1. Απομένει ένας ακόμα κύκλος συζήτησης στην αρμόδια επιτροπή του Κοινοβουλίου για να ολοκληρωθεί ο κοινωνικός διάλογος για το ασφαλιστικό. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αποχώρησε από τη διαδικασία;
Η διαδικασία, όπως γίνεται, υποβαθμίζει το κοινοβούλιο και ευτελίζει την έννοια του διαλόγου. Ο διάλογος προϋποθέτει συγκεκριμένη θεματολογία, συγκεκριμένες προτάσεις και συγκεκριμένο τρόπο λήψης των αποφάσεων. Δυστυχώς, οι κυβερνήσεις στη χώρα μας έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιήσει το διάλογο ως πρόσχημα για την επιβολή της όποιας πολιτικής τους ή για επικοινωνιακούς σκοπούς. Όλα αυτά άλλωστε επιβεβαιώνονται και σήμερα από τις εξελίξεις.
2. Πώς κρίνετε τις προτάσεις της κυβέρνησης, που έχουν γίνει γνωστές μέχρι στιγμής, σχετικά με την μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης;
Όπως ήδη είπα, ακόμη και σήμερα, η κυβέρνηση δεν έχει καταθέσει κάποιο ολοκληρωμένο σχέδιο που να απαντά στα προβλήματα και να διασφαλίζει τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Ό,τι έχει γίνει γνωστό, είναι αποσπασματικό και ελέχθη στα πλαίσια μιας συνάντησης του αρμόδιου υπουργού με εκπροσώπους σωματείων των δημοσιογράφων.
3. Ποιο στόχο πιστεύετε ότι εξυπηρετεί η δημιουργία του Ταμείου Επιστημόνων στο οποίο θα ενταχθούν ασφαλισμένοι υγιών ταμείων όπως αυτά των γιατρών, των μηχανικών, των δημοσιογράφων, των δικηγόρων κ.α.;
Οι πραγματικοί στόχοι της κυβέρνησης δεν είναι η οργανωτική ενοποίηση των ταμείων, αλλά η δέσμευση ενός μέρους των πόρων και των αποθεματικών των ταμείων αυτών. Με τον τρόπο όμως αυτό, και τα όποια υγιή ταμεία κινδυνεύουν να γίνουν προβληματικά χωρίς να επιλύεται το πρόβλημα της ελλειμματικότητας του συστήματος.
4. Σε κάθε αναφορά του ΣΥΡΙΖΑ για το ασφαλιστικό, περιλαμβάνεται πρόταση για βελτίωση των παροχών. Είναι αυτό εφικτό;
Από τη στιγμή που είμαστε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπάρχει σε εξέλιξη μια διαδικασία σύγκλισης των τιμών. Ήδη, το κόστος ζωής στην Ελλάδα, σύμφωνα και με τα επίσημα στοιχεία, βρίσκεται στο 85% του μέσου ευρωπαϊκού. Θα πρέπει λοιπόν να υπάρξει αντίστοιχη σύγκλιση των συντάξεων, αφού η τάση σύγκλισης των τιμών είναι ισχυρή και συντελείται αυτόματα. Με δεδομένο ότι η μέση παραγωγικότητα της εργασίας στην Ελλάδα έχει προσεγγίσει τα μέσα επίπεδα της Ε.Ε., η επίτευξη του ως άνω στόχου, από οικονομική άποψη, είναι εφικτή στο πλαίσιο, βεβαίως, μιας ευρύτερης αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου και δικαιότερης κατανομής του ετήσιου κοινωνικού πλεονάσματος.
5. Θεωρείτε ότι οι παραμετρικές αλλαγές, που προτείνει η κυβέρνηση και προβλέπουν μείωση των συντάξεων και αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης λύνουν το πρόβλημα;
Η ίδια η κυβέρνηση προεκλογικά δεσμευόταν ότι δε θα μειωθούν οι συντάξεις, δε θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και δε θα αυξηθούν οι εισφορές. Οι δεσμεύσεις αυτές ήταν προϊόν μελετών που είχαν δείξει ότι στη χώρα μας το ασφαλιστικό πρόβλημα στον πυρήνα του δεν είναι πρόβλημα παροχών, αλλά πρόβλημα εσόδων. Ακριβώς γι αυτό, αν δεν εξασφαλισθεί η εισροή των πόρων που σήμερα διαφεύγουν από το σύστημα και δεν αυξηθούν οι πόροι αυτοί, τότε καμιά "παραμετρική" αλλαγή δε θα έχει αποτέλεσμα και καμιά θυσία των ασφαλισμένων δε θα εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα του συστήματος.
6. Όταν μιλάμε για αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης στο ασφαλιστικό εννοούμε ότι στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης θα πρέπει να εισρεύσουν περισσότεροι πόροι από τον κρατικό προϋπολογισμό. Πώς μπορεί να γίνει αυτό χωρίς να αυξηθεί η φορολογία;
Η όποια φορολογία πρέπει να αφορά σε εισοδήματα και μορφές πλούτου που σήμερα υποφορολογούνται. Σε καμιά περίπτωση δε μπορεί να υπάρξει πρόσθετη επιβάρυνση σε εισοδήματα που υπερφορολογούνται όπως αυτά που προέρχονται από την εργασία. Όμως, δε μιλάμε μόνο για αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης. Κατ' αρχήν , πρέπει να διασφαλίσουμε τους πόρους που σήμερα διαφεύγουν από το σύστημα. Πρώτον: λόγω της εκτεταμένης εισφοροδιαφυγής, δεύτερον: λόγω της ανεργίας και της ανασφάλιστης εργασίας, τρίτον:λόγω της επέκτασης της μερικής απασχόλησης και τέταρτο: λόγω της σπατάλης ή της απώλειας πόρων εξαιτίας οργανωτικών και διαχειριστικών ελλειμμάτων. Η κρατική χρηματοδότηση θα πρέπει να συμπληρώνει τους πόρους αυτούς και όχι να τους υποκαθιστά. Τέλος, πέραν των φόρων, στη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης και ιδίως στην εξασφάλιση μακροχρόνιων αποθεμάτων σημαντικό ρόλο μπορεί να παίξει η δημόσια περιουσία (ακίνητη και κινητή), εφόσον βεβαίως σταματήσει η ιδιωτικοποίησή της. Τα ετήσια έσοδα π.χ. από τα μερίσματα κερδοφόρων επιχειρήσεων, όπως ο ΟΠΑΠ, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο κλπ, θα μπορούσαν να αποθεματοποιούνται για την κάλυψη μελλοντικών αναγκών. Ακριβώς γι' αυτό, το ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης συνδέεται άρρηκτα με την ευρύτερη πολιτική, ιδίως αυτή που αφορά στις ιδιωτικοποιήσεις, την ανάπτυξη, και τη διανομή του κοινωνικού πλεονάσματος.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS