούν και όχι με τα μόνιμα θύματά της τους εργαζόμενους και συνταξιούχους.
Οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν στην Κοινωνική Ασφάλιση είχαν τις παρακάτω συνέπειες:
Το 80% των συνταξιούχων παίρνει συντάξεις κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Οι ασφαλιστικές εισφορές των Ελλήνων εργαζομένων είναι οι μεγαλύτερες σε όλη την Ευρώπη.
Τα ασφαλιστικά ταμεία έχασαν από το 1950 μέχρι σήμερα 21 τρις. δρχ από την αναγκαστική διαχείριση των αποθεματικών τους από το τραπεζικό σύστημα με μηδενικούς ή ελάχιστους τόκους και από ανεκπλήρωτες θεσμοθετημένες υποχρεώσεις του κράτους.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ αποκαλύπτει προεκλογικά τις προθέσεις και τις δεσμεύσεις των δυνάμεων του δικομματισμού και προβάλλει τις δικές του εναλλακτικές προτάσεις για αναβάθμιση και βελτίωση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης στη χώρα μας.
Η εναλλακτικότητα των προτάσεων μας συνίσταται κυρίως στα εξής βασικά σημεία:
α) To πραγματικό περιεχόμενο των κυβερνητικών μέτρων στην κοινωνική ασφάλιση:
Η κυβερνητική πολιτική, η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο ΟΟΣΑ, πιέζουν για μετατροπές στο ασφαλιστικό σύστημα, θέτοντας πρωταρχικό στόχο να μειώσουν τις κοινωνικές δαπάνες και να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων στο όνομα της αντιμετώπισης του μειωμένου ανταγωνισμού.
Ο Συνασπισμός επιδιώκει την ενίσχυση της κοινωνικής προστασίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Οι προτάσεις του Συνασπισμού, διαπερνώνται από την αρχή της καθολικότητας, της ασφάλειας, του δημόσιου και υποχρεωτικού χαρακτήρα του ΣΚΑ, της αποδοτικότητας και της αποτελεσματικότητας του για το μέλλον ως οργανικού συστατικού στοιχείου της Κοινωνικής Συνοχής, αλλά και όρο, προϋπόθεση και περιεχόμενο της οικονομικής ανάπτυξης.
β) Ως προς τις αιτίες της κρίσης:
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ θεωρεί ως βασικές αιτίες της κρίσης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης (ΣΚΑ):
Τις ασκούμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Την πολύχρονη λιτότητα και την αυξημένη ανεργία.
Την επέκταση των ανασφάλιστων, άτυπων και ελαστικών μορφών απασχόλησης.
Την ανασφάλιστη εργασία των μεταναστών εργαζομένων.
Την εκτεταμένη εισφοροκλοπή και εισφοροδιαφυγή.
Την οικονομική στασιμότητα και υστέρηση της περιόδου 80-90, σε συνδυασμό με υψηλούς ρυθμούς πληθωρισμού.
Την κατασπατάληση των αποθεματικών των .
Όλες οι κυβερνήσεις διαχειρίσθηκαν και διαχειρίζονται τα αποθεματικά των ασφαλιστικών Ταμείων σαν αυτά να αποτελούσαν προέκταση του κρατικού προϋπολογισμού.
Έτσι, χάθηκε η δυναμική του ΣΚΑ αφού αποσαθρώθηκαν τα κεφαλαιοποιητικά του χαρακτηριστικά και εξαλείφθηκαν, περίπου πλήρως, τα στοιχεία ανταποδοτικότητάς του.
Οι δυνάμεις του δικομματισμού και οι Διεθνείς Οργανισμοί, αγνοούν και υποβαθμίζουν τα πραγματικά οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα και προτάσσουν ως βασικές αιτίες της κρίσης την όξυνση του δημογραφικού προβλήματος και την χειροτέρευση της σχέσης εργαζομένων - συνταξιούχων. Αυτά όμως δεν είναι αιτίες αλλά οι συνέπειες των πραγματικών αιτιών.
γ) Ως προς τις ευθύνες:
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ θεωρεί, ότι την κύρια ευθύνη την έχουν οι κυβερνήσεις λόγω των πολιτικών που άσκησαν για τα ασφαλιστικά Ταμεία και κυρίως γιατί κατασπατάλησαν τα αποθεματικά τους.
Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας με νόμους, που θέσπισαν οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. και που διατηρούν μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ παρά τις περί του αντιθέτου εξαγγελίες τους, επιχειρήθηκαν μεταβολές σε βασικά δομικά χαρακτηριστικά του ΣΚΑ με την πλήρη επικράτηση, όμως, κριτηρίων εισπρακτικού χαρακτήρα ταμειακής φύσης που στόχευαν στην απλή, πρόσκαιρη και βραχυπρόθεσμη διευκόλυνση της διαχειριστικής λειτουργίας των ασφαλιστικών Ταμείων και όχι στην εξυπηρέτηση των μακρόπνοων αναγκών και προοπτικών τους.
Βασικές επιδιώξεις όλων των νομοθετικών παρεμβάσεων υπήρξαν: η αύξηση των εσόδων των Ταμείων με διαρκή επιβάρυνση της εργασίας, ο περιορισμός των κοινωνικών δαπανών και η χειροτέρευση των προϋποθέσεων απόληψης των ασφαλιστικών παροχών.
Με τις ρυθμίσεις των νόμων αυτών "θεμελειώδεις" ασφαλιστικές διατάξεις που αφορούν, μάλιστα, τις πολυπληθέστερες ομάδες ασφαλισμένων και συνταξιούχων (όπως είναι τα κατώτατα όρια των συντάξεων, οι αναπηρικές συντάξεις, ο τρόπος αναπροσαρμογής των συντάξεων, το δικαίωμα ανεμπόδιστης πρόσβασης στο φάρμακο κλπ.) δέχθηκαν καταλυτικά πλήγματα.
Από την επισκόπηση των επισήμων στοιχείων αποδεικνύεται ότι το 1999 μόλις το 20% των συνταξιούχων έπαιρνε συντάξεις πάνω από τα κατώτατα όρια.
Αλλά και σε σχέση με τις καθαρά οικονομικής φύσης προοπτικές των νόμων αυτών οι διαπιστώσεις δεν είναι καθόλου ευνοϊκές. Παρά την προσωρινή "ανακούφιση", που προέκυψε με την επίρριψη, όμως, του κόστους σε βάρος των χαμηλοσυνταξιούχων και την περαιτέρω υποβάθμιση του επιπέδου ζωής τους, το μέλλον των ασφαλιστικών Ταμείων παραμένει σκοτεινό και αβέβαιο. Η κρατική συμμετοχή, άλλωστε, στα έσοδα του ΙΚΑ από εισφορές μειώθηκε από το 37% το 1990 στο 21 % το 1997.
δ) Ως προς τις λύσεις που προτείνονται:
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ θεωρεί, ότι για να αντιμετωπιστεί η κρίση του ΣΚΑ επιβάλλεται:
Να προωθηθούν μεταρρυθμίσεις μακράς πνοής, που θα οδηγούν σε δικαιότερη κατανομή του πλούτου στην κοινωνία (φορολογική μεταρρύθμιση).
Να προωθηθούν ολοκληρωμένες πολιτικές απασχόλησης, στα πλαίσια των οποίων θα αντιμετωπίζονται οι μακροχρόνια άνεργοι και οι ευάλωτες στον κοινωνικό αποκλεισμό ομάδες, ενώ θα δημιουργούνται και νέες θέσεις εργασίας.
Με βάση τις πιο πάνω παραμέτρους και διαπιστώσεις ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ προβάλει και διεκδικεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, ένα συνεπές και συνεκτικό σχέδιο αντιμετώπισης των προβλημάτων του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας μας.
Το σχέδιο αυτό περιλαμβάνει διαρθρωτικές παρεμβάσεις στο επίπεδο:
της οργάνωσης και λειτουργίας του Σ.Κ.Α.,
της χρηματοδότησης του,
της αναβάθμισης και διεύρυνσης των παροχών,
της σχέσης ανάμεσα στο εθνικό και το ευρωπαϊκό και
της σχέσης ανάμεσα στον υποχρεωτικό κοινωνικό και δημόσιο χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης και το ιδιωτικό.
Βασικός στόχος αυτών των αλλαγών είναι η συγκέντρωση των αναγκαίων πόρων, ώστε να εξασφαλιστούν οι συντάξεις του μέλλοντος αλλά και να βελτιωθεί το επίπεδο της παρεχόμενης κοινωνικής προστασίας και των κοινωνικο-ασφαλιστικών παροχών.
Επίσης η πραγματοποίηση των αναγκαίων διαρθρωτικών παρεμβάσεων στις θεμελιακές πτυχές του ΣΚΑ (οργάνωση, λειτουργία, χρηματοδότηση και παροχές).
Βασικοί άξονες των προτάσεων του ΣΥΝ είναι:
1. ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ Σ.Κ.Α.
Α. ΝΕΟΙ ΠΟΡΟΙ
α) Θεσμοθέτηση τριμερούς χρηματοδότησης.
Να θεσμοθετηθεί η τριμερής χρηματοδότηση του κλάδου κύριας σύνταξης και του κλάδου υγείας για όλους τους ασφαλισμένους, άσχετα με το χρόνο εισόδου τους στο Σ.Κ.Α., με αναλογία 2/9 από τους εργαζόμενους, 3/9 από τον Κρατικό Προϋπολογισμό και 4/9 από τους εργοδότες.
β) Πόροι για την επικουρική και την εφ' απαξ ασφάλιση.
Θα πρέπει να ισχύσει η διμερής χρηματοδότηση από εργοδότες και εργαζόμενους σε αναλογία 1 (τουλάχιστον) προς 1.
γ) Αξιοποίηση διαθεσίμων (κινητής περιουσίας) ασφαλιστικών οργανισμών.
Τα δ.σ. των ασφαλιστικών οργανισμών να αποφασίζουν ελεύθερα και κατά την κρίση τους, με βάση ένα νέο συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο εξασφάλισης των δικαιωμάτων των ασφαλισμένων και συνταξιούχων, την προσφορότερη δυνατή και ασφαλέστερη, (μακριά και από τις λογικές του χρηματιστηριακού τζόγου και από τις λογικές της αναγκαστικής διαχείρισης από την εκάστοτε κυβέρνηση), αξιοποίηση των αποθεματικών των ταμείων, που σήμερα ανέρχονται στα 5 τρισ. δρχ.
δ) Πόροι από την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων, που σήμερα ανέρχεται στα 300 δισ. δρχ.
Β. ΕΙΣΠΡΑΞΗ ΠΟΡΩΝ ΠΟΥ ΔΙΑΦΕΥΓΟΥΝ 'Η ΥΠΟΚΛΕΠΤΟΝΤΑΙ
Η εκτεταμένη εισφοροδιαφυγή επιβάλλεται να καταπολεμηθεί ως πρώτη προτεραιότητα με τη μηχανοργάνωση των ταμείων για την άμεση βεβαίωση και είσπραξη των εισφορών, με τη νομιμοποίηση παρέμβασης και ελέγχου των εκπροσώπων των εργαζομένων και με την κατάργηση των χαριστικών ρυθμίσεων για τους μονίμους εισφοροδιαφεύγοντες (πρόσφατες έρευνες των αρμοδίων υπηρεσιών έδειξαν ότι ένας στους τέσσερις εργαζόμενους απασχολείται ανασφάλιστος).
Σημαντικά έσοδα μπορούν να προκύψουν από την διεύρυνση της ασφάλισης ανασφαλίστων τμημάτων των εργαζομένων (αλλοδαποί, άτυπες μορφές απασχόλησης).
Γ. ΟΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ
Οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων δεν πρέπει και δεν μπορεί να αυξηθούν γιατί είναι οι μεγαλύτερες σε όλη την Ευρώπη. Επίσης δεν θα πρέπει να γίνει ποσοστιαία μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών (μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους), όχι μόνο γιατί θα χάσουν και άλλους πόρους τα ασφαλιστικά ταμεία αλλά και γιατί, όπου εφαρμόστηκε αυτό το μέτρο στην Ευρώπη (Γαλλία), δεν οδήγησε στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, όπως επικαλούνταν οι εμπνευστές του.
Δ. ΝΕΟΙ ΠΟΡΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΙΔΙΚΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΩΝ
Επιβάλλεται η δημιουργία ειδικού λογαριασμού κοινωνικής αλληλεγγύης, που θα στηρίξει καθολικά και με ένα ελάχιστο εισόδημα αξιοπρεπούς διαβίωσης:
Όσους φθάνουν το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης και αδυνατούν, πλέον, να στοιχειοθετήσουν τις ελλείπουσες προϋποθέσεις συνταξιοδότησης και
Όσους ηλικιωμένους ανασφάλιστους και μακροχρονίως ανέργους δεν έχουν εισόδημα για να επιβιώσουν.
