Skip to main content.
Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς
17/04/2008

Ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκου Αλαβάνου στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση της Βουλής με θέμα την πορεία και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας

Διάβαζα σήμερα, ευτυχώς σε λίγες εφημερίδες, για τη μεγάλη σύγκρουση ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ επί της οικονομικής πολιτικής, όσο αφορά τις θέσεις και τις κεντρικές ιδέες εγώ δεν είδα αυτή τη σύγκρουση. Γι΄ αυτό ζητάω αυτού του είδους οι συζητήσεις να γίνονται βράδυ. Να δώσουμε την ευκαιρία και στον πολίτη, τον αγρότη, το νέο, ο οποίος είναι άνεργος, τον μικροεπιχειρηματία, ο οποίος δυναστεύεται από την τράπεζα να έχει τη δική του άποψη. Θα διαβάσει την άποψη των δημοσιογράφων, θα ακούσει τους σχολιαστές το βράδυ, πάρα πολύ χρήσιμα όλα αυτά, αλλά να έχει και τη δική του άποψη. Γιʼ αυτό ως Κοινοβουλευτική Ομάδα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, σας ζητάμε οι προ ημερησίας διάταξης συζητήσεις να γίνονται σε βραδινές και όχι πρωινές συνεδριάσεις, όπου ο κόσμος – αν μάλιστα η ανεργία είναι τόσο μικρή όσο λέει ο κ. Πρωθυπουργός – σχεδόν όλος στην Ελλάδα δουλεύει.

Στο θέμα μας τώρα. Πολλοί βουλευτές του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ανάμεσά τους κι εγώ, λόγω της γενιάς στην οποία ανήκουμε, αν μας ρωτήσετε ποιο είναι το σύνθημα που μας σφραγίζει περισσότερο απʼ όλα τα άλλα, θα λέγαμε «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία». Τα συνθήματα του Πολυτεχνείου, όπου το ψωμί στην πορεία ιδιαίτερα, έπαιρνε ένα συμβολικό χαρακτήρα σε σχέση με αξιοπρεπή εισοδήματα, ασφάλιση κλπ παιδεία ανοιχτή, ελευθερία ανοιχτή.

Και όντως νιώθουμε συγκλονισμένοι, όχι μόνο η δικιά μας γενιά νομίζω ότι όλοι νιώθουμε συγκλονισμένοι, μʼ αυτό που γίνεται στον κόσμο σήμερα. Δηλαδή στο σημερινό κόσμο  βλέπουμε τη μία χώρα μετά την άλλη να γίνονται μεγάλες κινητοποιήσεις απόγνωσης που ζητάνε ψωμί. Αίγυπτος, Ακτή Ελεφαντοστού, Καμερούν, Μαυριτανία, Μοζαμβίκη, Σενεγάλη, Υεμένη, Ινδία, Αϊτή, Μεξικό, Μπαγκλαντές, Βολιβία, Ουζμπεκιστάν, αυτές μόνο μέχρι σήμερα και κάθε μέρα προστίθενται κι άλλες, διατρέχονται απʼ αυτές τις τεράστιες κινητοποιήσεις που ζητάνε  ψωμί και ζητάνε ρύζι. Τίθενται θέματα ζωής ή θανάτου, για όλο και μεγαλύτερα κομμάτια του σημερινού κόσμου. Σου προκαλεί φοβερή εντύπωση, να  βλέπουμε ότι δυστυχώς στο σημερινό κόσμο του καπιταλισμού – καζίνο, ξαναζεί η Μαρία Αντουανέτα. Πού όταν ρωτούσε γιατί στη Γαλλία έγινε επανάσταση και της απαντούσαν γιατί ο κόσμος θέλει ψωμί, έλεγε γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι.  Διάβαζα τώρα σʼ ένα άρθρο για την κτηνοτροφία της Πενσυλβάνια στις ΗΠΑ, ότι εκεί γουρούνια και βόδια τα ταΐζουν με μπανάνες, με σοκολάτες, με γιαούρτια, με σταφίδες, λόγω της αλλαγής ισορροπίας ανάμεσα στις τιμές  των διαφόρων αγροτικών προϊόντων. Σʼ αυτόν τον ακραίο κόσμο ζούμε.

