Skip to main content.
Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς
02/04/2008

Παρέμβαση Νίκου Τσούκαλη στην συζήτηση της Ολομέλειας της Βουλής με θέμα την πρόταση για δημοψήφισμα για το ν/σ του ασφαλιστικού

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην αρχή της ομιλίας μου νιώθω την ανάγκη να υπενθυμίσω στις κυρίες και τους κυρίους της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας κάτι που φαίνεται από τη συζήτηση ότι έχουν ξεχάσει, ότι δηλαδή το πολίτευμά μας –για όσους δεν το θυμούνται- διέπεται από την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Όλες οι δραστηριότητες των πολιτειακών οργάνων διενεργούνται στο όνομα του ελληνικού λαού.

Τη λαϊκή κυριαρχία, όμως, δεν την αντιλαμβάνονται όλοι με τον ίδιο τρόπο. Για κάποιους που διέπονται από καθεστωτική και ολιγαρχική νοοτροπία, η λαϊκή κυριαρχία εξαντλείται μόνο με τη συμμετοχή στις εκλογές. Από κει και πέρα, αναλαμβάνουν οι τεχνικοί της εξουσίας, οι οποίοι συνήθως διαχειρίζονται τις τύχες του λαού ερήμην του.

Απέναντι σʼ αυτή τη λογική που υποβαθμίζει τη δημοκρατία, εμείς αντιπαρατάσσουμε μία ανοικτή αντίληψη για τη λαϊκή κυριαρχία.

Αξιοποιούμε όλες τις συνταγματικές διατάξεις που προβλέπουν επιπλέον δυνατότητες άσκησης λαϊκής κυριαρχίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει κάτι πολύ απλό, αλλά και συγχρόνως ενοχλητικό για την Κυβέρνηση. Προτείνει, δηλαδή, να εφαρμοστεί η μόνη διάταξη που παρέχει τη δυνατότητα στην Αντιπολίτευση και τους Βουλευτές να θέσουν το θέμα της ενεργοποίησης της λαϊκής κυριαρχίας.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, βέβαια, επικαλούμαστε τις δυνατότητες που παρέχει το άρθρο 44 του Συντάγματος για την άσκηση δημοψηφίσματος για το νομοσχέδιο που έχει ήδη ψηφίσει η Νέα Δημοκρατία!

Με βάση, λοιπόν, αυτά τα δεδομένα, το ασφαλιστικό είναι αδιαμφισβήτητα το σημαντικότερο κοινωνικό ζήτημα του καιρού μας. Είναι ένα ζήτημα που αναμφισβήτητα αποτελεί προνομιακό πεδίο για τη διεξαγωγή του εν λόγω δημοψηφίσματος. Ήδη οι πολίτες αποφαίνονται γιʼ αυτό το νομοσχέδιο μέσω των δημοσκοπήσεων. Ας κρίνουν θεσμικά, έστω μέσω ενός δημοψηφίσματος, ένα από τα σοβαρότερα νομοθετήματα που αφορούν τη ζωή τους και το μέλλον τους.

Ήδη η Κυβέρνηση έσπευσε να απορρίψει την πρόταση. Είναι συμπτωματικό; Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η Κυβέρνηση αρνήθηκε πεισματικά να θέσει υπό την έγκριση του λαού το Ευρωσύνταγμα, αίτημα που έθεσαν όλα τα κόμματα της Αντιπολίτευσης.

Τότε, και σʼ αυτήν εδώ τη Βουλή, δηλώσαμε ότι αυτή η άρνηση καταδεικνύει μια βαθύτατα δημοκρατική αντίληψη. Αυτή η δεύτερη απόρριψη, δυστυχώς, φαίνεται ότι μετατρέπει αυτή την αντίληψη σε δομικό χαρακτηριστικό του κυβερνώντος κόμματος.

Η άρνηση ενεργοποίησης της λαϊκής συμμετοχής φαίνεται ότι είναι μία πάγια επιλογή της. Ακόμα και εκεί όπου αυτή είναι απαραίτητη, όπως συμβαίνει με την περίπτωση της έγκρισης των αλλαγών του ασφαλιστικού συστήματος, η Κυβέρνηση προσχηματικά και μόνο επικαλείται το λαϊκό συμφέρον και αυτό, γιατί στην πραγματικότητα φοβάται τη λαϊκή ετυμηγορία, γιατί επιδιώκει λύσεις αντικοινωνικές. Όμως, το χειρότερο είναι ότι προσπαθεί να βγει και από πάνω καταλογίζοντάς μας με περισσή θρασύτητα, αλαζονεία, εντυπωσιασμό και ανεύθυνο λαϊκισμό.

Τι είναι όμως, ο λαϊκισμός; Σύμφωνα με το πολίτευμά μας, ο λαός είναι ταυτόχρονα η πηγή και ο φορέας των εξουσιών. Όμως, αυτές οι εξουσίες ασκούνται, όπως ορίζει το Σύνταγμα και οι νόμοι.

Λαϊκισμός είναι η άκρατη επίκληση της παντοδυναμίας του λαού και η άσκηση της κυριαρχίας τους έξω και πέρα από τους θεσμούς και το Σύνταγμα. Σʼ αυτόν τον λαϊκισμό υπέπεσαν ο Πρωθυπουργός και πολλοί σημερινοί Υπουργοί υπογράφοντας για το ψευτοδημοψήφισμα της Εκκλησίας, γιατί αυτό δεν προβλεπόταν από καμία συνταγματική διάταξη ή νόμο, όπως ακριβώς συμβαίνει με τη δική μας πρόταση.

