Αναλυτικά το κείμενο απόφασης της Κ.Π.Ε. έχει ως εξης:
Α. Αφετηρία της ανάλυσής μας πρέπει να είναι η ερμηνεία του συνολικού αποτελέσματος των ευρωεκλογών και η εκτίμηση για τις επιπτώσεις που αυτό το αποτέλεσμα θα έχει στην πορεία της Ε.Ε. και ιδιαίτερα στην διαδικασίας ενοποίησης.
Η μεγάλη απόχή των Ευρωπαίων πολιτών από την διαδικασία των Ευρωεκλογών είναι το πρώτο στοιχείο που θα πρέπει να επισημανθεί και να ερμηνευτεί σωστά.
Η αποχή δεν έχει συνηθισμένες διαστάσεις. Δεν πρέπει να αποδοθεί σε αδιαφορία ούτε σε υποτίμηση του ρόλου που παίζει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η αποχή πρέπει να ερμηνευτεί ως ένα σαφές μήνυμα αποδοκιμασίας του προσώπου που σήμερα έχει η Ε.Ε. και οι πολιτικές της.
Ο πόλεμος κατά της Γιουγκοσλαβίας οπωσδήποτε επηρέασε το κλίμα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Θα ήταν λάθος, όμως να ερμηνεύσουμε την στάση των Ευρωπαϊκών λαών μόνο με την επίδραση του πολέμου.
Το πρόβλημα είναι συνολικότερο. Πέρα και πριν από το μέτωπο του πολέμου, υπάρχει το μέτωπο των κοινωνικών προβλημάτων.
Τα μεγάλα κοινωνικά ελλείμματα που χαρακτηρίζουν την Ευρωπαϊκή πολιτική σήμερα.
Η κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους, η αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, η ανεργία, η νέα φτώχεια, η αποδόμηση συνολικά του ευρωπαϊκού κοινωνικού προτύπου είναι ο ένας και κρίσιμος παράγοντας.
Με το χρόνο, δικαιολογημένα παγιώνεται η αίσθηση, ότι η πραγματική εξουσία έχει εκφύγει πιο τόσο από τα πλαίσια των εθνικών κυβερνήσεων όσο και από την γραφειοκρατία της Ε.Ε. και έχει περάσει σε υπερεθνικά και ταυτόχρονα ανεξέλεγκτα οικονομικά τραπεζικά και χρηματιστηριακά κέντρα. Αυτός είναι ο δεύτερος σημαντικός παράγοντας. Αυτοί οι παράγοντες ωθούν ολοένα και πιο έντονα τους πολίτες όλης της Ευρώπης μακριά από την πολιτική διαδικασία και τους οδηγούν στην αποχή και την αδιαφορία.
Το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό, για να το ξεπεράσουμε, χωρίς πολύ προσεκτική και βαθύτερη εκτίμηση των συνεπειών, που αυτά τα φαινόμενα μπορούν και έχουν.
Και εάν είναι πολύ σοβαρό για το εσωτερικό κάθε μιας χώρας, είναι εξαιρετικά σοβαρό για το εγχείρημα της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης.
Η Ενωμένη Ευρώπη είναι ένα όραμα που μόνο με την συμμετοχή και την στήριξη των Ευρωπαϊκών λαών μπορεί να προχωρήσει.
Η Ε.Ε., ως μια λιγότερο ή περισσότερο χαλαρή συμμαχία κυβερνήσεων, είναι κάτι που δεν έχει καμία σχέση με την οικονομική, κοινωνική και πολιτική ενοποιημένη Ευρώπη, με την Ευρώπη των λαών.
Δυστυχώς πρέπει να πούμε ότι, η μέχρι σήμερα πορεία της ενοποίησης, το κοινωνικό της περιεχόμενο και η αποξένωση της από τους λαούς, ενισχύουν δραματικά την πρώτη εκδοχή.
Ξεκινώντας λοιπόν από το μέγα θέμα της απόχής θα πρέπει να επισημάνουμε ότι αυτές οι Ευρωεκλογές, έφεραν με έντονο τρόπο στο προσκήνιο, το κεντρικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη.
Ουσιαστικά έθεσαν και πάλι προς συζήτηση το θέμα, που σχετίζεται με τον χαρακτήρα της ενοποίησης και την προοπτική της.