Οι δράσεις αυτές δεν έρχονται να υποκαταστήσουν η να αναιρέσουν την κατώτατη σύνταξη. Ούτε επίσης μπορούν οι εργαζόμενοι και τα Ταμεία να τις επωμισθούν. Γι αυτό θα πρέπει τα έσοδα πρέπει να εξευρεθούν. από ειδική άμεση φορολόγηση.
Τέτοιες πηγές φορολόγησης μπορεί να είναι:
Επιχειρήσεις εντάσεως κεφαλαίου και τεχνολογίας μέσω της φορολόγησης προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας.
Από Πηγές πλούτου: της φορολόγησης ακίνητης περιουσίας, της επιβολής φορολόγησης των χρηματιστηριακών υπεραξιών.
Ειδική φορολόγηση υψηλών εισοδημάτων π.χ. σε ατομικά εισοδήματα άνω των 15 εκατομμυρίων δραχμών (φόρος αλληλεγγύης).
Σχετική πρόταση νόμου υπέβαλε ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ στη Βουλή, η οποία πρόσφατα απορρίφθηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία.
2. ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ Σ.Κ.Α.
α. Ομαδοποιήσεις ομοειδών Ταμείων,
ύστερα από αναλογιστικές μελέτες και με τη σύμφωνη γνώμη των ασφαλισμένων, προκειμένου να αντιμετωπίζεται ολοκληρωμένα και με ορίζοντα χρόνου η βιωσιμότητα των ή του ενοποιημένου Ταμείου.
β. Οι δύο πόλοι του Σ.Κ.Α.: δημόσια και κοινωνική σύνταξη.
Διαμόρφωση νέου οργανωτικού και λειτουργικού προτύπου του ΣΚΑ με την ταυτόχρονη ύπαρξη δύο πόλων, του πρώτου με δημόσιο χαρακτήρα και του δεύτερου με κοινωνικό χαρακτήρα.
Ο πρώτος πόλος - δημόσια ασφάλιση - θα περιλαμβάνει την κύρια ασφάλιση (σύνταξη) και την ασφάλιση υγείας. Τα ασφαλιστικά Ταμεία του πρώτου πόλου διοικούνται ισομερώς (κράτος, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, εργοδότες) και ισότιμα. Η χρηματοδότηση της δημόσιας ασφάλισης γίνεται με το σύστημα της τριμερούς χρηματοδότησης.
Ο δεύτερος πόλος - κοινωνική σύνταξη - περιλαμβάνει την επικουρική ασφάλιση και θα έχει συμπληρωματικό χαρακτήρα.
Στους ασφαλιστικούς φορείς της επικουρικής ασφάλισης θα αναγνωρίζεται πλήρης διοικητική, λειτουργική και διαχειριστική αυτοτέλεια προκειμένου να κατορθωθεί η εμπλοκή τους σε νέες υπηρεσίες και η βελτίωση των παροχών τους. Η διοίκησή τους και η πλειοψηφία τους πρέπει να ανήκει στους εργαζόμενους.
γ. Διοικητική και διαχειριστική αυτοτέλεια οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης .
δ. Χρήση πληροφοριακών μέσων στη διοίκηση και λειτουργία του Σ.Κ.Α.
ε. Οργανωτική ανασυγκρότηση και λειτουργική αναβάθμιση των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης.
στ. Αναβάθμιση της σχέσης ασφαλιστικών οργανισμών και ασφαλισμένων/συνταξιούχων.
ζ. Σύγκλιση συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης σε επίπεδο Ε.Ε.
Θα πρέπει να αποτραπούν οι πολιτικές περιορισμού η συρρίκνωσης και αποσύγκλισης των εθνικών Σ.Κ.Α. και να ξεκινήσει διάλογος για τη διαμόρφωση του πλαισίου των αρχών και των όρων ενός ευρωπαϊκού αναβαθμισμένου προς τα πάνω Σ.Κ.Α. για να αντιμετωπίσει τις αυξημένες κοινωνικές ανάγκες, τη γήρανση του πληθυσμού, τις υγειονομικές ανάγκες περίθαλψης, την αναβάθμιση των κοινωνικών παροχών.
η. Σχετικά με την ιδιωτική ασφάλιση.