Ντίκενς, Κρόνιν, Γκόργκυ, Αίζενστάιν, ο Αϊζενστάιν ο οποίος έδειχνε πώς είναι οι καπιταλιστές, δεν έλεγε ότι είναι πρόσωπα που είναι απλώς καπιταλιστές. Έδειχνε ποιο είναι το πρόσωπο του καπιταλιστή, το οποίο ήξερε τι έκανε. Πέρλ Μπακ. Σ΄ αυτόν τον κόσμο ζούμε σήμερα. Με την έκρηξη του πετρελαίου, με την έκρηξη των τιμών των πρώτων υλών, με την χρηματοπιστωτική κρίση, με την πτώση της δύναμης των ΗΠΑ κι εδώ ακούμε από την Κυβέρνηση, αλλά και την αξιωματική αντιπολίτευση, υπάρχει διεθνής κρίση. Εντάξει, αλλά τη διεθνή κρίση ποιος την δημιούργησε; Αντικειμενικοί παράγοντες; Έξω από τη θέληση και έξω από τις πολιτικές. Μπορεί κάποιοι. Ο Υπερπληθυσμός, που είναι έξω από τις πολιτικές, η ανισορροπία αγοράς και ζήτησης, που κι αυτά δεν είναι έξω από τις πολιτικές, δεν έπεσε όπως ένας μετεωρίτης για να γίνουν αυτά τα πράγματα. Αυτή τη στιγμή βλέπουμε τους καρπούς  μιας πολιτικής, η οποία έχει ακολουθηθεί από την εποχή Ρήγκαν, του νεοφιλελευθερισμού, του καπιταλισμού χωρίς έλεγχο, οι οποίοι συγκλονίζουν ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μπαίνουν, διεισδύουν, και κάτω από την πόρτα και από τα παράθυρα, και στη χώρα μας. Μπορεί να μην ζούμε αυτά τα ακραία φαινόμενα στη χώρα μας, ξέρουμε όμως ότι διεισδύουν μέσα στη χώρα μας. Έχουμε δει να υπάρχουν προβλήματα για τα αγροτικά προϊόντα, αλλά όλα τα αγροτικά προϊόντα παίζονται. Στην κερδοσκοπία. Μειώνεται η παραγωγή της Αυστραλίας, γεγονός το οποία αυξάνει φυσιολογικά την τιμή και την ίδια στιγμή στο Χρηματιστήριο του ρυζιού στην Νέα Υόρκη πετάγονται οι τιμές σαν κομήτες διότι παίζεται, προβλέπουν άνοδο της τιμής κι εκεί που η άνοδος της τιμής θα είναι 5%, το χρηματιστηριακό παιχνίδι την κάνει 105%. Το Χρηματιστηριακό παιχνίδι στο πετρέλαιο μαζί με τον πόλεμο στο Ιράκ, επιλογή που αποσταθεροποίησε τις αγορές, χρηματοπιστωτική κρίση στις ΗΠΑ, δεν προέκυψε από κάποια λάθη, που έκαναν κάποιες τράπεζες, προέκυψε απʼ αυτό που βλέπουμε να γίνεται και στη χώρα μας.

Με απλό τρόπο. Δηλαδή, οι κοινωνικές ανάγκες που το κράτος πρέπει να τις καλύπτει, αντί να καλύπτονται από το κράτος μεταφέρονται στο χώρο της τραπεζικής και της κεφαλαιακής κερδοσκοπίας, με συνέπεια να γίνονται τεράστιες πυραμίδες επισφαλών δανείων, αυτή supply market που λένε, να δημιουργούνται περιουσίες τυχoδιωκτικές και άσχετες από κάθε παραγωγική εξέλιξη και βέβαια όλος αυτός ο πύργος σήμερα να καταρρέει. Επομένως αυτή τη στιγμή το μοντέλο, στο οποίο στηρίχθηκε η κυβέρνησης της Ν.Δ. σε μεγάλο βαθμό οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ πριν από τη Ν.Δ. που έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Αγορά χωρίς έλεγχο. Περιορισμός της συλλογικής ιδιοκτησίας, του δημόσιου χώρου, του δημόσιου τομέα. Αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, που το βλέπουμε στο ασφαλιστικό, στο άρθρο 16 για την Παιδεία, που το βλέπουμε σε όλα αυτά τα ζητήματα. Όλα αυτά τα στοιχεία βρίσκονται σε μια τεράστια κρίση. Αυτό πρέπει να καταλάβουμε, κι αυτή την απάντηση περιμένουμε και από τον κ. Καραμανλή και από τον κ. Παπανδρέου κι από τον κ. Αλογοσκούφη. Τι διδάγματα βγάζουμε από την κρίση; Ποιες πολιτικές έφεραν ή όξυναν αν θέλετε εσείς, τα στοιχεία μίας κρίσης που για διάφορους λόγους αναπτύχθηκε; Πώς θα τα αντιμετωπίσουμε; Τι στροφές θα κάνουμε; Αντίθετα ακούμε από τη Ν.Δ. σωστά κάναμε αυτό και από το ΠΑΣΟΚ σωστά κάναμε εκείνο. Δυστυχώς εδώ θέλω να πω ότι το σύστημα του δικομματισμού ήταν το υποκατάστημα των πολιτικών αυτών. Και παραμένει το υποκατάστημα των πολιτικών αυτών. Δημόσιος τομέας. Τον περιορίζουμε. Καταργούμε το κοινωνικό κράτος. Τα αφήνουμε όλα στις αγορές. Μπαίνουν οι επιχειρήσεις μέσα στα Πανεπιστήμια. Πώς έχουμε το υποκατάστημα των McDonalds ή τον εμπορικό αντιπρόσωπο του Johnny Walker, είστε αντιπρόσωποι αυτών των πολιτικών. Αποδεχθείτε το. Κι αν δεν το αποδέχεστε για να κρατήσετε την παρουσία σας και την ιδέα σας, πέστε τουλάχιστον τι συμπεράσματα βγάζετε. Ποιος φταίει γιʼ αυτές τις πολιτικές; Ο Μαρξ, ο ¨Ενγκελς ; Ποιος τις υπαγόρευσε αυτές τις πολιτικές; Όταν θέλετε να δείξετε γιατί το εγχείρημα, το οποίο  έγινε τον περασμένο αιώνα  σε κάποιες χώρες της Ευρώπης κατέρρευσε, βγάζετε συμπεράσματα. Βγάλτε συμπεράσματα τώρα. Γιατί αυτό το εγχείρημα δημιουργεί τόση δυστυχία, που οι άνθρωποι στην Αίγυπτο και το Καμερούν να τρώνε σήμερα  σκυλιά και γάτες και κάθονται ουρές δεκάδων χιλιάδων για να πάρουν ένα πιάτο ρύζι.

Όταν θέλετε λέτε πρέπει να γίνουμε Ευρώπη. Πρέπει να γίνουμε Αμερική. Πρέπει να έχουμε Πανεπιστήμια σαν την Αμερική, σαν την Ευρώπη. Όταν όμως τα πράγματα είναι άσχημα μας λέτε η διεθνής κρίση. Ο μετεωρίτης, που έπεσε από το διάστημα πάνω στην Ελλάδα. Αυτή είναι η φιλοσοφία σας. Η φιλοσοφία και η πολιτική σας. Θέλω να σας πω ότι πολλές φορές ξεπεράσατε τους δασκάλους σας. χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η Ελλάδα έχει τη μικρότερη σε ποσοστό φορολογία κεφαλαίού απʼ όλες τις χώρες της Ευρωζώνης. Άλλο παράδειγμα. Η Ελλάδα δεν φορολογεί καν τα κέρδη από τις μετοχές στο Χρηματιστήριο, σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρωζώνης, που η φορολογία φθάνει μέχρι και το 48 και το 50%, όπως είναι η Γερμανία. Και τώρα συνεχίζεται να μας παρουσιάζεται ως φάρμακο αυτό το οποίο στη διεθνή κατάσταση λειτούργησε ως δηλητήριο.

Όχι. Είμαστε σε μια κρίσιμη καμπή. Είμαστε σε μια καμπή που αλλάζουν τα πράγματα. Είμαστε σε μια καμπή που πληρώνει η κοινωνία. Είμαστε σε μια καμπή που αναγκάζονται αυτογελοιοποιούμενοι οι ίδιοι   οι πατριάρχες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας, πριν λίγες μέρες, αυτοί όλοι που είχαν σηκώσει τις σημαίες, οι σταυροφόροι ενάντια στο ρόλο του κράτους, αναγκάζονται σήμερα να ζητάνε από τις κυβερνήσεις δημόσια παρέμβαση. Έχουμε τις ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες να ρίχνουν δεκάδες και εκατοντάδες και χιλιάδες εκατομμύρια δολάρια και ευρώ μέσα στις αγορές και κρατικοποιούν. Ο σημερινός καπιταλισμός είναι ο καπιταλισμός της κρατικοποίησης. Κρατικοποιεί τις ζημιές όμως. Πληρώνει τη Northern Rock, τη μεγάλη εγγλέζικη τράπεζα για να σωθεί. Πληρώνει την Μπέαν Στερνς το μεγάλο αμερικάνικο τραπεζικό οργανισμό για να σωθεί, όσον αφορά τα κέρδη. Η ιδιωτικοποίηση παραμένει. Οι εθνικοποιήσεις είναι προσωρινές. Όμως βγαίνουν νέες ιδέες, κι αν νομίζετε ότι αυτές οι ιδέες, ιδέες τις οποίες επίμονα ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς πίστεψε και στάθηκε εδώ πέρα, για την ανάγκη να έχει ένας σύγχρονο, αυτοτελή από τις κυβερνήσεις δημόσιο τομέα, να έχεις ένα δημόσιο χώρο, να υπάρχουν έλεγχοι στην αγορά. Περιβαλλοντικοί, κοινωνικοί, οικονομικοί έλεγχοι στην αγορά. Ο σχεδιασμός, ότι δεν μπορείς να ζήσεις σήμερα, χωρίς να σχεδιάσεις, όλα αυτά τα στοιχεία έρχονται και στην χώρα μας.

Πέστε μας για την Ιρλανδία. Κύριε Αλογοσκούφη έχουμε ακούσει χιλιάδες φορές από σας για την Ιρλανδία. Πέστε μας γιατί ο Πρωθυπουργός του οικονομικού θαύματος της Ιρλανδίας την περασμένη βδομάδα εξαφανίστηκε και παραιτήθηκε κάτω από τα σκάνδαλα. Πέστε μας γιατί η Ιρλανδία βιώνει σήμερα, πιο έντονα απʼ όλους, την κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος των ΗΠΑ; Πέστε μας για την κατάρρευση της δημοτικότητας του Cordon Brown στη Μεγάλη Βρετανία. Πέστε μας για την παραίτηση του Χριστιανοδημοκράτη πρωθυπουργού της Σαξωνίας, που ήταν χωμένος μέσα την εμπλοκή κρατικών τραπεζών μʼ αυτά τα επισφαλή δάνεια. Πέστε μας για την UBS τον τραπεζικό κολοσσό τον ευρωπαϊκό, ο οποίος ακολουθεί την Μπέαρ Στέρνς. Πέστε μας για τη Philips, η οποία έδωσε στοιχεία ανάλογα με τις General Electric  πριν από λίγο. Όλα αυτά είναι μες τη ζωή μας. Δεν μας είναι ξένα. Όλη αυτή η φιλοσοφία, η αντίληψη, ο τρόπος οικοδόμησης της σημερινής πραγματικότητας, που στηρίζεται στη μεγάλη αδικία, στη συσσώρευση τεράστιων κερδών για ορισμένους και στη φτώχεια που όλος αυτός ο κόσμος περνάει μέσα στην Ελλάδα. Τι να δούμε; Τις Τράπεζες. Εμφανίστηκε προχθές ο κ. Γκαργκάνας και μας είπε μην φωνάζετε για τις τράπεζες, εδώ έχουμε σοσιαλιστικές τράπεζες. Έχουμε τράπεζες με μικρή κερδοφορία. Τα στοιχεία δείχνουν εντελώς διαφορετικά πράγματα. Ότι επένδυση 1000 ευρώ σε μια ελληνική τράπεζα, φέρνει κέρδη 260 ευρώ, ενώ στην Γερμανική Τράπεζα φέρνει 122 ευρώ. Στοιχεία της UBS για το 2007.  Ότι οι αποδόσεις είναι 26%, ενώ ο  μέσος όρος στην Ε.Ε. είναι 17,4%. Τα κέρδη φθάνουν σε μέσο όρο για τις πέντε μεγαλύτερες τράπεζες 56% στη χώρα μας. Κι αυτό τι σημαίνει; Ποιες είναι οι Τράπεζες; Με τι λεφτά κινούνται; Έχει παραχωρηθεί στις Τράπεζες να ασκούνε ένα έργο, το οποίο στην πραγματικότητα είναι κοινωνικό, δηλαδή να διαχειρίζονται τις καταθέσεις των πολιτών. Κι αντί να τις διαχειριστούν τις καταθέσεις των πολιτών, σε όφελος των πολιτών κι αν υπάρχει κάποια τράπεζα που  θα πλησίαζε αυτόν τον ρόλο, όπως το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, την αποκεφαλίζετε στη λαιμητόμο και την δίνετε σε ιδιώτες, το κάνουν για το κέρδος τους. Κι έχουμε τη μεγαλύτερη ψαλίδα στα επιτόκια, ανάμεσα στις καταθέσεις και τις χορηγήσεις σε όλη σχεδόν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι ακριβότερο το επιτόκιο στα στεγαστικά δάνεια στην Ελλάδα ή στα παλιά καταναλωτικά δάνεια. Ποιοι το πληρώνουν; Μικρομεσαίοι, νέοι, άνθρωποι που πάνε να βρουν ένα σπίτι, να παντρευτούν. Έχετε κάνει τη χώρα μας ένα βασίλειο της τοκογλυφίας.

Ξαναλέω ότι τα στοιχεία που δόθηκαν χθες για τις κατασχέσεις ήταν συγκλονιστικά. Δεν θα  ξαναπώ τους αριθμούς. Θα σταθώ μόνο στο ότι υπολογίζεται στα επόμενα χρόνια να φθάσουν στις 250.000. Στους ανθρώπους που βλέπουν να γίνεται κατάσχεση ή πλειστηριασμός σε μια περιουσία που ήταν το όνειρό τους και ποδοπατάτε τα όνειρά τους, τις αποταμιεύσεις τους, τον κόπο που έκαναν να τα βγάλουν. Και πρώτα απʼ όλα αυτό χτυπάει τη νέα γενιά. Το μεγαλύτερο ποσοστό στα στεγαστικά και τα καταναλωτικά δάνεια, που δεν μπορούν να τα εξυπηρετήσουν είναι ηλικίες 25 έως 45 ετών. Μια  κυβέρνηση αυτούς έπρεπε να προστατεύσει. Τα νέα ζευγάρια, τους νέους ανθρώπους. Αυτούς που έφθασαν τα δύο τα τρία χρόνια ανεργία. Αυτούς που η οικογένειά τους για να μορφωθούν, να κάνουν επαγγελματική εκπαίδευση, πανεπιστημιακή,  μεταπτυχιακό, ότι έκανε ο καθένας έδωσε ότι είχε. Έτσι είναι η ελληνική οικογένεια. Και τους ποδοπατάτε. Και τους οδηγείτε στις αίθουσες των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων. Τίποτα κανένα μέτρο ουσιαστικό για τις τράπεζες. Πλήρης ασυδοσία από την πλευρά της Ν.Δ. Αντί η πολιτεία να βάζει όρους στις τράπεζες, βλέπουμε συνεχώς και θα το δούμε και παρακάτω οι τράπεζες να βάζουν όρους στην πολιτεία και στην κοινωνία. Με όλα τα μέσα που έχετε. Μέσα αποτρόπαια. Ασύλληπτα μέσα. Τον Τειρεσία, γιατί τον είπατε Τειρεσία. Το ΠΑΣΟΚ τον είπε Τειρεσία. Αυτός δεν είναι Θηβαίος μάντης που τα ξέρει όλα. Κρέοντα έπρεπε να τον πείτε. Εδώ είναι δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες, οι οποίοι είναι γραμμένοι σʼ αυτό το χαφιέ, σʼ αυτόν τον ηλεκτρονικό χαφιές, ακόμη και σε περίπτωση που έχουν κάνει ένα λάθος, βρέθηκαν σε μια στιγμή αδυναμίας και στους οποίους μια σειρά δικαιώματα, οικονομικά και άλλα, περιορίζονται, εξαφανίζονται.

Μ΄ αυτή την έννοια εμείς στο  Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς, πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρχει ένας δημόσιος, κοινωνικός χώρος μέσα στο πλαίσιο των τραπεζών και γιʼ αυτό μας απασχολεί το θέμα του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, της Αγροτικής Τράπεζας, του επανελέγχου της Εθνικής Τράπεζας, της δημιουργίας συνεταιριστικών τραπεζών, των ελέγχων που θα μπουν στις Ιδιωτικές Τράπεζες. Ένα πλαίσιο βέβαιο, το οποίο καταλαβαίνω ότι είναι εντελώς έξω από την αντίληψη, τις δυνατότητες και τις σκέψεις της Ν.Δ.  Μαζί με μια σειρά άλλα μέτρα. Εποπτεία, κατάργηση αυτών των φοβερών εταιριών είσπραξης που υπάρχουν, κατάργηση αυτής της προσβολής που γίνεται με τις διαφημίσεις. Άνθρωποι αθώοι. Νέοι άνθρωποι ανοίγουν την τηλεόραση και πέφτουν δέκα διαφημίσεις από την κάθε τράπεζα, χωρίς να βλέπουν από πίσω ούτε την κατάσχεση, ούτε τα ψηλά γράμματα, ούτε τους πλειστηριασμούς, ούτε  τους επώδυνους όρους. Τίποτα απʼ όλα αυτά. Ένα καθεστώς ανεξέλεγκτο. Τι δημιούργησε την παγκόσμια κρίση; Αυτό το ζήτημα. Το ζήτημα των τραπεζών κι αυτό βλέπουμε κι εδώ και βλέπουμε το σύνδρομο της Αγγλίας. Δηλαδή, ενώ οι τιμές τελικά κάτω από την κρίση, για παράδειγμα, των σπιτιών πέφτουνε βλέπουμε μια τεράστια επιδείνωση των όρων απόκτησης δανείων. Και βλέπουμε αυτά τα στοιχεία. Αυτά τα στοιχεία θα έρθουν στην Ελλάδα. Και δεν ακούμε τίποτα από τον Πρωθυπουργό. Σαν να μην είναι καινούργιο. Σαν το μόνο θέμα που υπάρχει να είναι η διαμάχη μέσα στα πλαίσια του δικομματισμού, ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. με εμμονή και των δύο στις  ίδιες κατευθύνσεις.

Την κατάσταση αυτή τη βιώνουμε και με τις πολύ μεγάλες ζώνες φτώχειας που διαμορφώνονται και στη χώρα μας και με την ακρίβεια. Γιατί να δώσει στοιχεία κανείς. Τη νιώθει. Όποιος πάει στο Super Market. Κι εδώ υπάρχει θέμα ψωμιού. 35% έχει ανέβει το ψωμί τελευταία. Κι εδώ υπάρχει θέμα ΔΕΗ. Κι εδώ  υπάρχει θέμα αστικών συγκοινωνιών. Κι εδώ υπάρχει θέμα του πασχαλινού τραπεζιού. Μέσα όχι μόνο από την εισαγωγή των διεθνών αναδιανεμητικών τάσεων, που όντως είναι σοβαρές και δεν μπορεί να τις αγνοήσει κανείς, παρότι οι αιτίες είναι γνωστές και μέσα απʼ αυτήν την κατάσταση καρτελοποίησης που υπάρχει στις τράπεζες, διυλιστήρια, γαλακτοκομικά παντού και της κατάρρευσης των συνεταιρισμών και όλων των άλλων ζητημάτων. Που σημαίνει άλλος τρόπος κίνησης. Δεν μπορεί σε μια εποχή ακρίβειας να αλλάζει το ασφαλιστικό και να λες στον συνταξιούχο, όχι θα κόψει κι άλλο από τις τομάτες, και θα πάρει πιο μικρή μπριζόλα. Δεν μπορείς να έχεις αυτές τις μισθολογικές συμφωνίες, στο κάτω – κάτω στη Γερμανία πέτυχαν 8% προχθές οι εργαζόμενοι στις χημικές βιομηχανίες, χάρη στον αγώνα τους και την πίεσή τους φυσικά. Και δεν μπορεί να ακούμε τώρα από επιτροπές, που είχε κάνει ο κ. Τσιτουρίδης με επικεφαλής τον κ. Κουκιάδη τον πρώην ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, να έρχονται και να μας λένε σε μια τέτοια εποχή να καταργηθεί η διοικητική απαγόρευση των απολύσεων, να περιοριστεί η κρατική παρέμβαση μέσα στα  πλαίσια των διαπραγματεύσεων μόνο, η παράνομη απόλυση αντί να οδηγεί σε υποχρεωτική επαναπρόσληψη να οδηγεί σε μια μικρή αύξηση της αποζημίωσης. Αυτά είναι απαράδεκτα πράγματα και απαράδεκτα είναι και στα αγροτικά.

Περιμέναμε κύριε Πρωθυπουργέ να μας μιλήσετε για τα αγροτικά ζητήματα. Εδώ όλο το μοντέλο της ελεύθερης αγοράς, το οποίο ήταν αποσπασμένο από τη στήριξη της μικρής εκμετάλλευσης κι από τη διατροφική ασφάλεια, σήμερα καταρρέει. Είδαμε χθες η Ινδονησία ανακοίνωσε μετά από το Βιετνάμ, την Κίνα, την Ινδία, τη Ρωσία, την Ουκρανία, την Αργεντινή ότι βάζει περιορισμούς στις εξαγωγές ρυζιού. Είναι ένα θέμα διατροφικής ασφάλειας για κάθε χώρα. Να έχει μια επάρκεια. Μπαίνει ένα ζήτημα με τις νέες τιμές οι οποίες παρουσιάζονται και οι οποίες είναι ευνοϊκές για την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής ή τουλάχιστον των δημητριακών. Τίποτα δεν ακούμε γιʼ αυτά. Είμαστε εμείς η Ελλάδα, εδώ στη μικρή μας γωνία, με τα θέματα τα οποία έχουν τη σοβαρότητά τους, τα εξωτερικά ζητήματα, χωρίς να παίρνουμε πρέφα τι γίνεται στον κόσμο. Χωρίς να αντιδρούμε. Να μειώσουμε τις επιπτώσεις και νʼ ανοίξουμε έναν ορίζοντα μπροστά μας.

Τον ίδιο γίνεται και στα θέματα του βασικού εργαλείου που είναι ο δημόσιος τομέας. Το είδαμε στα λιμάνια, το είδαμε στις τράπεζες, το βλέπουμε παντού, το είδαμε όμως και στον ΟΤΕ. Το είδαμε στα λιμάνια και θέλω να αναφερθώ σε μια προχθεσινή επίσκεψή μου στο Πέραμα, όπου κατάλαβα ότι το λιμάνι, οι οργανισμοί λιμένος σαν του Πειραιά, δεν λειτουργούν απλώς σε σχέση με την απασχόληση και την οικονομική ανάπτυξη, ουσιαστικά είναι οι άρχοντες ολόκληρης της περιοχής. Που έχουν μια περιοχή, η οποία έχει εξαιρετική θέση σαν το Πέραμα, και μπορεί να γίνει μια εξαιρετική συνοικία μεθαύριο πάλι, να την κλείνουν, να την επιβαρύνουν με τεράστια μόλυνση, με τεράστιες συγκοινωνίες κλπ  και θέλετε να έχετε Κορεάτες ή Κινέζους ή άλλους αφεντικά, όταν το ίδιο το δημόσιο, οι Έλληνες αν θέλετε, δεν ανταποκρίνονται.   