Στο σημείο αυτό πρέπει να κάνουμε τη δεύτερη επισήμανση που προκύπτει από τα αποτελέσματα.
Για πρώτη φορά στο νέο Ευρωκοινοβούλιο η Σοσιαλιστική ομάδα δεν έχει την πλειοψηφία.
Για πρώτη φορά η πλειοψηφία πέρασε στο Λαϊκό ευρωπαϊκό κόμμα.
Πρόκειται για μια μεγάλη ήττα της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, που πρέπει να ερμηνευτεί σωστά.
Και μάλιστα για μια ήττα που έρχεται μετά από μια περίοδο μεγάλης στροφής προς τα αριστερά, σε ολόκληρη την Ευρώπη και σε μια περίοδο όπου στις 13 από τις 15 χώρες της Ε.Ε. κυβερνούν σοσιαλιστικές ή κεντροαριστερές κυβερνήσεις.
Είναι φανερό ότι σε αυτήν την εκλογική ήττα αποτυπώνεται η απογοήτευση και η διάψευση των ελπίδων, που δημιούργησε η άνοδος αυτών των κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια.
Οι λαοί της Ευρώπης δεν είδαν - παρά την απομάκρυνση των συντηρητικών από την εξουσία - καμιά ουσιαστική αλλαγή.
Δεν είδαν αλλαγή στο εσωτερικό των χωρών τους, κυρίως όμως δεν είδαν αλλαγή στην πορεία της Ευρώπης και στην πολιτική με την οποία προωθείται η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση.
Δυστυχώς η σύγκρουση Λαφοντέν με την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και η παραίτησή του συμβόλισε αυτό που πολύ καλά κατάλαβαν οι λαοί της Ευρώπης.
Ότι δηλαδή η σημερινή ηγεσία της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας έχει αποδεχτεί τις συντηρητικές προδιαγραφές του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος και δεν έχει την θέληση και τη δύναμη να αγωνιστεί για την αλλαγή τους.
Στη συνειδητοποίηση αυτής της εξέλιξης καταλυτικό, ρόλο έπαιξε ο πόλεμος.
Η πλήρης ταύτιση της Ευρώπης με τις ΗΠΑ και κυρίως η κραυγαλέα αδυναμία αλλά και η απροθυμία διαμόρφωσης μιας αυτόνομης ευρωπαϊκής πολιτικής, συμβόλισε πολύ καθαρά ότι εκτός από το κοινωνικό πεδίο υπήρξε εξομοίωση και ταύτιση με τις συντηρητικές δυνάμεις και στο κατ΄εξοχήν πολιτικό και με κάποια έννοια και στο ιδεολογικό πεδίο.
Ο διορισμός Σολάνα και η συμφωνία Σρέντερ - Μπλερ για την περιστολή των κοινωνικών δαπανών το επιβεβαιώνουν.
Βεβαίως το τέλος του ψυχρού πολέμου και του διπολισμού έχει αλλάξει τα δεδομένα, αλλά η μεγάλη παράδοση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι παράδοση φιλειρηνική και κυρίως παράδοση αυτονομίας και ανεξαρτησίας απέναντι στις υπερδυνάμεις. Παράδοση κοινωνικής αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και προστασίας.
Το ότι εξέλιπαν η μια από τις δυο υπερδυνάμεις των τελευταίων δεκαετιών, δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποταχθεί και η Ευρωπαϊκή Αριστερά στην μια και μόνη υπερδύναμη.
Γιατί αν αυτό συμβεί, τότε που μπορούν να ελπίζουν οι Ευρωπαϊκοί λαοί;
Σε ποιόν να εναποθέσουν τις ελπίδες τους, για αντίσταση στο νόμο του ισχυρού, για αντίσταση στον κίνδυνο νέας παγκόσμιας βαρβαρότητας, για αντίσταση τελικώς στην θέληση της αυτοκρατορικής υπερδύναμης.
Δυστυχώς αυτή η ελπίδα, αν δεν εξέλειψε τελείως, θόλωσε πάρα πολύ με την υπόθεση του πολέμου.
Και αυτή η τραγική εικόνα αποτυπώθηκε στα αποτελέσματα των ευρωεκλογών.
