Skip to main content.
20/04/2008

Ο ΝΙΜΙΤΣ ΞΑΝΑΡΧΕΤΑΙ, ΛΥΣΗ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ; του Γιάννη Μπαλάφα, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ, υπεύθυνος για την εξωτερική πολιτική

δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΣΚΡΙΠ

Ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Σαρτζετάκης θα είναι πολύ πικραμένος από τη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι. Η θεωρία του περί «ανάδελφου έθνους» - η Ελλάδα είναι αυτή - που όλοι το καταδιώκουν και το επιβουλεύονται, δεν επαληθεύτηκε. Η ελληνική παρουσία στη σύνοδο, οπλισμένη, στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΠ, με μια θέση ρεαλιστική και λογική, κατάφερε να πείσει και να οδηγήσει τα σχέδια του Μπους για διεύρυνση του ΝΑΤΟ με τη γειτονική μας χώρα σε αποτυχία.

Μεγαλύτερη όμως ήταν η αποτυχία του Μπους να προωθήσει την προσέγγιση με το ΝΑΤΟ της Ουκρανίας και της Γεωργίας. Ο πλανητάρχης βρήκε απέναντί του μεγάλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με προεξάρχουσες τη Γερμανία και τη Γαλλία. Οι Ευρωπαίοι δεν είναι διατεθειμένοι να συμβάλλουν στην αναβίωση ενός νέου ψυχρού πολέμου με τη Ρωσία, γιατί πρώτοι αυτοί θα υποστούν τις δυσμενείς συνέπειες.

To Βουκουρέστι έδειξε, ότι ο Μπους δεν είναι παντοδύναμος. Η ηγεμονία των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ αμφισβητήθηκε. Καταδείχθηκε για άλλη μια φορά ότι η επιχειρούμενη διεύρυνση του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη οδηγεί σε νέες περιπέτειες. Σταδιακή αποδυνάμωση και κατάργηση του ΝΑΤΟ απαιτείται και όχι διεύρυνσή του.

Από αυτή την άποψη η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να αρνηθεί να δώσει ανταλλάγματα και να μην υποχωρήσει στις αμερικανονατοικές πιέσεις. Αλήθεια, τι θα γίνει με τους Έλληνες αξιωματικούς – εκπαιδευτές που προορίζονται για το Αφγανιστάν; Θα σταλούν ελληνικά ελικόπτερα Σινούκ στην Καμπούλ; Και ακόμα, δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό η αποστολή ελληνικής κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας (από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ) στους στρατιώτες μας στο Αφγανιστάν που χρειάζονται ασφαλή επιστροφή στην πατρίδα και όχι την «τονωτική» παρουσία Ελλήνων Βουλευτών.

Για τη χώρα μας, η σύνοδος του Βουκουρεστίου δεν οδήγησε σε λύση του Μακεδονικού. Η εκκρεμότητα για την ονομασία της ΠΓΔΜ παραμένει. Παράλληλα, οξύνονται τα εθνικιστικά πάθη στη γειτονική χώρα και η αμερικανική επιρροή είναι πλέον απόλυτη. Η προεκλογική περίοδος που ήδη άρχισε, δεν προσφέρεται για ουσιαστική διαπραγμάτευση.

Η συνεχιζόμενη εκκρεμότητα έχει αρνητικές επιπτώσεις στο σύνολο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, που εκ των πραγμάτων κινείται στο πλαίσιο της «σκοπιανοποίησης». Ο πειρασμός, επίσης, να ενταχθεί το Μακεδονικό στις εσωτερικές ακόμα και τις εκλογικές σκοπιμότητες, είναι πάντα πάνω στο τραπέζι.

Από την πλευρά του Συνασπισμού και της ανανεωτικής Αριστεράς γενικότερα, θεωρούμε ότι η Ελλάδα οφείλει να συμβάλλει ενεργητικά στο ξεπέρασμα της διαφοράς ως προς την ονομασία. Η επανεμφάνιση του κ. Νίμιτς να σημάνει ένα νέο κύκλο ουσιαστικής διαπραγμάτευσης, που θα ανοίξει τώρα, και θα ολοκληρωθεί σε εύλογο χρονικό διάστημα.

Η όλη διαδικασία να διεξαχθεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, χωρίς επεμβάσεις από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ.

Η χώρα μας να μείνει σταθερή στην επιδίωξη του έντιμου συμβιβασμού. Αφετηρία είναι μια ονομασία σύνθετη που θα γίνει αποδεκτή και από τις δύο χώρες.

Ας μην αγνοούμε, επίσης, ότι εκκρεμεί η υπόθεση της ένταξης της ΠΓΔΜ στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το συμφέρον της χώρας μας είναι να προχωρήσει η ενταξιακή διαδικασία της γειτονικής χώρας. Γι΄αυτό η εκκρεμότητα της ονομασίας, πρέπει να αντιμετωπιστεί για να μην μπούμε στα τέλη του 2008, στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην περιπέτεια του βέτο. Το βέτο δεν είναι αυτοσκοπός, εξάλλου άλλο το ΝΑΤΟ, άλλο η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Να προσέλθουμε, λοιπόν, στην διαπραγμάτευση με αποφασιστικότητα, αλλά και ευελιξία. Με κατανόηση και των ζητημάτων ταυτότητας που προβάλλουν οι γείτονές μας. Με αφετηρία την εκτίμηση ότι η παρουσία της ΠΓΔΜ ως σταθερή κρατική οντότητα στα βόρεια σύνορά μας, είναι προς το συμφέρον της χώρας μας.

Ως προς τις σύνθετες ονομασίες που έχουν τεθεί ή θα τεθούν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, ας μην απολυτικοποιούμε τις «κόκκινες γραμμές». Μεγαλύτερη σημασία και από τους επιθετικούς προσδιορισμούς (Άνω, Βόρεια, Νέα κλπ) έχει η ουσία, δηλαδή η ειλικρινής συνεννόηση για το σεβασμό των συνόρων και για την απόρριψη των «αλυτρωτισμών» και των εθνικισμών.

Έτσι μπορούν να οικοδομηθούν σχέσεις καλής γειτονίας, έτσι μπορούν να αποκρουστούν τα ηγεμονικά σχέδια από ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και να προωθηθεί η ειρήνη και η σταθερότητα στα Βαλκάνια.