Φθάνουμε στον ΟΤΕ. Είναι ακραία η κατάσταση στον ΟΤΕ. Δεν μπορείτε ούτε καν να απολογηθείτε. Η COSMOTE πλήρωσε 1,6 εκατομ. ευρώ για να αγοράσει σʼ αυτή τη σκανδαλώδη συμφωνία που έγινε 400 μαγαζιά του ΓΕΡΜΑΝΟΥ. Ο άλλος Γερμανός η Ντόιτσε Τελεκομ με 2 δις 860 εκατομ. θα αγοράσει τον ΟΤΕ, την COSMOTE, τα μαγαζιά του ΓΕΡΜΑΝΟΥ και θα τα ελέγχει, τα 2500 κτίρια του ΟΤΕ και θα έχει το management. Και μάλιστα απʼ αυτά τα 2,86 δις τα 2.5 δις θα τα πάρει η MARFIN και τα 360 εκατομ το κράτος. 360 εκατομ θα πάρει το κράτος όταν η COSMOTE, η οποία αγοράστηκε από τον ΟΤΕ πλήρωσε 1,6 δις ευρώ για να αγοράσει 400 μαγαζάκια από το ΓΕΡΜΑΝΟ. Είναι ακραία η κατάσταση. Σκεφτείτε. Σκεφτείτε τις ευθύνες σας και σκεφτείτε και τη γελοιοποίηση. Ποιος σας αγοράζει; Σας αγοράζει η Ντόιτσε ΤΕλεκομ. Με δανεισμό. Με έκδοση ομολόγων. Τη μεγαλύτερη επιχείρηση. Το εργαλείο της χώρας μας στο μέλλον. Στην εποχή της πληροφορικής και των επικοινωνιών, μια επιχείρηση δικτυωμένη σε έξι, εφτά Βαλκανικές και άλλες χώρες, με θυγατρική και έχοντας αγοράσει στην πραγματικότητα, την πρώτη ελληνική επιχειρήσει  τηλεφωνίας την  αγοράζει με δανεισμό η Ντόιτσε ΤΕλεκομ. Σε μια Γερμανία, η οποία έχει δείξει το πρόσωπο της στήριξης της εγχώριας βιομηχανίας. Γιατί Μάαστριχτ υπάρχει στη Γερμανία, Μάαστριχτ υπάρχει εδώ, είμαστε αντίθετοι στο Μάαστριχτ, αλλά βλέπουμε ότι η Γερμανία έχει τις δυνατότητες. Να έρχεται για τον όμιλο της Φολκσβαγκεν σε σύγκρουση και με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και να μην επιτρέπει στην πλειοψηφία, η οποία δεν είναι κρατική ή δεν είναι ελεγχόμενη να αποφασίσει την τύχη της Φολκσβάγκεν. Και βλέπουμε τη Γερμανία να κάνει ειδική επιτροπή για τις ξένες επιχειρήσεις. Όπου αυτή η Επιτροπή θα εγκρίνει ή θα απορρίπτει ξένες επενδύσεις. Και φέρνετε μια προστατευόμενη βιομηχανία Γερμανική για να πάρει εδώ τον πυρήνα, την καρδιά της ελληνικής οικονομικής παρουσίας προς το μέλλον. Ανεβάστε τη Γερμανική σημαία. Ανεβάστε και στη Βουλή τη Γερμανική σημαία. Ανεβάστε την και στα κτίρια του ΟΤΕ και ανεβάστε και τη σημαία του Ντουμπάι. Τι ρόλο έχει παίξει η Μarfin σʼ αυτή την υπόθεση; Τι είναι η Ελλάδα τελικά απαντήστε μας; Τι είναι η MARFIN; Από το 1998 πόσα ονόματα έχει αλλάξει; Ποιος είναι ο βασικός της μέτοχος; Τι ρόλο παίζει μέσα στην MIG, την  Dubai Investment Bank; Τι ποσοστά κατέχει; Πώς αντιμετωπίζει η Κυβέρνηση τα sovereign world funds, τα κρατικά κονδύλια, τεράστια κεφάλαια, οι περισσότερες αυταρχικές, που έχουν υψηλά έσοδα, λόγω πετρελαίου κυρίως, τα οποία έχουν βάλει στο χέρι στην Ελλάδα, ΥΓΕΙΑ, ΛΗΤΩ, ΜΗΤΕΡΑ, το Καζίνο του Ρίου, ακίνητα, real estates, μεγάλες επιχειρήσεις τροφίμων όπως VIVARTIA, ΔΕΛΤΑ, CHIPITA, ΜΠΑΡΜΠΑ ΣΤΑΘΗΣ, GOODYS, FLOCAFE, τουρισμό. Εξηγείστε μας κύριε Αλογοσκούφη γιατί το 5% της MARFIN  -τί ερμηνεία την δίνετε- τα απέκτησε τη μέρα που προκηρύξατε εκλογές στις 16 Αυγούστου. Εξηγείστε μας κύριε Αλογοσκούφη γιατί το υπόλοιπο 5,4% η MARFIN το απέκτησε την επόμενη μέρα της προκήρυξης των εκλογών στις 17 Σεπτεμβρίου. Τι σημαίνει όταν λέει η City Group σε επίσημη έκθεσή της ότι πρόκειται για Adventure Capital. Εξηγείστε μας γιατί η Ελλάδα γίνεται Καζαμπλάνκα; Εξηγείστε μας πώς μπαίνουν εδώ πέρα, χωρίς να ξέρουμε, κεφάλαια από κάθε χώρα συνοδευόμενα από κομπιναδόρους, από αλητεία, από εμπόρους όπλων, που επιχειρούν να μπουν μέσα και στην πολιτική ζωή και απειλεί πολιτικούς αρχηγούς, και προσπαθεί να αποκτήσει το λαϊκό έρεισμα, αγοράζοντας ομάδες μέσα στον πόλεμο των μεγαλοεπιχειρηματιών για τις ομάδες. Τι είναι η Ελλάδα σας; Πώς καταντήσατε έτσι την Ελλάδα; Πώς καταντήσαμε να γινόμαστε περίγελος αυτών των δυνάμεων, οι οποίες κυβερνούν, γιʼ αυτό πρέπει να κλείσει ο δρόμος της Ν.Δ. Είστε μια κυβέρνηση που ένα πράγμα πρέπει να κάνετε. Να φύγετε. Και υπάρχει άλλος δρόμος. Δεν σας αρέσει. Τον πολεμάτε. Και νομίζετε ότι θα παίξουμε το παλιό παιχνίδι. Όχι . Υπάρχει άλλος δρόμος. Είναι δύσκολος δρόμος. Είναι ο δρόμος της Αριστεράς και της νέας πλειοψηφίας και θα βάλουμε όλες μας τις δυνάμεις να φθάσουμε εκεί.