Και επειδή πρέπει να είμαστε ειλικρινείς, από αυτήν την εικόνα δεν κατάφεραν να βγούν εκτός αρκετές από τις πέραν της σοσιαλδημοκρατίας δυνάμεις της Αριστεράς σε όλη την Ευρώπη.
Και οι δυνάμεις της παραδοσιακής κομμουνιστικής Αριστεράς και οι δυνάμεις της νέας Ευρωπαϊκής Αριστεράς και οι δυνάμεις της Οικολογίας ως σύνολο δεν κατάφεραν να εμφανισθούν και να καταγραφούν ως εναλλακτική λύση.
Δεν κατάφεραν να αναδειχτούν σε δυνάμεις που μπορούν να υποσχεθούν πειστικά μια διαφορετική προοπτική και να αποτελέσουν την ελπίδα για τους λαούς της Ευρώπης.
Σε γενικές γραμμές, συμπαρασύρθηκαν μέσα στο συνολικό κλίμα και ανεξάρτητα από αυξομειώσεις ποσοστών, δεν συγκροτούν σήμερα ένα διακριτό ρεύμα με δυναμισμό και επιρροή.
Όλες αυτές οι παρατηρήσεις δεν οδηγούν ούτε σε απαισιοδοξία ούτε σε σκεπτικισμό.
Απεναντίας οδηγούν στην εξαγωγή ενός κεντρικού συμπεράσματος.
Το συμπέρασμα που βγαίνει από τις Ευρωεκλογές είναι, ότι η υπόθεση της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, χρειάζεται μια νέα δυναμική. Ότι για να αποκτήσει αυτήν τη νέα δυναμική, απαιτούνται μεγάλες αλλαγές, μεγάλες ρήξεις με την σημερινή πραγματικότητα.
Και ότι αυτή η προοπτική είναι η μόνη προοπτική που μπορεί να αποτελέσει την βάση για την ανασυγκρότηση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς σε όλο της το φάσμα.
Μια Ευρωπαϊκή Αριστερά, ενσωματωμένη πλήρως στη σημερινή διαδικασία ενοποίησης, είναι μια Ευρωπαϊκή Αριστερά που δεν προσφέρει, που θα αφομοιωθεί.
Απεναντίας, μια Ευρωπαϊκή Αριστερά, αποφασισμένη να αγωνιστεί για μια διαφορετική πορεία της Ευρώπης, για μια Ευρώπη αυτόνομη από τις ΗΠΑ, πολιτικά ενοποιημένη με δημοκρατικούς θεσμούς και ουσιαστική λαϊκή νομιμοποίηση, για μια Ευρώπη με κοινωνικό πρόσωπο, μια τέτοια Ευρωπαϊκή Αριστερά και αναγκαία είναι και νέα δυναμική μπορεί να δημιουργήσει.
Β.1. Μέσα σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο πρέπει να εντάξουμε την ανάλυση και ερμηνεία των αποτελεσμάτων στην Ελλάδα.
Το ΠΑΣΟΚ ηττήθηκε σε αυτές τις εκλογές και η ήττα του έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Το ΠΑΣΟΚ αποδοκιμάστηκε από μεγάλα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Στρώματα που παραδοσιακά εξέφραζε.
Και τα στρώματα αυτά δεν στράφηκαν προς τη Ν.Δ.
Κατά κύριο λόγο στράφηκαν προς τις δυνάμεις που στην συνείδηση του κόσμου είναι καταγεγραμμένες ως κόμματα που βρίσκονται στα αριστερά του ΠΑΣΟΚ.
Αυτό σημαίνει ότι ο ελληνικός λαός καταδίκασε εκείνα τα στοιχεία της κυβερνητικής πολιτικής που καθιστούν αυτήν την πολιτική συντηρητική και αντιλαϊκή.
Κυρίως στο πρόσωπο της κυβέρνησης καταδίκασε την στάση της Ε.Ε, την στάση των ΗΠΑ και την στάση μιας κυβέρνησης που δεν τολμά να πει ένα όχι αρχών και πολιτικής διορατικότητας.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνώρισε τις δυσκολίες ή τα προβλήματα, αλλά περίμενε πιο ουσιαστική αντίσταση. Αξιοποίηση της ομόθυμης θέλησης του ελληνικού λαού κι ανάληψη πρωτοβουλιών, που σήμερα θα της έδιναν μεγαλύτερη αξιοπιστία.