Θα πρέπει να σταματήσει η πριμοδότηση της ιδιωτικής ασφάλισης μέσω φορολογικών και άλλων κινήτρων, που φέρνουν τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες σε ίση ή και πλεονεκτική θέση σε σχέση με την κοινωνική ασφάλιση.
Θα πρέπει να εξαλειφθεί η προνομιακή νομοθετική μεταχείριση των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών στο θέμα της επενδυτικής αξιοποίησης των διαθεσίμων κεφαλαίων τους.
3. Η ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΟΥ ΥΨΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΠΑΡΟΧΩΝ
Α. Όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.
Τα γενικά όρια συνταξιοδότησης δεν θα πρέπει να μεταβληθούν. Στον δημόσιο τομέα δεν θα πρέπει να χειροτερεύσουν τα προβλεπόμενα μεταβατικά όρια ηλικίας. Στον ιδιωτικό τομέα θα πρέπει να επανέλθει η ισχύς της 35ετίας ασχέτως ορίου ηλικίας, για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος.
Β. Προσδιορισμός του συντάξιμου μισθού.
Η κύρια σύνταξη θα πρέπει να είναι ίση με το 80 % του συντάξιμου μισθού. Οι αναπροσαρμογές της κύριας σύνταξης να υπολογίζονται με βάση τις αυξήσεις των εν ενεργεία εργαζομένων.
Γ. Υπολογισμός της κατώτατης σύνταξης.
Επαναφορά των 20 ημερομισθίων του ανειδίκευτου εργάτη ανεξαρτήτως ύψους εισοδήματος του ασφαλισμένου.
Δ. Για τις αναπηρικές συντάξεις.
Θα πρέπει να δημιουργηθεί ειδικός ασφαλιστικός κλάδος επαγγελματικού κινδύνου που θα αναπτύσσει πολιτικές:
πρόληψης του επαγγελματικού κινδύνου,
αποζημιώσεων των προσωρινά και οριστικά αναπήρων και
εργασιακής επανένταξης των παθόντων.
Ε. Βελτίωση των διοικητικών διαδικασιών απονομής των νομοθετημένων ασφαλιστικών παροχών και εξάλειψη της πολύχρονης αναμονής και γραφειοκρατίας.
Στ. Για τους ηλικιωμένους ανασφάλιστους και μακροχρόνια ανέργους.
Εισοδηματική στήριξη των μακροχρονίως ανέργων και παράλληλη προώθησή τους σε θέσεις εργασίας, προκειμένου αυτοί να μπορέσουν να συμπληρώσουν τις νόμιμες προϋποθέσεις συνταξιοδότησής τους.
Ζ. Για την ανταποδοτικότητα των ασφαλιστικών κρατήσεων και την απονομή μειωμένης σύνταξης.
Θα πρέπει να διασφαλιστεί, η ανταποδοτικότητα των ασφαλιστικών κρατήσεων και η δυνατότητα απόληψης μειωμένης σύνταξης για όσους φθάσουν το όριο συνταξιοδότησης χωρίς, όμως, να έχουν συμπληρώσει τις νόμιμες προϋποθέσεις συνταξιοδότησης, ανεξαρτήτως ύψους εισοδήματος του δικαιούχου.
Ανταποδοτικότητα, επίσης, θα πρέπει να υπάρχει και στις συντάξεις όσων έχουν κρατήσεις σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα και δεν έχουν τις προϋποθέσεις για πρόωρη συνταξιοδότηση.
H. Αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας.
Επιβάλλεται η άμεση αναβάθμιση του επιπέδου :
Της πρωτοβάθμιας περίθαλψης και της εφαρμογής του οικογενειακού γιατρού.
Της νοσοκομειακής περίθαλψης.
Της πρόληψης και της γενίκευσης της εφαρμογής του Ιατρού Εργασίας.
Θ. ΝΕΟΙ/ΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΙ.
Ριζική επανεξέταση των απαράδεκτων ρυθμίσεων που έχουν γίνει για όσους και όσες μπήκαν στην αγορά εργασίας και στην ασφάλιση μετά το 1993, για τους οποίους ισχύουν πολύ χαμηλότερα επίπεδα κύριας σύνταξης (60% του συντάξιμου μισθού) και τα υψηλότερα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση.
Τμήμα Εργατικής Πολιτικής
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS