Skip to main content.
12/04/2008

ΜΕΤΑ ΤΟ ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ, ΤΙ; Άρθρο του ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΑΛΑΦΑ, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού, υπεύθυνος για την εξωτερική πολιτική

δημοσιεύθηκε στην ΑΥΡΙΑΝΗ

Δεν θα έχει ευχάριστες αναμνήσεις από το Βουκουρέστι, όπου διεξήχθη η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, ο Μπους. Στην πρωτεύουσα της Ρουμανίας, μια σειρά από χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με επικεφαλής τη Γαλλία και τη Γερμανία, εναντιώθηκαν στην έναρξη προσέγγισης του ΝΑΤΟ με την Ουκρανία και τη Γεωργία, καθώς δεν επιθυμούν να προκαλέσουν τη Μόσχα και να οδηγηθούν τα πράγματα σε νέες ψυχροπολεμικές καταστάσεις.

Ταυτόχρονα, ο Μπους απέτυχε να προωθήσει τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ), γεγονός που ενδιέφερε ιδιαίτερα τη χώρα μας.

Συμπέρασμα; Ο Μπους δεν είναι παντοδύναμος. Η απόλυτη ηγεμονία των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ αμφισβητήθηκε. Οι αποκλίσεις μεταξύ της «παλαιάς Ευρώπης» και των ΗΠΑ έχουν μονιμότερο χαρακτήρα από τις εκάστοτε ηγεσίες τους. Πρόκειται για μια αξιοσημείωτη εξέλιξη.

Στη σύνοδο του Βουκουρεστίου ηττήθηκε επίσης ο μαξιμαλισμός και οι μεγαλοστομίες όσον αφορά ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Αναφερόμαστε στην υπόθεση της ονομασίας της ΠΓΔΜ που ενεπλάκη στην ατζέντα της συνόδου.

Η ελληνική πλευρά, ενισχυμένη από την μειωμένη επιρροή των εθνικιστικών κραυγών, για το Μακεδονικό, στη χώρα μας, πήγε στο Βουκουρέστι με μια πρόταση πιο ρεαλιστική, πιο σωστή. Επέμεινε σε μια ονομασία σύνθετη, αμοιβαία αποδεκτή.  Έδειξε  - και σωστά- να συνεκτιμά και τα δεδομένα στη γειτονική μας χώρα. Έτσι μπόρεσε να αντέξει στις πιέσεις της αμερικανικής πλευράς, έτσι έπεισε και βρήκε συμμάχους σε μια σειρά μεγάλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γεγονός που ξετίναξε τις ψευτοθεωρίες για «έθνος-ανάδελφο», που κανείς δεν το καταλαβαίνει και όλοι το επιβουλεύονται!

Γίνεται λόγος για ορισμένα ανταλλάγματα και υποχωρήσεις της Ελλάδας σε εκφρασμένες αμερικανικές απαιτήσεις. Η συμμετοχή μικρού αριθμού Ελλήνων αξιωματικών ως εκπαιδευτικών στο Αφγανιστάν, τα «ήξεις – αφήξεις» για αποστολή 2-4 ελικοπτέρων Σινούκ, καθώς και η δήλωση του Καραμανλή για μεγαλύτερη συμμετοχή στο πρόγραμμα ανοικοδόμησης του Αφγανιστάν, είναι ανησυχητικά δείγματα, που όμως δεν συνιστούν ουσιαστικές υποχωρήσεις. Παράλληλα, δεν αποκλείεται κλιμάκωση των πιέσεων για αναγνώριση της ανεξαρτοποίησης του Κοσόβου.

Οσον αφορά συνολικά τη βορειοατλαντική συμμαχία, το Βουκουρέστι κατέδειξε, για μια ακόμα φορά, πόσο συζητήσιμη είναι πλέον η ίδια η συνέχιση της λειτουργίας του ΝΑΤΟ, το οποίο, αντί για τυχοδιωκτικές διευρύνσεις, οφείλει να οδηγηθεί σε σταδιακή αποδυνάμωση και κατάργηση, προς όφελος της ειρήνης και της σταθερότητας σε όλη την Ευρώπη.

Για τη χώρα μας, η σύνοδος του Βουκουρεστίου δεν οδήγησε σε λύση του Μακεδονικού. Η εκκρεμότητα για την ονομασία της ΠΓΔΜ παραμένει, με αρνητικές επιπτώσεις στο σύνολο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Πρόκειται για μια εκκρεμότητα για την οποία οφείλουμε να συμβάλλουμε ενεργητικά στο ξεπέρασμά της.

Θέση του Συνασπισμού είναι να συνεχιστούν το ταχύτερο δυνατό οι διαπραγματεύσεις και να ολοκληρωθούν σε εύλογο χρονικό διάστημα. Πάντα στο πλαίσιο του ΟΗΕ, χωρίς επεμβάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Οι ελληνικές θέσεις θα προωθηθούν καλύτερα, αν η κυβέρνηση δεν χρησιμοποιήσει το Μακεδονικό για να κερδίσει πόντους στο εσωτερικό της χώρας, σέρνοντας την εκκρεμότητα ακόμα μέχρι και τις επόμενες, πρόωρες εκλογές.

Να μείνουμε σταθερά προσανατολισμένοι στο στόχο ενός έντιμου συμβιβασμού με μια ονομασία σύνθετη που θα γίνει αποδεκτή και από τις δύο χώρες.

Να δείξουμε ευελιξία και αποφασιστικότητα στη διαπραγμάτευση, χωρίς να αγνοούμε ότι η παρουσία της ΠΓΔΜ ως κρατικής οντότητας στα βόρεια σύνορα μας, είναι προς το συμφέρον της χώρας μας. Να επιμείνουμε ιδιαίτερα στο σεβασμό των συνόρων, στην απόρριψη των «αλυτρωτισμών» και των κάθε λογής εθνικισμών, στη συνανάπτυξη χωρίς λογικές οικονομικής ή άλλης «διείσδυσης», στις σχέσεις καλής γειτονίας. Έτσι θα απορριφθούν και τα νέα σχέδια που μηχανεύονται οι ΗΠΑ, έτσι προωθούνται και τα συμφέροντα της χώρας μας και όλων των λαών της Βαλκανικής.