Η αποδοκιμασία της κυβερνητικής πολιτικής δεν θα πρέπει να αποδοθεί απλώς στην χαλαρότητα της ψήφου.
Πρόκειται για κάτι πολύ βαθύτερο και πολύ πιο μόνιμο.
Η πολιτική που έχει εφαρμόσει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μέχρι σήμερα και η μέθοδος διακυβέρνησης που έχει ακολουθήσει, είναι βαθύτατα αναποτελεσματικές και κυρίως ότι αποδιαρθρώνουν και κατακερματίζουν την ελληνική κοινωνία σε απίστευτο βαθμό.
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ στο όνομα του δήθεν εκσυγχρονισμού, οδηγεί μέρα με την μέρα, σε μετατοπίσεις και αναδιπλώσεις, με έντονο αμυντικό, αρνητικό και εν πολλοίς συντηρητικό χαρακτήρα, σε όλα τα επίπεδα της ελληνικής κοινωνίας.
Ο ενδοτισμός τροφοδοτεί τον εθνικισμό.
Η κοινωνική αναλγησία τροφοδοτεί τον συντεχνιασμό κάθε μορφής.
Η αντιδημοκρατική νοοτροπία και ο αυταρχισμός τροφοδοτούν ακραίες αντιδράσεις.
Η αλαζονεία τροφοδοτεί συγκρούσεις.
Η κυβερνητική ρητορεία περί δήθεν εκσυγχρονισμού και πετυχημένης πολιτικής τροφοδοτεί και πριμοδοτεί την τυφλή εναλλαγή της δυσφορίας και ανασφάλειας, αλλά και των πελατειακών σκοπιμοτήτων.
Τα εκλογικά αποτελέσματα καταγράφουν τάσεις που έχουν μονιμότερο χαρακτήρα, ως προς το κυβερνών κόμμα και που δεν ανατρέπονται με μικροαλλαγές.
Θέτουν θέμα συνολικής αναθεώρησης της πορείας των μεγάλων τομών.
Β.2. Η Ν.Δ. ανεδείχθη πρώτο κόμμα στις Ευρωεκλογές.
Δεν μπόρεσε όμως να δημιουργήσει δυναμική πλειοψηφικού ρεύματος στην ελληνική κοινωνία.
Η Ν.Δ. ωφελείται από την αποτυχία του ΠΑΣΟΚ. Όμως, παρά το πλεονέκτημα που της δίνει το διπολικό, δικομματικό πολιτικό σύστημα δεν έχει το δυναμισμό της εναλλακτικής λύσης.
Η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού αποδοκιμάζει τα συντηρητικά χαρακτηριστικά της πολιτικής του κ. Σημίτη.
Είναι επομένως φυσικό να μην προσβλέπει θετικά στην Ν.Δ.
Βεβαίως λόγω δικομματισμού και εκλογικού συστήματος η προοπτική εξουσίας για την Ν.Δ. είναι πιθανή.
Όμως χαρακτηριστικά πλειοψηφικού ρεύματος ούτε έχει ούτε μπορεί να αποκτήσει, διότι είναι φανερό στον καθένα, ότι θα κινηθεί, ως κυβέρνηση, στην προέκταση και παραλλαγή των πολιτικών της σημερινής κυβέρνησης.
Β.3. Αυτή η συνολική προσέγγιση των εκλογικών αποτελεσμάτων θέτει ένα μεγάλο ερώτημα που εμείς πρέπει να απαντήσουμε.
Γιατί αφού η κύρια αμφισβήτηση της κυβερνητικής πολιτικής εκδηλώθηκε εξ αριστερών, δεν ωφελήθηκε, κατά κύριο λόγο ο ΣΥΝ.
Και που οφείλεται η στασιμότητα στα επίπεδα των βουλευτικών εκλογών του ʼ96;
Σε αυτό το ερώτημα πρέπει να απαντήσουμε με ψυχραιμία αλλά και με ειλικρίνεια.
Αναλύοντας προσεκτικά τα αποτελέσματα προκύπτον δυο ενδιαφέρονται και αντιφατικά στοιχεία.
Το πρώτο είναι ότι ο ΣΥΝ εξέφρασε όντως ένα σημαντικό τμήμα της εξ αριστερών αμφισβήτησης στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ.