Αντίθετα, εμείς προτείνουμε να αξιοποιηθεί για πρώτη φορά και με σοβαρότατη αφορμή μία συγκεκριμένη συνταγματική διάταξη που τέθηκε ακριβώς για έναν τέτοιο σκοπό. Η επίκληση μιας συνταγματικής διάταξης, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μόνο λαϊκισμός δεν είναι. Αποτελεί ένδειξη σεβασμού στη δημοκρατία και σηματοδοτεί μια απτή εφαρμογή της λαϊκής κυριαρχίας.

Ακούστηκε και ένα άλλο επιχείρημα, ακόμα πιο παραπλανητικό. Πώς θα γίνει, λέει, δημοψήφισμα με ένα «ναι» ή ένα «όχι» για ένα τέτοιο νομοσχέδιο με τόσα άρθρα; Μα, ακριβώς αυτή είναι η έννοια του συγκεκριμένου δημοψηφίσματος. Δεν πρόκειται για δημοψήφισμα με ένα συγκεκριμένο ερώτημα, αλλά για δημοψήφισμα που αφορά ένα ψηφισμένο νομοσχέδιο στο σύνολό του.

Όπως η Βουλή και καθένας από εμάς δεχόμαστε ή απορρίπτουμε ένα νομοσχέδιο κατʼ αρχήν ή στο σύνολό του, έτσι και ο λαός θα κληθεί να το εγκρίνει συνολικά ή όχι. Το ερώτημα θα είναι σαφές: Αν θεωρεί το νομοσχέδιο θετικό ή αρνητικό ως προς την επίλυση ενός σοβαρού κοινωνικού ζητήματος, όπως είναι αυτό του ασφαλιστικού. Αυτό επιθυμούσε ο συντακτικός νομοθέτης, αυτό προκύπτει από τα Πρακτικά της Βουλής κατά την ψήφιση του συγκεκριμένου άρθρου του Συντάγματος. Κάθε άλλη εκδοχή, είναι εκ του πονηρού και εκδηλώνει μία σαφή αριστοκρατική αντίληψη για την άσκηση της εξουσίας. Έτσι έχουν, λοιπόν, τα πράγματα, κύριοι της Κυβέρνησης.

Οι επιλογές της κυβέρνησης είναι δύο. ʽΗ θα ανατρέψει αυτήν την αντίληψη με την αποδοχή της πρότασης για δημοψήφισμα, ή θα κρυφτεί και πάλι πίσω από τις γνωστές γενικόλογες υπεκφυγές και κοινοτυπίες περί λαϊκισμού, εντυπωσιασμού και επιπολαιότητας, και επιβεβαιώνοντας ότι η κυβέρνηση διέπεται από ολιγαρχική νοοτροπία.

Ωστόσο θέλω ιδιαίτερα να απευθυνθώ στους συναδέλφους της πλειοψηφίας. Τι θα κάνετε, αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας; Θα μείνετε πάλι στους λεονταρισμούς, υποκύπτοντας τελικά στις απειλές περί κομματικής πειθαρχίας;

Θα επιδείξετε την ατολμία που δείξατε ως προς την πρόταση για εξεταστική επιτροπή στην υπόθεση της Siemens ή θα θυμηθείτε επιτέλους την αποστολή του Βουλευτή όπως την ορίζει το Σύνταγμα; Εξάλλου το χρέος της κομματικής πειθαρχίας το εκπληρώσατε και με το παραπάνω με την ψήφιση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου.

Δεν είναι ώρα να δώσετε τη σκυτάλη στο λαό που υποτίθεται ότι πρώτα και πάνω απʼ όλα υπηρετείτε; Γιατί δεν αφουγκράζεστε επιτέλους τη λαϊκή δυσαρέσκεια που κοχλάζει; Γιατί δεν λαμβάνετε υπόψη σας τις χιλιάδες υπογραφές που μαζεύονται από τα συνδικάτα σε όλη την Ελλάδα; Γιατί δεν δίνετε στους πολίτες την ευκαιρία να αποφασίζουν μόνοι τους για τις τύχες τους; Φοβάστε τόσο πολύ να διαπιστώσετε στην κάλπη τη δυσαρμονία της απόφασής σας με το λαϊκό αίσθημα;

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η διαδικασία του δημοψηφίσματος του άρθρου 44 παράγραφος 2 είναι μια από τις μοναδικές διαδικασίες θεσμούς που κινούνται, ενεργοποιούνται με πρωτοβουλία των Βουλευτών. ʽΕτσι, λοιπόν, καθένας από εμάς, καθένας από εσάς, κυρίες και κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, παίρνετε την ευθύνη, δεδομένου ότι η προσωπική σας απόφαση θα βαρύνει στο κατά πόσο θα δώσετε στο λαό αυτή τη δυνατότητα, τη μοναδική έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας που δίνει το Σύνταγμα προκειμένου να αποφανθεί με ένα «ναι» ή με ένα «όχι» για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Οποιαδήποτε άλλη αντίληψη είναι αριστοκρατική.

Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορείτε να πείσετε το λαό ότι το δικό μας το «ναι» και το «όχι» επί του συνόλου ενός νομοσχεδίου, είναι βαρύνουσας σημασίας σε σχέση με το «ναι» και το «όχι» που θα πει οποιοσδήποτε ʽΕλληνας πολίτης.