Σε αυτές τις εκλογές ένα σημαντικό τμήμα ψηφοφόρων επέλεξε για πρώτη φορά τον ΣΥΝ.
Το δεύτερο είναι ότι ένα τμήμα ψηφοφόρων που το 1996 ψήφισαν το ΣΥΝ σε αυτές τις εκλογές προτίμησαν άλλα κόμματα κατά κύριο λόγο το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ.
Για την ερμηνεία αυτού του αντιφατικού φαινομένου θα ήθελα να διατυπώσω ορισμένες σκέψεις.
α) Το κλίμα του πολέμου επέδρασε καθοριστικά για την εκλογική συμπεριφορά των Ελλήνων πολιτών.
Μέσα σε αυτό το κλίμα ο ΣΥΝ είχε ένα μεγάλο μειονέκτημα.
Ο ΣΥΝ στη συνείδηση του ελληνικού λαού είναι εκείνο το κόμμα της Αριστεράς, που είναι περισσότερο από κάθε άλλο συνδεδεμένο με την Ευρωπαϊκή Αριστερά και την ευρωπαϊκή προοπτική.
Βεβαίως ο ΣΥΝ είχε μια πολύ σαφή και καθαρή θέση στο θέμα του πολέμου, όπως επίσης είχε σαφή κριτική θέση για τις ευθύνες της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Και πήρε σημαντικές πρωτοβουλίες, για να εκδηλωθούν φωνές διαμαρτυρίας από εκείνα τα τμήματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς που είχαν σαφή αντίθεση στον πόλεμο.
Όμως, παρά ταύτα δεν αποτελούσε την ευκολότερη επιλογή διαμαρτυρίας προς την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Αριστερά.
Διαμαρτυρία που ένοιωθαν έντονα την ανάγκη να εκφράσουν πάρα πολλοί έλληνες.
β) Η προσπάθεια του ΣΥΝ να οριοθετεί με σαφήνεια από τον συγκεκριμένο χαρακτήρα, που έχει προσλάβει η πορεία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, αλλά και η προσπάθεια του να οριοθετηθεί από τις σοσιαλιστικές και κεντροαριστερές δυνάμεις, που είναι συνυπεύθυνες γι΄αυτήν την πορεία, δεν έχει γίνει κατανοητή στο βαθμό που πρέπει από το σύνολο του χώρου μας.
Θα χρειαστεί μεγαλύτερη αποσαφήνιση της πολιτικής μας και επίσης θα χρειαστεί χρόνος για να επιβεβαιωθεί η ορθότητα της από τις εξελίξεις.
Στην παρούσα μεταβατική φάση όμως είναι εκτεθειμένη σε συγχύσεις, που είχαν εκλογικό κόστος.
γ) Ο ΣΥΝ είναι ένα κόμμα της Αριστεράς που βρίσκεται σε σύγκρουση και με τη διαχειριστική λογική της σοσιαλδημοκρατίας και με τον απομονωτισμό και με τον αναχωρητισμό της παραδοσιακής κομμουνιστική Αριστεράς.
Ο ΣΥΝ θέλει την Αριστερά όχι απλώς ένα ιδεολογικό ρεύμα, αλλά μια πολιτική δύναμη, που διεκδικεί αποφασιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή και στην διαμόρφωση της πορείας της χώρας.
Με αυτήν την έννοια είναι ένα κόμμα που συγκρούεται με τον δικομματισμό και εργάζεται για να υπάρξει ένα διαφορετικό σύστημα διακυβέρνησης με την ενίσχυση της Αριστεράς.
Αυτή η πολιτική είναι φυσικό να βάλλεται και να συκοφαντείται από τις δυνάμεις του δικομματισμού, αλλά και από εκείνους που θέλουν απλώς να διαχειρίζονται την διαμαρτυρία.
Όμως αυτή η πολιτική είναι ορθή και προοπτικά είναι η πολιτική που μπορεί να δώσε θετική δυναμική στην Αριστερά.
Το ποσοστό που συγκέντρωσε ο ΣΥΝ δεν μας ικανοποιεί.
Όμως δεν πρέπει να υποτιμηθεί.
Η σταθεροποίησή σε αυτά τα επίπεδα, μέσα από διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις και σε διαφορετικές συνθήκες, αποδεικνύει ότι ο ΣΥΝ αποτελεί πια μια πραγματικότητα στην πολιτική ζωή της χώρας.
Διαθέτει μια εκλογική βάση σταθερή που αποτελεί αφετηρία για μια ανοδική πορεία.
Και κυρίως με την επιμονή του στην γενική πολιτική κατεύθυνση που έχει χαράξει, και θα πείθει ολοένα και περισσότερο και θα επιδρά στις πολιτικές εξελίξεις.
Β.4. Σε εννιά μήνες από σήμερα θα διεξαχθούν οι βουλευτικές εκλογές.
Θα κριθεί το θέμα της εξουσίας στην χώρα μας για μια πολύ κρίσιμη περίοδο και για αρκετά μεγάλη διάρκεια.
Μπροστά μας είναι σε εκκρεμότητα :
Ο πόλεμος τυπικά τελείωσε όμως τα μεγάλα προβλήματα που ανακίνησε αυτός ο πόλεμος τώρα αρχίζουν για την περιοχή των Βαλκανίων.
Στα Βαλκάνια θα δημιουργηθούν νέες ισορροπίες, νέες σχέσεις και ενδεχομένως νέες εστίες εντάσεων, συνοριακών μεταβολών κι αποσταθεροποίησης.
Ολα δείχνουν οτι βρισκόμαστε πια στη φάση όπου θα ενεργοποιηθούν διαδικασίες για την διευθέτηση προβλημάτων που υπάρχουν ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία και που έχουν τη ρίζα τους στην επεκτατικότητα της Τουρκίας.
Η σύνοδος κορυφής στο Ελσίνκι είναι κρίσιμο όριο.
Μπροστά μας είναι μεγάλες εκκρεμότητες ως προς την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας με την συμμετοχή μας στην ΟΝΕ και τα νέα προβλήματα που αυτή η συμμετοχή γεννά.
Σε αυτήν την προοπτική είναι φανερό οτι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να ανταποκριθεί, το ΠΑΣΟΚ με την κυβερνητική του πολιτική δεν μπορεί να αποτελεί λύση.
Το ίδιο ισχύει και για την Ν.Δ.
Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε ένα μεγάλο πρόβλημα αναντιστοιχίας του δικομματικού πολιτικού συστήματος με τις ανάγκες της χώρας.
Χωρίς σχηματοποιήσεις και περιττές αντιπαλότητες είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή η περίοδος είναι η περίοδος της πραγματικής δοκιμασίας του ΣΥΝ.
Δηλαδή είναι η περίοδος όπου ο ΣΥΝ θα κριθεί, εάν μπορεί ή όχι να προωθήσει στους στόχους που έχει θέσει και να δικαιώσει την παρουσία του στην πολιτική ζωή της χώρας.
Αυτό σημαίνει ότι θα συγκρουστούμε με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και την πολιτική της χωρίς να παίξουμε το παιχνίδι της Ν.Δ.
Αυτό σημαίνει ότι στο πλαίσιο της προγραμματικής μας αντιπολίτευσης, θα επιδιώξουμε μορφές συντονισμού και κοινής δράσης με τα άλλα κόμματα που αντιπολιτεύονται εξ αριστερών την κυβέρνηση (ΚΚΕ, ΔΗΚΚΙ, δυνάμεις της μη κοινοβουλευτικής αριστεράς, της Οικολογίας, των κοινωνικών κινημάτων) χωρίς βεβαίως να αφομοιωθούμε στη δική τους στρατηγική κατεύθυνση.
Αυτό σημαίνει ότι θα πιστέψουμε σε εμάς, στις ιδέες μας, στον κόσμο μας και θα αντιμετωπίσουμε το εκλογικό μας ποσοστό, ως εφαλτήριο για την εκτίναξη μας κι όχι ως αφετηρία εσωστρέφειας κι ομφαλοσκόπησης.
Αυτό σημαίνει ότι θα προβάλλουμε επιθετικά και θα διευκρινίσουμε πλήρως το πραγματικό περιεχόμενο της εναλλακτική μας πρότασης για την διακυβέρνηση της χώρας.
Μια πρόταση που δεν σκοπεύει στην απλή εναλλαγή στην εξουσία, αλλά έχει στόχο την αλλαγή του πολιτικού συστήματος της χώρας. Η στρατηγική μας είναι η διαμόρφωση προϋποθέσεων για προγραμματική σύγκλιση του ευρύτερου προοδευτικού χώρου. Όμως οι υπάρχοντες συσχετισμοί, το σημερινό ΠΑΣΟΚ, οι προσανατολισμοί της ηγεσίας του και η κυβερνητική πολιτική δεν αφήνουν περιθώρια συγκλίσεων και συνεργασίας.
Η δική μας εναλλακτική πρόταση, είναι πρόταση αντιδικομματικής και αντιδιαχεριστικής λογικής. Είναι πρόταση αριστερής διακυβέρνησης της χώρας. Γι αυτό και η προώθηση και εφαρμογή της προϋποθέτει ήττα του κυβερνητικού κόμματος και της πολιτικής του, ήττα της Ν.Δ., αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, ενίσχυση του ΣΥΝ και ουσιαστική μετατόπιση της πολιτικής ζωής προς τα αριστερά.
Κάνουμε την πρόταση γιατί θέλουμε να απευθυνθούμε στην κοινωνία και να της πούμε πως υπάρχει άλλος δρόμος, πως η δικομματική εναλλαγή και τα συνακόλουθα αδιέξοδα δεν είναι μοιραία και αναπότρεπτα. Δεν καλλιεργούμε αυταπάτες στην κοινωνία. Χωρίς εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, με επιχείρημα πως είναι πρόταση χωρίς αποδέκτες ή πρόταση χωρίς νόημα, αφού το ΠΑΣΟΚ είναι παγιδευμένο στον δικομματισμό, αφήνουμε έδαφος στα εκβιαστικά διλήμματα του ΠΑΣΟΚ για να μην έρθει η "Δεξιά". Με την αριστερή πρόταση διακυβέρνησης λέμε εμείς στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ : Με τη "Δεξιά" ή με την "Αριστερά";
Διαλέξτε! Να ο αριστερός δρόμος!
Κάνουμε την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης για να αναμετρηθούμε στο πεδίο της ζωής με τις αδιέξοδες επιλογές του ΚΚΕ και του ΔΗΚΚΙ.
Εμείς δείχνουμε δρόμο, αριστερό δρόμο. Και καλούμε τους πάντες να κινηθούν στην τροχιά για τη νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Β.5. Το ιστορικό ρεύμα της σύγχρονης δημοκρατικής αριστεράς που εκφράζει ο ΣΥΝ έχει βαθιές ρίζες.
Δεν είναι κόμμα συγκυρίας, ούτε σημαία ευκαιρίας.
Η σταθερή πορεία, η συσπείρωση, η ενιαία επιθετική προβολή της ταυτότητας και της πολιτικής του ΣΥΝ, σε όλα τα μέτωπα και προς όλες τις κατευθύνσεις, η δημιουργική πολιτική λειτουργία, εξαρτώνται από όλες και όλους.
Σε πέντε μήνες θα κάνουμε το 3ο Τακτικό Συνέδριό μας.
Σ΄ αυτό το συνέδριο θα αντιμετωπίσουμε ουσιαστικά και τα πολύ σοβαρά προβλήματα οργανωτικής συγκρότησης και λειτουργίας του κόμματος που ήρθαν στην επιφάνεια τόσο κατά την περίοδο των Δημοτικών και Νομαρχιακών εκλογών, όσο και τώρα στην μάχη των Ευρωεκλογών και για τα οποία έχει ήδη ξεκινήσει η συζήτηση και στις οργανώσεις και στην Κ.Π.Ε.
Πολλά από τα προβλήματα αυτά συνδέονται με πλευρές και του καταστατικού του κόμματος το οποίο θα αποτελέσει ένα από τα βασικά θέματα του συνεδρίου.
Είναι στο χέρι μας με τη δημιουργική συμβολή όλων να πάμε σε ένα συνέδριο συσπείρωσης και προοπτικής, εμπλουτίζοντας την ταυτότητα, το πρόγραμμα και την πολιτική πρόταση του ΣΥΝ.
Ένα συνέδριο που θα συμβάλλει στην οργανωτική ανασυγκρότηση του κόμματος.
Ένα συνέδριο που θα προετοιμάσει αποτελεσματικά μία νικηφόρα εκλογική μάχη.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS